سینووکس®
نام علمی دارو ( ژنریک ): اینترفرون بتا 1-آ
گروه دارویی: تنظیم کننده سیستم ایمنی
مصرف در بارداری: گروه C
مکانیسم اثر:
اينترفرون ها محصولات پروتئيني هستند كه از روش نوتركيب حاصل و به منظور تزريق آماده شده اند. اينترفرون ها در بدن در پاسخ به عفونت های ویروسی و ساير محرك هاي بيولوژيك توليد مي شوند. سینووکس® گليكوپروتئيني با 166 اسيد آمينه مي باشد كه از نظر توالي اسيد آمينه ها با اينترفرون انساني يكسان است. اينترفرون-بتا داراي خواص ضد ويروس، ضد تكثير و تنظيم كننده ايمني مي باشد. اثبات شده است كه اينترفرون با اتصال به گيرنده هاي خودش در سطح سلول بيان يك سري از محصولات ژني را باعث مي شوند. اعتقاد بر اين است كه اين محصولات ميانجي هاي اعمال بيولوژيك اينترفرون-بتا مي باشند. مكانيسم عمل آن در بيماري مولتيپل اسكلروزيس كاملاً مشخص نيست.
موارد مصرف:
اینترفرون بتا- 1 آ (سینووکس®) براي درمان MS نــوع عود کننده - فروکش کننده اســتفاده مي شــود. مشخص شده اســت که اين دارو تعداد و شــدت حمله ها را کاهش مي دهد و روند ناتوانی را کند می کند.
فارماکوکينتيک:
غلظت سرمی دارو 3 تا 15 ساعت پس از تزریق عضلانی به حداکثر خود رسیده و 12 ساعت پس از تزریق اثر دارو شروع می شود ، طول اثر دارو 4 روز بوده، نیمه عمر حذف آن 10 ساعت است.
موارد منع مصرف:
در صورت حساسیت به ماده دارویی یا هریک از مواد جانبی به کار رفته در فرآورده دارویی مصرف دارو باید قطع شود.
هشدارها:
شوک آنافیلاکسی / واکنش های حاد حساسیتی : واکنش های حساسیتی از جمله شوک آنافیلاکسی با مصرف دارو مشاهده شده است.
تشنج : در بیمارانی با سابقه صرع و تشنج با احتیاط مصرف گردد.
اختلالات عصبی-روانی : در مصرف همزمان با اینترفرون ها، سایکوز، مانیا، افسردگی، افکار خودکشی و اقدام به آن، در افرادی که سابقه چنین اختلالاتی را داشته اند یا نداشته اند مشاهده شده است.
نقص کبدی : در بیمارانی با سابقه نقص کبدی و سوء مصرف الکل این داروh باید با احتیاط مصرف شود.
بیماری های قلبی-عروقی : اینترفرون ها در بیمارانی با سابقه بیماری های قلبی عروقی از جمله آنژین و Heart failure باید با احتیاط مصرف شود.
اختلالات خود ایمنی : اختلالات خود ایمنی از جمله ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک ، کم کاری و پرکاری غده تیروئید و به ندرت التهاب کبدی خود ایمنی گزارش شده است.
سرکوب مغز استخوان : پانسیتوپنی ( به ندرت) و ترومبوسیتوپنی گزارش شده است.
عوارض جانبي:
علائم شبه آنفولانزا مانند سر درد، خستگی، تب و درد های ماهیچه ای، افسردگی ، تهوع، دردشکمی ، عفونت های مجاری ادراری، لکوپنی ، افزایش آنزیم های کبدی (ALT, AST) ، درد قفسه سینه ، تنگی نفس ، تپش قلب.
تداخل دارویی:
اینترفرون ها باعث کاهش متابولیسم مشتقات زیدوودین و تئوفیلین می شوند.
نکات قابل توصيه:
سینووکس® باید در دمای 2 تا 8 درجه سانتیگراد (در یخچال) نگهداری و از یخ زدگی محافظت شود.
پس از رقیق سازی محلول آمــاده تزریق می تواند در دمــای 2 تا 8 درجه سانتیگراد حداکثر به مدت ۳ ساعت قابل نگهداری است.
سینووکس® تنها جهت تزریق عضلانی است.
در حین درمان انجام آزمایشهای ذیل توصیه می شود :
سطح هورمون های تیروئید ( هر 6 ماه یکبار ) ، CBC افتراقی (هر 6 ماه یکبار ) ، ترانس آمینازهای کبدی (در ماه های 1 ، 3 و 6 )
مقدار مصرف:
سینووکس® با دوز 6 میلیون واحد بین المللی، یک بار در هفته بصورت تزریق عضلانی استفاده می شود.
ممکن است در آغاز درمان برای کم کردن عوارض ناخواسته دارو، پزشک دارو را بــا دوز 5/7 میکروگــرم در هفته اول شــروع کرده و با اضافــه کــردن 5/7 میکروگرم به دوز دارو بــه صورت هفتگی، در مدت ســه هفته دوز دارو را به دوز استاندارد یا 30 میکروگرم برســاند.
اشکال دارویی:
به شکل ویال حاوی پودر لیوفیلیزه 30 میکروگرم معادل 6 میلیون واحد بین المللی است.
