دوبوتامین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف دوبوتامین

دوبوتامین به صورت تزریقی به عنوان یک داروی اینوتروپیک و برای کنترل برادی کاردی در سکته قلبی، جراحی قلب، آسیب های عضله قلب، شوک سپتیک و کاردیوژنیک و همچنین پیشگیری و درمان کاهش حاد فشار خون مصرف می شود.

مکانیسم اثر دوبوتامین

دبوتامین دارای اثر اینوتروپیک مستقیم است و با تحریک مستقیم گیرنده های بتا- یک قلب،قدرت انقباضی عضله قلب و حجم ضربه ای آن را افزایش می دهد و در نتیجه باعث افزایش برون ده قلب می شود. دوبوتامین فشار زیاد ناشی از پر شدن بطن را کاهش می دهد ( کاهش پیش بار ) و هدایت گره دهلیزی بطنی را تسهیل می نماید. افزایش برون ده قلب ناشی از این دارو، بیش از اثرات دوپامینرژیک آن سبب بهبود جریان خون کلیوی و میزان دفع ادرار می شود.

فارماکوکینتیک دوبوتامین

متابولیسم این دارو کبدی است و به ترکیبات غیر فعال تبدیل می شود. نیمه عمر دارو تقریباً 2 دقیقه است و اثر آن پس از 2-1 دقیقه شروع می شود. اگر سرعت انفوزیون آهسته باشد، زمان شروع اثر ممکن است تا 10 دقیقه افزایش یابد. طول اثر دارو کمتر از 5 دقیقه و دفع آن عمدتاً از طریق کلیه ها و به صورت متابولیت است.

منع مصرف دوبوتامین

این دارو در بیماران مبتلا به تنگیس ایدیوپاتیک هیپرتروفیک زیرآئورتی نباید مصرف شود.

عوارض جانبی دوبوتامین

*
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: افزایش ضربان قلب، افزایش فشارخون سیستولی، انقباضات زودرس بطنی، آنژین صدری، درد قفسه سینه، تپش قلب
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد
گوارشی: تهوع
تنفسی: تنگی نفس
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: افت فشارخون، اکتوپی بطنی
غدد درون ریز و متابولیسم: کاهش پتاسیم سرم

تداخلات دارویی دوبوتامین

هشدار ها دوبوتامین

1- این دارو در صورت وجود کمی حجم خون یا سکته قلبی باید با احتیاط مصرف شود.
2- سرعت انفوزیون و طول درمان به پاسخ بیمار بستگی دارد. این پاسخ با سرعت ضربان قلب، وجود فعالیت نابجای قلبی، فشار خون، جریان ادرار و در صورت امکان، اندازه گیری فشار وریدی مرکزی یا فشار گوه ای و برون ده قلب تعیین می شود.
3- کاهش شدید فشار خون باعث پیچیده شدن شوک کاردیوژنیک می شود.

توصیه های دارویی دوبوتامین

1- انفوزیون دوبوتامین همزمان با هپارین و هیدرکورتیزون، سفازولین، سفالوتین و پنی سیلین از یک لوله انفوزیون توصیه نمی شود.
2- دوبوتامین با محلول های قلیایی مانند بی کربنات سدیم، ناسازگاری دارد.
3- تغییر رنگ محلول به رنگ صورتی به علت اکسیداسیون جزئی است. با وجود این، اگر دارو در طول مدت توصیه شده مصرف شود، از قدرت آن کاسته نمی شود.