ایبوپروفن+فاموتیدین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف

-استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید
فاموتیدین و ایبوپروفن یک داروی ترکیبی است که جهت تسکین درد و التهاب و در عین حال محافظت از پوشش معده در برابر عوارض گوارشی طراحی شده است.
فاموتیدین، یک آنتاگونیست گیرنده H2 هیستامیناست که تولید اسید معده را کاهش می دهد و خطر زخم معده ناشی از ایبوپروفن که یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) را کاهش می دهد. این ترکیب به ویژه برای بیمارانی که نیاز به استفاده طولانی مدت از داروی ضددرد دارند، مانند بیماران مبتلا به آرتریت یا در دردهای مزمن مناسب است و عوارض جانبی گوارشی را به حداقل می رساند.

این دارو با اسامی تجاری مختلف به صورت قرص خوراکی حاوی ۲۶/۶ میلی‌گرم فاموتیدین و ۸۰۰میلی‌گرم ایبوپروفن عرضه می‌شود.

مکانیسم اثر

ایبوپروفن: به طور برگشت پذیر آنزیم های سیکلواکسیژناز-۱ و ۲ (COX-1 و 2) را مهار می کند که منجر به کاهش تشکیل پیش سازهای پروستاگلاندین می شود. همچنین دارای خواص ضد تب، ضد درد و ضد التهاب می‌باشد.
فاموتیدین: با مهار رقابتی هیستامین در گیرنده های H2 سلول های جداری معده، ترشح اسید معده را مهار می کند.

فارماکوکینتیک

متابولیسم:ایبوپروفن کبدی توسط CYP450(سوبسترای 2C9)؛ فاموتیدین مختصر کبدی
دفع: ایبوپروفن عمدتاً ادرار(کمتر از یک درصد بدون تغییر)، نیمه عمر ۱/۸تا۲ ساعت؛ فاموتیدین ادرار(۲۵-۳۰ درصد بدون تغییر، نیمع عمر ۲/۵تا۳/۵ ساعت(در CrClکمتر از ۱۰ بیشتر از ۲۰ ساعت)

منع مصرف

منع مصرف:
-سابقه حساسیت مفرط (واکنش های آنافیلاکتیک، واکنش های جدی پوستی) به ایبوپروفن، فاموتیدین، یا هر یک از اجزای فرمولاسیون یا سایر آنتاگونیست های گیرنده H2
-بیماری کلیوی پیشرفته(CrClکمتر از ۳۰/در برخی منابع کمتر از ۵۰)
-سابقه آسم، کهیر یا واکنش آلرژیک به آسپرین یا سایر NSAID ها
-استفاده در موارد جراحی بای پس عروق کرونر (CABG)
-شروع هفته ۳۰ بارداری

موارد احتیاط:
-افراد مسن
-نارسایی کبدی
-سایر اشکال آسم(به جز آسم با واکنش آلرژیک به آسپرین یا سایر NSAID ها که منع مصرف دارد)
-بارداری زیر ۳۰هفته
-افراد دارای ضعف و کم‌توان
-نارسایی کلیوی
-سکته قلبی اخیر، بیماری قلبی عروقی، فشارخون، نارسایی احتقانی قلب
-احتباس مایعات
-دهیدراسیون
‏-PUD
-بیماری‌های التهابی روده
-سابقه خونریزی گوارشی
-خونریزی فعال
-اختلالات انعقادی
مصرف مزمن الکل/سیگار
-مصرف طولانی
-خانم‌های باردار که برنامه بارداری دارند

عوارض جانبی

عوارض شایع:
حالت تهوع، سوء هاضمه، اسهال، یبوست، عفونت تنفسی فوقانی، درد شکمی، سردرد، فشارخون بالا، استفراغ، ادم محیطی، برونشیت، عفونت مجاری ادراری، کمر درد، آنمی، احتباس مایعات، افزایشLFT، سرگیجه، حساسیت به نور، تاخیر در تخمک گذاری، کمبود ویتامین B12 (مصرف طولانی مدت)

عوارض جدی:
سکته قلبی، سکته مغزی، فشارخون بالا، نارسایی احتقانی قلب، خونریزی دستگاه گوارش، پارگی دستگاه گوارش، زخم گوارشی، نکروز پاپیلاری کلیه، سمیت کلیوی، تشنج، سمیت CNS، آنافیلاکسی، درماتیت اکسفولیاتیو، سندرم استیونز جانسون،رنکرولیز اپیدرمال سمی، واکنش دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک، سمیت کبدی، آنمی، ترومبوسیتوپنی، برونکواسپاسم، مننژیت آسپتیک، تغییر در بینایی، هیپرکالمی

تداخلات دارویی

مکانیسم کلی تداخلات:
منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
آبروسیتینیب، آسمتاسین، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، سفدیتورن، سفوروکسیم، داساتینیب، دلاویردین، دی کلرفنامید، کتورولاک (بینی)، کتورولاک (سیستمیک)، لووکتوکنازول، ماسیمورلین، میفامورتاید، عوامل ضد التهابی غیر استروئیدی، پازوپانیب، فنیل بوتازون، ریزدرونات، سوتوراسیب، تنوکسیکام، اوروکیناز

افزایش اثرداروها توسط فاموتیدین و ایبوپروفن:
مشتقات ۵-آمینوسالیسیلیک اسید، آبروسیتینیب، عوامل ضد پلاکت، آلیسکایرن، آمینوگلیکوزیدها، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، آمینولوولینیک اسید (موضعی)، داروهای ضد انعقاد، آپیکسابان، بمیپارین، مشتقات بیس فسفونات، سفالوتین، کلاژناز (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دابیگاتران، اتگزیلات، دفراسیروکس، اسید دئوکسی کولیک، دسموپرسین، دیگوکسین، ادوکسابان، انوکساپارین، اپلرنون، هپارین، تیوگزتان، ایبریتومومب، ایتراکونازول، کتورولاک (سیستمیک)، لیتیم، متفورمین، متوترکسات، متوکسالن (سیستمیک)، عوامل ضد التهابی غیر استروئیدی، اوبینوتوزومب، اوماستاکسین، PEMEtrexed، پورفیمر، نمک پتاسیم، دیورتیک های حافظ پتاسیم، پرالترکسات، کینولون ها، ریزدرونات، ریواروکسابان، سالیسیلات ها، ساکیناویر، تاکرولیموس (سیستمیک)، محصولات تنوفوویر، عوامل ترومبولیتیک، تولپریسون، اوروکیناز، ونکومایسین، ورتپورفین، آنتاگونیست های ویتامین K

داروهایی که سطح خونی فاموتیدین و ایبوپروفن را بالا می برند:
آسمتاسین، الکل (اتیل)، مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، کورتیکواستروئیدها (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دی کلرفنامید، محصولات حاوی دروسپیرنون، فلوکونازول، محصولات گیاهی با اثرات ضد انعقاد/ضد پلاکت، ایبروتینیب، ایکوزاپنت اتیل، اینوترسن، کتورولاک (بینی)، لیماپروست، امولسیون لیپید (بر پایه روغن ماهی)، دیورتیک های لوپ، مولتی ویتامین / فلوراید (با ADE)، مولتی ویتامین / مینرال (با ADEK، فولات، آهن)، مولتی ویتامین / مینرال (با AE، بدون آهن)، نفتازون، عوامل ضد التهابی غیر استروئیدی (موضعی)، اسیدهای چرب امگا 3، پنتوزان پلی سولفات سدیم، پنتوکسی فیلین، فنیل بوتازون، پروبنسید، آنالوگ های پروستاسیکلین، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین، سلومتینیب، مهارکننده های بازجذب سروتونین/ نوراپی نفرین، فسفات سدیم، تنوکسیکام، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیپرناویر، تولپریسون، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای،‌ویتامین ای (سیستمیک)، وریکونازول، زانوبروتینیب

کاهش اثرات داروها توسط فاموتیدین و ایبوپروفن:
آکالابروتینیب، آلیسکایرن، مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، آتازاناویر، بلوموسودیل، بتابلاکر، بوسوتینیب، سفدیتورن، سفپودوکسیم، سفوروکسیم، سیستئامین (سیستمیک)، داکومیتینیب، داساتینیب، دلاویردین، انوکساسین، اپلرنون، ارلوتینیب، فوزامپرناویر، جفیتینیب، هیدرالازین، ایماتینیب، ایندیناویر، اینفیگراتینیب، ایتراکونازول، کتوکونازول (سیستمیک)، لدیپاسویر، لووکتوکنازول، دیورتیک های لوپ، ماسیمورلین، میفامورتاید، مولتی ویتامین / مینرال(با ADEK، فولات، آهن)، نلفیناویر، نراتینیب، نیلوتینیب، اکترئوتاید، پازوپانیب، پکسیدارتینیب، پوزاکونازول، دیورتیک های حافظ پتاسیم، پروستاگلاندین ها (چشمی)، ریلپیویرین، سالیسیلات ها، سکرتین، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین، سلپرکاتینیب، سینکالید، سوتوراسیب، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، ولپاتاسویر

داروهایی که سطح فاموتیدین و ایبوپروفن را کاهش می دهند:
عوامل کمپلکس‌ساز اسید‌های صفراوی، لوماکافتور و ایواکافتور، سالیسیلات‌ها

هشدار ها

-داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) باعث افزایش خطر حوادث ترومبوتیک قلبی عروقی جدی، از جمله سکته قلبی(MI) و سکته مغزی می شوند که در مواردی می تواند کشنده باشد. این خطر ممکن است در اوایل درمان رخ دهد و یا در طول مدت استفاده افزایش یابد. ترکیب ایبوپروفن/فاموتیدین در موارد جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) منع مصرف دارد.
-داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی خطر عوارض جانبی جدی گوارشی همچون خونریزی، زخم، و سوراخ شدن معده یا روده را افزایش می‌دهند که در مواردی می تواند کشنده باشد. این وقایع می توانند در هر زمانی در حین استفاده و بدون علائم هشدار دهنده رخ دهند. بیماران مسن و بیماران با سابقه قبلی بیماری زخم پپتیک و/یا خونریزی دستگاه گوارش در معرض خطر بیشتری برای رویدادهای جدی دستگاه گوارش هستند.

توصیه های دارویی

-از حداقل دوز موثر برای کوتاه‌ترین مدت با توجه به شرایط بیمار و اهداف درمانی استفاده کنید.
-مصرف این دارو در افراد با CrClکمتر از ۵۰ توصیه نمی‌شود.
-این ترکیب را می‌توان همراه یا بدون غذا تجویز کرد. قرص ها باید به طور کامل بلعیده شوند و نباید جهت تامین دوز کمتر قسمت شوند. از جویدن یا خرد کردن قرص‌ها خودداری شود.
-بیماران باید در مورد انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری ذهنی دارند (مانند کار با ماشین آلات یا رانندگی) احتیاط کنند.
-واکنش دارویی بالقوه جدی، گاهی کشنده، همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک (DRESS)، که به عنوان واکنش های حساسیت چندگانه نیز شناخته می شود، با NSAID ها گزارش شده است. علائم و نشانه‌ها (مانند تب، بثورات پوستی، لنفادنوپاتی، ائوزینوفیلی) در ارتباط با درگیری سایر ارگان‌ها (مانند هپاتیت، نفریت، ناهنجاری‌های خونی، میوکاردیت، میوزیت) را بررسی کنید. علائم اولیه واکنش حساسیت مفرط (لنفادنوپاتی، تب) ممکن است بدون بثورات ایجاد شود. در صورت مشکوک بودن به DRESS، درمان را قطع کنید و بیمار را بیشتر ارزیابی کنید.
-طولانی شدن فاصله QT در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی متوسط ​​تا شدید گزارش شده است.
چسبندگی پلاکت و تجمع ممکن است کاهش یابد. ممکن است زمان خونریزی را طولانی کند. بیماران مبتلا به اختلالات انعقادی یا کسانی که داروهای ضد انعقاد دریافت می کنند باید به دقت تحت نظر باشند. کم خونی ممکن است رخ دهد؛ بیماران تحت درمان طولانی مدت NSAID باید از نظر کم خونی تحت نظر باشند. به ندرت، استفاده از NSAID با دیسکرازی خونی بالقوه شدید (مانند آگرانولوسیتوز، ترومبوسیتوپنی، کم خونی آپلاستیک) همراه بوده است.
-موارد افزایش ترانس آمینازها با استفاده از NSAID ها گزارش شده است. بیماران مبتلا به LFT غیرطبیعی را از نزدیک تحت نظر قراردهید.
-استفاده از NSAID ها می‌تواند خطر هیپرکالمی را به ویژه در افراد مسن، دیابتی ها، بیماران کلیوی، و در استفاده همزمان با سایر عواملی که قادر به ایجاد هیپرکالمی هستند (مانند مهارکننده های ACE) افزایش دهد. در درمان طولانی مدت پتاسیم بیمار را به دقت کنترل کنید.
-مواردی از تاری/کاهش دید، اسکوتومات و/یا تغییر در رنگ دید گزارش شده است. در صورت بروز علائم، درمان را قطع کرده و برای ارزیابی به چشم پزشک ارجاع دهید.
-با اولین علائم بثورات پوستی (یا هر حساسیت مفرط دیگر) مصرف دارو را قطع کنید.
-درمان طولانی مدت (بیش از ۲ سال) ممکن است منجر به سوء جذب ویتامین B12 و متعاقب آن کمبود ویتامین B12 شود. مقدار کمبود وابسته به دوز است و در زنان جوان‌ (کمتر از ۳۰ سال) بیشتر است ‌و پس از قطع درمان کاهش می یابد.
-از مصرف مزمن NSAID های غیرانتخابی خوراکی پس از جراحی های چاقی خودداری کنید. استفاده کوتاه مدت از سلکوکسیب یا کتورولاک وریدی به عنوان بخشی از یک استراتژی مدیریت درد پس از این عمل ها توصیه می شود.
-در درمان طولانی مدت عملکرد کبدی بیمار ارزیابی شود. بیماران مبتلا به بیماری پیشرفته کبدی در معرض خطر افزایش خونریزی دستگاه گوارش با داروهای NSAID هستند.
-در درمان طولانی‌مدت، عملکرد کلیوی (برون ده ادرار، BUN سرم و کراتینین) بیمار پایش شود.
-توصیه می‌شود مصرف محصولات حاوی ایبوپروفن برای حداقل ۴ تا ۶ نیمه عمر قبل از اعمال جراحی یا دندان‌پزشکی متوقف شود.
-ایبوپروفن و فاموتیدین در شیر مادر ترشح می‌شود.طبق توصیه کارخانه سازنده، تصمیم به شیردهی در طول درمان باید با توجه به خطر مواجهه نوزاد، فواید شیردهی برای نوزاد و مزایای درمان برای مادر گرفته‌شود.
-در درمان طولانی مدت، CBC و‌فاکتورهای بیوشیمیایی خون در بیمار ارزیابی شود.
-آموزش‌های لازم در مورد علائم از دست دادن خون پنهان به بیماران داده‌شود.
- فشار خون (در شروع و در طول درمان) ارزیابی شود.
-پاسخ بیمار به درمان با این ترکیب (درد، دامنه حرکت، قدرت، تحرک، عملکرد ADL) حتماً پایش شود.
-در صورت مشاهده التهاب، افزایش وزن بدون‌دلیل یا ادم، به پزشک اطلاع داده‌شود.
-در صورت مشاهده خونریزی یا کبودی بدون علت به پزشک اطلاع داده‌شود.
-در مصرف طولانی مدت بیمار از لحاظ عوارض گوارشی (درد شکمی، خونریزی، سوء هاضمه) تحت نظر باشد.