نشاسته های اتری شده انبساط دهنده های پلاسمایی هستند که در برخورد با شوک هیپوولمیک از آنها استفاده می شود آنهایی که به طور شایع تر مصرف می شوند عبارتند از hetastarch با وزن مولکولی بالا (با وزن مولکولی میانگین 450000 تا480000) و pentastarch با وزن مولکولی متوسط (با وزن مولکولی میانگین 200000 تا 250000). دیگر نشاسته های اتری شده که مورد مصرف قرار می گیرند عبارتند از pentastarch با وزن مولکولی پایین و hexastarch با وزن مولکولی متوسط که درجه اتری شدن آن ها بین pentastarch وheptastarch است. هم چنین یک نوع heptastarch با وزن مولکولی بالاتر موجود می باشد. محلولهای ایزوآنکوتیک نشاسته های اتری شده مثل heptastarch 6% و pentastarch 6% با وزن مولکولی متوسط یک فشار کلوئیدی اسموتیک مشابه با آلبومین انسانی تولید می کنند و هنگامی که به طریق انفوزیون وریدی تجویز شوند باعث ایجاد افزایش تدریجی حجم پلاسما در حد حجم انفوزیون شده می شوند. محلولهای هیپرآنکوتیک مثل pentastarch 10% با وزن مولکولی متوسط باعث افزایش حجم پلاسما حدود 5/1 برابر حجم انفوزیون شده می شود. طول دوره اثر گذاری بستگی به خصوصیات نشاسته مورد استفاده دارد، در مورد heptastarch 6% اثر بین 24 تا 36 ساعت به طول می انجامد. غلظت نشاسته های اتری شده که به صورت محلولهای کلرید سدیم 9/0% و یا دیگر الکترولیت ها به طریق وریدی تجویز می شوند به طور معمول بین 6 تا 10% است اگر چه محلولهای 3% نیز موجود می باشند.
مقدار دوز و سرعت انفوزیون بستگی به حجم مایع از دست رفته و درجه غلظت خون دارد، مقدار دوز تجویزی معمول بین 500 تا 2500 ml در روز است که بستگی به نوع فراورده مورد استفاده نیز دارد و سرعت انفوزیون ممکن است تا حد ml/kg 20 در ساعت در صورت نیاز بالا رود.
با افزودن heptastarch وhexastarch وpentastarch به خون کامل سرعت رسوب اریتروسیت افزایش پیدا می کند بنابراین از آنها در پروسه های لوکوفرزیزاستفاده می شود. دوزهای 250 تا 700 میلی لیتر به خون وریدی با نسبت 1 به 8 افزوده می شود. تا 2 بار انجام این پروسه در هفته و در کل به تعداد 7 تا 10 بار مطمئن گزارش شده است.
از heptastarch وhexastarch همچنین در پرفیوژن مایعات اکستراکورپورال استفاده می گردد.
