آگوملاتین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف آگوملاتین

آگوملاتین یک آنتاگونیست گیرنده 5HT2 است که از ضدافسردگی‌های متفرقه یا غیرمعمول محسوب می‌شود و در اختلالات افسردگی‌ شدید(ماژور) در مواردی، تجویز می‌گردد.
این دارو به صورت قرص خوراکی ۲۵میلی‌گرم در بازار دارویی موجود می‌باشد.
آگوملاتین در اروپا در سال ۲۰۰۹ و در استرالیا در سال ۲۰۱۰ برای مصرف پزشکی تأیید شده‌است.

مکانیسم اثر آگوملاتین

آگوملاتین یک آگونیست ملاتونرژیک می‌باشد که بر روی گیرنده‌های MT1 و MT2 که در فاز پیشرفته‌ی ریتم شبانه‌روزی بدن(سیرکادین) نقش دارند، اثر می‌گذارد. خصوصیت بارز آگوملاتین، توانایی آن در تعدیل یا هماهنگی مجدد این ریتم شبانه روزی می‌باشد.
همچنین با اثر آنتاگونیستی بر گیرنده‌های سروتونین 5-HT2C، باعث افزایش ترشح نورآدرنالین و دوپامین در قشر فرونتال(پیشانی) مغز بدون تاثیر بر سطح سروتونین خارج سلولی یا جذب مونوآمین می‌شود.

فارماکوکینتیک آگوملاتین

متابولیسم: کبدی از طریق CYP1A2 و به مقدار کمتری CYP2C9 و 2C19 به متابولیت‌های غیرفعال تبدیل می‌شود.
جذب سریع و بالایی دارد(۸۰درصد)
اتصال به پروتئین: ۹۵درصد
نیمه‌عمر: ۱تا۲ساعت
زمان برای رسیدن به پیک اثر:۱تا۲ساعت
دفع: از طریق ادرار (۸۰درصد، به صورت متابولیت‌های غیرفعال)

عوارض جانبی آگوملاتین

عوارض شایع:
سردرد، افزایش وزن، دردشکمی، یبوست، اسهال، تهوع، استفراغ، افزایش آنزیم‌های کبدی، کمردرد، رویاهای غیرطبیعی، اضطراب، سرگیجه، خواب‌آلودگی، خستگی، بی‌خوابی

عوارض جدی:
افزایش آنزیم‌های کبدی (AST,ALT) بیش از سه برابر حدطبیعی، رفتار خشونت‌آمیز، بی‌قراری، بی‌قراری حرکتی، آنژیوادم، تاری دید، گیجی، اگزما و راش اریتماتوز، توهم، ورم صورت، تعریق بیش از حد، هپاتیت، نارسایی کبد، هایپومانیا، افزایش گاما-گلوتامیل ترنسفراز، افزایش آلکالین‌فسفاتاز، تحریک‌پذیری، زردی، مانیا، میگرن، دردعضلانی، کابوس، بی حسی‌اندام‌ها، سندرم‌پای بی‌قرار، خارش، افکار خودکشی، تمایلات به خودکشی، وزوزگوش، کهیر، کاهش وزن، احتباس ادراری، کهیر

تداخلات دارویی آگوملاتین

مکانیسم کلی تداخلات:
سوبسترای CYP1A2(ماژور)، CYP2C19(مینور)، CYP2C9(مینور)

منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
الکل(اتیل)، سیپروفلوکساسین(سیستمیک)، فلووکسامین، مهارکنندگان قوی CYP1A2

تداخلات ماژور:
پیگزانترون

تداخلات متوسط:
اتینیل استرادیول، متوگزالن، مگزیلتین، فنیل‌پروپانول‌آمین، پروپرانولول، تیابندازول، زیلوتون

افزایش اثرداروها توسط آگوملاتین:
موردی ذکر نشد

داروهایی که سطح خونی آگوملاتین را بالا می برند:
الکل(اتیل)، سیپروفلوکساسین(سیستمیک)، مهارکنندگان CYP1A2(متوسط تا قوی)

کاهش اثرات داروها توسط آگوملاتین:
موردی ذکر نشد

داروهایی که سطح آگوملاتین را کاهش می دهند:
ریفامپین، تنباکو(دخانیات)

تداخل با غذا:
تداخل با غذا ندارد.

هشدار ها آگوملاتین

منع مصرف آگوملاتین:
-سابقه ی حساسیت به آگوملاتین یا هریک از اجزای جانبی دارو
-افراد با نارسایی کبدی(بیماری‌های فعال کبدی یا سیروز) یا ترانس‌آمیناز >3 برابر وضعیت طبیعی
-افرادی که مصرف‌کننده‌داروهای مهارکننده‌ی قوی CYP1A2 هستند (مانند فلووکسامین و سیپروفلوکساسین)
-آگوملاتین جهت استفاده در بیماران زیر ۱۸سال تاییدیه ندارد.

موارد احتیاط آگوملاتین:
-بیمار با سابقه‌ی خودکشی یا افکار و اقدامات خطرناک
-نارسایی کلیوی
-بیمار با سابقه‌ی مشکلات کبدی و افراد با ترانس آمیناز کمتر از سه برابر حد طبیعی
-بیماران مسن(بالای ۷۵سال) و سالمندان مبتلا به زوال عقل
-افراد سیگاری(استعمال بیشتر از ۱۵نخ سیگار در روز، می تواند منجر به کاهش اثربخشی دارو گردد.)
-افراد با عدم تحمل گالاکتوز، کمبود مادرزادی لاکتاز یا سندرم سوجذب گلوکز-گالاکتوز(به دلیل وجود لاکتوز در قرص‌ها)
-بیماران دوقطبی

هشدارها:
-در صورتی که پس از دو هفته از شروع درمان با آگوملاتین، علائم بهبود نیافت، در صورت نیاز به افزایش دوز این دارو تا ۵۰ میلیگرم در روز(حداکثر دوز روزانه)، سمیت کبدی دارو را با توجه به شرایط بیمار در نظر بگیرید.
-مصرف داروهای ضدافسردگی (به ویژه در ابتدای درمان) ممکن است تفکرات ناخوشایند و تصمیم به خودکشی را در بیمار افزایش دهد.در افراد ۱۸تا۲۴ ساله امکان وقوع این عارضه بیشتر است. به همین‌خاطر لازم است در مدت درمان با این دارو، بیمار از نظر رفتار و علائم پرخطر، تحت نظر و ارزیابی قرار گیرد و از همراهان یا خود بیمار خواسته شود هرگونه تغییر رفتار یا افکار که غیرطبیعی به نظر می‌رسد را به پزشک اطلاع دهند.
-از درمان تک دارویی با آگوملاتین در بیماران دوقطبی خودداری شود. با این حال آگوملاتین در کنار یک ضدافسردگی یا تثبیت‌کننده‌ی خلق می تواند در درمان اپیزودهای افسردگی ماژور (حاد) این بیماران موثر باشد اما نباید در اپیزودهای حاد مانیا یا ترکیبی مانیا و افسردگی استفاده شود.
-مطالعات بالینی در مورد عوارض مصرف آگوملاتین در مدت بارداری محدود است. با این وجود کارخانه سازنده مصرف این دارو در دوران بارداری را توصیه نمی‌نماید.
-میزان ترشح آگوملاتین در شیرمادر مشخص نمی باشد و طبق نظر کارخانه‌ی سازنده تصمیم به قطع شیردهی یا قطع درمان با آگوملاتین بر اساس منافع و مضراتی که هرکدام برای مادر یا شیرخوار دارد، می‌تواند گرفته شود.

توصیه های دارویی آگوملاتین

-قطع مصرف آگوملاتین ایجاد علائم سندرم ترک نمی نماید. به همین دلیل برای قطع آگوملاتین، نیاز به کاهش تدریجی دوز مصرفی نمی‌باشد.
-در صورتی که قرار است درمان بیمار با داروهای ضدافسردگی SSRI/SNRI، به آگوملاتین تغییر یابد، می توان مصرف آگوملاتین را فوراً آغاز کرد و همزمان قطع داروهای SSRI/SNRI با کاهش دوز تدریجی را انجام داد.
-به دلیل اینکه آگوملاتین با برخی داروهای رایج می تواند تداخل ایجاد کند، حتماً لیست داروهای مصرفی و شرایط بیمار به صورت کامل بررسی شود.
-در مدت درمان با این دارو(به‌ویژه در شروع درمان یا زمان افزایش دوز) وضعیت روحی بیمار و علائم افسردگی، افکار خودکشی و…به دقت بررسی شود.
-آنزیم‌های کبدی پیش از شروع درمان و سپس در هفته‌های ۳،۶،۱۲،۲۴ و سپس در زمان‌های لازم، ارزیابی شود و در صورت افزایش دوز، این چرخه مجدداً تکرار شود.
-اگر در مدت درمان با آگوملاتین، افزایش ترنس‌آمیناز کمتر از سه برابر حالت طبیعی بود:
در صورت مشاهده علائم سمیت کبدی، درمان با آگوملاتین قطع گردد.
اگر علائم سمیت کبدی مشاهده نشد، آزمایشات کبدی را برای بیمارانی که ترنس آمیناز سرم در آنها بالا رفته‌است، در ۴۸ساعت، تکرار نمایید، اگر پس از این مدت کمتر از سه‌برابر حالت طبیعی باقی مانده بود، می توان به درمان ادامه داد.