آلبومین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف آلبومین

محلول‌های حاوی آلبومین در درمان فوری کمی حجم خون همراه یا بدون شوک، کمی پروتئین خون، در بیمارانی که دچار سوختگی‌های شدید شده‌اند، به منظور حفظ حجم پلاسما و غلظت پروتئین و جلوگیری از غلیظ شدن خون، به عنوان داروی کمکی برای رقیق نمودن خون در اعمال جراحی بای رقیق پس قلبی- عروقی و همچنین برای کنترل خیز در نفروز حاد یا سندرم حاد نفروتیک در بیمارانی که به درمان پاسخ نمی‌دهند، به عنوان داروی کمکی در درمان سندرم زجر تنفسی در بزرگسالان و نیز در درمان کمکی پانکراتیک یا عفونت‌های داخل حفره شکم مصرف می شود. محلول غلیظ آلبومین به صورت کمکی در درمان بیماران تحت همودیالیز و نارسایی حاد کبدی و زیادی بیلی‌روبین خون نوزادان مصرف می شود.

مکانیسم اثر آلبومین

آلبومین یک تنظیم کننده مهم حجم خون در گردش است و 80-70 درصد فشار انکوتیک کلوئید پلاسما را ایجاد می‌کند.
انفوزیون محلول 5 در صد آلبومین از نظر ایجاد فشار انکوتیک معادل با حجم مساوی از پلاسما است و حجم خون را به میزان تقریباً برابر با حجم آلبومین انفوزیون شده افزایش موقت حجم خون می‌شود که منجر به کاهش غلظت و ویسکوزیته خون می‌شود.

فارماکوکینتیک آلبومین

نیمه عمر دفع دارو 20-15 روز است. رقیق شدن خون ناشی از مصرف این فرآورده طی چند دقیقه بروز می‌کند. طول اثر دارو به حجم اولیه خون بستگی دارد. اگر حجم خون کاهش یافته باشد، افزایش حجم به مدت چند ساعت باقی می‌ماند. در بیمارانی که حجم خون آنها طبیعی است، اثر دارو به مدت کمتری باقی خواهد ماند. آلبومین در سرتاسر آب خارج سلولی توزیع می یابد. بیش از 60% آن در بخش مایع خارج سلولی قرار می‌گیرد.

منع مصرف آلبومین

این دارو در کم خونی شدید، نارسایی قلبی، زیادی حجم خون و خیز ریوی نباید مصرف شود.

عوارض جانبی آلبومین

*
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: نارسایی قلبی (تسریع)، ادم، افزایش فشارخون، افت فشارخون، تاکی کاردی
سیستم اعصاب مرکزی: لرز، سردرد
پوستی: خارش، راش پوستی، کهیر
غدد درون ریز و متابولیسم: هایپرولمی (افزایش حجم درون عروقی)
گوارشی: تهوع، استفراغ
ازدیاد حساسیت: آنافیلاکسی
تنفسی: برونکواسپاسم، ادم ریوی
متفرقه: تب

تداخلات دارویی آلبومین

*مشخصات کلی تداخلات:
اطلاعاتی گزارش نشده است.

تداخلات:
تداخل دارویی ویژه‌ای برای این دارو ذکر نشده است. در مصرف داروهای متعدد، جانب احتیاط رعایت شود.

هشدار ها آلبومین

1- سرعت انفوزیون محلول حاوی ـآلبومین باید ml / min 2-1 باشد. با وجود این، سرعت انفوزیون و حجم تام آلبومین مورد نیاز باید بر اساس پاسخ همودینامیک بیمار تعیین می‌شود.
2- آلبومین با وراپامیل هیدروکلراید، محلول‌های حاوی الکل، محلول‌های اسید آمینه و چربی امولسیونه ناسازگاری دارد.
3- انفوزیون حجم‌های بسیار زیاد رقیق شده ممکن است منجر به کاهش سدیم خون شود.

توصیه های دارویی آلبومین

1- محلول‌های حاوی آلبومین را می توان بدون در نظر گرفتن گروه خونی، به بیماران تزریق نمود.
2- محلول‌ حاوی آلبومین را می توان بدون رقیق نمودن یا پس از رقیق کردن با محلول تزریقی کلرور سدیم 9/0 درصد یا محلول تزریقی دکستروز 5 درصد مصرف نمود. نباید از آب استریل برای تزریق برای این منظور استفاده نمود، زیرا منجر به کاهش متعاقب در اسمولاریته و در نتیجه افزایش بروز خطر همولیز کشنده و نارسائی حاد کلیوی می‌شود، به ویژه اگر حجم‌های بسیار زیاد از محلول رقیق شده در پلاسما فرزیز استفاده شود.