ترینتین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف ترینتین

ترینتین یک ماده‌ی شلاته ‌کننده است که با اتصال به فلزات سنگین از جمله مس، مانع از تجمع آنها در بدن می‌شود.
به همین دلیل این دارو در مبتلایان به بیماری ویلسون که موجب تجمع مس در بافت‌های مختلف بدن می‌شود، تجویزمی‌گردد تا از بروز علائم ناشی از سمیت مس همچون اختلال گفتاری، اختلال در بلع، خستگی ، بی اشتهایی ، دردشکمی، زردی چشم یا پوست ، ادم، حرکات کنترل نشده یا سفتی عضلات جلوگیری نماید.

ترینتین در مبتلایان به بیماری ویلسون که امکان مصرف پنی‌سیلامین را ندارند، تجویز می‌گردد.
این دارو با نام تجاری Syprine معروف شد و به صورت کپسول خوراکی ۲۵۰ میلی‌گرمی در بازار دارویی عرضه می‌شود.

مکانیسم اثر ترینتین

ترینتین یک شلاته‌کننده‌ی خوراکی است که ساختار متفاوتی با پنی‌سیلامین و سایر عوامل شلاته‌کننده دارد. یک شلاتورموثر عنصر مس می‌باشد تا از تجمع آن در بافت‌هایی همچون مغز و کبد جلوگیری نماید.

فارماکوکینتیک ترینتین

متابولیسم: تبدیل به استیل‌ترین می‌شود.(اثر شلاتوری این متابولیت کمتر از داروی اصلی می‌باشد)
جذب:اندک
دفع: از طریق ادرار(۱درصد در حالت دست‌نخورده، ۸درصد متابولیت)
نیمه عمر :نامشخص

منع مصرف ترینتین

-سابقه‌ی حساسیت به ترینتین یا سایر اجزای فرمولاسیون
-روماتوئید آرتریت
-سیروز صفراوی
-سیستین‌اوری

عوارض جانبی ترینتین

عوارض (بدون مشخص بودن میزان شیوع):
دیستونی، میاستنی گراویس، تشدید علائم نورولوژیک بیمار، کمبود آهن، گاستریت، اسپاسم عضلانی

عوارض جدی:
آنمی فقرآهن، لوپوس اریتماتوز، درماتیت تماسی، آنمی سیدروبلاستیک،آنمی آناپلاستیک، پان‌سیتوپنی

تداخلات دارویی ترینتین

مکانیسم کلی تداخلات:
نامشخص

منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
تداخلات معناداری گزارش نشده‌است.

تداخلات ماژور:
تداخلات معناداری گزارش نشده‌است.

تداخلات متوسط:
کالکاره‌آ کربونیکا، کلسیم، کلسیم استات، کلسیم آسپارتات، کلسیم کربنات، کلسیم کلراید، کلسیم سیترات، کلسیم برماید،کلسیم فرمات، کلسیم فومارات، کلسیم گلوکونات و سایر املاح کلسیم، آهن شلاته، دی‌کلسیم مالات دی‌هیدروکساید، فریککربوکسی‌مالتوز، فریک کلراید، فریک سیترات، فریک فروکتوز، فریک مالتول، فریک نیترات، فریک فسفات، فریکسابسولفات، فریک سولفات، فروس آمونیوم سولفات، فروس آسپارتوگلایسینات، فروس کلراید، فروس سیترات، فروسفومارات، فروس گلوکونات، فروس لاکتات، فروس سوکسینات، فروس سولفات، فروم متالیکوم، آهن، آهن آسپارتات، آهنکاکودیلات، آهن دکستران، آهن پپتونات، آهن سوکروز، منیزیم(انواع ملح)، سدیم‌فردتات، سدیم فریک گلوکونات(کمپلکس)،سوکروفریک اکسی‌هیدروکساید، زینک(انواع ملح)

افزایش اثرداروها توسط ترینتین:
تداخلات معناداری گزارش نشده‌است.

داروهایی که سطح خونی ترینتین را بالا می برند:
تداخلات معناداری گزارش نشده‌است.

کاهش اثرات داروها توسط ترینتین:
تداخلات معناداری گزارش نشده‌است.

داروهایی که سطح ترینتین را کاهش می دهند:
Polyvalent Cation Containing Products

تداخل با غذا:
یک ساعت قبل یا دوساعت پس از غذا مصرف شود. حداقل فاصله‌ی یک ساعت از مصرف ترینتین با هر نوع دارو، غذا یاشیر رعایت شود.

هشدار ها ترینتین

در افراد مبتلا به آنمی با احتیاط مصرف شود مخصوصا در خانم ها

توصیه های دارویی ترینتین

-شمارش افتراقی سلولهای خونی(CBC)، آنزیم‌های کبدی، INR ،اشباع ترنسفرین و فریتین به صورت منظم و دوره‌ای، بهویژه در خانم‌ها بررسی شود.
-تصمیم به استفاده از ترینتین در دوران بارداری با توجه به نسبت خطر به منفعتی که درمان با این دارو برای مادر و جنینبه همراه دارد، گرفته‌شود. بر اساس مطالعات انسانی محدود،تاکنون انتظار نمی‌رود این دارو عوارض جنینی داشته باشداما خطر تراتوژن بودن این دارو در مطالعات حیوانی (با دز پیشنهادی انسانی) وجود دارد. در هر حال درصورت نیاز بهمصرف در بارداری، لازم است دوز دارو ۲۵ تا ۵۰ درصد نسبت به دوران پیش از بارداری کاهش یابد)
-تصمیم به استفاده از ترینتین در دوران شیردهی با توجه به نسبت خطر به منفعتی که درمان با این دارو برای مادر وشیرخوار به همراه دارد، گرفته‌شود. اطلاعات انسانی کافی نیست.
-حداکثر دز مجاز روزانه‌ی ترینتین در بزرگسالان (بالای ۱۳سال)۲۰۰۰میلی‌گرم در ۲تا۴دوز منقسم می‌باشد. در کودکانزیر ۱۳سال دز دارو بر اساس وزن بیمار تعیین می‌شود و حداکثر ۱۵۰۰میلی‌گرم در روز در ۲تا۳دوز منقسم می‌باشد.
-توصیه شود کپسول ترینتین به صورت کامل با معده‌ی خالی(یک ساعت قبل یا دو ساعت پس از غذا) استفاده شود. از بازکردن یا جویدن کپسول‌ها خودداری شود.
-درمان با دز کمتر آغاز شود و در صورت عدم مشاهده‌ی پاسخ درمانی مناسب یا غلظت سرمی مس به میزان بیشتر از 20 mcg/dL، افزایش داده شود.(دوز معمول پیشنهادی ۷۵۰تا۱۵۰۰میلی‌گرم در روز در ۲تا۳نوبت می‌باشد). لازم است دزمناسبی از ترینتین جهت درمان نگهدارنده‌ی طولانی مدت، در فواصل ۶تا۱۲ماهه تعیین گردد.
-کپسول ترینتین باید حداقل به فاصله‌ی یک ساعت با کلیه‌ی داروها، غذاها یا شیر مصرف گردد.
-در صورت هرگونه تماس پوستی با محتویات کپسول ترینتین، بلافاصله، شستشو با آب انجام شود.
-کپسول ترینتین در بسته بندی کارخانه و در یخچال (دمای ۲تا۸درجه سانتی‌گراد) نگهداری شود.(مگر اینکه کارخانه‌یسازنده، نگهداری محصول را در دمای اتاق بلامانع ذکر کرده باشد).
-در ابتدای درمان با ترینتین ممکن است علائم عصبی بیمار شدیدتر شود.(البته نسبت به پنی‌سیلامین احتمال آن کمتراست). توصیه‌های لازم در این مورد به بیمار و همراه وی داده‌شود.
-ارزیابی ۲۴ساعته‌ی مس در ادرار هر ۶تا۱۲ماه انجام شود.
-در یک‌ماه نخست درمان لازم است بیمار به دقت از نظر علائمی همچون تب و واکنش‌های پوستی، تحت نظر باشد.
-مکمل‌های حاوی آهن، منیزیم، کلسیم یا روی حداقل به فاصله‌ی دو ساعت با ترینتین مصرف شوند.
-علائم کمبود آهن به بیمار توضیح داده شود( احساس خستگی شدید ، ضعف ، رنگ پریدگی پوست ، درد قفسه سینه ،تپش قلب ، تنگی نفس ، سرد شدن دست/پا…) تا در صورت مشاهده، به پزشک اطلاع دهد.