ایودیکسانول

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف ایودیکسانول

این دارو برای آنژیوکاردیوگرافی (ارزیابی شریان های کرونر و بطن چپ)، آنژیوگرافی، آئوروتوگرافی (برای ارزیابی آئورت)، آرتریوگرافی (برای ارزیابی عروق محیطی، انشعاب عروق بزرگ احشائی، ضایعات شریانی مغزی)، ونوگرافی (ارزیابی سیستم وریدی محیطی) بکار می رود. این دارو همچنین برای اوروگرافی دفعی (ارزیابی فعالیت کلیه)، مقطع نگاری کامپیوتری و مغز و بدن نیز به کار می رود.

مکانیسم اثر ایودیکسانول

ترکیبات آلی ید در هنگام عبور از مجاری مختلف بدن با جذب اشعه X باعث تشخیص ساختار بافت مورد نظر می شوند. شدت جذب اشعه به غلظت ید بستگی دارد.

فارماکوکینتیک ایودیکسانول

15-120 ثانیه بعد از تزریق به حداکثر اثر خود می رسد، ولی در مورد پارانشیم کلیه، مطلوبترین زمان 5-15 دقیقه بعد از تزریق می باشد. نیمه عمر دارو 123 دقیقه است ولی در نارسائی کلیوی نیمه عمر به 23 ساعت می رسد. دفع این دارو 97% کلیوی و 2% از طریق مدفوع است.

منع مصرف ایودیکسانول

در صورت وجود حساسیت به ترکیبات حاوی ید، فئوکروموسیتوم، دهیدراتاسیون نباید از هیچکدام از راههای مصرف تجویز شود.

عوارض جانبی ایودیکسانول

*
عوارض شایع (%10<):
موضعی: ناراحتی محل تزریق، درد محل تزریق، احساس گرما در محل تزریق
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: آنژین صدری، درد قفسه سینه
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد، میگرن، سرگیجه، تغییر حس بویایی، خواب رفتگی اندام
پوستی: خارش، قرمزی، راش پوستی
گوارشی: اختلال چشایی، تهوع
سایر عوارض (درصد نامشخص):
غدد درون ریز و متابولیسم: کاهش هورمون های تیروئیدی، کم کاری تیروئید

تداخلات دارویی ایودیکسانول

هشدار ها ایودیکسانول

1- در صورت هیپرتیروئیدیسم، نقص ایمنی یا اختلالات خود ایمنی، سابقه آسم یا آلرژی، نارسائی شدید کلیوی و بیماری کم خونی داسی شکل این دارو با احتیاط مصرف شود.
2- در صورت آمفیزم مزمن ریوی (برای آنژیوکاردیوگرافی)، هوموسیستینوری (برای آنژیوگرافی) عفونت موضعی یا ایسکمی شدید، التهاب وریدی، ترومبوز و انسداد سیستم وریدی (برای ونوگرافی) این دارو با احتیاط مصرف شود.
3- این دارو نباید به فضای زیر عنکبوتیه تزریق شود.

توصیه های دارویی ایودیکسانول

- پس از مصرف این دارو احتمال بروز تداخل در آزمایشات غده تیروئید، آزمایش بیوشیمیایی ادرار، زمان تولید ترومبین، میزان فعالیت و به هم چسبندگی پلاکت ها وجود دارد.
2- به منظور جلوگیری از دهیدراتاسیون، باید قبل از آزمایش به مقدار کافی مایعات به بیمار داده شود.
3- در حین تزریق و حداقل 60 دقیقه بعد از تزریق داخل عروقی دارو، بیمار باید تحت مراقبت باشد.
4- تجویز گلوکوکورتیکوئیدها و آنتی هیستامین ها به منظور کاهش بروز و شدت واکنشهای شدید در بیماران پر خطر(مثل آسم، سابقه آلرژی یا حساسیت به پنی سیلین، دهیدراتاسیون، سابقه حملات صرعی و فئوکروموسیتوما) توصیه می شود.