-اختلال دوقطبی
-تشنج های کانونی (پارشیال) و شروع تشنج
های جنرال: مورد تایید FDA برای سندرم Lennox-Gastaut (فقط درمان کمکی)، تشنج تونیک-کلونیک جنرال اولیه (فقط درمان کمکی)، و شروع تشنج فوکال (تک درمانی یا درمان کمکی). ممکن است برای انواع دیگر تشنج نیز بدون برچسب استفاده شود.
-افسردگی ماژور دوقطبی (بدون برچسب)
-حملات سردرد عصبی یک طرفه کوتاه مدت، پیشگیری (بدون برچسب)
-نورالژی عصب سه‌قلو (بدون برچسب): در بیمارانی که به کاربامازپین و/یا اکسکاربازپین پاسخ نمی‌دهند یا دارای عدم تحمل یا منع مصرف این داروها هستند.
لاموتریژین یک داروی ضد تشنج است که عمدتاً برای درمان صرع و اختلال دوقطبی به وسیله تثبیت فعالیت الکتریکی در مغز استفاده می شود. لاموتریژین با مهار کانال‌های سدیم حساس به ولتاژ عمل می‌کند و در نتیجه آزاد شدن انتقال‌دهنده‌های عصبی تحریک‌کننده مانند گلوتامات را کاهش می‌دهد.
این دارو به عنوان درمان نگهدارنده اختلال دوقطبی برای به تأخیر انداختن زمان وقوع اپیزودهای خلقی (افسردگی، شیدایی، هیپومانیا، دوره‌هایی با ویژگی‌های مختلط)، به صورت درمان تک‌دارویی یا درمان کمکی به کار می‌رود.
همچنین در تشنج های کانونی (پارشیال) و شروع تشنج جنرال، درمان سندرم لنوکس-گاستات (فقط درمان کمکی)، تشنج های تونیک-کلونیک عمومی اولیه (فقط درمان کمکی)، و شروع تشنج های کانونی (درمان تک دارویی یا درمان کمکی) استفاده می‌شود و ممکن است خارج از برچسب برای انواع دیگر تشنج نیز استفاده شود.
این دارو با اسامی تجاری متعدد و به صورت قرص و سوسپانسیون، قرص جویدنی و قرص بازشونده در دهان خوراکی و در دو فرم دارویی سریع رهش و آهسته رهش در دوزهای ۲۵، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی‌گرم و عرضه می‌شود.
مکانیسم اثر:
لاموتریژین یک مشتق تریازین است که آزادسازی گلوتامات (یک اسید آمینه تحریک‌کننده) را مهار می‌کند و کانال‌های سدیم حساس به ولتاژ که غشاهای عصبی را تثبیت می‌کنند را مهار می‌نماید. لاموتریژین اثر مهاری ضعیفی بر گیرنده 5-HT3 نیز دارد و در شرایط آزمایشگاهی دی هیدروفولات ردوکتاز را مهار می کند.
