قرص آپو لوپرامید 2 میلی گرم

1. اسهال حاد غیرعفونی

• لوپرامید به‌عنوان یک ضداسهال اوپیوئید غیر مرکزی، از طریق کاهش حرکات دودی روده و افزایش جذب آب و الکترولیت در روده عمل می‌کند.

• کنترل و کاهش اسهال حاد غیرعفونی (ناشی از تغییرات غذایی، استرس، مسافرت)
• مدیریت موقت اسهال ناشی از داروها (مانند برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای شیمی‌درمانی).
• محدودیت: نباید در موارد مشکوک به اسهال باکتریایی مهاجم یا عفونت ویروسی شدید استفاده شود.

۲. اسهال مزمن

• در بیمارانی که دچار اسهال مزمن عملکردی یا ناشی از بیماری‌های مزمن روده هستند، می‌توان از لوپرامید برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی استفاده کرد.

• سندرم روده تحریک‌پذیر با اسهال (IBS-D) در بیمارانی که پاسخ ضعیفی به اصلاح رژیم غذایی و سایر درمان‌ها دارند.
• اسهال ناشی از سوءجذب صفراوی: در بیماران پس از برداشتن ایلئوم یا جراحی‌های روده‌ای مبتلا به اسهال می شوند

۳. اسهال مرتبط با مسافرت

• در اسهال مسافرتی خفیف تا متوسط که به علت تغییر در فلور طبیعی روده یا مسمومیت‌های غذایی ایجاد شده، لوپرامید می‌تواند دفعات دفع را کاهش داده و آب‌رسانی بدن را بهبود بخشد.

• در ترکیب با مایع‌درمانی خوراکی (ORS) برای کاهش علائم در موارد غیرتهاجمی.
• ممکن است به همراه آنتی‌بیوتیک‌های مناسب مانند سیپروفلوکساسین، آزیترومایسین یا ریفاکسیمین برای تسریع بهبود در موارد عفونی ملایم به‌کار رود.
• محدودیت: نباید در اسهال مسافرتی شدید با تب، خون در مدفوع یا عفونت با E. coli تولیدکننده شیگا توکسین (STEC) تجویز شود.

۴. اسهال مرتبط با شیمی‌درمانی

• برخی داروهای شیمی‌درمانی (مانند ایرینوتکان، فلوروراسیل، کپسیتابین) باعث اسهال شدید و کم‌آبی بدن می‌شوند که در این بیماران لوپرامید به‌عنوان خط اول درمان در نظر گرفته می‌شود.

• مدیریت اسهال ناشی از مهارکننده‌های تیروزین کیناز (TKI) و مهارکننده‌های ایمونوتراپی.
• پیشگیری از اسهال تأخیری ناشی از ایرینوتکان با دوزهای تنظیم‌شده.
• محدودیت: اگر اسهال شدید و مقاوم به درمان باشد، نیاز به مداخلات جایگزین دارد.

۵. کنترل اسهال در بیماران دارای ایلئوستومی یا کولوستومی

• بیماران دارای ایلئوستومی یا کولوستومی به دلیل افزایش سرعت عبور محتویات روده، مستعد دفع زیاد مایعات و الکترولیت‌ها هستند که می‌تواند منجر به عدم تعادل آب و الکترولیت شود.

• کاهش خروجی مایعات و کمک به افزایش قوام مدفوع در بیمارانی که دچار اسهال مزمن پس از جراحی هستند.
• مدیریت دفع مکرر و حجم زیاد مدفوع در بیماران با جراحی‌های روده‌ای و ایلئوستومی.
• محدودیت: در بیماران با مشکوک به انسداد روده یا تنگی آناتومیک منع مصرف دارد.

۶. اسهال ناشی از پرتودرمانی

• پرتودرمانی در نواحی شکمی و لگنی می‌تواند باعث انتروپاتی ناشی از تشعشع شود که منجر به اسهال شدید و سوءجذب خواهد شد.

• در بیماران تحت پرتودرمانی برای سرطان‌های شکم و لگن (مانند سرطان کولورکتال، سرطان رحم و پروستات) برای کاهش دفعات دفع مدفوع.
• محدودیت: در مواردی که اسهال با هماتوشزی (خون تازه در مدفوع) یا نکروز مخاطی همراه باشد، باید با احتیاط استفاده شود.

۷. اسهال در بیماران مبتلا به HIV/AIDS

• بیماران مبتلا به HIV/AIDS ممکن است دچار اسهال مزمن مرتبط با عفونت‌های فرصت‌طلب یا داروهای ضدرتروویروسی شوند که کیفیت زندگی آن‌ها را کاهش می‌دهد.

• مدیریت اسهال مرتبط با داروهای ART (مانند مهارکننده‌های اینگراز و مهارکننده‌های پروتئاز.
• کنترل اسهال مرتبط با سوءجذب و سوءتغذیه در بیماران HIV مثبت.
• محدودیت: باید از نظر وجود عفونت‌های فرصت‌طلب مانند کریپتوسپوریدیوز یا CMV کولیت بررسی شود.