رانولازین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف رانولازین

-رانولازین به تنهایی و یا همراه با سایر داروها در درمان آنژین مزمن کاربرد دارد.
آنژین مزمن بصورت درد مدام در قفسه سینه به دلیل کمبود اکسیژن به عضله قلب ایجاد می شود

مکانیسم اثر رانولازین

- رانولازین اثرات ضد آنژین و ضد ایسکمی بدون تغییر در پارامترهای همودینامیک ( ضربان قلب یا فشار خون ) ایجاد می کند. در سطوح درمانی، رانولازین فاز تاخیری کانال ورودی سدیم در سلول های قلبی که دچار سکته شده اند را حین رپولاریزاسیون قلبی مهار کرده و غلظت سدیم داخل سلولی را کاهش می دهد. در نتیجه ورود کلسیم از طریق تبادل سدیم- کلسیم کاهش می یابد. کاهش کلسیم داخل سلولی باعث کاهش انقباض بطنی و کاهش مصرف اکسیژن توسط قلب می شود. تصور می شود که رانولازین باعث انبساط قلبی و در نتیجه کاهش علائم آنژین می گردد. در دوزهای بالاتر، رانولازین باعث مهار اصلاح کننده ی سریع و تاخیری جریان پتاسیم (IKr) شده و در نتیجه مدت زمان پتانسیل عمل بطنی را طولانی کرده و فاصله QT افزایش می یابد.

فارماکوکینتیک رانولازین

- جذب: بسیار متغیر است. رانولازین سوبسترای P-گلیکوپروتئین است، مصرف همزمان مهار کننده های P-گلیکوپروتئین جذب آن را افزایش می دهد.
- اتصال به پروتئین: حدود 62 %
- متابولیسم: بطور عمده از طریق CYP3A4 کبدی و به میزان کمتری از طریق CYP2D6 گوارشی متابولیزه می شود.
- زیست دست یابی: 55-35 %
- نیمه عمر: رانولازین ( نهایی: 7 ساعت )، متابولیت ها ( فعالیت آن ها مشخص نیست، 22- 6 ساعت )
- زمان رسیدن به پیک پلاسمایی: 5-2 ساعت
- دفع: بطور عمده از طریق ادرار ( 75 % بیشتر بصورت متابولیت ها )، مدفوع ( 25 % بیشتر بصورت متابولیت ها )، کمتر از 7-5 % در ادرار و مدفوع بصورت داروی تغییر نیافته

منع مصرف رانولازین

- سیروز کبدی، مصرف همزمان مهار کننده و القا کننده های قوی CYP3A4

عوارض جانبی رانولازین

*
عوارض نسبتا شایع (%10-0.5):
قلبی عروقی: برادی کاردی، افت فشارخون، افت فشارخون وضعیتی، تپش قلب، ادم محیطی، طولانی شدن فاصله QT در الکتروکاردیوگرام
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، سردرد، گیجی، سنکوپ
پوستی: افزایش تعریق
گوارشی: یبوست، درد شکمی، بی اشتهایی، سوء هاضمه، تهوع، استفراغ، خشکی دهان
ادراری تناسلی: خون در ادرار
عصبی، عضلانی و اسکلتی: ضعف
چشمی: تاری دید
گوشی: وزوز گوش
تنفسی: تنگی نفس

تداخلات دارویی رانولازین

*مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای CYP3A4
- سوبسترای P-gp
- مهارکننده CYP2D6 (ضعیف)
- مهارکننده CYP3A4 (ضعیف)
- مهارکننده MATE1
- مهارکننده MATE2-K
- مهارکننده OCT2
- مهارکننده P-gp (متوسط)
- افزایش فاصله QT (بسته به شرایط)

تداخلات رده X (پرهیز):
داروهای ضد قارچ (مشتقات آزول؛ سیستمیک)، کانیواپتان، القاکننده‌های CYP3A4 (متوسط و قوی)، مهارکننده‌های CYP3A4 (قوی)، فوزیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیزیب، لاسمیدیتان، پازوپانیب، پیموزاید، ریفامپین، ریمجپنت، گیاه علف چای، توپوتکان، وین کریستین (لیپوزمال)

کاهش اثرات داروها توسط رانولازین:
تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.

کاهش اثرات رانولازین توسط داروها:
القاکننده‌های CYP3A4 (متوسط و قوی)، دفراسیروکس، اردافیتینب، ایوزیدنیب، ریفامپین، ساریلومب، سیلتوکسیمب، گیاه علف چای، توسیلیزومب

افزایش اثرات داروها توسط رانولازین:
مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، آتورواستاتین، بتریکسابان، بیلاستین، برنتوکسی‌مب ودوتین، سلیپرولول، کلشی سین، دابیگاتران اتکسیلات، دیگوکسین، دوفتیلید، دوکسوروبیسین (متداول)، ادوکسابان، اورولیموس، فلیبانسرین، هالوپریدول، لاروترکتینیب، لفامولین، لمبورکسانت، لومیتاپید، لوواستاتین، متفورمین، نالدمدین، نالوکسگل، نیمودیپین، پازوپانیب، پرهگزیلین، سوبسترای P-gp/ABCB1، پیموزاید، پروکالوپراید، داروهای طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، ریفاکسیمین، سیلودوسین، سیمواستاتین، تاکرولیموس (سیستمیک)، تالازوپاریب، تگاسرود، توپوتکان، تریازولام، اوبروجپانت، ونتوکلاکس، وین کریستین (لیپوزمال)

افزایش اثرات رانولازین توسط داروها:
داروهای ضد قارچ (مشتقات آزول؛ سیستمیک)، مسدودکننده‌های کانال کلسیمی (غیردی‌هیدروپیریدینی)، کلوفازیمین، کانیواپتان، مهارکننده‌های CYP3A4 (متوسط و قوی)، اردافیتینب، فوس اپرپیتانت، فوزیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیزیب، لاروترکتینیب، لاسمیدیتان، پالبوسیکلیب، مهارکننده‌های P-gp/ABCB1، سیمپرویر، استریپنتول

تداخل با غذا:
مصرف گریپ‌فروت، آب گریپ‌فروت و فرآورده‌های حاوی گریپ‌فروت ممکن است غلظت سرمی رانولازین را افزایش دهند.
راهکار: در بیمارانی که به‌طور هم‌زمان آب گریپ‌فروت مصرف می‌کنند، دوز رانولازین به حداکثر 500 میلی‌گرم، دو بار در روز، محدود شود؛ بیمار ازلحاظ افزایش اثرات یا سمیت دارو مورد ارزیابی قرار گیرد.

هشدار ها رانولازین

- رانولازین حمله های حاد قلبی را تسکین نمی دهد.
- فاصله QT را بصورت وابسته به دوز/ غلظت پلاسمایی افزایش می دهد.
- بیماران مبتلا به اختلال کبدی در معرض افزایش بیشتر فاصله QT هستند.
- در بیماران بالاتر از 75 سال با احتیاط مصرف شود.
- در بیماران با اختلال کلیوی با احتیاط مصرف شده و فشار خون کنترل شود.
- در بیماران با سابقه سرطان های بدخیم یا پولیپ های آدنومایی با احتیاط مصرف شود.

توصیه های دارویی رانولازین

- می تواند با یا بدون غذا مصرف شود. قرص را بصورت کامل بلعیده و از خرد کردن یا جویدن آن خودداری نمایید.