اپی نفرین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف اپی نفرین

این دارو برای درمان اضطراری واکنش‌های حاد آلرژیک، آنافیلاکسی، آنژیوادم، درمان با بی حس کننده ‌های موضعی، پیریاپیسم، خونریزی لثه و احیای قلبی- عروقی مصرف می شود.

مکانیسم اثر اپی نفرین

اپی نفرین یک داروی مقلد سمپاتیک است که به طور مستقیم روی گیرنده‌های آلفا و بتا- آدرنرژیک اثر می کند. اپی نفرین عضلات صاف نایژه را با اثر بر گیرنده‌های بتا – دوآدرنرژیک شل می کند و از طریق گیرنده‌های آلفا- آدرنرژیک،شریانچه های نایژه را منقبض می نماید. در نتیجه موجب از بین اسپاسم نایژه، احتقان و خیز می شود. اپی نفرین با اثر برگیرنده‌های آلفا آدرنرژیک پوست و غشا‌های باعث انقباض عروقی و در نتیجه جذب داروی بی حس کننده موضعی همراه را کاهش داده و طول اثر آن را افزایش می دهد.
به علاوه، با اثر برگیرنده‌های آلفا آدرنرژیک با اثر گشادی عروق عوامل آلرژی‌زا به ویژه در عروق محیطی مقابله می نماید و با اثر بر بتا آدرنرزیک مانع از آزاد شدن واسطه ‌های فوری حساسیت همچون هیستامین و لوکوترین‌ها از ماست‌سل‌ها می‌شود.

فارماکوکینتیک اپی نفرین

این دارو از راه عضلانی یا زیر جلدی، جذب می شود. اپی نفرین در انتهای اعصاب سمپاتیک، کبد و سایر بافتهای بدن توسط MAOوCOMT متابولیزه می شود. شروع اثر این دارو از راه عضلانی متغییر می‌باشد. در حالیکه اثر آن از راه تزریق زیرجلدی، 15-6 دقیقه پس از مصرف شروع می شود، طول مدت اثر دارو از راه زیر جلدی یا عضلانی کمتر از 4-1 ساعت است. دفع این دارو از راه کلیه است.

عوارض جانبی اپی نفرین

*
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: آنژین صدری، آریتمی قلبی، کاردیومیوپاتی (استرس)، حوادث عروق مغزی، درد قفسه سینه، افزایش فشارخون، افزایش کار قلب، بیماری ایسکمیک قلبی، ایسکمی دست و پا، رنگ پریدگی موضعی، سکته قلبی، تپش قلب، انقباض عروق محیطی، تاکی کاردی فوق بطنی، تاکی آریتمی، تاکی کاردی، انقباض عروق، آریتمی بطنی، اکتوپی بطنی، فیبریلاسیون بطنی
سیستم اعصاب مرکزی: اضطراب، دلهره، خونریزی مغزی، دیس اورینتیشن (اختلال در تشخیص موقعیت)، سرگیجه، خواب آلودگی، تشدید بیماری پارکینسون، سردرد، اختلال حافظه، پانیک، خواب رفتگی اندام، آژیتاسیون سایکوموتور، بی قراری، احساس سوزن سوزن شدن
پوستی: افزایش تعریق، قانقاریای پوست یا دیگر بافت ها (در محل تزریق)، رنگ پریدگی، سیخ شدن مو
غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش قندخون، افت قندخون، کاهش پتاسیم خون، مقاومت به انسولین، اسیدوز لاکتیک
گوارشی: تهوع، استفراغ
موضعی: نکروز بافتی در محل تزریق
عصبی، عضلانی و اسکلتی: سستی، لرزش
کلیوی: بی کفایتی کلیوی
تنفسی: تنگی نفس، ادم ریوی، رال (صدای غیرطبیعی ریه)

تداخلات دارویی اپی نفرین

هشدار ها اپی نفرین

1- این دارو در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود:
پرکاری تیروئید، دیابت، بیماری قلبی- عروقی و شوک کاردیوژنیک،تروماتیک یا خونریزی.
2- از تزریق اپی نفرین به داخل عضلات سرینی باید اجتناب نمود، زیرا ممکن است موجب بروز گانگرن شود.
3- لازم است همزمان با تزریق اپی نفرین، حجم مایعات از دست رفته نیز جبران شود.
4- تزریق اپی نفرین به داخل شریان به علت انقباض شدید عروق و احتمال بروز گانگرن توصیه نمی شود.
5- اپی نفرین از جفت عبور می کند و به داخل شیر نیز ترشح می شود.
6- افزودن اپی نفرین به بی حس کننده‌های موضعی برای تزریق در نواحی از بدن که توسط آرتریولهای انتهایی خون رسانی می شوند یا اینکه خون محدودی را دریافت می نماید ( انگشتان، زبان، بینی، گوش، آلت تناسلی مردانه ) ، توصیه نمی شود.
7- مصرف این دارو برای درمان اسپاسم برونشیال حاد ( به دلیل اثر انتخابی کمتر بر گیرنده‌های بتادو) عموماً توصیه نمی شود، زیرا دارای توان بالقوه برای تحریک بیش از حد قلب به ویژه در مقادیر زیاد می باشد.

توصیه های دارویی اپی نفرین

1- این دارو در موارد اظطراری برای درمان واکنش های آلرژیک باید بلافاصله مصرف شود.
2- محلول تزریقی اپی‌نفرین با غلظت mg/ml1، قبل از تزریق داخل قلبی یا وریدی باید رقیق شود. برای این منظور 5/0 میلی لیتر از محلول اپی نفرین باید با محلول تزریقی کلرور سدیم به حجم 10 میلی لیتر رسانده شود.
3- اپی‌نفرین می‌تواند توسط خود بیماری که سابقه شوک آنافیلاکتیک را دارد ( به محض بروز علایم ) تزریق گردد.