پودر قابل تزریق اگزوپیو 380 میلی گرم

اگزوپیو چیست و حاوی چه ترکیباتی است؟

نام اختصاصی این دارو، اگزوپیو و نام ژنریک آن نالترکسون پیوسته رهش است؛ و ماده موثره به کار رفته در آن نالترکسون (Naltrexone) می­باشد. نالترکسون از دسته دارویی آنتاگونیست های اپیوئیدی است.

میکروسفر سوسپانسیون تزریقی پیوسته رهش نالترکسون به صورت پودر سفید مایل به زرد و استریل می باشد که با دوز دارویی 380 میلی گرم نالترکسون (9/12% مقدار مازاد) در هر ویال یک بار مصرف ارائه می شود.

ماده جانبی: پلی لاکتاید-کو-گلیکولاید (PLGA) polylactide-co-glycolide)

به همراه یک ویال، حاوی 4 میلی لیتر محلول رقیق کننده مورد استفاده جهت تهیه سوسپانسیون میکروسفر قبل از تزریق، شفاف و بی رنگ و شامل سدیم کربوکسی متیل سلولز، پلی سوربات 20، سدیم کلراید و آب جهت تزریق می باشد.

نحوه عملکرد اگزوپیو به چه صورتی می باشد؟

نالترکسون یک آنتاگونیست اپیوئیدی است که بیشترین تمایل را به گیرنده‌های µ دارد و تقریباً فاقد اثرات اپیوئیدی است و جهت درمان وابستگی به الکل و اپیوئیدها (هروئین، مورفین، تریاک و ...) کاربرد دارد. با استفاده از اگزوپیو می‌توان الگوی درمان اعتیاد را به نحو مناسبی تغییر داد. به‌این‌ترتیب که بیمار وابسته به اپیوئیدها پس از گذراندن دوره سم‌زدایی در مراکز درمانی، می‌تواند تا مدت ‌زمان تعیین‌شده ماهیانه یک ویال از اگزوپیو که حاوی 380 میلی‌گرم نالترکسون است را دریافت نماید و مطمئن باشد که در این مدت بازگشت به مصرف اپیوئیدها نخواهد داشت.

اگزوپیو در چه مواردی تجویز می شود؟

- اگزوپیو برای پیشگیری از بازگشت به وابستگی به استفاده از مواد مخدر (اپیوئید ها)، پس از سم زدایی این مواد استفاده می شود. اگر اپیوئید ها و یا داروهای حاوی اپیوئید را مصرف می­کنید، ابتدا باید مصرف آن­ها را متوقف نموده و سپس اگزوپیو را دریافت کنید. درمان با این دارو باید بخشی از یک برنامه مدیریت شده جامع باشد که حمایت های روانی و اجتماعی را نیز در برگیرد.

- اگزوپیو در درمان وابستگی به الکل بیمارانی استفاده می­شود که قادر به کنار گذاشتن الکل به صورت سرپایی پیش از شروع درمان با این دارو هستند. بیماران نباید در طول درمان با این دارو از الکل استفاده کنند.

قبل از دریافت اگزوپیو، با پزشک معالج خود در میان بگذارید اگر:

- دچار مشکلات کبدی هستید؛

- از داروهای خیابانی و مخدر (غیر قانونی) استفاده می کنید؛

- به هموفیلی و سایر مشکلات خونی مبتلا هستید؛

- دچار مشکلات کلیوی هستید؛

- به هر گونه بیماری دیگری مبتلا هستید؛

- باردار هستید و یا قصد باردار شدن دارید؛ (آسیب رسانی این دارو به جنین تا کنون مشخص نشده است.)

- به نوزاد خود شیر می دهید؛ (ورود این دارو به شیر و آسیب به نوزاد تا کنون مشخص نشده است. اما ماده موثره این دارو، مشابه با ماده موثره قرص های خوراکی آن می­باشد. نالترکسون (ماده موثره) این قرص ها وارد شیر مادر می شود. بنابراین از مصرف دارو در زمان شیردهی خودداری کنید.)

- در حال استفاده از هر داروی دیگری (چه طبق تجویز پزشک و چه بدون نیاز به تجویز پزشک (OTC)، ویتامین­ها و مکمل­های گیاهی) هستید.

- دارو های حاوی ترکیبات اپیوئیدی برای درد، سرفه، سرماخوردگی و یا اسهال مصرف می­کنید.

چه افرادی نباید اگزوپیو را دریافت کنند؟

- چنانچه در حال مصرف داروهای حاوی اپیوئید مانند دارو­های حاوی کدئین، متادون و بوپرنورفین و یا داروهای خیابانی اپیوئیدی مانند هروئین و تریاک و یا دچار وابستگی فیزیکی به آنها هستید. جهت اطمینان از عدم وابستگی به این مواد، پزشک شما ممکن است به صورت جزئی داروی نالوکسان را به شما تزریق کند که تحت عنوان تست چالش نالوکسان (Naloxone challenge test) می­باشد. در صورت بروز علائم مربوط به ترک حاد اپیوئید (opioid withdrawal) پس از انجام تست مربوطه، نباید درمان با اگزوپیو آغاز شود. پس از آنکه مصرف اپیوئیدها را متوقف کردید پزشک شما ممکن است مجدداً این تست را تکرار کند تا بهترین زمان برای شروع درمان با اگزوپیو تعیین شود.

- در صورت داشتن علائم ناشی از ترک حاد اپیوئید ها (opioid withdrawal symptoms) (با مصرف منظم داروهای حاوی اپیوئید و یا داروهای خیابانی اپیوئیدی و سپس قطع مصرف آن ها، ممکن است این علائم ظاهر شوند):

برخی علائم ناشی از ترک حاد اپیوئیدها: اضطراب و نگرانی، بی­خوابی، خمیازه کشیدن، تب، عرق کردن، ریزش اشک چشم، آبریزش بینی، مور مور شدن، لرزش، قرمز شدن چهره در اثر گرما و یا سرما، درد عضلانی، انقباض عضلانی، بی قراری، تهوع و استفراغ، اسهال و یا اسپاسم معده می­باشد.

در صورت داشتن هر یک از علائم فوق، پیش از دریافت اگزوپیو، این موارد را با پزشک معالج خود در میان بگذارید:

- چنانچه به اگزوپیو، هر یک از مواد تشکیل دهنده اگزوپیو و محلول رقیق­کننده آن حساسیت دارید. (در قسمت " اگزوپیو چیست و حاوی چه ترکیباتی است؟" نام مواد تشکیل دهنده این دارو و محلول رقیق کننده ذکر شده است.)

هنگام دریافت اگزوپیو از چه مواردی باید اجتناب نمود؟

هنگام دریافت اگزوپیو، به دلیل احتمال بروز گیجی و خواب آلودگی ، از رانندگی کردن، کار با ماشین آلات و یا انجام سایر فعالیت های خطرناک خودداری کنید.

اگزوپیو چگونه تجویز می شود؟

- تزریق این دارو یک بار در ماه و توسط کادر درمان برای شما انجام می شود.

- تزریق این دارو به صورت عضلانی و با سرسوزن های مخصوصی که همراه با دارو در بسته بندی قرار دارند، صورت می گیرد.

- اگزوپیو پس از تزریق، به مدت یک ماه در بدن باقی می ماند.

- اگر نوبت خود را برای تزریق اگزوپیو از دست دادید، در اولین فرصت برای نوبت دیگری جهت تزریق دارو اقدام کنید.

- در صورت نیاز شما به خدمات بهداشتی- درمانی، کادر درمانی باید از اینکه شما تحت درمان با این دارو هستید و زمان آخرین دوز دریافتی آگاه شود. این موضوع از این جهت که اگزوپیو امکان از بین بردن اثر دارو های حاوی اپیوئید را که برای تسکین درد، درمان سرفه، درمان سرماخوردگی و یا درمان اسهال تجویز شود را دارد، حائز اهمیت است.

- ضروری است اطلاعات مکتوب مربوط به دوره درمانی شما با اگزوپیو جهت هشدار به ارائه دهندگان خدمات درمانی همیشه همراهتان باشد تا در مواقع اضطرار، درمان به بهترین نحو صورت پذیرد.

مقدار و نحوه مصرف دارو:

آماده سازی و تجویز اگزوپیو باید توسط کادر درمان انجام شود.

پیش از شروع درمان با اگزوپیو، یک دوره حداقل 7 تا 10 روزه جهت ترک اپیوئید ها توصیه می شود تا از عوارض شدید ترک ناگهانی اپیوئید ها و بستری شدن جلوگیری شود.

- دوز پیشنهادی اگزوپیو، 380 میلی گرم هر 4 هفته (یک بار در ماه) می باشد.

- تزریق عضلانی این دارو توسط کادر درمان و با استفاده از اجزای فراهم شده در بسته بندی انجام شود.

- سوزن های موجود در بسته بندی دارو به صورت سفارشی و مخصوص هستند.

اگزوپیو، نباید با سوزن های دیگری غیر از آنچه که در بسته بندی وجود دارد، تزریق شود.

- اگزوپیو نباید به صورت داخل وریدی و یا زیرجلدی تجویز گردد.

- مصرف نالترکسون خوراکی پیش از دریافت اگزوپیو مورد نیاز نیست.

- اگزوپیو به صورت میکروذرات استریل جهت تهیه سوسپانسیون تزریقی ارائه می گردد. برای جلوگیری از خطای احتمالی، دستورالعمل آماده سازی و تزریق را به طور کامل مطالعه نمایید.

- اگزوپیو فقط باید در محلول رقیق کننده تعبیه شده در بسته بندی، به حالت سوسپانسیون در بیاید و تزریق آن فقط توسط یکی از دو سوزن زرد رنگ عرضه شده در بسته بندی دارو انجام پذیرد.

- اجزای موجود در بسته بندی دارو نباید با اجزاء و وسایل دیگری جایگزین شوند.

- پیش از آماده سازی، اجازه دهید دارو به دمای محیط برسد (تقریباً 45 دقیقه).

- مانند هر فرآورده تزریقی دیگر، این فرآورده باید پیش از تزریق از نظر وجود ذره یا تغییر رنگ به صورت چشمی بررسی شود.

- سوسپانسیون تهیه شده باید شیری رنگ، یکنواخت و بدون وجود ذرات قابل رویت باشد و در دیواره ویال نیز آزادانه حرکت کند.

- دارو دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

- آماده سازی و تجویز اگزوپیو به صورت آسپتیک انجام می شود.

- به منظور کاهش خطرات نیدل استیک (needle stick) سوزن خم شده و یا آسیب دیده دور انداخته شود و از سوزن یدکی موجود در بسته بندی استفاده شود. (چنانچه سوزن خم شده و یا آسیب دیده است، سعی نکنید آن را صاف نمایید.)

روش آماده سازی و تزریق:

1- بسته بندی دارو را از یخچال خارج کنید. قبل از آماده سازی، اجازه دهید دارو به دمای محیط برسد (تقریباً 45 دقیقه).

2- برای سهولت تهیه سوسپانسیون، ویال حاوی میکروسفرهای اگزوپیو را به طور متوالی و محکم بر روی یک سطح سخت ضربه بزنید، تا زمانیکه از حرکت آزادانه پودر اطمینان حاصل کنید.

3- درپوش ویال را جدا کنید. از ویال فاقد درپوش و یا با درپوش های آسیب دیده استفاده نکنید.

4- قسمت بالای ویال را با یک پنبه الکلی پاک کنید.

5- سوزن آماده سازی 32 میلی متری (صورتی رنگ) را بر سر سرنگ قرار دهید و مقدار 4/3 میلی لیتر محلول رقیق کننده را از داخل ویال آن وارد سرنگ کنید. مقداری از محلول رقیق کننده در ویال باقی می ماند.

6- 4/3 میلی لیتر از محلول رقیق کننده را به درون ویال حاوی پودر میکروسفرهای اگزوپیو تزریق کنید.

7- ویال حاوی مخلوط پودر و محلول رقیق کننده را به شدت و برای تقریباً 1 دقیقه تکان دهید.

پیش از رفتن به مرحله بعدی باید اطمینان حاصل شود که سوسپانسیون تشکیل شده است.

سوسپانسیون تهیه شده در این مرحله باید شیری رنگ، هموژن و بدون وجود ذرات قابل رویت باشد و در دیواره ویال نیز آزادانه قابل حرکت باشد.

8- بلافاصله پس از تشکیل سوسپانسیون، مقدار 2/4 میلی لیتر از آن را با سرنگ و از طریق همان سوزن آماده سازی 32 میلی متری (صورتی رنگ) قبلی بکشید.

9- سوزن مناسب برای یک تزریق عضلانی، یکی از دو سوزن 38 میلی متری (20 gauge) (زرد رنگ) می باشد.

10- سوزن آماده سازی را از سرنگ جدا نموده و با سوزن تزریق (زرد رنگ) جایگزین کنید.

11- بسته بندی سوزن تزریقی انتخاب شده را به صورت نیمه باز کنید.

12- اتصال سوزن به سرنگ با یک حرکت چرخشی ساده در جهت گردش عقربه های ساعت صورت می گیرد.

13- قبل از تزریق، به آهستگی به سرنگ ضربه بزنید تا هرگونه حباب هوا خارج شود، سپس به آرامی پیستون را فشار دهید تا حدی که 4 میلی لیتر از سوسپانسیون در سرنگ باقی بماند.

در این مرحله سوسپانسیون برای تزریق آماده می باشد.

14- به صورت یک حرکت دایره ای، محل تزریق را با یک پنبه الکلی تمیز کنید و اجازه دهید، محل تزریق کاملاً خشک شود. قبل از تزریق، مجدداً به محل تزریق دست نزنید.

15- سوسپانسیون از طریق تزریق عضلانی عمیق به ماهیچه گلوتئال (سرینی) تزریق شود و در هر تزریق ماهیانه، محل تزریق به طور متناوب تغییر کند. آسپیره کردن برای خون، قبل از تزریق فراموش نشود.

در صورت آسپیره شدن خون و یا انسداد و گرفتگی سوزن، تزریق را انجام ندهید. در این حالت از سوزن اضافی زرد رنگ که در بسته بندی تعبیه شده است جهت تزریق عضلانی استفاده کنید و مجدداً آسپیره کردن برای خون قبل از تزریق انجام شود.

16- سوسپانسیون را به آرامی و پیوسته تزریق کنید.

17- بخش های استفاده شده و یا استفاده نشده، درون ظروف زباله ی مناسب ریخته شوند.

موارد هشدار و احتیاط در مصرف اگزوپیو چیست؟

- خطر مسمومیت با مصرف بیش از حد مواد اپیوئیدی: پس از سم زدایی مواد اپیوئیدی، تحمل بیماران به مواد اپیوئیدی کاهش می یابد. بیمارانی که تحت درمان با اگزوپیو تزریقی بوده اند، به دوزهای پایین تر مواد اپیوئیدی نسبت به آنچه قبلاً استفاده می کرده اند، پاسخ می دهند و این موضوع پتانسیل مسمومیت با مواد اپیوئیدی (به طور عمده به شکل ایست تنفسی) را افزایش خواهد داد. اگزوپیو اثرات اپیوئید های مصرفی را به مدت 28 روز بعد از تزریق مهار می کند. بیماران باید از این خطر آگاه باشند و بدانند که این حساسیت و کاهش تحمل در نزدیکی پایان ماه یا زمانی که یک دوز را دریافت نکرده اند، نگران کننده تر است.

خطر دیگر زمانی است که بیمار تحت درمان با اگزوپیو برای غلبه بر اثر مهاری نالترکسون اقدام به مصرف مقادیر بالاتری از مواد اپیوئیدی کند. اگرچه اگزوپیو مهارکننده قوی گیرنده های مواد اپیوئیدی با اثر طولانی مدت است، اما این اثر مهاری برطرف شدنی است. بیماران باید از عواقب جدی ناشی از تلاش برای غلبه بر اثر مهاری اگزوپیو آگاه شوند.

- واکنش در محل تزریق: تزریق اگزوپیو ممکن است با درد، حساسیت به لمس، تورم، قرمزی و یا خارش همراه باشد؛ با این حال ممکن است در برخی از موارد واکنش در محل تزریق به صورت شدیدتری مشاهده شود که مواردی مانند آبسه، نکروز، هماتوما و سلولیت گزارش شده است. این دارو به صورت تزریق عضلانی داخل عضله گلوتئال (سرینی) تجویز می شود و تزریق زیر پوستی ناخواسته آن احتمال واکنش شدید محل تزریق را افزایش می دهد. بیماران باید بدانند که هر نوع واکنش در محل تزریق را به پزشک خود اطلاع دهند. بیمارانی که علائم آبسه، سلولیت، نکروز یا تورم بیش از حدی را نشان داده اند باید توسط پزشک معاینه شوند.

- پیشگیری از سندرم ترک: جهت جلوگیری از بروز سندرم قطع حاد (withdrawal syndrom) در بیماران دچار وابستگی به مواد اپیوئیدی و حتی افرادی که تحت درمان وابستگی به الکل هستند، باید 7 تا 10 روز پیش از شروع درمان با اگزوپیو، از مواد اپیوئیدی پاک باشند. از آنجایی که آزمایش ادرار برای اثبات پاک بودن کافی نیست، آزمون چالش نالوکسان باید استفاده شود تا پزشک از عدم بروز سندرم ترک اطمینان حاصل کند.

- بیماران با وابستگی به الکل و تحت درمان با اگزوپیو: این بیماران نیز باید قبل از شروع درمان، از نظر زمینه های وابستگی به مواد اپیوئیدی برای هر گونه استفاده اخیر از مواد اپیوئیدی پایش شوند.

- سمیت کبدی: باید به بیماران در مورد خطر بروز آسیب کبدی هشدار داد. اگر آنها علائم هپاتیت حاد نشان دادند باید تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرند. استفاده از این دارو در صورت مشاهده نشانه ها و یا علائم هپاتیت حاد باید قطع شود.

- افسردگی و خودکشی: بیماران دچار وابستگی به مصرف الکل و مواد اپیوئیدی، از جمله کسانی که اگزوپیو مصرف می کنند، باید از نظر بروز افسردگی و یا افکار خودکشی پایش شوند. به خانواده ها و یا مراقبان بیماران تحت درمان با این دارو باید به لزوم توجه به بیماران برای ظهور علائم افسردگی و یا افکار خودکشی هشدار داده شود تا در صورت بروز، علائم را به پزشک معالج گزارش دهند.

- کنترل درد در شرایط اضطراری، در بیماران دریافت کننده اگزوپیو: برای کنترل درد، بی حسی موضعی و یا استفاده از مسکن های غیر اپیوئیدی توصیه می شود. اگر درمان با ضد دردهای اپیوئیدی به عنوان بخشی از بیهوشی و یا بی دردی ضروری است، بیماران باید به طور مداوم تحت نظر یک متخصص بیهوشی با کنترل وضعیت تنفسی بیمار و با امکان احیای قلبی- ریوی قرار گیرد.

- پنومونی ائوزینوفیلی (Eosinophilic Pneumonia): در صورتی که فردی در هنگام استفاده از دارو دچار دیس پنه پیشرونده و هایپوکسمی شود، در تشخیص، باید احتمال بروز پنومونی ائوزینوفیلی در نظر گرفته شود. باید به بیماران در مورد خطر ابتلا به پنومونی ائوزینوفیلی هشدار داد و توصیه شود در صورت مشاهده علائم پنومونی به پزشک خود اطلاع دهند.

- واکنش های حساسیتی شامل آنافیلاکسی: موارد کهیر، آنژیو ادم و آنافیلاکسی در استفاده از این دارو مشاهده شده است. به بیماران باید از نظر خطر بروز واکنش های حساسیتی از جمله آنافیلاکسی هشدار داده شود. در صورت مشاهده واکنش های شدید حساسیتی بیمار باید تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرد و درمان با اگزوپیو را در این شرایط ادامه ندهد.

- تزریق عضلانی: مانند هر تزریق عضلانی دیگر، این دارو باید با احتیاط به بیماران مبتلا به ترومبوسیتوپنی و یا هر نوع اختلال انعقادی (نظیر هموفیلی و نارسایی شدید کبدی) تزریق شود.

- تداخل با تست های آزمایشگاهی: اگزوپیو ممکن است در روش Immunoassay خاص جهت تشخیص دارو (به ویژه اپیوئید ها) در ادرار تداخل ایجاد کند.

تداخلات دارویی اگزوپیو چیست؟

بیمارانی که اگزوپیو مصرف می کنند، نباید از دارو های حاوی مواد اپیوئیدی مانند دارو های حاوی کدئین، ترامادول و یا متادون استفاده کنند. اگزوپیو اثرات داروهای حاوی مواد اپیوئیدی، مانند داروهای ضد سرفه و سرماخوردگی (از جمله داروهای حاوی دکسترومتورفان)، فرآورده های ضد اسهال (مانند دیفنوکسیلات) و مواد اپیوئیدی ضد درد (مانند داروهای حاوی کدئین و یا ترامادول) را مهار می کند.

ملاحظات مصرف اگزوپیو در گروه های خاص چیست؟

- بارداری: مطالعات کافی و کنترل شده ای برای دارو در زنان باردار وجود ندارد. این دارو در دوران بارداری تنها در صورتی باید مورد استفاده قرار گیرد که اثرات مثبت آن توجیه کننده خطرات آن برای جنین باشد.

- شیردهی: برای نالترکسون خوراکی، ورود نالترکسون و 6-بتا-نالترکسول به شیر انسان گزارش شده است. از آنجا که پتانسیل تومورزایی نالترکسون در مطالعات حیوانی نشان داده شده است، و به دلیل پتانسیل بروز عوارض جانبی در شیرخواران، باید با توجه به ضرورت دارو برای مادر، پزشک در مورد قطع شیر دهی و یا قطع درمان با دارو تصمیم گیری کند.

- کودکان: ایمنی و اثربخشی اگزوپیو در مورد کودکان تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته است و مطالعات فارماکوکینتیک این دارو در جمعیت کودکان ارزیابی نشده است.

سالمندان: مطالعات فارماکوکینتیک اگزوپیو در جمعیت سالمندان تا کنون ارزیابی نشده است.

در صورت مصرف بیش از حد اگزوپیو چه باید کرد؟

از آنجایی که داروی اگزوپیو تحت نظارت پزشک برای شما تجویز می شود، خطا در میزان دوز تزریقی به شما کم است. اگر اگزوپیو بیشتر از دوز درمانی مناسب شما تزریق شود، ممکن است منجر به بروز برخی عوارض شایع، مانند واکنش در محل تزریق، حالت تهوع، درد شکم، حالت خواب آلودی و یا سرگیجه شود که مستلزم مداخله ی سریع پزشکی است.

عوارض جدی اگزوپیو شامل موارد زیر است:

هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته نیز شود. اگر چه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز هر یک از آن ها با پزشک یا داروساز خود مشورت نمائید.

در صورت بروز عوارضی غیر از مواردی که در ادامه می آید، می توانید با پزشک خود، داروساز و یا مراکز درمانی تماس بگیرید.

- خطر مسمومیت ناشی از مصرف بیش از حد مواد اپیوئیدی

· اگزوپیو اثرات اپیوئیدها از قبیل هروئین و داروهای ضد درد اپیوئیدی را متوقف می سازد. از مصرف مقدار زیادی از اپیوئیدها شامل داروهای حاوی اپیوئید یا قرص های ضد درد و یا هروئین جهت غلبه به اثر مهارکنندگی اپیوئیدها توسط اگزوپیو خودداری کنید. این امر می تواند باعث بروز مسمومیت جدی، کما یا مرگ شود.

· پس از دریافت یک دوز از اگزوپیو، اثر مهارکنندگی آن به تدریج کاهش پیدا کرده و یا به طور کامل از بین می رود، ولی بدن حساسیت بیشتری به اپیوئید ها پیدا کرده است. چنانچه قبل از درمان با اگزوپیو از دارو های حاوی اپیوئید استفاده می کردید، استفاده از این داروها (مانند کدئین، متادون و بوپرنورفین و یا داروهای خیابانی اپیوئیدی مانند هروئین و تریاک) با همان دوز قبلی می تواند منجر به مسمومیت و یا مرگ شود. ممکن است شما به دوزهای پایین تری از مواد اپیوئیدی که قبلاً استفاده می کرده اید حساس باشید. به خصوص در زمان های پس از سم زدایی، در فاصله کوتاه پیش از تزریق دوز بعدی دارو، زمانی که یک دوز تزریق نشده و یا پس از متوقف کردن درمان اتفاق افتد. ضروری است خانواده و نزدیکان شما نیز از افزایش حساسیت به اپیوئید ها و خطر مسمومیت آگاه باشند.

در صورت بروز هر یک از علائم زیر، در اولین فرصت، کمک های پزشکی اضطراری دریافت شود:

تنگی نفس، تنفس آهسته که باعث خستگی شود، تنفس آهسته و کم عمق (حرکت بسیار کم قفسه سینه با تنفس)، احساس ضعف، سرگیجه، گیجی و یا علائم غیر معمول.

- بروز واکنش های شدید در محل تزریق

اگزوپیو ممکن است باعث واکنش های شدید در محل تزریق مانند نکروز شود. برخی از واکنش های ایجاد شده در محل تزریق به جراحی احتیاج پیدا می کنند. به محض مشاهده هر یک از نشانه های زیر در محل تزریق، پزشک خود را مطلع سازید:

· درد شدید

· سخت شدن

· تورم

· توده ای شدن

· تاول

· زخم باز

· زخم های تیره

چنانچه متوجه هر یک از نشانه های مذکور در محل تزریق شدید، به گونه ای که پس از گذشت دو هفته از تزریق، بهبودی در علائم مشاهده نشود، موارد با پزشک در میان گذاشته شود.

- ترک ناگهانی اپیوئید ها (Sudden opioid withdrawal)

به منظور جلوگیری از علائم ناشی از ترک ناگهانی اپیوئیدها، شما باید مصرف اپیوئید ها و یا دارو های حاوی اپیوئید را حداقل 7 تا 14 روز قبل از شروع درمان با اگزوپیو، متوقف سازید.

اگر پزشک شما تصمیم بگیرد که سم زدایی اولیه برای شما به طور کامل انجام نشود، در این صورت ممکن است پزشک شما تزریق اگزوپیو را در مراکز درمانی انجام دهد تا هرگونه علائم ناگهانی ناشی از ترک اپیوئید ها در صورت بروز، کنترل شود.

علائم ناشی از ترک ناگهانی اپیوئید ها می تواند بسیار شدید باشد که در این صورت ممکن است به درمان در بیمارستان احتیاج شود.

- آسیب کبدی یا هپاتیت: با مصرف نالترکسون احتمال آسیب کبدی یا هپاتیت وجود دارد. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، مربوط به مشکلات کبدی در طی دوره درمان با اگزوپیو پزشک خود را آگاه کنید.

· درد ناحیه معده به مدت بیش از چند روز

· زرد شدن سفیدی چشم

· تیرگی ادرار

· خستگی

- حالت افسردگی

اگزوپیو ممکن است باعث خودکشی و یا بروز تمایل به خودکشی شود. ضروری است به اعضای خانواده و نزدیکان بیمار، موضوع درمان با اگزوپیو مطرح شود.

در صورت مشاهده حالت های افسردگی و یا هر یک از علائم زیر، موارد باید توسط خود فرد، هر یک از اعضای خانواده و یا نزدیکان به پزشک گزارش شود.

· احساس ناراحتی و تمایل به گریه کردن

· عدم تمایل به ملاقات دوستان و انجام کارهای نشاط آور

· خوابیدن بیشتر و یا کمتر از حد معمول

· داشتن حالت های تحریک پذیری، تهاجمی و خشمگین شدن بیش از حد معمول

· داشتن حالت گرسنگی بیش از حد و یا تغییر زیاد در وزن بدن

· نیاز به توجه داشتن

· احساس خستگی و خواب آلودگی دائمی

· داشتن افکاری مربوط به آسیب زدن به خود و یا پایان بخشیدن به زندگی

- پنومونی

برخی افراد در طی درمان با اگزوپیو ممکن است با نوع خاصی از ذات الریه مواجه شوند که در اثر یک واکنش حساسیتی به وجود می آید. در صورت بروز این حالت برای شما، ممکن است به درمان در بیمارستان احتیاج شود. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر در طی درمان با اگزوپیو به پزشک خود اطلاع دهید.

· تنگی نفس یا خس خس سینه

· سرفه های مکرر

- واکنش های حساسیتی جدی

واکنش های حساسیتی ممکن است در طول تزریق و یا بلافاصله پس از تزریق سوسپانسیون اگزوپیو به وجود بیایند. به محض مشاهده هر یک از واکنش های حساسیتی زیر، موارد با پزشک معالج در میان گذاشته شود:

· خارش یا تحریکات پوستی

· تورم صورت، چشم، دهان یا زبان

· مشکلات تنفسی یا خس خس سینه

· درد قفسه سینه

· احساس سرگیجه یا ضعف

اثرات جانبی شایع اگزوپیو شامل موارد زیر است:

- حالت تهوع، که ممکن است پس از اولین تزریق اتفاق بیفتد و معمولاً در طی چند روز بهبودی حاصل می شود. احتمال حالت تهوع برای تزریق های بعدی کمتر خواهد بود.

- خواب آلودگی

- سردرد

- سرگیجه

- استفراغ

- کاهش اشتها

- درد مفاصل

- گرفتگی عضلانی

- علائم سرماخوردگی

- مشکل خواب

- دندان درد

هر جعبه شامل:

1) یک ویال حاوی اگزوپیو (نالترکسون پیوسته رهش)

2) یک ویال حاوی 4 میلی لیتر محلول رقیق کننده

3) یک سرنگ 5 میلی لیتری

4) یک عدد سرسوزن G 18، 32 میلی متری (به رنگ صورتی) جهت آماده سازی

5) دو عدد سرسوزن G 20، 38 میلی متری (به رنگ زرد) جهت تزریق

اگزوپیو را در چه شرایطی باید نگهداری کرد؟

- دارو باید در یخچال(دمای بین 2 تا 8 درجه ی سانتی گراد) نگهداری شود.

- دارو از یخ زدگی محافظت شود.

- ازنگهداری دارو در دمای بالاتر از 25 درجه سانتی گراد خودداری شود.

- دور از دسترس کودکان نگهداری شود.