پیریمیدون

پریمیدون چیست؟

پریمیدون یک داروی ضدتشنج است که برای کنترل انواع مختلفی از مشکلات تشنجی تجویز می‌گردد.

سوسپانسیون پری لپس محصول داروسازی اشبال شیمی
 

البته ممکن است این دارو‌برای مشکلی غیر از تشنج مانند بعضی لرزش‌ها نیز توسط پزشک تجویز شده باشد.

پریمیدون به صورت قرص و سوسپانسیون خوراکی در دوزهای ۱۲۵و۲۵۰میلی‌گرم موجود می‌باشد.

پیش از مصرف پریمیدون:

-سابقه‌ی هرگونه حساسیت به این دارو یا سایر داروها، مکمل‌ها و غذاها را پیش از شروع درمان به پزشک خود اطلاع دهید.

-در صورتی که مبتلا به اختلال خونی پورفیری می‌باشید، حتماً پزشک را مطلع نمایید.

-اگر مشکلی در تنفس دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.

-اگر سابقه‌ی مشکلات کبدی یا کلیوی دارید، حتماً به پزشک اطلاع دهید.

-لیستی از داروها و مکمل‌های مصرفی خود تهیه کنید و به پزشک و داروساز ارائه کنید تا در صورت وجود تداخل دارویی با پریمیدون، اقدامات و توصیه‌های لازم را انجام دهند.

-ازشروع، قطع ناگهانی و یا تغییر مقدار مصرف این دارو بدون نظر پزشک، جداً خودداری کنید.

-چنانچه به صورت مداوم‌از ماده‌ی مخدر یا ترکیبات الکلی استفاده می کنید، لازم است پزشک خود را در جریان قراردهید.

نحوه ی مصرف پریمیدون:

-پریمیدون را دقیقا مطابق با دستور پزشک مصرف نمایید. معمولاً به صورت دو مرتبه در روز تجویز می گردد با این حال ممکن است پزشک درمان را در ابتدا با یک نوبت مصرف شب‌ها قبل از خواب شروع نماید و به تدریج مقدار و تعداد دفعات را افزایش دهد. (بسته به نوع و شدت بیماری تعداد دفعات مصرف پریمیدون متفاوت است و می تواند تا ۴نوبت در روز هم تجویز شود.)

-پریمیدون با غذا تداخلی ندارد و می‌توانید آن را قبل یا پس از غذا مصرف نمایید.بهتر است برای بلع راحت تر دارو‌ را همراه با یک لیوان آب میل کنید.

-در صورت نیاز به اقدامات درمانی دیگر، حتماً افراد درمانگر خود(پزشک، دندانپزشک، داروساز، پرستار) را در جریان مصرف پریمیدون قرار دهید.

-از رانندگی و کار با ابزار و فعالیت‌هایی که نیاز به احتیاط دارند، پس از مصرف پریمیدون، تا زمانی که اثرات خواب‌آوری دارو باقی‌است، خودداری نمایید.

-قطع ناگهانی این دارو مانند سایر داروهای اثرگذار بر روی سیستم عصبی، می تواند عوارض جدی در پی داشته باشد حتی می تواند موجب تشنج بیشتر یا شدیدتر شود. به همین خاطر از قطع ناگهانی یا تغییر نحوه‌ی مصرف بدون نظر پزشک، خودداری نمایید.لازم است قطع این دارو به صورت تدریجی و تحت‌نظر پزشک انجام گیرد.

-معمولاً اثرات مطلوب پریمیدون چند‌هفته پس از شروع درمان ظاهر می‌شود.پس لازم است مصرف دارو را ادامه دهید و صبور باشید.

-در مدت درمان با پریمیدون لازم است آزمایشات خون که توسط پزشک درخواست می‌شود، به صورت منظم و دوره‌ای انجام شود.

-پیش از مصرف هرگونه مواد مخدر، داروی آرامبخش یا ترکیبات الکلی حتماً با پزشک خود در این مورد صحبت کنید.

-چنانچه با شروع مصرف این دارو تشنج‌ها بدتر یا متفاوت شد، به پزشک اطلاع دهید. ممکن است نیاز به تغییراتی در شیوه‌ی مصرف داروهایتان داشته‌باشید.

-مصرف پریمیدون ممکن‌است اثرگذاری داروهای ضدبارداری و سایر داروهای هورمونی را کاهش دهد. لازم‌ است در مدت درمان با این دارو از یک‌روش ضدبارداری غیرهورمونی مانند کاندوم جهت پیشگیری استفاده نمایید.

-از آنجاکه مصرف این دارو در دوران بارداری می‌تواند عوارضی برای جنین در پی داشته‌باشد، چنانچه مشکوک به بارداری هستید یا قصد باردار شدن دارید، حتماً پزشک را در جریان قرار دهید.

-چنانچه در دوران شیردهی هستید حتماً پزشک خود را در‌جریان قراردهید.تغذیه با شیرمادر در مدت درمان با پریمیدون توصیه نمی‌شود.
 

توصیه های دارویی در مدت مصرف پریمیدون:

-همانطور که افزایش دوز دارو به تدریج‌توسط پزشک انجام می‌شود، قطع پریمیدون هم باید به آرامی و با کاهش دوز تدریجی انجام شود.

-در صورت فراموشی یک نوبت مصرف پریمیدون، به محض یادآوری آن را مصرف نمایید. چنانچه به زمان نوبت بعدی خیلی نزدیک بود(یک ساعت یا کمتر)، قرص فراموش شده را مصرف نکنید ، نوبت بعدی را طبق روال سابق استفاده نمایید.از دوبرابر کردن مقدارمصرف پریمیدون برای جبران دوز فراموش شده در یک نوبت خودداری نمایید.

-چنانچه علائم بیماری و تشنج‌ها پس از مصرف این دارو بیشتر یا شدیدتر شد، پزشک خود‌ را در جریان قرار دهید.

-در صورتی که بیشتر از مقدار مشخص شده برای درمان از پریمیدون توسط بیمار یا شخص دیگری مصرف شده، فوراً با یک‌مرکز کنترل مسمومیت یا اورژانس تماس بگیرید و پس از انتقال بیمار به مرکز مربوطه تعداد قرص مصرف شده و‌زمان وقوع اتفاق را تا جایی که می دانید به پزشک یا پرستار اطلاع دهید.

-از آنجا که استرس‌های روحی‌ ‌و کم‌خوابی می تواند احتمال بروز تشنج را بیشتر کند، باید سعی کنید میزان خواب مناسبی داشته باشید و برای کنترل استرس و اضطراب خود از یک مشاور متخصص کمک بگیرید. این کار در بهبود سریع‌تر و کنترل حملات تاثیر قابل‌توجهی دارد.

-برای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﻭﺯ افت فشارخون وضعیتی در مدت درمان با پریمیدون، ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻧﻤﺎیید.

-امکان بروز کمبود اسیدفولیک در صورت درمان طولانی‌مدت با پریمیدون وجود دارد. برای پیشگیری از کمبود اسیدفولیک و کمخونی مرتبط با آن، توصیه می شود مکمل اسیدفولیک با دوز مناسب توسط پزشک برای بیمار تجویز شود.

-به علت کاهش غلظت خونی ویتامین‌های گروه ب در مدت درمان با پریمیدون، توصیه می‌شود بیماران تحت درمان با این دارو، از مکمل حاوی ویتامین‌های ب(B2، B6، B12)جهت بهبود عملکرد بدن استفاده کنند.

-در کودکان، مصرف طولانی‌مدت پریمیدون احتمال بروز کمبود ویتامین دی را افزایش می‌دهد. در این بیماران میزان ویتامین دی دریافتی روزانه باید بیشتراز فرد‌عادی در نظر گرفته شود(بیشتر از ۴۰۰واحد در روز) و بر اساس آن از مکمل‌های مناسب استفاده گردد. همچنین سطح ویتامین د در خون، به صورت منظم و دوره‌ای اندازه‌گیری شود.

عوارض جدی پریمیدون:
-در صورت مشاهده‌ی علائم حساسیت به دارو همچون لکه‌های قرمز پوستی، کهیر، خارش، قرمزی، تورم، پوسته پوسته شدن یا کنده‌شدن لایه‌ای از پوست همراه یا بدون تب ، خس خس سینه، سختی در نفس کشیدن، احساس فشار در قفسه سینه یا گلو، مشکل در بلع یا صحبت کردن، تغییر صدای غیر طبیعی، تورم دهان، صورت، لب‌ها، زبان یا گلو حتماً به پزشک اطلاع دهید.

-در صورت بروز مشکلات جنسی در آقایان همچون اختلال در نعوظ، به پزشک اطلاع دهید.

-هرگونه تغییرات در بینایی، عدم توانایی در کنترل حرکات چشم، تب، لرز یا گلودرد، تورم غدد لنفاوی، کوتاه شدن نفس‌ها، عدم تعادل و مشکل در راه رفتن را در اسرع وقت به پزشک اطلاع دهید.

-مانند سایر داروهایی که برای کنترل تشنج استفاده می‌شوند، مصرف پریمیدون هم ممکن است موجب تغییر در افکار، افزایش افکار ناراحت کننده و میل به خودکشی شود. احتمال بروز این عارضه در افرادی که از قبل سابقه‌ی خودکشی داشته‌اند بیشتر است. به همین خاطر در صورت مشاهده ی هرگونه نشانه‌ای از افسردگی، اضطراب، بی‌قراری، بدخلقی، حملات پنیک یا هرگونه تغییر در احساس و رفتار بیمار، حتماً به پزشک اطلاع دهید.

عوارض شایع پریمیدون:
-احساس گیجی، خواب‌آلودگی، خستگی یا ضعف و مشکلات بینایی از عوارض شایع این دارو می‌باشد. تا زمانی که این علائم را دارید، از رانندگی و کار با ابزاری که نیاز به احتیاط دارند، خودداری کنید.(البته در افرادی که مبتلا به صرع و بیماری‌های تشنجی دارند، مجوز رانندگی حتماً با نظر پزشک و در صورت کنترل کامل حملات داده می‌شود.)

-مشکلات گوارشی، تهوع و استفراغ ممکن است در مدت درمان بااین دارو مشاهده شود. برای کاهش این عوارض، پریمیدون را همراه با یک وعده‌غذایی سبک مصرف کنید و از مصرف غذاهای پرچرب وپرادویه خودداری کنید.

-نداشتن اشتها از عوارض شایع این دارو می‌باشد.

شرایط نگهداری پریمیدون:
-دارو را در دمای معمولی اتاق در جای خشک نگهداری کنید. از نگهداری داروها در حمام و محیط مرطوب خودداری نمایید.

-همه ی داروها از جمله پریمیدون را دور از دسترس اطفال و حیوانات خانگی نگهداری کنید.

-در صورت نیاز به دور ریختن داروهای تاریخ گذشته با داروساز مشورت نمایید و از ریختن دارو در فاضلاب یا زباله‌های عادی خودداری کنید.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف پیریمیدون

اين در درمان حملات تشنجي تونيك – كلونيك (صرع بزرگ)، ميوكلونيك شبانه، حملات سنجي پيچده و ساده‌ مصرف مي‌شود.

مکانیسم اثر پیریمیدون

*کاهش قابلیت تحریک نورونی و افزایش آستانه تشنج.
پریمیدون به دو ترکیب فعال متابولیزه می شود؛ فنیل اتیل مالونامید (فعالیت فنوباربیتال را افزایش می دهد) و فنوباربیتال.

فارماکوکینتیک پیریمیدون

*جذب: کامل
فراهمی زیستی : بیش از 90%
پیک سرمی : 9-0.5 ساعت
اتصال به پروتئین : کمتر از 20%
متابولیسم : کبدی (تبدیل به متابولیت های فعال فنوباربیتال و فنیل اتیل مالونامید)
نیمه عمر: 16-5 ساعت (فنوباربیتال 150-50 ساعت، فنیل اتیل مالونامید 50-16 ساعت)
دفع : ادرار (65- 15 % به صورت دست نخورده و باقی مانده آن به صورت متابولیت فعال دفع می شود.)

منع مصرف پیریمیدون

اين دارو در پورفيري يا سابقه‌ ابتلاء به آن نبايد مصرف شود.

عوارض جانبی پیریمیدون

*سیستم اعصاب مرکزی: آتاکسی، خواب آلودگی، اختلال عاطفی، خستگی، تحریک پذیری شدید، میل به خودکشی، سرگیجه
پوستی: راش شبیه به دانه های سرخک و سرخچه
گوارشی: بی اشتهایی، تهوع، استفراغ
ادراری تناسلی: ضعف جنسی
هماتولوژی و انکولوژی: آگرانولوسیتوز، گرانولوسیتوپنی، آنمی مگالوبلاستیک( ایدیوسنکراتیک)، آپلازی خالص گلبول قرمز، هایپوپلازی گلبول قرمز
چشمی: دوبینی، نیستاگموس (حرکت غیرارادی چشم)

تداخلات دارویی پیریمیدون

*مشخصات کلی تداخل:
-القاکننده CYP1A2 (خفیف)
-القاکننده CYP2B6(جدی)
-اقاکننده CYP2C8(خفیف)
-القاکننده CYP2C9 (خفیف)
-القاکننده CYP2C19 (جدی)
-القاکننده CYP2E1 (خفیف)
-القاکننده CYP3A4 (جدی)
-القاکننده UGT1A1
-القاکننده UGT2B4
-داروهای ضد صرع
-سرکوب کننده CNS
-افزایش دهنده کلیرانس هورمون های تیروئیدی
-امکان ایجاد تداخل با ترکیبات حساس به PH ادرار
تداخلات رده ی X (پرهیز):
آبماسیکلیب، آلپلیسیب، فرآورده های ترکیبی ضد هپاتیت سی، آپرمیلاست، آپرپیتانت، آرتمتر، آسوناپرویر، آواپریتینیب، آکسیتینیب، آزلاستین (بینی)، بداکیلین، بورتزومیب، بوسوتینیب، بریگاتینیب، برومپریدول، کاریپرازین، سریتینیب، کلوزاپین، کوبیسیستات، کوبیمتینیب، کوپانلیسیب، کریزوتینیب، داکلاتاسویر، داسابوویر، دفلازاکورت، دلامانید، دینوژست، دولوتگراویر، دوراویرین، دروندارون، دوولیسیب، الباسویر، الکساکافتور، تزاکافتور، ایواکافتور، الیگلوستات، انکورافنیب، انترکتینیب، اردافیتینیب، اتراویرین، فدراتینیب، فلیبانسرین، فوس آپرپیتانت، فوس نتوپیتانت، فوس تاماتینیب، جمی گلیپتین، گلاسدگیب، گرازوپرویر، همین، ایبروتینیب، ایدلالیسیب، فرآورده های ایرینوتکان، ایساووکونازونیوم سولفات، ایسترادفیلین، ایتراکونازول، ایوابرادین، ایواکافتور، ایووسیدنیب، ایکسازومیب، لاپاتینیب، لدیپاسویر، لمبورکسانت، لترموویر، لورلاتینیب، لوماکافتور و ایواکافتور، لوماتپرون، لومفانترین، لوراسیدون، ماسیمورلین، ماسیتنتان، متوکسی فلوران، میانسرین، میدوستاورین، میفپریستون، نالدمدین، نالوکسگل، نراتینیب، نتوپیتانت، نیفدیپین، نیلوتینیب، نیمودیپین، نیسولدیپین، اولاپاریب، ارفنادرین، اکسوممازین، پالبوسیکلیب، پانوبینوستات، پارالدهید، پازوپانیب، پکسی دارتینیب، پیماوانسرین، پیپراکین، پوناتینیب، پرازی کوانتل، پرتومانید، رانولازین، رگورافنیب، ریبوسیکلیب، ریلپیویرین، ریواروکسابان، روفلومیلاست، رومیدپسین، سیمپرویر، سوفوسبوویر، سوماستاتین استات، سونیدگیب، سورافنیب، تاسیملتئون، تازمتوستات، تلیترومایسین، تنوفوویر آلافنامید، تزاکافتور و ایواکافتور، تالیدومید، تیکاگرلور، توفاسیتینیب، تولواپتان، تورمیفن، ترابکتدین، اوبروجپانت، اولیپریستال، اوپاداسیتینیب، والبنازین، واندتانیب، ولپاتاسویر، ونتوکلاکس، وین کریستین (لیپوزومی)، وین فلونین، وراپاکسار، وریکونازول، وکسیلاپرویر، زانوبروتینیب

کاهش اثرات داروها توسط پریمیدون :
آبماسیکلیب، آبیراترون استات، آکالابروتینیب، استامینوفن، آفاتینیب، آلپلیسیب، فرآورده های ضد هپاتیت سی، آپالوتامید، آپیکسابان، آپرمیلاست، آپرپیتانت، آریپیپرازول، لاروکسیل، آرتمتر، آسوناپرویر، آواپریتینیب، آکسیتینیب، بازدوکسیفن، بداکیلین، بن پریدول، بنزهیدروکدون، بتابلاکرها، بیکتگراویر، بورتزومیب، بوسوتینیب، برنتوکسیماب ودوتین، برکس پیپرازول، بریگاتینیب، بوپرنورفین، بوپروپیون، بوسپیرون، کابوزاتینیب، کلسیفدیول، CCB ها، کاناگلیفلوزین، کانابیدیول، کانابیس،کاربامازپین، کاریپرازین، سریتینیب، کلرامفنیکل (سیستمیک)، کلرپروپامید، کلاریترومایسین، کلیندامایسین (سیستمیک)، کلوزاپین، کوبیسیستات، کوبیمتینیب، کدئین، کوپانلیسیب، کورتیکوستروئید های سیستمیک، کریزوتینیب، سیکلوسپورین (سیستمیک)، سوبستراهای CYP3A4 ، دابیگاتران اتکسیلات، دابرافنیب، داکلاتاسویر، داسابوویر، داساتینیب، دفلازاکورت، دلامانید، دگزامتازون (سیستمیک)، دینوژست، دی اتیل استیل بسترول، دولوتگراویر، دوراویرین، دوکسوروبیسین، داکسی سایکلین، درونابینول، دروندارون، دوولیسیب، الاگولیکس، الباسویر، الکساکافتور، تزاکافتور و ایواکافتور، الیگلوستات، انکورافنیب، انفورتومب ودوتین، انترکتینیب، انزالوتامید، اراواسیکلین، اردافیتینیب، ارلوتینیب، اسلیکاربازپین، استریول (سیستمیک و موضعی)، مشتقات استروژن (داروهای ضد بارداری)، اتیزولام، اتوپوزید، اتوپوزید فسفات، اتراویرین، اورولیموس، اووگلیپتین، اگزمستان، فدراتینیب، فلبامات، فنتانیل، فلیبانسرین، فوس آپرپیتانت، فوس نتوپیتانت، فوس تاماتینیب، جفیتینیب، جمی گلیپتین، جسترینون، گلاسدگیب، گلکاپرویر و پیبرنتاسویر، گرازوپرویر، گریزئوفلوین، گوانفاسین، همین، هیدروکدون، هیدروکورتیزون سیستمیک، ایبروتینیب، ایدلالیسیب، ایفوسفامید، ایماتینیب، فرآورده های ایرینوتکان، ایساووکونازونیوم سولفات، ایسترادفیلین، ایتراکونازول، ایوابرادین، ایواکافتور، ایووسیدنیب، ایکسابپیلون، ایکسازومیب، لاموتریژین، لاپاتینیب، لاروتکتینیب، لدیپاسویر، لفامولین، لفامولین (IV) ، لمبورکسانت، لوتیراستام، لوومتادون، لیناگلیپتین،لورلاتینیب، لوماکافتور و ایواکافتور، لوماتپرون، لومفانترین، لوراسیدون، ماسیمورلین، ماسیتنتان، مانیدیپین، ماراویروک، متادون، متوکسی فلوران، متیل پردنیزولون، مترونیدازول (سیستمیک)، میانسرین، میدوستاورین، میفپریستون، میرودنافیل، میرتازاپین، نالدمدین، نالمفن، نالوکسگل، نراتینیب، نتوپیتانت، نیفدیپین، نیلوتینیب، نیمودیپین، نیسولدیپین، اولانزاپین، اولاپاریب، اسیمرتینیب، اکس کاربازپین، اکسی کدون، پالبوسیکلیب، پانوبینوستات، پازوپانیب، پرامپانل، پکسی دارتینیب، پیماوانسرین، پیپراکین، پیتولیسانت، پولاتوزومب ودوتین، پوناتینیب، پرازی کوانتل، پردنیزولون (سیستمیک)، پردنیزون، پرتومانید، پروژستین ها (داروهای ضدبارداری)، پروپاستامول، پروپافنون، کوئتیاپین، کینیدین، رادوتینیب، راملتئون، رانولازین، ربوکستین، رگورافنیب، ریبوسیکلیب، ریلپیویرین، ریسپریدون، ریواروکسابان، رفلومیلاست، رولاپیتانت، رومیدپسین، روفینامید، روکسولیتینیب، ساکساگلیپتین، سرترالین، سیمپرویر، سیرولیموس، سوفوسبوویر، سونیدگیب، سورافنیب، سوفنتانیل، سونیتینیب، تادالافیل، تاموکسیفن، تاسیملتئون، تازمتوستات، تلیترومایسین، تمسیرولیموس، تنیپوزید، تنوفوویر آلفنامید، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، تزاکافتور و ایواکافتور، مشتقات تئوفیلین، تیوتپا، تیوتیکسن، تیاگابین، تیکاگرلر، توفاسیتینیب، تولواپتان، تورمیفن، ترابکتدین، ترامادول، ضد افسردگی های سه حلقه ای، تروپیسترون، اوبروجپانت، اودنافیل، اولیپریستال، اوپاداسیتینیب، والبنازین، واندتانیب، ولپاتاسویر، ومورافنیب، ونتوکلاکس، ویلازودون، وین کریستین (لیپوزومال)، وین فلونین، آنتاگونیست های ویتامین کا، وراپاکسار، وریکونازول، ورتیوکستین، وکسلوتور، وکسیلاپرویر، زالپلون، زانوبروتینیب، زوکلوپنتیکسول

کاهش سطح پریمیدون توسط داروها:
مهارکننده های کربنیک انهیدراز، فولیک اسید، فوس فنی توئین، کلسیم لوکوورین- لوولوکوورین، لوومفولات، مفلوکین، متیل فولات، میانسرین، مولتی ویتامین مینرال (با ADEK، فولات، آهن)، ارلیستات، فنی توئین، پیریدوکسین، مشتقات ریفامایسین

افزایش سطح داروها توسط پریمیدون :
اتانول، آزلاستین (بینی)، باربیتورات ها، بنزهیدروکدون، بلونانسرین، داروهای کاهنده ی فشار خون، برکسانولون، بوپرنورفین، کلاریترومایسین، سرکوب کننده های CNS، کدئین، دوکسرکلسیفرول، فنتانیل، فلونیترازپام، هیدروکدون، ایفوسفامید، لورلاتینیب، متوتریمپپرازین، متوکسی فلوران، متیروزین، آگونیست های اوپیوئید، ارفنادرین، اکسی کدون، پارالدهید، پیریبدیل، پرامی پکسول، روپینیرول، روتیگوتین، SSRI ها، سوفنتانیل، سولتیام، سوورکسانت، تالیدومید، تیوتپا، ترادامادول، فرآورده های والپروات، زولپیدم

افرایش اثرات پریمیدون توسط داروها :
آلیزاپرید، برومونیدین(موضعی)، بروموپراید، برمپریدول، کانابیدیول، کانابیس، مهارکننده های کربنیک انهیدراز، کلرامفنیکل(سیستمیک)، کلرمتیازول، کلرفنسین کاربامات، کلاریترومایسین، کوزینتروپین، دکس متیل فندیت، دیمتیندن (موضعی)، دوکسیلامین، درونابینول، دروپریدول، اسکتامین، فلبامات، هیدروکسی زین، کاوا کاوا، لترموویر، لفوکسیدین، منیزیم سولفات، متوتریمپرازین، متیل فنیدیت، میانسرین، ماینوسیکلین (سیستمیک)، نابیلون، اکسوممازین، پرامپانل، سدیم اکسیبات، سوماتوستاتین استات، تترا هیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، تریمپرازین، فرآورده های والپروات


تداخل با غذا :
رژیم غذایی کم پروتئین، منجر به افزایش طول اثر پریمیدون می شود.

هشدار ها پیریمیدون

*1- پایش سطح سرمی پریمیدون و متابولیت فعال آن(فنوباربیتال)
2- وضعیت نورولوژیک بیمار و بررسی پاسخ درمانی ( بررسی نوع تشنج، دفعات، شدت و فاصله حملات )
3- پایش CBC، سرم کراتینین و پانل متابولیک بیمار در ابتدای درمان و سپس هر 6 ماه یکبار
4- پایش سطح سرمی فولات به ویژه در زمان بارداری و تجویز مکمل فولیک اسید در سه ماهه اول بارداری
5- بررسی از نظر امکان کاهش ویتامین K و نیاز به تجویز مکمل ویتامین K به مادر و نوزاد.
6- پایش از نظر وجود علائم افسردگی، افکار خودکشی و تغییرات خلقی
- هنگام قطع درمان، دوز دارو به تدریج کاهش داده شود.
- نکات ایمنی در مواجهه با حملات تشنج به بیمار آموزش داده شود.

توصیه های دارویی پیریمیدون

1. از قطع ناگهاني مصرف دارو بايد پرهيز‌شود. قطع مصرف اين دارو بايد به تدريج و طي چند ماه انجام شود.
2. در طول مصرف اين دارو، از مصرف داروهاي الكل و ساير داروهاي مضعف CNS بايد خودداري شود.
3. هنگام رانندگي يا كار با ماشين آلاتي كه نياز به هوشياري دارند، بايد احتياط نمود.
4. هنگام برخاستن ناگهاني از حالت نشسته يا خوابيده بايد احتياط نمود.
5. دوره درمان با دارو بايد كامل شود.
6. در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، به محض به ياد آوردن، آن نوبت بايد مصرف شود. مگر اينكه تا زمان مصرف نوبت بعدي كمتر از يكساعت باقي مانده باشد. از دو برابر كردن مقدار مصرف بعدي نيز بايد خودداري شود.