اریترومایسین

قرص خوراکی اریترومایسین
اریترومایسین یک داروی ضدمیکروب (آنتی بیوتیک ) می باشد که برای درمان کوتاه مدت عفونت های باکتریایی حاد مانند برخی عفونت های تنفسی، ادراری، پوستی و دهانی تجویز می گردد.
مصرف این دارو تنها با تجویز پزشک برای بزرگسالان و اطفال مناسب است.این دارو با از بین بردن باکتری ها باعث برطرف شدن علائم عفونت می گردد.
اریترومایسین به صورت خوراکی،قطره ی چشمی، آمپول تزریقی و محلول و ژل موضعی موجود می باشد.
اریترومایسین در برخی ضایعات پوستی همچون آکنه و رزاسه توسط پزشکان تجویز می گردد با این حال مصرف آنتی بیوتیک های موضعی بدون تشخیص پزشک توصیه نمی شود و می تواند عوارض بسیاری در بر داشته باشد.
پیش از شروع مصرف اریترومایسین
-در صورت بارداری، تصمیم به بارداری یا شیردهی حتماً پزشک خود را مطلع نمایید .
-در صورتی که سابقه ی هرگونه ناراحتی کبدی یا کلیوی دارید به پزشک اطلاع دهید .
-در صورت سابقه ی ضربان قلب نامنظم، نوعی اختلال عضلانی به نام میاستنی گراویس ، بیماری خونی پورفیری و حساسیت دارویی پزشک را در جریان قرار دهید.
-پیش از شروع مصرف این دارو لیست کامل داروهای مصرفی خود را در اختیار پزشک یا داروساز خود قرار دهید تا در صورت وجود تداخل دارویی، اقدامات لازم را انجام دهند.
نحوه ی صحیح مصرف اریترومایسین
اریترومایسین را دقیقاً طبق دستور مصرفی پزشک مصرف نمایید.دارو را در زمان مشخصی از روز و بطور منظم مصرف نمایید و دوره ی درمان را حتی در صورت احساس بهبودی کامل نمایید.مصرف صحیح و منظم داروهای آنتی بیوتیکی علاوه بر درمان کامل عفونت به کاهش مقاومت میکروبی نیز کمک بسیار زیادی می نماید.اما به طور معمول این دارو چهاربار در روز تجویز می شود و در برخی موارد ممکن است یک یا دوبار در روز نیز تجویز گردد.
-در صورتی که نیاز به مصرف این دارو برای کودکان باشد، لازم است مقدار مصرف دارو بر اساس وزن کودک توسط پزشک محاسبه گردد و هنگام مصرف دقیقاً به همان اندازه ی تعیین شده به کودک داده شود.
-کامل کردن دوره ی درمان با داروهای آنتی بیوتیکی به جلوگیری از عود مجدد عفونت کمک می نماید.معمولا دوره ی درمان با اریترومایسین با توجه به تشخیص پزشک ۵تا۱۴روز می باشد و در صورت صلاحدید پزشک ممکن است نیاز به مصرف به مدت بیشتری باشد.
-در صورتی که در پایان دوره ی درمانی همچنان علائم عفونت و عدم بهبودی در شما وجود داشت،حتما به پزشک مراجعه نمایید .
-در صورت فراموشی یک نوبت مصرف این دارو، به محض یادآوری آن را مصرف کنید و تعداد دفعات مصرف در روز را طبق تجویز پزشک استفاده نمایید اما از دوبرابر نمودن مقدار دارو در یک نوبت خودداری نمایید.
توصیه ها
-پیش از خرید هرگونه فرآورده ی دارویی یا مکمل، داروساز خود را در جریان مصرف اریترومایسین قرار دهید.اگر مجبور به استفاده ی مداوم از داروهای درمان کننده ی سوهاضمه و شربت ضداسید معده می باشید، پزشک خود را در جریان قرار دهید زیرا برخی از محصولات تجاری حاوی اریترومایسین با مصرف همزمان داروهای ضداسید تداخل دارند.
-مصرف برخی داروهای ضدمیکروب از جمله این دارو در برخی افراد منجر به ایجاد لکه های قرمز و خارش در نواحی دهان و واژن پس از پایان دوره ی درمانی می شود .در صورت مشاهده ی این علایم با پزشک یا داروساز خود مشورت نمایید.
-در صورتی که از قرص های خوراکی ضدبارداری و حاوی هورمون های زنانه استفاده می نمایید،در مدت درمان با اریترومایسین لازم به استفاده از یک روش جلوگیری ثانویه همزمان با مصرف قرص نمی باشد مگر اینکه علائمی مانند اسهال و استفراغ داشته باشید.در این صورت با پزشک یا داروساز خود مشورت نمایید.
-این داروی آنتی بیوتیک می تواند اثر واکسن خوراکی تیفوئید(حصبه) را تضعیف نماید لذا پیش از هرگونه واکسیناسیون مسئول واکسیناسیون را در جریان مصرف اریترومایسین قرار دهید.
عوارض ناخواسته ی دارویی اریترومایسین
-در صورت احساس تهوع یا دل درد در مدت مصرف اریترومایسین، تا جای ممکن وعده های غذایی سبک استفاده نمایید و از مصرف غذاهای پرچرب و پرادویه خودداری کنید.همچنین مصرف دارو پس از غذا می تواند به کاهش این علائم کمک نماید.
-در صورت بروز اسهال، مایعات به مقدار کافی مصرف نمایید و اگر اسهال ادامه دار یا شدید شد حتماً به پزشک مراجعه نمایید.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف اریترومایسین

اریترومایسین به عنوان جایگزین پنی سیلین ها در بیمارانی که به این دارو حساسیت مفرط دارند، مصرف می شود. همچنین، اریترومایسین در درمان انتریت ناشی از کامپلیوباکتر، پنومونی، بیماری لژیونر، سیفیلیس، التهاب مزمن پروستات، آکنه ولگاریس و برای پیشگیری از دیفتری و سیا سرفه مصرف می شود.

مکانیسم اثر اریترومایسین

اریترومایسین مانند سایر ماکرولیدها سنتز پروتئین وابسته به RNA در مرحله افزایش طول زنجیره را مهار می کند؛ به زیرواحد 50S ریبوزومی متصل می شود که باعث مهار ترانس پپتیداسیون می شود.

فارماکوکینتیک اریترومایسین

این دارو از راه خوراکی به خوبی جذب می شود، اما در برابر اسید معده ناپایدار است. فراهمی زیستی این دارو بسته به نوع استر آن 65- 30 درصد است. پس از جذب به طور گسترده در بافت ها و مایعات بدن منتشر می شود. متابولیسم آن کبدی و دفع آن عمدتاً از طریق ترشح در صفرا است. اوج غلظت سرمی اریترومایسین بسته به نوع استر آن 4-2 ساعت پس از مصرف خوراکی حاصل می شود. نیمه عمر این دارو یک و نیم تا ۲ ساعت است که در صورت عیب کار کلیه ممکن است تا 5 ساعت نیز افزایش یابد.

عوارض جانبی اریترومایسین

*
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: طولانی شدن فاصلهQT، آریتمی تورساد دی پوینت، آریتمی بطنی، تاکی کاردی بطنی
سیستم اعصاب مرکزی: تشنج
پوستی: اریتم مولتی فرم، خارش، راش پوستی، سندرم استیونس جانسون، نکروز توکسیک اپیدرم، کهیر
گوارشی: درد شکمی، بی اشتهایی، اسهال، تهوع، کاندیدیاز دهانی، پانکراتیت، کولیت با غشای کاذب، تنگی دریچه پیلور (هایپرتروفیک مادرزادی)، استفراغ
کبدی: اختلال عملکرد کبدی، یرقان کلستاتیک (با ملح استولات شایع تر است)، هپاتیت
ازدیاد حساسیت: آنافیلاکسی، واکنش ازدیاد حساسیت
موضعی: فلبیت محل تزریق
عصبی، عضلانی و اسکلتی: ضعف
گوشی: کاهش شنوایی
کلیوی: نفریت بینابینی

تداخلات دارویی اریترومایسین

*
مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای CYP3A4
- سوبسترای Pg-p
- مهارکننده CYP3A4 (متوسط)
- مهارکننده OATP1B1 (متوسط)
- مهارکننده P-gp (متوسط)
- تحت تاثیر تاخیر در تخلیه ی معده
- تغییر در فلور نرمال دستگاه گوارش
- اختلال در پاسخ ایمنی در برابر عوامل باکتریایی
- افزایش فاصله QT (شناخته‌شده)

تداخلات رده X (پرهیز):
آمیودارون، اپرپیتانت، آستمیزول، آسوناپرویر، بارنیدیپین، ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، بیلاستین، بوسوتینیب، بودزوناید (سیستمیک)، واکسن آبله، سیزاپراید، کلیندامایسین (موضعی)، دمپریدون، دوکسوروبیسین (متداول)، دروندارون، انترکتینیب، مشتقات ارگوت، فکسینیدازول، فلیبانسرین، فلوکونازول، فوس اپرپیتانت، ایوابرادین، لمبورکسانت، لینکومایسین، لومیتاپید، لوواستاتین، لوماکافتور و ایواکافتور، لوماتپرون، مکیتازین، میزولاستین، نراتینیب، پازوپانیب، پیموزاید، داروهای آنتی آریتمی کلاس III طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، کینیدین، ریمگپنت، ساکوئیناویر، سیمپرویر، سیمواستاتین، توپوتکان، اولی‌پریستال، وین کریستین (لیپوزومال)

کاهش اثرات داروها توسط اریترومایسین (سیستمیک):
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن ب.ث.ژ (ایمنی‌زا)، واکسن آبله، کلیندامایسین (موضعی)، کلوپیدوگرل، ایفوسفامید، لاکتوباسیلوس و استریول، لینکومایسین، پیومسیلینام، سینکالید، سدیم پیکوسولفات، واکسن حصبه، زفیرلوکاست

کاهش اثرات اریترومایسین (سیستمیک) توسط داروها:
القاکننده‌های متوسط و قوی CYP3A4، دابرافنیب، دفراسیروکس، انزالوتامید، اردافیتینیب، لوماکافتور و ایواکافتور، میتوتان، القاکننده‌های P-gp/ABCB1، ساریلومب، سیلتوکسیمب، توسیلیزومب

افزایش اثرات داروها توسط اریترومایسین (سیستمیک):
آبماسیکلیب، آکالابروتینیب، آفاتینیب، آلفنتانیل، آلیسکایرن، آلپرازولام، آمیودارون، داروهای آنتی نئوپلاستیک (آلکالوئیدهای وینکا)، آپیکسابان، اپرپیتانت، آریپیپرازول، آستمیزول، آسوناپرویر، آتورواستاتین، آوانافیل، آواپریتینیب، آکسیتینیب، بارنیدیپین، بنزهیدروکدون، بتریکسابان، بیلاستین، بلونانسرین، بوسوتینیب، برکسپیپرازول، بریگاتینیب، بودزوناید (سیستمیک، موضعی)، بوسپیرون، بلاک کننده‌های کانال کلسیمی، کانابیدیول، ماری‌جوانا (شاهدانه)، کاربامازپین، گلیکوزید های قلبی، سلیپرولول، سریتینیب، سیلوستازول، سیزاپراید، سیتالوپرام، کوبیمتینیب، کدئین، کلشی سین، کوپانلیسیب، کریزوتینیب، سیکلوسپورین (سیستمیک)، سوبسترای CYP3A4 (خطر بالا با مهارکننده‌ها)، دابیگاتران اتکسیلات، داپوکستین، داریفناسین، دفلازاکورت، دمپریدون، دوکسوفیلین، دوکسوروبیسین (متداول)، درونابینول، دروندارون، ادوکسابان، التریپتان، الکساکافتور/ تزاکافتور/ ایواکافتور، الیگلوستات، انکورافنیب، انترکتینیب، اپلرنون، مشتقات ارگوت، مشتقات استروژن، اتوپوزاید، اتوپوزاید فسفات، اورولیموس، فنتانیل، فکسوفنادین، فلیبانسرین، فوس اپرپیتانت، گلکاپرویر و پیبرنتاسویر، گوانفاسین، هالوپریدول، هیدروکدون، ایبروتینیب، ایماتینیب، ایوابرادین، ایواکافتور، ایووسیدنیب، لاروترکتینیب، لفامولین، لمبورکسانت، لومیتاپید، لورلاتینیب، لوواستاتین، لوماتپرون، لوراسیدون، لربینکتدین، ماسیتنتان، مپریدین، مکیتازین، متادون، میدازولام، میرودنافیل، میزولاستین، مورفین (سیستمیک)، نادولول، نالدمدین، نالفورافین، نالوکسگل، نراتینیب، نینتدانیب، اولاپاریب، اکسی بوتینین، اکسی کدون، پازوپانیب، پمیگاتینیب، پکسیدارتینیب، سوبستراهای P-gp/ABCB1، پیمکرولیموس، پیموزاید، پیتاواستاتین، پراواستاتین، داروهای ضد سایکوز طولانی کننده QT (با خطر متوسط)، داروهای آنتی آریتمی کلاس IA طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، داروهای آنتی آریتمی کلاس III طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، مهارکننده‌های کیناز طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، مهارکننده‌های کیناز طولانی کننده QT (با خطر متوسط)، عوامل متفرقه طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، عوامل متفرقه طولانی کننده QT (با خطر متوسط)، مهارکننده‌های متوسط CYP3A4 طولانی کننده QT (با خطر متوسط)، مهارکننده‌های قوی CYP3A4 طولانی کننده QT (با خطر متوسط)، کوئتیاپین، کینیدین، رانولازین، رپاگلینید، مشتقات ریفامایسین، ریفاکسیمین، ریلپیویرین، ریمگپنت، ریواروکسابان، ریسپریدون، رومیدپسین، روپاتادین، روکسولیتینیب، سالمترول، ساکوئیناویر، ساکساگلیپتین، سلپرکاتینیب، سلومتینیب، سرترالین، سیلدنافیل، سیمپرویر، سیلودوسین، سیمواستاتین، سیرولیموس، سونیدگیب، سوورکسانت، تاکرولیموس (موضعی و سیستمیک)، تادالافیل، تالازوپاریب، تامسولوسین، تازمتوستات، تگاسرود، تلیترومایسین، تتراهیدروکانابینول، تزاکافتور و ایواکافتور، مشتقات تئوفیلین، تیکاگرلور، توفاسیتینیب، تولواپتان، توپوتکان، ترابکتدین، تریازولام، آبروگپنت، یودنافیل، اولی‌پریستال، واردنافیل، ونتوکلاکس، ویلازودون، وین کریستین (لیپوزومال)، آنتاگونیست های ویتامین کا، زوپیکلون، زانوبروتینیب

افزایش اثرات اریترومایسین (سیستمیک) توسط داروها:
آمیودارون، آمیسولپرید (خوراکی)، آستمیزول، سریتینیب، سیزاپراید، سیتالوپرام، کوبیسیستات، دمپریدون، دروندارون، انکورافنیب، انترکتینیب، فکسینیدازول، فلوکونازول، ایووسیدنیب، لاسمیدیتان، متادون، اندانسترون، پنتامیدین (سیستمیک)، پیموزاید، داروهای ضدافسردگی طولانی کننده فاصله QT (با خطر متوسط)، داروهای آنتی آریتمی کلاس IA طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، داروهای آنتی آریتمی کلاس IC طولانی کننده QT (با خطر متوسط)، داروهای آنتی آریتمی کلاس III طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، مهارکننده‌های کیناز طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، عوامل متفرقه طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، آنتی‌بیوتیک‌های کینولونی طولانی کننده فاصله QT (با خطر متوسط)، سیمپرویر، سیرولیموس

تداخل با غذا:
در صورت مصرف همراه با غذا ممکن است سطوح سرمی اریترومایسین تغییر یابد. (وابسته به فرمولاسیون)
با مصرف دارو بروز ناراحتی گوارشی مانند اسهال شایع است.
راهکار: توصیه می شود دارو با غذا مصرف شود تا احتمال بروز ناراحتی گوارشی کاهش یابد، در غیر این صورت روزانه در یک ساعت مشخص، با یک لیوان پر آب مصرف شود.
دارو با شیر و نوشیدنی‌های اسیدی (مانند سودا و آبمیوه) مصرف نشود.

هشدار ها اریترومایسین

در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کبدی یا کلیوی، تاکیکاردی بطنی و پورفیری، با احتیاط فراوان مصرف شود.

توصیه های دارویی اریترومایسین

اریترومایسین و مشتقات خوراکی آن را بهتر است با معده خالی مصرف کرد. اما در صورت بروز تحریک گوارشی می توان دارو را با غذا مصرف نمود.