آملکسانوکس

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف آملکسانوکس

زخم‌های آفتی دهان: آملکسانوکس به‌عنوان خمیر خوراکی ۵٪ برای درمان زخم‌های آفتی دهان (زخم‌های کانکر) استفاده می‌شود. این دارو به کاهش زمان بهبودی و درد مرتبط با این زخم‌ها کمک می‌کند.

آسم آلرژیک، رینیت آلرژیک و کونژکتیویت: در ژاپن، آملکسانوکس برای درمان آسم برونشی، رینیت آلرژیک و کونژکتیویت استفاده می‌شود.

مکانیسم اثر آملکسانوکس

آملکسانوکس با مهار آزادسازی هیستامین و لوکوترین‌ها، التهاب را کاهش می‌دهد. همچنین، این دارو با مهار آنزیم‌های TBK1 و IKK-ε، حساسیت به انسولین را بهبود می‌بخشد و التهاب را کاهش می‌دهد.

فارماکوکینتیک آملکسانوکس

جذب: هنگامی که به زخم‌های آفتی دهان اعمال می‌شود، آملکسانوکس عمدتاً از طریق دستگاه گوارش جذب می‌شود و مقدار کمی از آن از طریق زخم وارد جریان خون می‌شود.

متابولیسم و دفع: این دارو در کبد متابولیزه شده و از طریق ادرار دفع می‌شود. نیمه‌عمر حذف آن حدود ۳.۵ ساعت است.

منع مصرف آملکسانوکس

حساسیت: در صورت حساسیت به آملکسانوکس یا هر یک از اجزای تشکیل‌دهنده آن، مصرف این دارو ممنوع است.

بارداری و شیردهی: در دوران بارداری و شیردهی، استفاده از آملکسانوکس باید تنها تحت نظر پزشک و با احتیاط انجام شود.

عوارض جانبی آملکسانوکس

حساسیت: احساس سوزش یا سوزن‌سوزن شدن در محل استفاده.

گوارشی: تهوع یا اسهال.

تداخلات دارویی آملکسانوکس

هشدار ها آملکسانوکس

حساسیت: در صورت بروز واکنش‌های آلرژیک مانند کهیر، دشواری در تنفس یا تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو، باید فوراً مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی: در این دوران‌ها، استفاده از آملکسانوکس باید تنها با مشورت پزشک انجام شود.

توصیه های دارویی آملکسانوکس

نظارت بر بیماران: در صورت بروز عوارض جانبی یا واکنش‌های آلرژیک، باید مصرف دارو را متوقف کرده و درمان جایگزین در نظر گرفته شود.

آموزش به بیمار: بیمار باید در مورد روش صحیح استفاده از خمیر و تعداد دفعات مصرف آگاه شود.

توجه به تداخلات دارویی: با توجه به محدود بودن اطلاعات در مورد تداخلات دارویی، توصیه می‌شود قبل از شروع درمان، فهرست داروهای مصرفی بیمار بررسی شود.

چگونگی مصرف: آملکسانوکس به‌صورت خمیر خوراکی ۵٪ در دسترس است. این خمیر باید مستقیماً روی زخم‌های آفتی دهان اعمال شود. تعداد دفعات مصرف و مدت زمان درمان باید طبق دستور پزشک باشد.

زمان مصرف: بهتر است دارو در زمان‌های منظم و طبق برنامه زمانی مشخص مصرف شود.

مصرف در بیماران خاص: در بیماران با سابقه حساسیت دارویی یا مشکلات گوارشی، باید با احتیاط مصرف شود.

قطع مصرف: اگر علائم حساسیت یا عوارض جانبی شدید مشاهده شد، باید فوراً مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کرد.