رمدسیویر

رمدسیویر اکتوورکو

موارد مصرف رمدسیویر

رمدسیویر در شرایط زیر به عنوان داروی اصلی تجویز می شود:

• COVID-19: درمان بیماران مبتلا به COVID-19، به ویژه در بیمارانی که شرایط شدیدتری دارند و نیاز به بستری شدن دارند.
• ویروس ایبولا:  استفاده از رمدسیویر به عنوان یک گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به ویروس ایبولا (در شرایط خاص).
• ویروس های RNA دیگر:  این دارو در درمان بیماری هایی که توسط ویروس های RNA ایجاد می شوند (مانند MERS-CoV) نیز مورد بررسی قرار گرفته است.

دوز مصرف

دوز تجویزی رمدسیویر بستگی به وضعیت بیمار و نوع بیماری دارد:

• دوز اولیه (روز اول): 200 میلی گرم به صورت تزریق وریدی.
• دوز نگهدارنده: 100 میلی گرم به صورت تزریق وریدی در روزهای بعدی (از روز دوم به بعد).
• مدت درمان:  معمولاً ۵ روز، اما بسته به شرایط بیمار، ممکن است مدت درمان بیشتر شود.
• در نارسایی کلیوی یا کبدی:  در این بیماران، دوز باید با احتیاط تنظیم شود و ممکن است نیاز به نظارت دقیق تر باشد.

عوارض جانبی

رمدسیویر ممکن است عوارض جانبی مختلفی ایجاد کند که برخی از آنها عبارتند از:

• افزایش آنزیم های کبدی:  در برخی موارد ممکن است آسیب کبدی ایجاد کند. بررسی منظم عملکرد کبد برای بیماران تحت درمان با رمدسیویر ضروری است.
• نارسایی کلیوی:  در موارد نادر، ممکن است دارو به نارسایی کلیوی منجر شود.
• واکنش های آلرژیک:  بثورات پوستی، آنژیوادم و در موارد شدید شوک آنافیلاکتیک ممکن است رخ دهد.
• گوارش: حالت تهوع، استفراغ، اسهال.

تداخلات دارویی

• داروهای ضد قارچ: مانند کتوکونازول ممکن است غلظت رمدسیویر را افزایش دهند.
• داروهای ضد ویروسی دیگر: استفاده همزمان با داروهای ضد ویروسی دیگر باید با احتیاط انجام شود.
• آنتی بیوتیک ها:  تداخلات احتمالی با برخی آنتی بیوتیک ها نیز وجود دارد که ممکن است بر اثربخشی دارو تأثیر بگذارد.
• داروهای کاهنده فشار خون:  برخی داروها ممکن است با رمدسیویر تداخل داشته باشند و بر فشار خون تأثیر بگذارند.

تداخل با غذا

رمدسیویر هیچ تداخل خاصی با غذا ندارد و می توان آن را با یا بدون غذا مصرف کرد. این دارو به صورت وریدی تجویز می شود، بنابراین نیازی به توجه ویژه به زمان مصرف آن در ارتباط با وعده های غذایی وجود ندارد.

نحوه تجویز

رمدسیویر به صورت تزریق وریدی (IV) تجویز می شود. این دارو باید تنها تحت نظر پزشک و در محیط بیمارستانی تجویز شود. برای بیمارانی که نیاز به بستری دارند، معمولاً از این روش برای درمان استفاده می شود.

نکات خاص برای بیماران با مشکلات کبدی یا کلیوی

• بیماران مبتلا به نارسایی کبدی:  رمدسیویر ممکن است باعث افزایش آنزیم های کبدی شود و در بیماران با بیماری کبدی پیشرفته یا نارسایی کبدی باید با دقت بیشتری تجویز شود. توصیه می شود که عملکرد کبد بیمار به طور منظم بررسی شود.
• بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی: دارو به طور عمده از طریق ادرار دفع می شود، بنابراین در بیمارانی که نارسایی کلیوی دارند باید دوز دارو با دقت تنظیم شود. این بیماران باید به طور مداوم از نظر عملکرد کلیه تحت نظر باشند.
• نظارت بر عملکرد کبد و کلیه:  در طول درمان با رمدسیویر، توصیه می شود که نظارت های مستمر بر عملکرد کبد و کلیه انجام شود.

ملاحظات خاص

• بارداری و شیردهی: مصرف رمدسیویر در دوران بارداری یا شیردهی باید فقط در صورت نیاز شدید و با مشورت پزشک انجام شود.
• بیماران مسن:  در بیماران مسن که معمولاً مشکلات پزشکی بیشتری دارند، رمدسیویر باید با دقت تجویز شود و نیاز به نظارت دقیق تر بر عملکرد ارگان ها وجود دارد.

آمار و شواهد علمی

• مطالعات بالینی نشان داده اند که رمدسیویر در کاهش مدت بستری و بهبود وضعیت بیماران مبتلا به COVID-19 مؤثر است.
• داده های پژوهشی از مؤسسات معتبری مانند NIH و WHO نشان می دهند که رمدسیویر به ویژه در مراحل شدید بیماری COVID-19 می تواند منجر به بهبودی سریع تر شود.
• شواهد نشان می دهند که رمدسیویر در بیماران با سیستم ایمنی ضعیف و در مبتلایان به بیماری های مزمن می تواند کمک کننده باشد.

مسمومیت با رمدسیویر و کنترل مسمومیت

مسمومیت با رمدسیویر یک اتفاق نادر است، اما در صورت بروز، نیاز به اقدام فوری و درمان های تخصصی دارد. رمدسیویر به طور عمومی به عنوان یک داروی ضد ویروسی برای درمان COVID-19 و برخی دیگر از بیماری های ویروسی تجویز می شود. مسمومیت با این دارو ممکن است به دلیل مصرف دوز زیاد یا واکنش های حساسیتی نادر به دارو اتفاق بیفتد. در اینجا یک راهنمای تخصصی برای مسمومیت با رمدسیویر و درمان آن آورده شده است:

1. علائم مسمومیت با رمدسیویر

مسمومیت با رمدسیویر می تواند باعث بروز علائم مختلفی شود که شامل:

• نارسایی کبدی: افزایش آنزیم های کبدی (ALT، AST)، زردی (یراق) و درد شکمی.
• نارسایی کلیوی: افزایش سطح کراتینین سرم و کاهش GFR.
• واکنش های آلرژیک:  بثورات پوستی، کهیر، تنگی نفس و ورم صورت یا لب ها.
• گرفتگی عضلات و مشکلات الکترولیتی: تغییرات در سطح سدیم، پتاسیم یا دیگر الکترولیت ها.
• حالت تهوع، استفراغ، اسهال.

2. تشخیص مسمومیت

• تاریخچه مصرف: بررسی دوز و زمان مصرف رمدسیویر.
• آزمایش های کبدی و کلیوی: بررسی آنزیم های کبدی (ALT، AST) و سطح کراتینین سرم برای ارزیابی آسیب به کبد و کلیه.
• آزمایش های الکترولیتی: برای شناسایی تغییرات در سطح سدیم، پتاسیم و دیگر الکترولیت ها.
• آزمایش های خون:  برای شناسایی تعداد گلبول های سفید و نشانه های عفونت یا اختلالات هماتولوژیک.

3. درمان مسمومیت با رمدسیویر

درمان مسمومیت با رمدسیویر باید بر اساس شدت مسمومیت و علائم بالینی بیمار انجام شود. اقدامات اصلی شامل:
الف) قطع مصرف دارو
اولین اقدام: قطع فوری مصرف رمدسیویر. اگر مسمومیت به دلیل مصرف دوز بالای دارو باشد، باید بلافاصله دارو قطع شود.
ب) مراقبت حمایتی

• مراقبت در بیمارستان: بیشتر بیمارانی که دچار مسمومیت با رمدسیویر می شوند، نیاز به بستری در بیمارستان دارند تا تحت نظر پزشک قرار گیرند.
• آبرسانی و درمان هیدراتاسیون: در صورت نیاز به کاهش اثرات ناشی از نارسایی کلیوی یا کاهش الکترولیت ها.
• کنترل علائم بالینی: درمان علائم مانند تهوع، استفراغ، درد شکمی، یا واکنش های آلرژیک.

ج) درمان نارسایی کبدی یا کلیوی

• نارسایی کبدی: در صورت مشاهده علائم نارسایی کبدی، ممکن است نیاز به درمان های خاص کبدی مانند حمایت از عملکرد کبد یا در موارد شدید پیوند کبد باشد.
• نارسایی کلیوی: در صورت افزایش سطح کراتینین و نارسایی کلیوی، ممکن است بیمار نیاز به دیالیز داشته باشد.

د) درمان واکنش های آلرژیک

• در صورت بروز واکنش های آلرژیک، باید از آنتی هیستامین ها (مثل دیفن هیدرامین) یا کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزولون) برای کاهش علائم استفاده شود.
• در موارد شدید ممکن است آدرنالین (اپی نفرین) برای درمان آنافیلاکسی لازم باشد.

هـ) درمان علائم الکترولیتی

• در صورت تغییرات الکترولیتی، درمان با الکترولیت ها (مثل سدیم، پتاسیم، کلسیم) باید انجام شود تا تعادل الکترولیتی به حالت نرمال بازگردد.

4. آنتی دوت (آنتی سم) رمدسیویر

در حال حاضر هیچ آنتی دوت یا درمان خاصی برای مسمومیت با رمدسیویر وجود ندارد. درمان به طور عمده حمایتی است و بر مدیریت علائم و عوارض جانبی متمرکز است. در صورت مسمومیت شدید یا آسیب به ارگان های حیاتی (کبد یا کلیه)، درمان ممکن است شامل دیالیز یا پیوند کبد باشد.

سوالات متداول بیماران در خصوص رمدسیویر

رمدسیویر چیست و برای چه بیماری هایی استفاده می شود؟
پاسخ: رمدسیویر یک داروی ضد ویروسی است که برای درمان بیماران مبتلا به بیماری های ویروسی مختلف استفاده می شود، به ویژه برای درمان بیماران مبتلا به COVID-19. این دارو با مهار تکثیر ویروس ها، به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند.

چطور باید رمدسیویر مصرف کنم؟
پاسخ: رمدسیویر به صورت تزریق وریدی (IV) تجویز می شود و باید در محیط بیمارستان یا تحت نظر پزشک انجام شود. این دارو به طور معمول در بیمارانی که نیاز به بستری دارند، استفاده می شود.

چه مدت باید رمدسیویر مصرف کنم؟
پاسخ: مدت مصرف رمدسیویر معمولاً ۵ روز است، اما بسته به وضعیت بیمار، این مدت می تواند تغییر کند. پزشک شما دوز و مدت زمان درمان را بر اساس وضعیت خاص شما تنظیم خواهد کرد.

آیا رمدسیویر عوارض جانبی دارد؟
پاسخ: بله، رمدسیویر ممکن است عوارض جانبی مانند افزایش آنزیم های کبدی، نارسایی کلیوی، حالت تهوع، استفراغ، و یا واکنش های آلرژیک مانند بثورات پوستی را ایجاد کند. برای این که از این عوارض جلوگیری کنید، باید تحت نظارت دقیق پزشک باشید.

آیا رمدسیویر با سایر داروها تداخل دارد؟
پاسخ: بله، رمدسیویر می تواند با برخی داروها تداخل داشته باشد. به ویژه با داروهای ضد قارچ، داروهای ضد ویروسی دیگر، و داروهای کاهنده فشار خون. به همین دلیل، باید پزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنید آگاه سازید.

آیا مصرف رمدسیویر در دوران بارداری یا شیردهی بی خطر است؟
پاسخ: مصرف رمدسیویر در دوران بارداری یا شیردهی باید تنها در صورت نیاز شدید و تحت نظر پزشک انجام شود. این دارو ممکن است برای جنین یا نوزاد خطرناک باشد، بنابراین فقط در شرایط خاص و با توصیه پزشک مصرف می شود.

آیا این دارو به سرعت تأثیر می گذارد؟
پاسخ: رمدسیویر می تواند به طور مؤثری علائم بیماری را کاهش دهد و باعث بهبود وضعیت بیمار شود. با این حال، سرعت تأثیر آن به وضعیت سلامت عمومی بیمار و شدت بیماری بستگی دارد. این دارو در برخی بیماران ممکن است سریع تر اثر کند.

آیا بعد از مصرف رمدسیویر بهبود کامل می یابم؟
پاسخ: رمدسیویر به بهبود علائم کمک می کند، اما ممکن است شما نیاز به سایر درمان ها و مراقبت ها داشته باشید تا به طور کامل بهبود یابید. این دارو بخشی از پروسه درمان است و درمان های دیگر ممکن است لازم باشد.

چه کارهایی باید در طول درمان با رمدسیویر انجام دهم؟
پاسخ: در طول درمان با رمدسیویر، مهم است که تحت نظارت پزشک باشید تا عملکرد کبد و کلیه شما بررسی شود. همچنین باید هرگونه عوارض جانبی مانند حالت تهوع، واکنش های آلرژیک، یا تغییرات در عملکرد کبد را به پزشک خود گزارش دهید.

آیا استفاده از رمدسیویر در افرادی با مشکلات کلیوی یا کبدی ایمن است؟
پاسخ: در بیماران مبتلا به مشکلات کبدی یا کلیوی، باید رمدسیویر با دقت بیشتری تجویز شود و دوز دارو ممکن است تنظیم گردد. پزشک شما نظارت دقیقی بر عملکرد کبد و کلیه شما خواهد داشت و دوز دارو را بر اساس وضعیت شما تنظیم می کند.

چه علائم یا نشانه هایی باید بعد از مصرف رمدسیویر به پزشک گزارش دهم؟
پاسخ: در صورت مشاهده هرگونه تغییرات غیرعادی در وضعیت سلامت شما، مانند تب شدید، درد شکم، ادرار تیره، یا تغییر در سطح هوشیاری، باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
این سوالات و پاسخ ها می توانند به بیماران کمک کنند تا درک بهتری از مصرف رمدسیویر داشته باشند و از خطرات احتمالی آن جلوگیری کنند.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف رمدسیویر

رمدسیویر یک داروی ضد ویروس جدید می باشد که توسط FDA برای درمان کووید 19 تائید شده است.
این دارو در حال حاضر در اطفال و بزرگسالان با سطح اشباع اکسیژن خون کمتر از ۹۴درصد بستری در بیمارستان قابل استفاده است
این دارو تا کنون به صورت ویال تزریقی تولید گردیده است.

مکانیسم اثر رمدسیویر

رمدسیویر پیش داروی نوکلئوتید آدنوزین می باشد که در سلول ها به متابولیت فعال نوکلئوزید تری فسفات متابولیزه می شود.
به نظر می رسد این دارو با تاخیر در خاتمه فرآیند تکثیر RNA، مهار ضعیف DNA پلیمراز و RNA پلیمراز در پستانداران و ایجاد سمیت میتوکندریایی ضعیف در پستانداران منجر به کنترل تکثیر ویروس می شود.

فارماکوکینتیک رمدسیویر

این دارو متابولیسم داخل سلولی دارد (در داخل سلول به رمدسیویر تری فسفات تبدیل می گردد.
رمدسیویر سوبسترای CYP 2C8,2D6,3A4 می باشد.
عمده ی دفع دارو از طریق ادرار می باشد(۷۴ درصد) و ۱۸ درصد از راه مدفوع دفع می شود. نیمه عمر دارو در حدود ۶۰ دقیقه و نیمه عمر متابولیت فعال بیش از ۲۷ ساعت می باشد.

عوارض جانبی رمدسیویر

در درمان کووید19 عوارض جانبی جدی و ناخواسته که تاکنون گزارش نشده است.
سایر عوارض (درصد نامشخص):
متابولیک: افزایش قند خون
کبدی: افزایش سطح سرمی آلانین آمینوترانسفراز، افزایش سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز
متفرقه: واکنش ناشی از انفوزیون (مانند افت فشارخون، تهوع، استفراغ، افزایش تعریق و لرزش)
کلیوی: نارسایی حاد کلیوی، کاهش eGFR، افزایش کراتینین سرم، کاهش کلیرانس کراتینین

تداخلات دارویی رمدسیویر

هشدار ها رمدسیویر

1. آزمایش‌های عملکرد کبد (Liver Function Tests - LFTs):
• رمدسیویر ممکن است باعث افزایش آنزیم‌های کبدی (مانند ALT، AST، ALP، و بیلیروبین) شود. این تغییرات ممکن است نشان‌دهنده التهاب یا آسیب کبدی باشد.
• در برخی موارد نادر، رمدسیویر می‌تواند به نارسایی کبدی منجر شود که باعث افزایش بیشتر این آنزیم‌ها می‌شود. به همین دلیل، آزمایش‌های عملکرد کبد باید به‌طور منظم انجام شوند تا هرگونه تغییر در عملکرد کبد شناسایی شود.

2. آزمایش‌های عملکرد کلیه (Renal Function Tests):
• رمدسیویر ممکن است بر عملکرد کلیه‌ها تأثیر بگذارد و باعث افزایش کراتینین سرم شود که نشان‌دهنده مشکلات کلیوی است.
• در بیمارانی که مشکلات کلیوی دارند یا در معرض خطر نارسایی کلیوی هستند، نظارت دقیق بر میزان کراتینین و GFR (نرخ فیلتراسیون گلومرولی) ضروری است.

3. آزمایش‌های خون (Complete Blood Count - CBC):
• برخی بیماران ممکن است تغییراتی در تعداد گلبول‌های سفید خون (WBC) یا گلبول‌های قرمز خون (RBC) داشته باشند، به‌ویژه اگر عوارض جانبی جدی مانند عفونت یا مشکلات کبدی رخ دهد.
• در صورت مشاهده علائم عفونت یا خونریزی، آزمایش‌های CBC باید به‌طور منظم انجام شوند.

4. آزمایش‌های الکترولیت‌ها (Electrolyte Tests):
• رمدسیویر ممکن است بر سطح پتاسیم و سدیم خون تأثیر بگذارد، به‌ویژه در بیمارانی که دارای نارسایی کلیوی هستند.
• تغییرات در الکترولیت‌ها باید مورد نظارت قرار گیرد، زیرا می‌تواند منجر به اختلالات قلبی یا عصبی شود.

5. آزمایش‌های قند خون (Blood Glucose Tests):
• در برخی بیماران، رمدسیویر ممکن است تأثیری بر سطح گلوکز خون داشته باشد، به‌ویژه در بیمارانی که دارای دیابت یا اختلالات متابولیک هستند.
• نظارت بر قند خون ممکن است برای بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به هیپرگلیسمی (افزایش قند خون) هستند، ضروری باشد.

6. آزمایش‌های کشت خون یا دیگر آزمایش‌های تشخیص عفونت:
• در بیمارانی که تحت درمان با رمدسیویر هستند، ممکن است نیاز به آزمایش کشت خون یا دیگر آزمایش‌های تشخیصی برای شناسایی عفونت‌های ثانویه به‌ویژه در مواردی که عملکرد کبد و کلیه تحت تأثیر قرار گیرد، باشد.

نظارت بر آزمایش‌ها:
با توجه به اینکه رمدسیویر ممکن است بر برخی از آزمایش‌های آزمایشگاهی تأثیر بگذارد، پزشکان معمولاً آزمایش‌های عملکرد کبد، کلیه، خون، و الکترولیت‌ها را به‌طور منظم در طول درمان با این دارو بررسی می‌کنند. این نظارت می‌تواند کمک کند تا مشکلات احتمالی شناسایی و درمان شوند.
اگر تغییرات غیرعادی در نتایج آزمایش‌ها مشاهده شود، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که دوز دارو را تنظیم کند یا درمان‌های دیگر را در نظر بگیرد.

موارد منع مصرف رمدسیویر

- سابقه حساسیت به دارو یا بروز واکنش های حساسیتی حین تزریق (تعریقُ، تهوع، لرز،استفراغ و...)
- سطح آلانین آمینوترانسفراز ≤ 5 برابر حد طبیعی در ابتدای درمان یا افزایش سطح آلانین آمینوترانسفراز همراه با علایم التهاب کبدی یا افزایش بیلی روبین کنژوگه، آلکالین فسفاتاز یا INR
- eGFR کمتر از 30 میلی لیتر/دقیقه
- محلول تزریقی رمدسیویر در کودکان (در کودکان بالای 40 کیلوگرم، پودر لیوفیلیزه رمدیسیویر قابل تجویز است.)

احتیاط:
- سطح کراتینین بیش از 1 (در نوزادان غیرنارس و 28-7 روزه)

توصیه های دارویی رمدسیویر

- عملکرد کبدی (سطح آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و بیلی روبین)، عملکرد کلیوی (سطح کراتینین سرم و کلیرانس کراتینین)، ترکیبات شیمیایی خون و هماتولوژی بیمار در ابتدای درمان و سپس به صورت روزانه در طول دوره درمان پایش شود.

- بیمار از لحاظ بروز واکنش های ناشی از انفوزیون، در ابتدای درمان و سپس به صورت روزانه در طول دوره درمان پایش گردد.