کاربنی سیلین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف کاربنی سیلین

کابنی سیلین یک کربوکسی پنی سیلین است که به فرم نمک دی سدیم و اغلب همراه با جنتامایسین در درمان عفونت های ناشی از سودوموناس آئروژیناز تزریق می شود هر چند که هم اکنون دیگر پنی سیلین های ضد سودوموناس مثل تیکراسیلین یا پیپراسیلین ترجیح داده می شوند. هم چنین برای درمان عفونت های ناشی از گونه هایی از پروتئوس که پنی سیلیناز تولید نمی کنند به کار می رود. استرهای کابنی سیلین مثل کارفسیلین و کارینداسیلین به صورت خوراکی در درمان عفونت های مسیر ادراری به کار می روند.

فارماکوکینتیک کاربنی سیلین

کابنی سیلین از مسیر گوارشی جذب نمی شود و به همین دلیل به صورت داخل عضلانی و یا داخل وریدی تجویز می گردد. نیمه عمر آن حدود 1 تا 5/1 ساعت گزارش شده است که در اختلالات کلیوی و هم چنین در مورد نوزادان افزایش می یابد. در اختلالات کلیوی نیمه عمرهایی بین 10 تا 18 ساعت گزارش شده است. در بیماری سیستیک فیبروزیزکلیرانس دارو افزایش می یابد. حدود 50% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. توزیع آن در بدن مشابه با دیگر پنی سیلین ها می باشد و مقادیر کمی از آن در شیر مادر یافت می شود. توزیع کمی هم در مایع مغزی نخاعی رخ می دهد مگر در مواقعی که مننژها ملتهب هستند. نسبتاً غلظت های بالایی در صفرا دیده شده است اما این دارو اصولاً از طریق ترشح توبولی کلیه و فیلتراسیون گلومرولی دفع می شود. پروبنسید باعث افزایش و دوام غلظت های پلاسمایی این دارو می شود. کابنی سیلین از طریق همودیالیز و تا حدودی هم از طریق دیالیز صفاقی برداشت می شود.

عوارض جانبی کاربنی سیلین

همانند بنزیل پنی سیلین واکنش های افزایش حساسیت حاصل از آن شدت و شیوع کمتری نسبت به بنزیل پنی سیلین دارند. درد و فلبیت در محل تزریق می تواند رخ دهد. اختلالات الکترولیتی و به ویژه هایپوکالمی یا هایپرناترمی می توانند متعاقب دوزهای زیاد این دارو حاصل شوند. نقص انعقادی وابسته به دوز به خصوص در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی گزارش شده است. این دارو با عملکرد پلاکتی تداخل دارد و باعث افزایش زمان خونریزی می شودو طولانی شدن خونریزی از غشاهای مخاطی و هر جای دیگر را باعث می شود.

پیشگیری ها:
همانند بنزیل پنی سیلین.