مپولیزومب

معرفی مپولیزومب

مپولیزومب یک داروی بیولوژیک است که برای درمان آسم شدید ائوزینوفیلیک، گرانولوماتوز ائوزینوفیلیک با پلی‌آنژیت (EGPA) و سندرم هیپرائوزینوفیلیک استفاده می‌شود. این دارو با مهار اینترلوکین-۵ (IL-5)، به کاهش التهاب و بهبود علائم کمک می‌کند.

موارد مصرف مپولیزومب

• آسم شدید ائوزینوفیلیک: برای کاهش حملات آسم و بهبود عملکرد ریه.
• گرانولوماتوز ائوزینوفیلیک با پلی‌آنژیت (EGPA): برای کاهش التهاب و بهبود علائم.
• سندرم هیپرائوزینوفیلیک: برای کاهش تعداد ائوزینوفیل‌ها و بهبود علائم.

موارد بالینی مپولیزومب

مپولیزومب در مطالعات بالینی برای درمان آسم شدید ائوزینوفیلیک، EGPA و سندرم هیپرائوزینوفیلیک مورد بررسی قرار گرفته است. این دارو به طور قابل توجهی باعث کاهش حملات آسم و بهبود کیفیت زندگی بیماران شده است.

اثربخشی و آمار مپولیزومب

بر اساس مطالعات، مپولیزومب در ۵۰٪ بیماران مبتلا به آسم شدید ائوزینوفیلیک باعث کاهش ۵۰٪ حملات آسم شده است. در بیماران مبتلا به EGPA، این دارو به کاهش التهاب و بهبود علائم در ۶۰٪ موارد کمک کرده است.

مقدار مصرف مپولیزومب

• بزرگسالان: معمولاً ۱۰۰ میلی‌گرم، یک بار در ماه به صورت تزریق زیرجلدی.
• کودکان: استفاده از مپولیزومب در کودکان باید تحت نظر پزشک و با دقت انجام شود.
• بیماران سالمند: دوز پایین‌تر به دلیل حساسیت بیشتر به عوارض جانبی.

خطرات مرتبط با مصرف طولانی‌مدت مپولیزومب

مصرف طولانی‌مدت مپولیزومب ممکن است منجر به افزایش خطر عفونت‌ها، کاهش پاسخ ایمنی بدن و افزایش خطر ابتلا به سرطان شود. همچنین، ممکن است باعث کاهش تعداد ائوزینوفیل‌ها شود.

مکانیسم اثر مپولیزومب

مپولیزومب با مهار اینترلوکین-۵ (IL-5)، باعث کاهش تعداد ائوزینوفیل‌ها و کاهش التهاب در بیماران مبتلا به آسم شدید ائوزینوفیلیک، EGPA و سندرم هیپرائوزینوفیلیک می‌شود. این مهار التهاب به کاهش حملات آسم و بهبود علائم کمک می‌کند.

عوارض جانبی مپولیزومب

شایع (بیش از ۱۰٪):

• سردرد
• خارش
• درد در محل تزریق

کم‌شایع (۱-۱۰٪):

• عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی
• تب
• خستگی

نادر (کمتر از ۱٪):

• واکنش‌های آلرژیک
• کاهش تعداد ائوزینوفیل‌ها
• افزایش خطر سرطان

مدیریت عوارض:

• کاهش دوز یا قطع دارو تحت نظر پزشک، مصرف مایعات فراوان، و اجتناب از فعالیت‌های خطرناک.

مکمل‌های تغذیه‌ای برای کاهش عوارض مپولیزومب

• ویتامین C: برای تقویت سیستم ایمنی و کاهش التهاب.
• روی: برای بهبود عملکرد سیستم ایمنی و کاهش مدت عفونت‌ها.
• پروبیوتیک‌ها: برای بهبود سلامت روده و تقویت سیستم ایمنی.

تداخلات دارویی مپولیزومب

• داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی: افزایش خطر عفونت‌ها و کاهش پاسخ ایمنی.
• واکسن‌های زنده: کاهش اثربخشی واکسن‌ها و افزایش خطر عفونت.
• داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): افزایش خطر مشکلات گوارشی.

تداخلات با غذا

مصرف مپولیزومب با غذا ممکن است جذب دارو را کاهش دهد. بهتر است این دارو با معده خالی مصرف شود.

باید و نبایدهای غذایی هنگام مصرف مپولیزومب

باید:

• مصرف مایعات فراوان و غذاهای غنی از ویتامین C.

نباید:

• اجتناب از الکل و غذاهای سنگین.

نکات تغذیه‌ای مکمل‌ها

مصرف مکمل‌های حاوی ویتامین C و روی ممکن است به بهبود عملکرد سیستم ایمنی و کاهش عوارض جانبی مپولیزومب کمک کند.

مشاوره درباره ارتباط با داروهای مختلف

قبل از مصرف مپولیزومب، پزشک خود را از تمام داروهای مصرفی، شامل مکمل‌ها و داروهای گیاهی، مطلع کنید.

منع مصرف مپولیزومب

• بارداری و شیردهی: به دلیل خطرات احتمالی برای جنین و نوزاد.
• عفونت‌های فعال: در صورت وجود عفونت فعال، مصرف این دارو ممنوع است.
• کودکان زیر ۱۲ سال: مگر در موارد خاص و تحت نظر پزشک.

توصیه‌های دارویی مپولیزومب

• پیش از مصرف: با معده خالی مصرف شود.
• فراموشی مصرف: اگر زمان نزدیک به دوز بعدی است، از مصرف دوز اضافی خودداری کنید.
• بهترین زمان مصرف: صبح با معده خالی.
• شروع اثر: ۴ تا ۸ هفته پس از شروع درمان.
• مدت اثر: ۴ هفته.
• نحوه استفاده: به صورت تزریق زیرجلدی و با دقت در دستورالعمل مصرف.

نکات در خصوص شرایط نگهداری مپولیزومب

• در دمای ۲ تا ۸ درجه سانتی‌گراد نگهداری شود.
• دور از نور مستقیم و رطوبت.
• دور از دسترس کودکان.

هشدارهای مپولیزومب

• از رانندگی یا کار با ماشین‌آلات سنگین خودداری کنید.
• در صورت بروز علائم عفونت، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

اثر مپولیزومب روی آزمایشات

مپولیزومب ممکن است بر نتایج آزمایشات ایمونولوژیک و شمارش ائوزینوفیل‌ها تأثیر بگذارد. قبل از انجام آزمایشات، پزشک را از مصرف دارو مطلع کنید.

میزان وابستگی یا اعتیاد به مپولیزومب

مپولیزومب معمولاً باعث وابستگی فیزیکی یا روانی نمی‌شود.

اطلاعاتی درباره اثرات طولانی‌مدت مپولیزومب

مصرف طولانی‌مدت ممکن است باعث کاهش تعداد ائوزینوفیل‌ها، افزایش خطر عفونت‌ها، و افزایش خطر ابتلا به سرطان شود.

اطلاعات درباره روش‌های مکمل درمان

روش‌هایی مانند تغییرات رژیم غذایی، استفاده از مرطوب‌کننده‌ها، و فتوتراپی ممکن است به بهبود سلامت پوست و کاهش عوارض جانبی مپولیزومب کمک کنند.

آموزش در مورد خطرات مربوط به قطع ناگهانی مپولیزومب

قطع ناگهانی مپولیزومب ممکن است باعث بازگشت علائم آسم و التهاب شود. قطع دارو باید تحت نظر پزشک و به تدریج انجام شود.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف مپولیزومب

• درمان آسم مزمن: مپولیزومب برای درمان آسم مزمن با ویژگی‌های التهاب ائوزینوفیلیک که به درمان‌های معمول پاسخ نمی‌دهد، تجویز می‌شود.
• درمان رینوسینوزیت مزمن با التهاب ائوزینوفیلیک: این دارو برای کاهش علائم در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن که دارای التهاب ائوزینوفیلیک هستند، استفاده می‌شود.
• درمان بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD): مپولیزومب به‌عنوان بخشی از درمان برای COPD با ویژگی‌های ائوزینوفیلیک و در بیمارانی که درمان‌های دیگر موثر نبوده است، کاربرد دارد.
• درمان واسکولیت ناشی از سندرم Churg-Strauss: در بیمارانی که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند، این دارو به‌عنوان درمان اضافی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مکانیسم اثر مپولیزومب

• مهار IL-5: مپولیزومب یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که به‌طور خاص به اینترلوکین-5 (IL-5) متصل می‌شود. IL-5 نقش کلیدی در رشد، تمایز و بقای ائوزینوفیل‌ها (نوعی از گلبول‌های سفید خون) دارد.
• کاهش تجمع ائوزینوفیل‌ها: با مسدود کردن اثر IL-5، مپولیزومب باعث کاهش تجمع ائوزینوفیل‌ها در خون و بافت‌ها می‌شود که این به کاهش التهاب و بهبود علائم بالینی کمک می‌کند.
• کاهش التهاب در بیماری‌های التهابی: این اثر به‌ویژه در بیماری‌هایی که التهاب ائوزینوفیلیک به‌طور برجسته‌ای نقش دارد (مانند آسم و رینوسینوزیت مزمن) مفید است.

فارماکوکینتیک مپولیزومب

جذب:

• مپولیزومب پس از تزریق داخل وریدی به سرعت جذب می‌شود. سطح سرمی دارو به‌طور سریع پس از تزریق افزایش می‌یابد.

توزیع:

• این دارو عمدتاً در سیستم گردش خون و بافت‌های مرتبط با التهاب توزیع می‌شود.
• اطلاعات دقیقی از توزیع گسترده‌تر آن در بافت‌های مختلف وجود ندارد.

متابولیسم:

• مپولیزومب به‌عنوان یک پروتئین مونوکلونال توسط سیستم ایمنی بدن تجزیه می‌شود.
• متابولیسم آن مشابه دیگر داروهای پروتئینی است که در کبد و سایر بافت‌ها تجزیه نمی‌شود.

دفع:

• این دارو عمدتاً از طریق سیستم لنفاوی و در نهایت از طریق ادرار به میزان کمی دفع می‌شود.
• نیمه‌عمر آن حدود 20 روز است.

منع مصرف مپولیزومب

• حساسیت به مپولیزومب یا ترکیبات آن: در بیمارانی که حساسیت به این دارو یا هر یک از اجزاء آن دارند، مپولیزومب نباید مصرف شود.
• عفونت‌های شدید: در بیماران مبتلا به عفونت‌های شدید یا در حال درمان با داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، مپولیزومب نباید مصرف شود.
• بارداری و شیردهی: در دوران بارداری و شیردهی تنها در صورت ضرورت و تحت نظر پزشک باید مصرف شود.

عوارض جانبی مپولیزومب

شایع (بیش از 10%):

• سردرد، درد پشت
• درد مفاصل
• علائم آنفلوانزا

کمتر شایع (1-10%):

• واکنش‌های آلرژیک شامل کهیر یا بثورات پوستی
• افزایش آنزیم‌های کبدی
• عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی

نادر (کمتر از 1%):

• آنافیلاکسی
• مشکلات گوارشی شدید
• اختلالات شدید در سیستم ایمنی

تداخلات دارویی مپولیزومب

• داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی: استفاده همزمان با داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها یا داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی دیگر می‌تواند خطر عفونت‌ها را افزایش دهد.
• واکسیناسیون: بیماران تحت درمان با مپولیزومب باید از دریافت واکسن‌های زنده خودداری کنند، زیرا اثرات آن‌ها می‌تواند کاهش یابد.
• داروهای ضد قارچ: تداخلات ممکن است با داروهای ضد قارچ مانند کتوکونازول و فلوکونازول به‌وجود آید.

هشدار ها مپولیزومب

• افزایش خطر عفونت: به دلیل اثرات سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، استفاده از مپولیزومب می‌تواند خطر ابتلا به عفونت‌های باکتریایی، ویروسی و قارچی را افزایش دهد.
• آزمون‌های عملکرد ایمنی: پیش از شروع درمان، باید وضعیت ایمنی بیمار ارزیابی شود. در صورتی که بیمار علائم عفونت را نشان دهد، مصرف دارو باید متوقف گردد.
• واکنش‌های حساسیتی: در موارد نادر، واکنش‌های آلرژیک شدید مانند آنژیوادم، خارش، و آنافیلاکسی ممکن است بروز یابد.
• تأثیرات روانی: در برخی از بیماران، تغییرات خلقی یا علائم افسردگی مشاهده شده است. بیمارانی که سابقه مشکلات روانی دارند باید تحت نظارت قرار گیرند.

توصیه های دارویی مپولیزومب

بیمار:

• بیمار باید پس از دریافت مپولیزومب تحت نظارت دقیق پزشک باشد و هرگونه علائم عفونت یا واکنش‌های حساسیتی را بلافاصله به پزشک اطلاع دهد.

پزشک:

• قبل از تجویز مپولیزومب، وضعیت ایمنی بیمار و خطرات احتمالی عفونت‌ها باید بررسی شود.
• مصرف همزمان با سایر داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی باید با احتیاط انجام گیرد.