سرم تزریقی سدیم کلراید

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف سرم تزریقی سدیم کلراید

-بازیابی یون سدیم در بیمارانی که مصرف خوراکی محدودی دارند (به ویژه حالت های هیپوناترمی یا سندرم کم نمک)؛کلرید سدیم هیپرتونیک: برای هیپوناترمی شدید و هیپوکلرمی؛ کلرید سدیم هیپوتونیک: محلول آبرسان؛ نرمال سالین: جبران مایعات/سدیم از دست رفته
-تغذیه وریدی (نیاز به حفظ سطح کلرید یا سدیم)
-کتواسیدوز دیابتی یا حالت هیپراسمولار هیپرگلیسمی، مدیریت مایعات (بدون برچسب): انتخاب بین نرمال سالین [0.9٪ NaCl] یا هاف سالین [0.45٪ NaCl]) بر اساس سدیم سرم اصلاح شده است.
-هیپرکلسمی، جایگزینی حجم (بدون برچسب)
-هیپوناترمی (با علامت، بدون علامت، مزمن
-فشار خون داخل جمجمه ای (مقاوم) به علل مختلف (مانند خونریزی زیر عنکبوتیه، تروما، نئوپلاسم)، سندرم های فتق ترانس تنتوریال (بدون برچسب)
-فشار خون داخل جمجمه به دلیل آسیب مغزی تروماتیک (مطالعات محدود- بدون برچسب)
-اسکلروتراپی، بیماری وریدی اندام تحتانی (بدون برچسب):ممکن است جهت کاهش درد در حین تزریق با بی حس کننده موضعی مخلوط شود. غلظت مناسب در منابع تخصصی بر اساس اندازه ورید آسیب دیده توصیه می‌شود.
-شوک سپتیک یا هیپوپرفیوژن ناشی از سپسیس، احیای مایعات (بدون برچسب)
-خونریزی زیر عنکبوتیه همراه با هیپوناترمی(بدون برچسب)

محلول سدیم کلراید ايزوتونيك که معمولاً به عنوان نرمال سالین شناخته می شود، محلول استریل و غیر تب زا از ۰/۹ درصد کلرید سدیم در آب است که به طور گسترده در شرایط مختلف جهت هیدراتاسیون، تعادل الکترولیت ها و رساندن بعضی دارو ها به صورت تزریقی به بدن استفاده می شود.
این محلول جهت آبرسانی به بیماران، جایگزین‌ کردن مایعات از دست رفته و حفظ فشار خون حین جراحی و موارد اضطراری دیگر ضروری است.
از آنجاکه نرمال سالین با اکثر داروهای داخل وریدی سازگار است، انتخابی ارجح برای تجویز وریدی تبدیل شده‌است.
محلول کلرید سدیم ۰/۴۵ % که اغلب هاف سالین نامیده می شود، عمدتاً جهت هیدراتاسیون داخل وریدی و به عنوان مایع نگهدارنده در درمان های پزشکی استفاده می شود. این محلول هیپوتونیک برای بیمارانی که نیاز به آبرسانی تدریجی دارند یا در مواردی که نیاز به کنترل سطح سدیم با دقت بیشتر وجود دارد( همچون بیماری‌های کلیوی یا قلبی) ایده آل است. سدیم کلرید ۰/۴۵ % اغلب جهت حفظ تعادل مایعات و الکترولیت ها، به ویژه برای بیمارانی که قادر به مصرف خوراکی مایعات نیستند، استفاده می شود.
محلول هيپرتونيك سدیم کلراید که معمولاً در غلظت هایی مانند ۳ یا ۵ درصد موجود است، یک محلول قوی داخل وریدی است که در شرایط پزشکی خاص که نیاز به اصلاح سریع الکترولیت دارند، همچون هیپوناترمی شدید یا کاهش فشار داخل جمجمه در مراقبت های ویژه استفاده می شود. این محلول هایپرتونیک با کشیدن آب از سلول ها به جریان خون، به تثبیت سطح سدیم و کاهش تورم در آسیب های مغزی کمک می نماید. به دلیل غلظت بالای سدیم، انفوزیون هیپرتونیک کلرید سدیم باید با دقت و نظارت دقیق جهت جلوگیری از عوارضی مانند هایپرناترمی، اضافه بار مایعات یا تحریک وریدی تجویز شود.

مکانیسم اثر سرم تزریقی سدیم کلراید

سدیم کلراید کاتیون خارج سلولی اصلی بوده و در تعادل مایعات و الکترولیت های خون نقش دارد. همچنین در کنترل فشار اسمزی و تنظیم توزیع مایعات در بدن نیز نقش مهمی دارد.

فارماکوکینتیک سرم تزریقی سدیم کلراید

جذب: سریع
توزیع: گسترده
دفع: در درجه اول ادرار؛ در درجات بعدی عرق، اشک، بزاق

منع مصرف سرم تزریقی سدیم کلراید

-سابقه حساسیت به سدیم کلراید یا هریک از اجزای فرمولاسیون
-رحم هیپرتونیک
-هیپرناترمی
-احتباس مایعات

موارد احتیاط:
-سیروز کبدی
-ادم
-نارسایی قلبی
-افراد با فشارخون بالا
-اختلالات کلیوی
-مصرف همزمان کورتیکواستروئید و کورتیکوتروپین

عوارض جانبی سرم تزریقی سدیم کلراید

عوارض شایع: (درصد نامشخص)
خارش، بثورات پوستی، کهیر، واکنش محل تزریق، لرزش
عوارض جدی:
فشار خون پایین، فلبیت موضعی، ادم محیطی، ترومبوز وریدی، لرز، عدم تعادل اسید و باز، اختلال الکترولیت، هیپرکلرمی، اسیدوز متابولیک هیپرکلرمیک، هیپرناترمی، هیپرولمی، هیپوناترمی، عفونت محل تزریق، ادم ریوی، تب، نشت محلول تزريقي به بافت های اطراف رگ (اکستراوازیشن)، واکنش حساسیت مفرط، واکنش مربوط به انفوزیون

تداخلات دارویی سرم تزریقی سدیم کلراید

هشدار ها سرم تزریقی سدیم کلراید

-بیماران مبتلا به نارسایی قلبی یا کلیوی، هنگام جایگزینی مایعات به دقت تحت نظارت باشند. استفاده محتاطانه از دیورتیک های لوپ (پس از جایگزینی حجم داخل عروقی) ممکن است در پیشگیری از اضافه بار مایعات لازم باشد.
-در نوزادان، به طور کلی حداکثر سرعت اصلاح غلظت سرمی، نباید از ۱۰ میلی اکی والان در لیتر در روز تجاوز کند. در نوزادان، کودکان، نوجوانان و بزرگسالان، از حداکثر سرعت تصحیح غلظت سرمی ۱۲ mEq/L/day تجاوز نکنید. تجویز محلول های کم سدیم یا فاقد سدیم وریدی ممکن است منجر به هیپوناترمی قابل توجه یا مسمومیت با آب در اطفال شود. نظارت بر غلظت سدیم سرم با دقت انجام شود.
-تجويز محلول ايزوتونيك، هنگام جراحي يا بلافاصله پس از آن ممكن است باعث احتباس مقادير بيش از حد سديم شود.

توصیه های دارویی سرم تزریقی سدیم کلراید

-در موارد کتواسیدوز دیابتی یا حالت هیپراسمولار هیپرگلیسمی، هدف از احیای مایعات، جایگزینی مایعات از دست رفته، در عرض ۲۴ تا ۳۶ ساعت، با جبرات نیمی از حجم از دست رفته در ۸ تا ۱۲ ساعت اول می‌باشد. در بیماران مبتلا به مشکلات مزمن کلیوی یا نارسایی احتقانی قلب، مایعات با دقت بیشتری جایگزین شود و علائم و نشانه های جایگزینی بیش از حد مایعات نیز به دقت بررسی شود. در بیماران مبتلا به شوک هیپوولمیک، جایگزینی مایعات تهاجمی تری ممکن است مورد نیاز باشد. در بیماران اوولمیک (مانند کتواسیدوز دیابتی خفیف)، جایگزینی مایع کمتر تهاجمی است و با ارزیابی بالینی هدایت می شود. چنانچه گلوکز اولیه سرم کمتر از ۲۵۰ میلی گرم در دسی لیتر است، همزمان با شروع انسولین وریدی مایعات حاوی دکستروز را شروع کنید.
-یک رژیم معمول جایگزینی مایع پس از هیدراتاسیون اولیه ۴ تا ۱۴ میلی لیتر بر کیلوگرم در ساعت است (دوز رایج: ۲۵۰ تا ۵۰۰ میلی لیتر در ساعت). با این حال سرعت جایگزینی مایع باید بر اساس شرایط خاص بیمار تغییر داده‌شود.
-در کودکان محلول های هیپرتونیک سیستمیک بیشتر از ۰/۹ ٪) فقط برای درمان اولیه هیپوناترمی حاد علامت دار یا افزایش فشار داخل جمجمه استفاده می‌شود.
-یک گرم کلرید سدیم = ۳۹۳/۳ میلی گرم عنصر سدیم = ۱۷/۱ mEq سدیم = سدیم ۱۷/۱ میلی مول
-غلظت نرمال سدیم سرم / پلاسما در نوزادان ۱۳۳ تا ۱۴۲ mEq/L؛ نوزادان نارس ۱۳۲ تا ۱۴۰ mEq/L و در کودکان بالای دو ماه تا بزرگسالان: ۱۳۵ تا ۱۴۵ میلی اکی والان در لیتر است.
-مصرف و برون ده مایعات، فشار خون و وزن بیمار را کنترل کنید. توصیه می‌شود بیماران بستری تحت نظر باشند و آموزش‌های لازم به بیمار و همراه وی داده شود تا هرگونه نشانه ای از احتباس مایعات را گزارش کنند.
-غلظت سدیم، پتاسیم، کلرید، بی کربنات سرم و اسمولاریته بیماران پایش شود.
-محل تزریق انفوزیون کنترل شود (به خصوص در طول تجویز وریدی محلول های هیپرتونیک).
-در بیماران با کتواسیدوز دیابتی یا وضعیت هیپراسمولار قند خون، پایش منظم (به عنوان مثال هر ۱ تا ۴ ساعت) الکترولیت های سرم (مانند سدیم، پتاسیم، بی کربنات، فسفات)، گلوکز سرم، گپ آنیون، pH وریدی، BUN سرم، کراتینین سرم، وضعیت مایعات بدن (فشار خون، مقدار دریافت/خروج مایعات، علائم/نشانه‌های کم آبی یا باراضافی مایعات) و وضعیت ذهنی بیمار ارزیابی شود.
-محلول های غلیظ سدیم کلراید(بیش از ۱٪) محرک هستند و می‌توانند موجب اکستراوازیشن شوند. شدت عارضه به اسمولاریته بستگی دارد. اسمولاریته بالاتر با خطر بالاتری همراه است. قبل و در حین انفوزیون از قرار دادن صحیح سوزن یا کاتاتر اطمینان حاصل کنید.
-استفاده از محلول های نمکی هیپوتونیک (به عنوان مثال، کلرید سدیم ۰/۲۲۵%) در صورت تجویز سریع و طولانی مدت می‌تواند منجر به همولیز شود. چنانچه تجویز محلول های نمکی هیپوتونیک ضرورت دارد، تجویز سرم‌های دکستروز ۵/سالین ۰/۲ % یا هاف سالین ۰/۴۵ % برای اکثر بیماران توصیه می شود (به عنوان مثال بیماران بدون هیپرگلیسمی).
-تجویز محلول های وریدی کم سدیم یا بدون سدیم ممکن است منجر به هیپوناترمی قابل توجه یا مسمومیت با آب شود. غلظت سدیم سرم را به دقت کنترل کنید.
-در درمان هیپرناترمی حاد (یعنی ایجاد شده طی چند ساعت)، غلظت سدیم سرم نباید سریعتر از ۱ تا ۲ میلی اکی والان در لیتر در ساعت اصلاح شود. اگر بیمار به طور مزمن هیپرناترمیک است، سدیم سرم را با سرعت کمتر از ۰/۵ میلی اکی والان در لیتر در ساعت و حداکثر ۸ میلی اکی والان در لیتر در یک دوره ۲۴ ساعته اصلاح کنید. در اصلاح سدیم بسیار احتیاط کنید زیرا اصلاح سریع سدیم ممکن است منجر به ادم مغزی، فتق، کما و مرگ شود.
-برای بیماران مبتلا به هیپوناترمی حاد (<کمتر از ۲۴ ساعت) یا مزمن (بیشتر از ۴۸ ساعت)، شدید (کمتر از ۱۲۰ میلی اکی والان در لیتر)، افزایش غلظت سدیم سرم با سرعت ۴ تا ۶ میلی اکی والان در لیتر در یک دوره ۲۴ ساعته برای اکثر بیماران کافی است.
-در هیپوناترمی شدید مزمن، برای بیمارانی که علائم شدید دارند یا نیاز به اصلاح فوری دارند، می‌توان سرعت را تا ۴ تا ۶ میلی اکی والان در لیتر در ۶ ساعت اول افزایش داد و هر گونه اصلاح بیشتر به روز بعد، با سرعت اصلاح ۴ تا ۶ میلی اکی والان در لیتر در روز موکول شود. در هر دوره ۲۴ ساعته، سدیم سرم را بیش از ۸ میلی اکی والان در لیتر افزایش ندهید. انتخاب غلظت سدیم در انفوزیون به شدت هیپوناترمی بستگی دارد.
-ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ بالای ﺳﺪﻳﻢ کلراید می‌تواند ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﺿﺪﻓﺸﺎﺭﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺴﺒﻰ کاهش دهد. بیماران تحت درمان جهت کنترل فشار خون، به دقت پایش شوند.
-ﻣﺼﺮﻑ ﺍﻳﻦ محلول ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﮔﻠﻮﮐﻮﮐﻮﺭﺗﻴﮑﻮﺋﻴﺪﻫﺎ می‌تواند منجر به ﺍﺣﺘﺒﺎﺱ ﺷﺪﻳﺪ ﺳﺪﻳﻢ ‌ﮔﺮﺩﺩ.
-محلول‌های تزریقی دور از گرمای شدید و یخ زدگی نگهداری شوند.