فرم خوراکی:
-عفونت‌های گوارشی:(ناشی از شیگلا، سالمونلا، اشیرشیا کولای، پروتئوس میرابیلیس، انتروکوک
-عفونت تناسلی-ادراری(ناشی از اشیرشیا کولای، پروتئوس میرابیلیس، انتروکوک، شیگلا و سالمونلا
-عفونت دستگاه تنفسی (ناشی از هموفیلوس آنفولانزای بدون nonpenicillinase-producing، استافیلوکوک و استرپتوکوک خصوصاً استرپتوکوک پنومونیه)
توجه:آمپی‌سیلین به عنوان خط اول درمان برای شیگلوز و سالمونلوز(تیفوئیدی و بدون‌تیفوئید) به علت خطر افزایش مقاومت میکروبی توصیه نمی‌شود.
فرم تزریقی:
-عفونت خونی(ناشی از باکتری‌های گرم مثبت حساس به آمپی‌سیلین)
-اندوکاردیت، درمان (ناشی از باکتری‌های گرم مثبت حساس به آمپی‌سیلین)
-عفونت گوارشی(ناشی از سالمونلا و شیگلا
-مننژیت باکتریال(ناشی از اشیرشیا کولای، استرپتوکوک‌های گروه B و سایر گرم منفی‌ها همچون نایسریا گونوره)
-عفونت دستگاه تنفسی(ناشی از استرپتوکوک پنومونیه، استافیلوکوک اورئوس، هموفیلوس آنفولانزا و استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A
-عفونت مجاری ادراری (اشیرشیا کولای و پروتئوس میرابیلیس
-اندوکاردیت پیشگیری(بدون برچسب)
-عفونت‌های داخل شکمی مرتبط با مراقبت های سلامتی (به ویژه انتروکوک ها) (بدون برچسب)
-عفونت داخل مایع آمنیوتیک(کوریوآمنیونیت) (بدون برچسب)
-استئومیلیت و/یا التهاب دیسک، درمان (بدون برچسب)
-پریتونیت، درمان (بدون برچسب)
-اندومتریت پس از زایمان (بدون برچسب)
-عفونت مفصل تعویض شده (بدون برچسب)
-استرپتوکوک‌گروه B ، تجویز برای مادر جهت پیشگیری از جلوگیری از مشکلات نوزاد. (بدون برچسب)
-پیشگیری عفونت، پیش از جراحی (بدون برچسب)
-آبسه‌های تخمدان و لوله فالوپ (TOA) (بدون برچسب)
طیف اثر: وسیع‌الطیف؛ آمپی سیلین بر هر دو نوع باکتری گرم مثبت و گرم منفی موثر است.در شرایط آزمایشگاهی، آمپی سیلین تقریبا شبیه آموکسی سیلین عمل می‌کند، اگرچه آموکسیلین فعالیت ذاتی خود را دارد و در بدن به آمپی سیلین تبدیل نمی شود.مثلا آموکسی سیلین در برابر انتروکوکوس انتخاب بهتری‌به نظر می‌رسد، اما در برابر گونه های شیگلا آمپی‌سیلین فعالیت بیشتری دارد.هموفیلوس آنفولانزا نیز به نظر می رسد کمی کمتر به آموکسی سیلین نسبت به آمپی سیلین حساس است.
این داروها در برابر بیشتر باکتری های حساس به پنی سیلین G فعال هستند، اما علاوه بر این، در برابر برخی از باسیل های گرم منفی که به پنی سیلین G مقاوم هستند نیز فعال هستند.
آمپی‌سیلین یک داروی آنتی‌بیوتیک قدیمی از دسته ی پنی‌سیلین‌ها می‌باشد که در برخی‌عفونت‌های خونی، اندوکاریت، عفونت‌های داخل شکمی، مننژیت، استئومیلیت، عفونت لگنی، پریتونیت، عفونت مفصل تعویضی، عفونت مجاری ادراری که عامل بیماری زا حساس به این دارو باشد، تجویز می‌شود.
این دارو همچنین جهت پیشگیری از عفونت در برخی موارد همچون اندوکاردیت قابل استفاده است.
این دارو به دو فرم خوراکی و تزریقی(جهت تزریق وریدی) در دسترس می‌باشد.
با این حال در مورد درمان خوراکی، آموکسی سیلین خوراکی معمولاً به دلیل فراهمی زیستی بالاتر و جذب بهتر بر آمپی سیلین خوراکی ترجیح داده می شود. برای سهولت بیشتر در درمان با آمپی سیلین وریدی سرپایی، می‌توان کل دوز روزانه را به صورت انفوزیون مداوم ۲۴ ساعته تجویز کرد.
از آنجا که آمپی سیلین به آنزیم های بتالاکتاماز که توسط برخی باکتری ها برای تجزیه آنتی بیوتیک های بتالاکتام تولید می شود حساس است، برای افزایش فعالیت آن، اغلب در ترکیب با یک مهارکننده بتالاکتاماز، مانند سولباکتام یا کلاوولانیک اسید تجویز می شود.
