این دارو در درمان آژیتاسیون و بیقراری بیماران مسن، درکنترل کوتاه مدت بیخوابی شدید در افراد مسن و در درمان علائم حاد ترک الکل بکار می رود. این دارو بفرم انفوزیون داخل وریدی در درمان استاتوس اپی لپتیکوس و اکلامپسی موجود یا در شرف وقوع کاربرد دارد.
این دارو بسرعت از طریق دستگاه گوارش جذب شده و در عرض 90-15 دقیقه بعد از تجویز خوراکی به حداکثر غلظت پلاسمائی خود می رسد. این دارو بطور وسیعی در بدن توزیع شده وحدود 65% باند پلاسمائی پروتئینی دارد. بطور وسیعی تحت تأثیر متابولیسم عبور اولیه کبد متابولیزه شده و تنها مقادیر ناچیزی از آن بصورت تغییر نیافته از طریق ادرار دفع می شود. نیمه عمر آن 4 ساعت بوده که در بیماران مسن و کبدی تا 8 ساعت افزایش می یابد. این دارو از جفت عبور کرده و در شیر مادر نیز وارد می شود.
احتقان بینی، عطسه، کونژونکتیویت، سردرد، افزایش ترشحات نازوفارنکس و برونش، راشهای پوستی، کهیر، اختلالات گوارشی مثل تهوع و استفراغ، افزایش برگشت پذیر آنزیمهای کبدی و بیلی روبین خون، خواب آلودگی شدید، تهییج متناقض (Paradoxical Excitatic) ، کونفوزیون، آنافیلاکسی در دوزهای بیش از حد، باعث کوما، دپرشن تنفسی، هیپوتانسیون، هیپوترمی و نیز ایجاد پنومونی بدلیل افزایش ترشحات تنفسی می شود.
اثرات سداتیو این دارو با سایر دپرسانتهای CNS همانند الکل، باربیتوراتها، سایر هیپنوتیکها و سداتیوها و آنتی سایکوتیکها افزایش می یابد.
1- این دارو در بیماران با نارسائی ریوی حاد منع مصرف دارد و بایستی در بیماران مزمن ریوی و نیز بیماریهای کبدی، کلیوی، مغزی و قلبی با احتیاط ویژه تجویز شود.
2- در سندرم لنوکس- گاستات می تواند باعث تشدید و بدتر شدن متناقض اپی لپسی شود.
| کد ژنریک | نام شکل دارویی | پرخطر | دما | حیاتی | برچسب هشدار بالا |
|---|
