رمدسیویر

رمدسیویر اکتوورکو

اطلاعات عمومی رمدسیویر

  موارد مصرف رمدسیویر
رمدسیویر در شرایط زیر به عنوان داروی اصلی تجویز می‌شود:
•    COVID-19: درمان بیماران مبتلا به COVID-19، به‌ویژه در بیمارانی که شرایط شدیدتری دارند و نیاز به بستری شدن دارند.
•    ویروس ایبولا: استفاده از رمدسیویر به‌عنوان یک گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به ویروس ایبولا (در شرایط خاص).
•    ویروس‌های RNA دیگر: این دارو در درمان بیماری‌هایی که توسط ویروس‌های RNA ایجاد می‌شوند (مانند MERS-CoV) نیز مورد بررسی قرار گرفته است.

  دوز مصرف
دوز تجویزی رمدسیویر بستگی به وضعیت بیمار و نوع بیماری دارد:
•    دوز اولیه (روز اول): 200 میلی‌گرم به‌صورت تزریق وریدی.
•    دوز نگهدارنده: 100 میلی‌گرم به‌صورت تزریق وریدی در روزهای بعدی (از روز دوم به بعد).
•    مدت درمان: معمولاً ۵ روز، اما بسته به شرایط بیمار، ممکن است مدت درمان بیشتر شود.
•    در نارسایی کلیوی یا کبدی: در این بیماران، دوز باید با احتیاط تنظیم شود و ممکن است نیاز به نظارت دقیق‌تر باشد.

 عوارض جانبی
رمدسیویر ممکن است عوارض جانبی مختلفی ایجاد کند که برخی از آنها عبارتند از:
•    افزایش آنزیم‌های کبدی: در برخی موارد ممکن است آسیب کبدی ایجاد کند. بررسی منظم عملکرد کبد برای بیماران تحت درمان با رمدسیویر ضروری است.
•    نارسایی کلیوی: در موارد نادر، ممکن است دارو به نارسایی کلیوی منجر شود.
•    واکنش‌های آلرژیک: بثورات پوستی، آنژیوادم و در موارد شدید شوک آنافیلاکتیک ممکن است رخ دهد.
•    گوارش: حالت تهوع، استفراغ، اسهال.

 تداخلات دارویی
•    داروهای ضد قارچ: مانند کتوکونازول ممکن است غلظت رمدسیویر را افزایش دهند.
•    داروهای ضد ویروسی دیگر: استفاده همزمان با داروهای ضد ویروسی دیگر باید با احتیاط انجام شود.
•    آنتی‌بیوتیک‌ها: تداخلات احتمالی با برخی آنتی‌بیوتیک‌ها نیز وجود دارد که ممکن است بر اثربخشی دارو تأثیر بگذارد.
•    داروهای کاهنده فشار خون: برخی داروها ممکن است با رمدسیویر تداخل داشته باشند و بر فشار خون تأثیر بگذارند.

 تداخل با غذا
رمدسیویر هیچ تداخل خاصی با غذا ندارد و می‌توان آن را با یا بدون غذا مصرف کرد. این دارو به‌صورت وریدی تجویز می‌شود، بنابراین نیازی به توجه ویژه به زمان مصرف آن در ارتباط با وعده‌های غذایی وجود ندارد.

 نحوه تجویز
رمدسیویر به‌صورت تزریق وریدی (IV) تجویز می‌شود. این دارو باید تنها تحت نظر پزشک و در محیط بیمارستانی تجویز شود. برای بیمارانی که نیاز به بستری دارند، معمولاً از این روش برای درمان استفاده می‌شود.

نکات خاص برای بیماران با مشکلات کبدی یا کلیوی
•    بیماران مبتلا به نارسایی کبدی: رمدسیویر ممکن است باعث افزایش آنزیم‌های کبدی شود و در بیماران با بیماری کبدی پیشرفته یا نارسایی کبدی باید با دقت بیشتری تجویز شود. توصیه می‌شود که عملکرد کبد بیمار به‌طور منظم بررسی شود.
•    بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی: دارو به‌طور عمده از طریق ادرار دفع می‌شود، بنابراین در بیمارانی که نارسایی کلیوی دارند باید دوز دارو با دقت تنظیم شود. این بیماران باید به‌طور مداوم از نظر عملکرد کلیه تحت نظر باشند.
•    نظارت بر عملکرد کبد و کلیه: در طول درمان با رمدسیویر، توصیه می‌شود که نظارت‌های مستمر بر عملکرد کبد و کلیه انجام شود.

ملاحظات خاص
•    بارداری و شیردهی: مصرف رمدسیویر در دوران بارداری یا شیردهی باید فقط در صورت نیاز شدید و با مشورت پزشک انجام شود.
•    بیماران مسن: در بیماران مسن که معمولاً مشکلات پزشکی بیشتری دارند، رمدسیویر باید با دقت تجویز شود و نیاز به نظارت دقیق‌تر بر عملکرد ارگان‌ها وجود دارد.

آمار و شواهد علمی
•    مطالعات بالینی نشان داده‌اند که رمدسیویر در کاهش مدت بستری و بهبود وضعیت بیماران مبتلا به COVID-19 مؤثر است.
•    داده‌های پژوهشی از مؤسسات معتبری مانند NIH و WHO نشان می‌دهند که رمدسیویر به‌ویژه در مراحل شدید بیماری COVID-19 می‌تواند منجر به بهبودی سریع‌تر شود.
•    شواهد نشان می‌دهند که رمدسیویر در بیماران با سیستم ایمنی ضعیف و در مبتلایان به بیماری‌های مزمن می‌تواند کمک‌کننده باشد.

مسمومیت با رمدسیویر و کنترل مسمومیت
مسمومیت با رمدسیویر یک اتفاق نادر است، اما در صورت بروز، نیاز به اقدام فوری و درمان‌های تخصصی دارد. رمدسیویر به‌طور عمومی به‌عنوان یک داروی ضد ویروسی برای درمان COVID-19 و برخی دیگر از بیماری‌های ویروسی تجویز می‌شود. مسمومیت با این دارو ممکن است به دلیل مصرف دوز زیاد یا واکنش‌های حساسیتی نادر به دارو اتفاق بیفتد. در اینجا یک راهنمای تخصصی برای مسمومیت با رمدسیویر و درمان آن آورده شده است:

1. علائم مسمومیت با رمدسیویر
مسمومیت با رمدسیویر می‌تواند باعث بروز علائم مختلفی شود که شامل:
•    نارسایی کبدی: افزایش آنزیم‌های کبدی (ALT، AST)، زردی (یراق) و درد شکمی.
•    نارسایی کلیوی: افزایش سطح کراتینین سرم و کاهش GFR.
•    واکنش‌های آلرژیک: بثورات پوستی، کهیر، تنگی نفس و ورم صورت یا لب‌ها.
•    گرفتگی عضلات و مشکلات الکترولیتی: تغییرات در سطح سدیم، پتاسیم یا دیگر الکترولیت‌ها.
•    حالت تهوع، استفراغ، اسهال.

2. تشخیص مسمومیت
•    تاریخچه مصرف: بررسی دوز و زمان مصرف رمدسیویر.
•    آزمایش‌های کبدی و کلیوی: بررسی آنزیم‌های کبدی (ALT، AST) و سطح کراتینین سرم برای ارزیابی آسیب به کبد و کلیه.
‌    آزمایش‌های الکترولیتی: برای شناسایی تغییرات در سطح سدیم، پتاسیم و دیگر الکترولیت‌ها.
•    آزمایش‌های خون: برای شناسایی تعداد گلبول‌های سفید و نشانه‌های عفونت یا اختلالات هماتولوژیک.

3. درمان مسمومیت با رمدسیویر
درمان مسمومیت با رمدسیویر باید بر اساس شدت مسمومیت و علائم بالینی بیمار انجام شود. اقدامات اصلی شامل:
الف) قطع مصرف دارو
•    اولین اقدام: قطع فوری مصرف رمدسیویر. اگر مسمومیت به دلیل مصرف دوز بالای دارو باشد، باید بلافاصله دارو قطع شود.
ب) مراقبت حمایتی    
•    مراقبت در بیمارستان: بیشتر بیمارانی که دچار مسمومیت با رمدسیویر می‌شوند، نیاز به بستری در بیمارستان دارند تا تحت نظر پزشک قرار گیرند.
•    آبرسانی و درمان هیدراتاسیون: در صورت نیاز به کاهش اثرات ناشی از نارسایی کلیوی یا کاهش الکترولیت‌ها.
•    کنترل علائم بالینی: درمان علائم مانند تهوع، استفراغ، درد شکمی، یا واکنش‌های آلرژیک.
ج) درمان نارسایی کبدی یا کلیوی
•    نارسایی کبدی: در صورت مشاهده علائم نارسایی کبدی، ممکن است نیاز به درمان‌های خاص کبدی مانند حمایت از عملکرد کبد یا در موارد شدید پیوند کبد باشد.
•    نارسایی کلیوی: در صورت افزایش سطح کراتینین و نارسایی کلیوی، ممکن است بیمار نیاز به دیالیز داشته باشد.
د) درمان واکنش‌های آلرژیک
•    در صورت بروز واکنش‌های آلرژیک، باید از آنتی‌هیستامین‌ها (مثل دیفن‌هیدرامین) یا کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزولون) برای کاهش علائم استفاده شود.
•    در موارد شدید ممکن است آدرنالین (اپی‌نفرین) برای درمان آنافیلاکسی لازم باشد.
هـ) درمان علائم الکترولیتی
•    در صورت تغییرات الکترولیتی، درمان با الکترولیت‌ها (مثل سدیم، پتاسیم، کلسیم) باید انجام شود تا تعادل الکترولیتی به حالت نرمال بازگردد.

4. آنتی‌دوت (آنتی‌سم) رمدسیویر
در حال حاضر هیچ آنتی‌دوت یا درمان خاصی برای مسمومیت با رمدسیویر وجود ندارد. درمان به‌طور عمده حمایتی است و بر مدیریت علائم و عوارض جانبی متمرکز است. در صورت مسمومیت شدید یا آسیب به ارگان‌های حیاتی (کبد یا کلیه)، درمان ممکن است شامل دیالیز یا پیوند کبد باشد

سوالات متداول بیماران در خصوص رمدسیویر

1. رمدسیویر چیست و برای چه بیماری‌هایی استفاده می‌شود؟
پاسخ: رمدسیویر یک داروی ضد ویروسی است که برای درمان بیماران مبتلا به بیماری‌های ویروسی مختلف استفاده می‌شود، به‌ویژه برای درمان بیماران مبتلا به COVID-19. این دارو با مهار تکثیر ویروس‌ها، به بهبود وضعیت بیمار کمک می‌کند.

2. چطور باید رمدسیویر مصرف کنم؟
پاسخ: رمدسیویر به‌صورت تزریق وریدی (IV) تجویز می‌شود و باید در محیط بیمارستان یا تحت نظر پزشک انجام شود. این دارو به‌طور معمول در بیمارانی که نیاز به بستری دارند، استفاده می‌شود.

3. چه مدت باید رمدسیویر مصرف کنم؟
پاسخ: مدت مصرف رمدسیویر معمولاً ۵ روز است، اما بسته به وضعیت بیمار، این مدت می‌تواند تغییر کند. پزشک شما دوز و مدت زمان درمان را بر اساس وضعیت خاص شما تنظیم خواهد کرد.

4. آیا رمدسیویر عوارض جانبی دارد؟
پاسخ: بله، رمدسیویر ممکن است عوارض جانبی مانند افزایش آنزیم‌های کبدی، نارسایی کلیوی، حالت تهوع، استفراغ، و یا واکنش‌های آلرژیک مانند بثورات پوستی را ایجاد کند. برای این‌که از این عوارض جلوگیری کنید، باید تحت نظارت دقیق پزشک باشید.

5. آیا رمدسیویر با سایر داروها تداخل دارد؟
پاسخ: بله، رمدسیویر می‌تواند با برخی داروها تداخل داشته باشد. به‌ویژه با داروهای ضد قارچ، داروهای ضد ویروسی دیگر، و داروهای کاهنده فشار خون. به همین دلیل، باید پزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف می‌کنید آگاه سازید.

6. آیا مصرف رمدسیویر در دوران بارداری یا شیردهی بی‌خطر است؟
پاسخ: مصرف رمدسیویر در دوران بارداری یا شیردهی باید تنها در صورت نیاز شدید و تحت نظر پزشک انجام شود. این دارو ممکن است برای جنین یا نوزاد خطرناک باشد، بنابراین فقط در شرایط خاص و با توصیه پزشک مصرف می‌شود.

7. آیا این دارو به سرعت تأثیر می‌گذارد؟
پاسخ: رمدسیویر می‌تواند به‌طور مؤثری علائم بیماری را کاهش دهد و باعث بهبود وضعیت بیمار شود. با این حال، سرعت تأثیر آن به وضعیت سلامت عمومی بیمار و شدت بیماری بستگی دارد. این دارو در برخی بیماران ممکن است سریع‌تر اثر کند.

8. آیا بعد از مصرف رمدسیویر بهبود کامل می‌یابم؟
پاسخ: رمدسیویر به بهبود علائم کمک می‌کند، اما ممکن است شما نیاز به سایر درمان‌ها و مراقبت‌ها داشته باشید تا به طور کامل بهبود یابید. این دارو بخشی از پروسه درمان است و درمان‌های دیگر ممکن است لازم باشد.

9. چه کارهایی باید در طول درمان با رمدسیویر انجام دهم؟
پاسخ: در طول درمان با رمدسیویر، مهم است که تحت نظارت پزشک باشید تا عملکرد کبد و کلیه شما بررسی شود. همچنین باید هرگونه عوارض جانبی مانند حالت تهوع، واکنش‌های آلرژیک، یا تغییرات در عملکرد کبد را به پزشک خود گزارش دهید.

10. آیا استفاده از رمدسیویر در افرادی با مشکلات کلیوی یا کبدی ایمن است؟
پاسخ: در بیماران مبتلا به مشکلات کبدی یا کلیوی، باید رمدسیویر با دقت بیشتری تجویز شود و دوز دارو ممکن است تنظیم گردد. پزشک شما نظارت دقیقی بر عملکرد کبد و کلیه شما خواهد داشت و دوز دارو را بر اساس وضعیت شما تنظیم می‌کند.

11. چه علائم یا نشانه‌هایی باید بعد از مصرف رمدسیویر به پزشک گزارش دهم؟
پاسخ: در صورت مشاهده هرگونه تغییرات غیرعادی در وضعیت سلامت شما، مانند تب شدید، درد شکم، ادرار تیره، یا تغییر در سطح هوشیاری، باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
این سوالات و پاسخ‌ها می‌توانند به بیماران کمک کنند تا درک بهتری از مصرف رمدسیویر داشته باشند و از خطرات احتمالی آن جلوگیری کنند.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف رمدسیویر

رمدسیویر یک داروی ضد ویروس جدید می باشد که توسط FDA برای درمان کووید 19 تائید شده است.
این دارو در حال حاضر در اطفال و بزرگسالان با سطح اشباع اکسیژن خون کمتر از ۹۴درصد بستری در بیمارستان قابل استفاده است
این دارو تا کنون به صورت ویال تزریقی تولید گردیده است.

مکانیسم اثر رمدسیویر

رمدسیویر پیش داروی نوکلئوتید آدنوزین می باشد که در سلول ها به متابولیت فعال نوکلئوزید تری فسفات متابولیزه می شود.
به نظر می رسد این دارو با تاخیر در خاتمه فرآیند تکثیر RNA، مهار ضعیف DNA پلیمراز و RNA پلیمراز در پستانداران و ایجاد سمیت میتوکندریایی ضعیف در پستانداران منجر به کنترل تکثیر ویروس می شود.

فارماکوکینتیک رمدسیویر

این دارو متابولیسم داخل سلولی دارد (در داخل سلول به رمدسیویر تری فسفات تبدیل می گردد.
رمدسیویر سوبسترای CYP 2C8,2D6,3A4 می باشد.
عمده ی دفع دارو از طریق ادرار می باشد(۷۴ درصد) و ۱۸ درصد از راه مدفوع دفع می شود. نیمه عمر دارو در حدود ۶۰ دقیقه و نیمه عمر متابولیت فعال بیش از ۲۷ ساعت می باشد.

عوارض جانبی رمدسیویر

در درمان کووید19 عوارض جانبی جدی و ناخواسته که تاکنون گزارش نشده است.
سایر عوارض (درصد نامشخص):
متابولیک: افزایش قند خون
کبدی: افزایش سطح سرمی آلانین آمینوترانسفراز، افزایش سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز
متفرقه: واکنش ناشی از انفوزیون (مانند افت فشارخون، تهوع، استفراغ، افزایش تعریق و لرزش)
کلیوی: نارسایی حاد کلیوی، کاهش eGFR، افزایش کراتینین سرم، کاهش کلیرانس کراتینین

تداخلات دارویی رمدسیویر

مشخصات کلی تداخلات:
- پیش داروهایی که از طریق فسفریلاسیون داخل سلولی فعال می شوند

تداخلات رده X (پرهیز):
کلروکین، هیدروکسی کلروکین

کاهش اثرات داروها توسط رمدسیویر:
تداخل قابل توجهی مشخص نشده است.

کاهش اثرات رمدسیویر توسط داروها
کلروکین، هیدروکسی کلروکین

افزایش اثرات داروها توسط رمدسیویر:
تداخل قابل توجهی مشخص نشده است.

افزایش اثرات رمدسیویر توسط داروها:
تداخل قابل توجهی مشخص نشده است.

هشدار ها رمدسیویر

1. آزمایش‌های عملکرد کبد (Liver Function Tests - LFTs):
• رمدسیویر ممکن است باعث افزایش آنزیم‌های کبدی (مانند ALT، AST، ALP، و بیلیروبین) شود. این تغییرات ممکن است نشان‌دهنده التهاب یا آسیب کبدی باشد.
• در برخی موارد نادر، رمدسیویر می‌تواند به نارسایی کبدی منجر شود که باعث افزایش بیشتر این آنزیم‌ها می‌شود. به همین دلیل، آزمایش‌های عملکرد کبد باید به‌طور منظم انجام شوند تا هرگونه تغییر در عملکرد کبد شناسایی شود.

2. آزمایش‌های عملکرد کلیه (Renal Function Tests):
• رمدسیویر ممکن است بر عملکرد کلیه‌ها تأثیر بگذارد و باعث افزایش کراتینین سرم شود که نشان‌دهنده مشکلات کلیوی است.
• در بیمارانی که مشکلات کلیوی دارند یا در معرض خطر نارسایی کلیوی هستند، نظارت دقیق بر میزان کراتینین و GFR (نرخ فیلتراسیون گلومرولی) ضروری است.

3. آزمایش‌های خون (Complete Blood Count - CBC):
• برخی بیماران ممکن است تغییراتی در تعداد گلبول‌های سفید خون (WBC) یا گلبول‌های قرمز خون (RBC) داشته باشند، به‌ویژه اگر عوارض جانبی جدی مانند عفونت یا مشکلات کبدی رخ دهد.
• در صورت مشاهده علائم عفونت یا خونریزی، آزمایش‌های CBC باید به‌طور منظم انجام شوند.

4. آزمایش‌های الکترولیت‌ها (Electrolyte Tests):
• رمدسیویر ممکن است بر سطح پتاسیم و سدیم خون تأثیر بگذارد، به‌ویژه در بیمارانی که دارای نارسایی کلیوی هستند.
• تغییرات در الکترولیت‌ها باید مورد نظارت قرار گیرد، زیرا می‌تواند منجر به اختلالات قلبی یا عصبی شود.

5. آزمایش‌های قند خون (Blood Glucose Tests):
• در برخی بیماران، رمدسیویر ممکن است تأثیری بر سطح گلوکز خون داشته باشد، به‌ویژه در بیمارانی که دارای دیابت یا اختلالات متابولیک هستند.
• نظارت بر قند خون ممکن است برای بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به هیپرگلیسمی (افزایش قند خون) هستند، ضروری باشد.

6. آزمایش‌های کشت خون یا دیگر آزمایش‌های تشخیص عفونت:
• در بیمارانی که تحت درمان با رمدسیویر هستند، ممکن است نیاز به آزمایش کشت خون یا دیگر آزمایش‌های تشخیصی برای شناسایی عفونت‌های ثانویه به‌ویژه در مواردی که عملکرد کبد و کلیه تحت تأثیر قرار گیرد، باشد.

نظارت بر آزمایش‌ها:
با توجه به اینکه رمدسیویر ممکن است بر برخی از آزمایش‌های آزمایشگاهی تأثیر بگذارد، پزشکان معمولاً آزمایش‌های عملکرد کبد، کلیه، خون، و الکترولیت‌ها را به‌طور منظم در طول درمان با این دارو بررسی می‌کنند. این نظارت می‌تواند کمک کند تا مشکلات احتمالی شناسایی و درمان شوند.
اگر تغییرات غیرعادی در نتایج آزمایش‌ها مشاهده شود، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که دوز دارو را تنظیم کند یا درمان‌های دیگر را در نظر بگیرد.

موارد منع مصرف رمدسیویر

- سابقه حساسیت به دارو یا بروز واکنش های حساسیتی حین تزریق (تعریقُ، تهوع، لرز،استفراغ و...)
- سطح آلانین آمینوترانسفراز ≤ 5 برابر حد طبیعی در ابتدای درمان یا افزایش سطح آلانین آمینوترانسفراز همراه با علایم التهاب کبدی یا افزایش بیلی روبین کنژوگه، آلکالین فسفاتاز یا INR
- eGFR کمتر از 30 میلی لیتر/دقیقه
- محلول تزریقی رمدسیویر در کودکان (در کودکان بالای 40 کیلوگرم، پودر لیوفیلیزه رمدیسیویر قابل تجویز است.)

احتیاط:
- سطح کراتینین بیش از 1 (در نوزادان غیرنارس و 28-7 روزه)

توصیه های دارویی رمدسیویر

- عملکرد کبدی (سطح آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و بیلی روبین)، عملکرد کلیوی (سطح کراتینین سرم و کلیرانس کراتینین)، ترکیبات شیمیایی خون و هماتولوژی بیمار در ابتدای درمان و سپس به صورت روزانه در طول دوره درمان پایش شود.

- بیمار از لحاظ بروز واکنش های ناشی از انفوزیون، در ابتدای درمان و سپس به صورت روزانه در طول دوره درمان پایش گردد.