سایمتیدین

*مشخصات کلی تداخلات:
-مهارکنندهی CYP1A2 (ضعیف)
- مهارکنندهی CYP2C9 (ضعیف)
- مهارکنندهی CYP2C19 (ضعیف)
- مهارکنندهی CYP2D6 (ضعیف)
- مهارکنندهی CYP3A4 (ضعیف)
- مهارکنندهی الکل دهیدروژناز
- مهارکنندهی آلدهید اکسیداز
- مهارکنندهی MATE1
- مهارکنندهی MATE2-K
- مهارکنندهی OCT1
- مهارکنندهی OCT2
- قلیایی کننده محیط معده

تداخلات رده X (پرهیز):
سفوروکسیم، کلروکین، داساتینیب، دلاویردین، دوفتیلید، اپی‌روبیسین، لاسمیدیتان، پازوپانیب، پیموزاید، ریزدرونات

کاهش اثرات داروها توسط سایمتیدین:
آکالابروتینیب، آتازاناویر، بوسوتینیب، سفدیتورن، سفپودوکسیم، سفوروکسیم، سیستئامین (سیستمیک)، داکومیتینیب، داساتینیب، دلاویردین، ارلوتینیب، فوسامپرناویر، جفیتینیب، ایندیناویر، محصولات حاوی آهن، ایتراکونازول، کتوکونازول (سیستمیک)، لدیپاسویر، مزالامین، مولتی ویتامین‌/ مینرال (با ویتامین‌های آ ،دی، ای، کا، فولات و آهن)، نلفیناویر، نراتینیب، نیلوتینیب، پازوپانیب، پکسیدارتینیب، پوساکونازول، ریلپیویرین، سکرتین، سلپرکاتینیب، ولپاتاسویر

کاهش اثرات سایمتیدین توسط داروها:
لوماکافتور و ایواکافتور، القاکننده‌های P-gp/ABCB1

افزایش اثرات داروها توسط سایمتیدین:
آلفنتانیل، آمیودارون، آزلاستین (سیستمیک)، برومازپام، مسدودکننده ‌های کانال کلسیمی، کاربامازپین، کارموستین، کارودیلول، کلرمتیازول، کلروکین، سیزاپراید، سیتالوپرام، کلوبازام، کلوزاپین، دالفامپریدین، دکس‌متیل‌فنیدات، دوفتیلید، دوکسوفیلین، اپی‌روبیسین، اس سیتالوپرام، فلیبانسرین، فلونیترازپام، محصولات فلوراوراسیل، فلوکستین، فوس فنی‌توئین، فنی‌توئین، ایتراکونازول، لمبورکسانت، لومیتاپید، مبندازول، ملاتونین، مپریدین، متفورمین، متیل‌فنیدات، میرتازاپین، موکلوبماید، نیکوتین، پاروکستین، پنتوکسی فیلین، پیلسیکائینید، پیموزاید، پرامی‌پکسول، پرازیکوانتل، پروکائین‌آمید، پروپافنون، کینیدین، کینین، ریزدرونات، روفلومیلاست، ساکوییناویر، سولفونیل اوره، تامسولوسین، مشتقات تئوفیلین، تیوریدازین، تیزانیدین، تریازولام، داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای، آبروگپنت، یوراپیدیل، وارنیکلین، آنتاگونیست های ویتامین کا، زالپلون، زولمی تریپتان

افزایش اثرات سایمتیدین توسط داروها:
آتورواستاتین، اردافتینیب، لاسمیدیتان، لوماکافتور و ایواکافتور، نیتیزینون، مهارکننده‌های P-gp/ABCB1، پرتومانید، رانولازین، تافنوکین، تری‌فلونامید، تولواپتان

تداخل با غذا:
درمان‌های طولانی (بیش از 2 سال) با سایمتیدین ممکن است منجر به عدم جذب ویتامین ب 12 و متعاقباً کمبود این ویتامین شوند.