نفازودون

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف نفازودون

نفازودون یک داروی تنظیم‌کننده‌ی سروتونین و از دسته داروهای ضدافسردگی آتیپیک است که در اختلالات افسردگیماژور تجویز می‌شود. 
این دارو شباهت زیادی به داروی ترازودون دارد با این تفاوت که عوارض جنسی و همچنین خواب‌آلودگی با نفازودون کمتراز ترازودون مشاهده می‌شود.
نفازودون از گذشته با نام‌های تجاری سرزون ، دوتونین و نفادار شناخته شده‌است و به صورت قرص خوراکی۵۰،۱۰۰،۱۵۰،۲۰۰ و ۲۵۰میلی‌گرمی تولید می‌شود.

مکانیسم اثر نفازودون

مکانیسم دقیق نفازودون مشخص نیست با این حال این دارو آنتاگونیست گیرنده‌ی سروتونین 5-HT2 می‌باشد و می‌تواندبازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین را مهار کند.همچنین گیرنده‌های 5-HT2و alpha1 را نیز بلاک می‌کند.

فارماکوکینتیک نفازودون

متابولیسم: متابولیسم کبدی وسیعی دارد؛از طریق سیستم CYP450: سوبسترای 3A4 (دآلکیلاسیون، هیدروکسیلاسیون آلیفاتیک و آروماتیک به حداقل سه متابولیت تریازولدیون، هیدروکسی‌ نفازودون(فعال) و ام-فنیل‌ پیپرازین(mCPPفعال)

دفع: ادرار ۵۵درصد(متابولیت‌ها و به مقدارکمتر از ۱درصد بدون تغییر)؛ مدفوع ۲۰تا۳۰درصد

نیمه‌عمر: بزرگسالان ۲تا۴ساعت(متابولیت‌های فعال بیشتر می‌مانند)؛ کودکان ۴/۱ساعت؛ نوجوانان ۳/۹ساعت؛ متابولیت‌هایفعال ۱/۴تا۸ساعت

پیک اثر:(بسته به مصرف با غذا یا بدون غذا متغیر) کودکان نیم تا ۱ساعت؛ بزرگسالان ۱ساعت

مدت زمان شروع اثر:۱تا۲هفته پس از شروع درمان در افسردگی، در عرض ۴تا۶هفته پیشرفت در درمان حاصل می‌شود.

جذب: سریع(مصرف همراه با غذا جذب را ۲۰درصد کاهش می‌دهد)

منع مصرف نفازودون

-سابقه‌ی حساسیت به نفازودون یا داروهای مشابه(مانند فنیل پیپرازین) و سایر اجزای فرمولاسیون
-اختلالات کبدی حاد
-افزایش آنزیم‌های کبدی
-مصرف همزمان با کاربامازپین، سیزاپراید، ترفنادین، آستمیزول یا پیموزاید 
-مصرف همزمان با تریازولام در اکثر موارد مجاز نیست.(دوز نفازودون باید ۷۵درصد برای مصرف با تریازولام کاهش یابدکه با دوزهای دارویی موجود، ممکن نیست.) 
از قطع ناگهانی دارو خودداری شود.

عوارض جانبی نفازودون

عوارض شایع:
سردرد، خشکی‌دهان، خواب‌آلودگی، تهوع، سرگیجه، یبوست، بی‌خوابی، آستنی، احساس سبکی سر،سوهاضمه، تاری‌دید، اسهال، عفونت، اختلال بینایی، گیجی، فارنژیت، سرفه، علائم شبه آنفولانزا، تب،افزایش اشتها، افت‌فشار وضعیتی، اختلال در حافظه، پارستزی، گرگرفتگی، ادم، رویا‌های غیرمعمول، عدمتمرکز، لرز، آتاکسی، ترمور، هایپرتونی، کاهش میل‌جنسی(کمتر از سایر داروهای مشابه)، راش، وزوزگوش، احتباس ادرار، تکرر ادرار،خارش، برادی‌کاردی، تشنگی بیش از حد، کاهش هماتوکریت، عفونت،آرترالژی، سفتی گردن

عوارض جدی:
سمیت کبدی، نارسایی کبد، پریاپیسم، افت‌فشار وضعیتی، تشنج، هایپومانیا، مانیا، تشدید افسردگی،اقدام‌به‌خودکشی،  سندرم‌سروتونین، برادی‌کاردی، تاکی‌کاردی، آریتمی، بلوک قلبی، شوک آنافیلاکسی،سندرم ترک در صورت قطع ناگهانی، فوتوفوبیا، سندرم نورولپتیک بدخیم، سندرم استیونس جانسون،تغییر در رفتار و تفکر، پنومونی، حوادث قلبی‌عروقی و عوارض دیگری که به صورت موردی گزارش شده‌اند.

تداخلات دارویی نفازودون

مکانیسم کلی تداخلات:
سوبسترای CYP2D6(مینور)، CYP3A4(مینور)

منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
آکالابروتینیب، آلفوزوسین، اپرپیتانت، آستمیزول، آسوناپرویر، آوانافیل، آواپریتینیب، بارنیدیپین،بلونانسرین، بوسوتینیب، بودزوناید(موضعی)، کاربامازپین، سیزاپراید، کوبیمتینیب، کانیواپتان،داپوکستین، داریدورکسانت، دومپریدون، دوکسوروبیسین، (Conventional)، دروندارون، الاگولیکس،استرادیول، نوراتیندرون، التریپتان، اپلرنون، مشتقات ارگوت، فینرنون، فلیبانسرین، فلوتیکازون(نازال)، فوس‌اپرپیتانت،ایبروتینیب، اینفیگراتینیب، ایوابرودین، لفامولین، لمبورکسانت، لرکانیدیپین، لووکتوکونازول، لینزولید، لومیتاپید، لونافارنیب،لوواستاتین، لوراسیدون، لوربینکتدین، ماسیتنتان، ماواکامتن، متیلن بلو، میتاپیوات، موبوسرتینیب، مهارکننده‌هایمونوآمین‌اکسیداز، نالوکسگول، نراتینیب، نیمودیپین، نیسولدیپین، پاکریتینیب، پیموزاید، رادوتینیب، رانولازین، راساژیلین،مخمرقرمزبرنج، رگورافنیب، ریمگپانت، روپاتادین، روکسولیتینیب(موضعی)، سافینامید، سالمترول، سلژیلین، سرتیندول،سیلودوسین، سیمپراویر، سیمواستاتیتن، سیرولیموس، سونیدجیب، سوورکسانت، تامسولوسین، تازمتوستات، ترفنادین،تیکاگرلور، تولواپتان، ترابکتدین، تریازولام، اوبروجپانت، اودنافیل، وین‌کریستین(لیپوزومال)، وین‌فلونین، ووکلوسپورین،ووراپاکسار

تداخلات ماژور:
آبسیکسیمب، آکالابروتینیب، آسکلوفناک، آسمتاسین، آدو-تراستوزومب امتانسین، آلفنتانیل، آلموتریپتان، آمیودارون،آمیتریپتیلین، آموگزاپین، آمفتامین، آمتولمتین، آپالوتامید، آپیکسابان، اپرپیتانت، آری‌پیپرازول، آسپرین، آتوجپانت،آتورواستاتین، آواکوپان، آوانافیل، آواپریتینیب، آگزیتینیب، بداکویینیل، بنزفتامین، بوسوتینیببرنتوکسیمب، بریگاتینیب،بروموکریپتین، بودزوناید، بوگزاماک، بوپرنورفین، بوپروپیون، بوتورفانول، کابازیتاکسل، کابوزانتینیب، کلسی‌فدیول،کاریپرازین، سلکوکسیب، سریتینیب، کولین‌سالیسیلات، سیلوستازول، سیتالوپرام، کلونیکسین، کلوپیدوگرل، کلوزاپین،کوبیمتینیب، کدئین، کوپانلیسیب، کوپرسالیسیلات، کریزوتینیب، سیکلوبنزاپرین، دابرافنیب، داکلاتاسویر، داریدورکسانت،داساتینیب، دفلازاکورت، دلامانید، دزونلافاکسین، دگزامتازون، داروهای NSAIDs،‌دکستروآمفتامین، دیفلونیسال،دیگوکسین، دی‌پیریدامول، دیپایرون، دوستاکسل، دولاسترون، دومپریدون، دنپزیل، دوکسوروبیسین، دروپریدول،دروکسیکام، دولوکستین، دوولیسیب، ادوکسابان، الاگولیکس، الگزاکافتور، انکورافنیب، انترسیتینیب، انزالوتامید، اپیفیباتید،ارلوتینیب، اس‌سیتالوپرام، اس‌زوپیکلون، اتودولاک، اتوفنامات، اورولیموس، فدراتینیب، فلبیناک، فن‌فلورامین، فنتانیل،فپرازون، فپرا‌دینول، فکسینیدازول، فلوفنامیک اسید، فلوکستین، فلوتیکازون، فوس‌اپرپیتانت، گیلتریتینیب، گرانیسترون،هیدروکودون، هیدرومورفون، هیدروکسی‌تریپتوفان، ایبروتینیب، ایدلالیسیب، آیفسفاماید، ایلوپریدون، اینفیگراتینیب،یوبنگوان، ایپرونیازید، ایرینوتکان، ایواکافتور، ایووسیدنیب، ایگزابپیلون، کتوکونازول، کتورولاک، لاپاتینیب، لاروترکتینیب،لاسمیدیتان، لفامولین، لمبورکسانت، لوورفانول، لیتیوم، لورکاسرین، لورلاتینیب، لوماتپرون، ماسیتنتان، منیزیم سالیسیلات،مانیپیدین، مکلوفنامات، مپریدین، متاکسالون، متادون، متامفتامین، متیلن بلو، میدازولام، میدوستارین، میفپریستون،میلناسیپران، میرتازاپین، میتاپیوات، موبوسرتینیب، موکلوبماید، مورنیفلومات، مورفین، نالبوفین، ناراتریپتان، نپافناک،نراتینیب، نیالاماید، نیفدیپین، نیفلومیک اسید، نیلوتینیب، نیمسولاید، اولاپاریب، اندانسترون، اوسیلودروستات، اکساپروزین،اکسی‌کودون، اکسی‌مورفون، اکسی‌فن‌بوتازون، اوزانیمود، پالونوسترون، پانوبینوستات، پارژیلین، پاروکستین، پازوپانیب،پمیگاتینیب، پنتازوسین، پتیدین، پکسیدارتینیب، فنیل‌بوتازون، پیماوانسرین، پیپراکین، پانوتینیب، پراسوگرل، پروکاربازین،پروگلومتاسین، پروپیفنازون، پروکووازون، کوئتیاپین، راساژیلین، ربوکستین، رگورافنیب، رمیفنتانیل، رتاپامولین،ریواروکسابان، ریزاتریپتان، رومیدپسین، روکسولیتینیب، سالیسیلیک‌اسید، سالمترول، سالسالات، سلژیلین، سلومتینیب،سرترالین، سیبوترامین، سیلدنافیل، سیمپرویر، سیرولیموس، سدیم‌سالیسیلات، سوفنتانیل، سولینداک، سوماتریپتان،سانیتینیب، سوورکسانت، تاکرولیموس، تادالافیل، تامسولوسین، تاپنتادول، تمسیرولیموس، تنوکسیکام، تزاکافتور، تیوتپا،تیکاگرلور، تیکلوپیدین، تیروفیبان، تولمتین، تولوکساتون، تورمیفن، ترابکتدین، ترامادول، اوپاداسیتینیب، والبنازین،ونلافاکسین، ویلانترول، ویلازودون، وین‌کریستین، وین‌فلونین، ووراپاکسار، وورتیوکستین، زیپراسیدون، زولمیتریپتان، زولپیدم



تداخلات متوسط:

آبماسیکلیب، آلفوزوسین، آملودیپین، آری‌پیپرازول، آرتمتر، بوسنتان، بوسیپرون، کانابیس، سیناکلست، سیکلوسپورین،داریفناسین، اردافیتینیب، استازولام، جینکو، گووان‌فاسین، هالوپریدول، همپ، ماریجوانا، متیل‌فنیدات، متیل‌پردنیزولون،مومتازون، پکلیتاکسل، پاریکلسیتول، پراواستاتین، پروپرانولول، ریپرتینیب، ریتوناویر، ساکساگلیپتین، سولیفناسین،توفاسیتینیب، واردنافیل



افزایش اثرداروها توسط نفازودون:



ابماسیکلیب، آکالابروتینیب،‌آدو-تراستوزوماب امتانسین، آلفوزوسین، آلیترتینوئین (سیستمیک)، آلوسترون، آمیودارون،آملودیپین، داروهای ضدروان‌پریشی، آپالوتاماید، آپیکسابان، آپرپیتانت، آریپیپرازول؛ لوروکسیل آریپیپرازول، آرتمتر ولومفانترین، آسیمینیب، آستمیزول، آسوناپروریر، آتازاناویر، آتوگپانت، آتورواستاتین؛ آواکوپان، آوانافیل، آواپریتینیب،آکسیتینیب، بارنیدیپین، بداکیلین، بنیدیپین، بنپریدول، بتامتازون (نازال)؛ بتامتازون (چشمی)، بتامتازون (سیستمیک)،بتامتازون (موضعی)، بلونانسرین، بورتزومیب، بوزنتان؛ بوسوتینیب، برنتوکسیماب ودوتین، برکسانولون، برکسی‌پرازول،بریگاتینیب، بروموکریپتین، برومپریدول؛ بروتیزولام، بودزوناید (نازال)، بودزوناید (استنشاق دهانی)، بودزوناید (سیستمیک)،بودزوناید (موضعی)؛ بوسپیرون، کابازیتاکسل، کابوزانتینیب، کلسیفیدیول، کلسیتریول (سیستمیک)، کانابیدیول، قندق وحشیش، کاپماتینیب، کاربامازپین، کاریپرازین، سریتینیب، کلردیازپوکسید، سیکلسونید

(استنشاق دهانی)، کلینیدیپین؛ سیلوستازول؛ سیناکالست؛ سیزاپراید؛ کلاریترومایسین؛ کلیندامایسین (سیستمیک)،کلونازپام، کلوزاپین، کوبیسیستات، کوبیمتینیب، کولشیسین، کونیواپتان، کوپانلیسیب،کورتیزون، کریزوتینیب، سیکلواسپورین(سیستمیک)،رسیپروترون، دابرافنیب، داکلاتاسویر، داپوکستین، داریدورکسانت، داریفناسین،داروناویر، داساتینیب،دفلازاکورت، دلامانید، دگزامتازون (چشمی)، دگزامتازون (سیستمیک)، دیازپام، دیگوکسین، دیلتیازم، دیسوپیرامید،دوسازوسین، دوکسوروبیسین (معمولی)، درونابینول، دروندارون، دوتاستراید، دوولیسیب، دیدروژسترون، ابستین،افونیدیپین، الاگولیکس، استرادیول، نورتیندرون، الباسویر و گرازوپریویر،التریپتان، الکساکافتور، تزاکافتور و ایواکافتور،الیگلوستات، انکورافنیب، انترکتینیب، انزالوتامید، اپلرنون، اردافیتینیب، مشتقات ارگوت (زیرگروه‌های واسوکنستریکتیوسیتوکروم P3A4)، ارلوتینیب، اریترومایسین (سیستمیک)، مشتقات استروژن، اسزوپیکلون، اتیزولام، اتراویرین،اورولیموس، اوگلیپتین، فدراتینیب، فلودیپین، فنتانیل، فسوترودین، فینرنون، فلیبانسرین، فلوتیکازون (نازال)، فلوتیکازون(استنشاقی)، فلوتیکازون (موضعی)، فوسامپرناویر، فوساپرپیتانت، فوستاماتینیب، گالانتامین، گفیتینیب، گیلتریتینیب،گلاسدجیب، گوآنفاسین، هالوفانترین، هالوپریدول، وسایل ضد بارداری هورمونی، هیدروکورتیزون (سیستمیک)،ایبرکسافونگرپ، ایبروتینیب، ایدلالیزیب، ایلوپریدون، ایماتینیب، ایمیدافناسین، ایندیناویر، اینفیگراتینیب، محصولاتایرینوتیکان، سولفات ایزاوکونازونیوم، ایزرادیپین، ایسترادفیلین، ایتراکونازول، آیوابرادین، آیواکافتور، آیوسیدنیب،آیکسابپیلون، کتامین، کتوکونازول (سیستمیک)، لاسیدیپین، لاپاتینیب، لاروترکتینیب، لفامولین، لمبورکزانت، لرکانیدیپین،لوپرولید و نورتیندرون، لواملودیپین، لوبوپیویکائین، لوومیلناسیپران، لیدوکائین (سیستمیک)، لومیتاپید، لونافارنیب، لوپیناویر،لورلاتینیب، لوواستاتین، لوماکافتور و آیواکافتور، لوماتپرون، لوراسیدون، لوربینکتدین، ماستنتان، منیدیپین،‌ ماراویروک،ماواکامتن، مفلوکین، مپریدین، آبی متیلن، متیل پردنیزولون، میدازولام، میدوستورین، میفپریستون، میرودنافیل، میرتازاپین،میتاپیوات،‌موبوسرتینیب، نالدمدین، نالفورافین، نالوکسگول، نلفیناویر، نراتینیب، نیکاردیپین، نیفدیپین، نیلوتینیب، نیلوادیپین،نیسولدیپین، نیترندیپین، اولاپاریب، اولموتینیب، آگونیست‌های اوپیوئید (تجزیه شده توسط سیتوکروم CYP3A4 وCYP2D6)، آگونیست‌های اوپیوئید (تجزیه شده توسط سیتوکروم CYP3A4)، اوسیلودروستات، اسپمیفن، اکسیتریپتان،اکسیبوتینین، پاکلیتاکسل (معمولی)،‌پاکلیتاکسل (پروتئینی متصل)،‌پاکریتینیب، پالبوسیکلیب، پانوبینوستات،پاره‌کوکسیب،‌پاریکالسیتول، پازوپانیب، پمیگاتینیب، پکسیدارتینیب، پیماوانسرین، پیمکرولیموس، پیموزید، پیپراکوئین،پولاتوزوماب ودوتین، پوناتینیب، پرالستینیب، پرازیکوانتل، پردنیزولون (سیستمیک)، پردنیزون، پروپافنون،کوئتیاپین،‌کوئینیدین، کینیدین (غیر درمانی)، کوئینین، رادوتینیب، راملتئون، رانولازین، ری باکستین، رگورافنیب، رپاگلینید،رتاپامولین، ریبوسایکلیب، ریفابوتین، ریلپیویرین، ریمگپانت، ریوسیگوات، ریپرتینیب، ریسپریدون، ریتوناویر، ریوروکسابان،روفلومیلاست، رومیدپسین، روپاتادین، روکسولیتینیب (سیستمیک)، روکسولیتینیب (تاپیکال)، سالمترول، ساکویناویر،ساکساگلیپتین، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین گزینشی، سلپرکاتینیب، سلومتینیب، داروهای سروتونرژیک (خطر بالا،متفرقه)، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین/نوراپینفرین، سرتیندول، سیلدنافیل،‌سیلودوسین،‌سیمپره‌ویر،‌سیمواستاتین،‌سیرولیموس (معمولی)، سیروولیموس (پروتئین بسته)، سیروولیموس (تاپیکال)، سولیفناسین،سونیدگیب،‌سونیتینیب، سووورکسانت، تاکرولیموس (سیستمیک)، تاکرولیموس(تاپیکال)،‌تادالافیل،‌تامسولوسین،‌تاسیملتئون، تازمتوستات، تلیترومایسین، تمسیرولیموس، ترفنادین، تتراهیدروکانابین،تتراهیدروکانابین و کانابیدیول، تزاکافتور و ایواکافتور، تیوتپا، تیکاگرلور، تیزوتوماب ودوتین،‌توفاسیتین، تولترودین،تولوپتان،‌تورمیفن، ترابکتدین، ترامادول،‌ترازودون،‌ترتینوئین (سیستمیک)،‌تریامسینولون (بینی)،‌تریامسینولون(چشمی)،‌تریامسینولون (سیستمیک)،‌تریامسینولون(موضعی)،‌تریازولام،‌اوبروجپانت،‌اودنافیل،‌الیپریستال،‌اوپاداسیتینیب،‌والبنازین،‌واردنافیل،‌ومورافنیب،‌ونتوکسلاکس،‌وراپامیل،‌ویلانترول،‌ویلازودون،‌وینبلاستین،‌وین کریستین،‌وین کریستین(لیپوزومال)،‌ویندزین،‌وینفلونین،‌وینورلبین،‌ووکلوسپورین،‌ووراپاکسار،‌ووریکونازول،‌زانوبروتینیب،‌زیپراسیدون،‌زولپیدم،‌زوپیکلون







داروهایی که سطح خونی نفازودون را بالا می برند:



آلموتریپتان، آلوسترون،‌آمفتامین‌ها، داروهای ضد استفراغ، ضدسایکوز، بروموکریپتین، بوسپیرون؛دکسترومتیلفنیدات-متیلفنیدات، دکسترومتورفان، الکتریپتان، مشتقات ارگوت، فنفلورامین، فنتانیل؛ لاسمیدیتان،لوومیلناسیپران، لینزولید، لورکاسرین (از بازار آمریکا خارج شده است)، متاکسالون؛ میرتازاپین، مهارکننده‌های مونوآمیناکسیداز (ضد افسردگی)، اندانسترون، آگونیست‌های اوپیوئیدی؛ آگونیست‌های اوپیوئیدی (متابولیزه شده توسطCYP3A4 و CYP2D6)آگونیست‌های اوپیوئیدی (متابولیزه شده توسط CYP3A4)اوزانیمود، راموسترون، راساژیلین،ریتوناویر، سافینامید، سلژیلین، آگونیست‌های گیرنده ۵-سروتونین (تریپتان‌ها)، ترازودون، ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای، St John's Wort; Syrian Rue



کاهش اثرات داروها توسط نفازودون:

کلاریترومایسین، دوکسرکلسی‌فرول، فکسینیدازول، فوس‌آمپرناویر، آیفسفاماید، اینفیگراتینیب، رگورافنیب، تیوتپا،تیکاگرلور

داروهایی که سطح نفازودون را کاهش می دهند:

کاربامازپین، St John's Wort

تداخل با غذا:

با غذا تداخلی ندارد و می‌توان آن را قبل یا پس از غذا مصرف نمود. اما مصرف با غذا می‌تواند در فراهمی زیستی و جذبدارو تاثیرات منفی داشته باشد.

هشدار ها نفازودون

موارد احتیاط نفازودون:
-بیماران کمتر از ۲۵سال
-سالمندان
-ابتلا به مشکلات قلبی‌عروقی و عروق مغزی
-افت‌فشارخون
-نارسایی کلیوی
-افراد مبتلا به اختلالات دوقطبی
-افراد با خطر خودکشی
-ابتلا به اختلالات تشنجی
-سابقه‌ی مانیا یا هایپومانیا
-بیماران مستعد عوارض آنتی کولینرژیک(سابقه یا ابتلا به مشکلات حرکتی دستگاه گوارش، خشکی دهان، فلج ایلئوس،احتباس ادراری، هایپرپلازی خوشخیم پروستات یا مشکلات بینایی)

هشدارها:

-از آنجا که موارد نارسایی کبدی تهدیدکننده‌ی حیات در مصرف‌کنندگان این دارو گزارش شده‌است، در افراد مبتلا بهمشکلات کبدی فعال یا پیش‌رونده منع مصرف دارد. همچنین ارزیابی فاکتورهای کبدی پیش از شروع درمان و سپس بهصورت منظم و دوره‌ای ضروری می‌باشد. 
لازم است بیمار با علائم اختلالات کبدی آشنا شود تا در صورت مشاهده‌ی آنها، پزشک را در جریان قراردهد.
در صورت بروز علائم نارسایی کبدی یا افزایش ASTیا ALT به اندازه‌ی بیشتر از ۳برابر حدطبیعی، درمان با نفازودونقطع شود و مجدداً نیز از سرگرفته‌نشود.
-در کودکان، نوجوانان و جوانان کمتر از ۲۴سال مبتلا به افسردگی‌های ماژور یا سایر اختلالات روانی که از نفازودوناستفاده می‌کنند، خطر افزایش افکار خودکشی و تغییرات خلق‌وخو بیشتر می‌باشد. (خصوصاً در یک ماه نخست درمان) به همین‌خاطر لازم است تجویز نفازودون در این گروه سنی حتماً با توجه به میزان خطر و منفعت بیمار انجام شود.
به بیمار و همراهان وی هشدارهای لازم در این مورد داده‌شود و تاکید شود که در صورت مشاهده‌ی شدید شدن علائمافسردگی یا افکار نامناسب، حتماً پزشک را در جریان قراردهند. تجویز این دارو برای کودکان توصیه‌ نمی‌شود.

توصیه های دارویی نفازودون

-اگرچه نفازودون با غذا تداخلی ندارد، اما مصرف این دارو پس از غذا می‌تواند احتمال بروز احساس سبکی سر و افتفشار وضعیتی را کاهش دهد.(اگرچه ممکن است موجب کاهش جذب دارو و اثرگذاری آن نیز شود.)

-از آنجا که مصرف این دارو‌می‌تواند افت فشار وضعیتی ایجاد کند، به بیمار آموزش داده‌شود که از تغییر وضعیتناگهانی خودداری کند و هنگام برخاستن یا بالا و پایین رفتن از پله‌ها احتیاط کند.

-تجویز در بارداری (خصوصاً در سه‌ماهه‌ی سوم) با ارزیابی نسبت خطر به منفعتی که مصرف این دارو برای مادر و جنیندارد، انجام شود. خطر تراتوژنیسیتی بر اساس مطالعات انسانی محدود مورد انتظار نمی‌باشد. خطر بروز علائم ترکدارو یا سندرم سروتونین در جنین براساس‌ مطالعات انسانی محدود با داروهای مهارکننده‌ی بازجذب سروتونین وجوددارد. 

-تصمیم به شیردهی در دوران درمان با نفازودون با ارزیابی نسبت خطر به منفعتی که مصرف این دارو برای مادر وشیرخوار دارد، انجام شود.(به ویژه در شرایطی که نوزاد از موارد پرخطر می‌باشد). با این‌حال هنوز مطالعات کافی برایتشخیص آسیب‌هایی که نفازودون می‌تواند به شیرخوار وارد کند، انجام نشده است. نفازودون و متابولیت‌های فعال آن درشیر ترشح می‌شوند. کارخانه‌های سازنده پیشنهاد می‌کنند در زنان شیرده، داروی ضدافسردگی دیگری در صورت امکانجایگزین نفازودون شود.

-فاکتورهای کبدی پیش از شروع درمان و سپس به صورت منظم و دوره‌ای چک‌شود و بیمار از نظر علائم و نشانه‌هاینارسایی کبدی تحت نظر باشد.

-بیمار با مصاحبه و معاینات بالینی از نظر تغییر در افکار و خلق‌وخو به صورت منظم و دوره‌ای ارزیابی شود. به همراهبیمارتاکیدشود که در صورت تشدید علائم بالینی یا هرگونه تغییر در رفتار(خصوصاً در ابتدای درمان یا پس از تغییر دوزدارو) حتماً به پزشک مراجعه کنند.

-درمان با این دارو با حداقل دوز موثر آغاز شود (در افراد عادی ۱۰۰میلی‌گرم و در بیماران با سن‌بالا ۵۰میلی‌گرم)و درصورت نیاز به صورت هفتگی دوز دارو افزایش داده‌شود. حداکثر دوز مجاز روزانه‌ی نفازودون ۶۰۰میلی‌گرم روزانهمی‌باشد.

-به بیمار و همراهان وی تاکید شود که از قطع ناگهانی دارو خودداری کنند. نفازودون باید تحت نظرپزشک و به تدریج قطعگردد.

-برای قطع درمان، در صورتی که بیش از ۳هفته از مصرف آن گذشته باشد، لازم است، این دارو به صورت تدریجی درعرض ۲تا۴هفته قطع گردد تا احتمال بروز عوارض قطع ناگهانی کاهش یابد. در صورت بروز علائم ترک غیرقابل تحمل،مصرف نفازودون با دوز قبلی ادامه داده شود و با سرعت کمتری دوز دارو کم و سپس قطع گردد. در افراد با سابقه‌ینشان‌دادن علائم ترک، در صورت درمان طولانی مدت با نفازودون(بیشتر از ۶ماه)، بهتر است قطع تدریجی دارو در عرضسه ماه یا بیشتر انجام شود.

-تغییر این دارو به سایر داروهای ضدافسردگی، لازم است طبق پروتکل‌ها و با محاسبات دوز معادل و به تدریج انجامشود.(همزمان داروی اول به تدریج قطع می‌شود و مصرف داروی دوم با دوز کم آغاز و با توجه به شرایط بیمار به تدریجافزایش می‌یابد.) معمولا این تغییر ۱تا۴هفته براساس شرایط و علائم بیمار، زمان می‌برد. تغییر نفازودون با سایر داروهایهم‌گروه خودش در صورتی که طول درمان با این دارو کوتاه بوده باشد(کمتر از یک‌هفته) می‌تواند به صورت مستقیم انجامشود. با این حال باید احتمال بروز عوارض ترک، درنظرگرفته شود.

-ضروری است  که بین مصرف نفازودون با داروهای مهارکننده‌ی مونوآمین اکسیداز، حداقل ۱۴روز فاصله درنظر گرفتهشود.(اما اگر قرار است ابتدا نفازودون قطع شود و یک داروی مونوآمین اکسیداز جایگزین شود، ۷روز فاصله کافیست)

-نفازودون تداخلات دارویی بسیار گسترده‌ای دارد. به همین خاطر لازم است لیست کلیه‌ی داروها و مکمل‌های مصرفیبیمار به دقت دریافت و بررسی شود تا در صورت وجود تداخلات معنادار، اقدامات لازم انجام شود.

-بیمار از لحاظ میزان اضطراب اجتماعی، مانیا، حملات ترس یا سایر تغییرات رفتاری غیرمعمول، ارزیابی شود.

-در مورد عوارض آنتی‌کولینرژیک نفازودون(یبوست، خشکی‌دهان، تاری دید، احتباس ادراری) راهکارها و آموزش‌های لازمبه بیماران داده شود و در افراد مستعد بروز این عوارض، این دارو با احتیاط تجویز شود.

-شکستگی استخوان در بیماران مصرف‌کننده‌ی ضدافسردگی‌ها گزارش می‌شود. در صورتی که بیمار تحت درمان بانفازودون علائمی همچون درد بدون دلیل استخوان، حساسیت به لمس، ورم یا خونریزی را نشان می‌دهد، لازم است احتمالشکستگی برای وی درنظر گرفته شود.

-معاینات چشمی به صورت سالانه و منظم انجام شود.

-نفازودون برای درمان اختلالات دوقطبی، تاییدیه‌ی FDAندارد.