آتازاناویر

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف آتازاناویر

درمان عفونت HIV-1

مکانیسم اثر آتازاناویر

آتازاناویر جزو داروهای آنتی رترووایرال و از دسته مهارکننده های پروتئاز می باشد.
آتازاناویر با اتصال به محل فعالیت پروتئاز HIV-1 از جدا شدن پیش‌سازهای پلی‌پروتئینی Gag-Pol ویروسی جلوگیری کرده و مانع تبدیل آنها به پروتئین های عملکردی مورد نیاز برای عفونت زایی ویروس HIV می شود. در نتیجه این امر منجر به تشکیل ذرات ویروسی نابالغ و غیرعفونی می شود.

فارماکوکینتیک آتازاناویر

جذب:
دارو جذب سریعی داشته و در صورت مصرف همراه با غذا جذب افزایش می یابد.
توزیع: نسبت غلظت مایع خونی مغزی به غلظت پلاسمایی بین 0021/0 تا 0226/0 می باشد.

پروتئین بایندینگ:
پروتئین بایندینگ دارو حدود 86 درصد بوده و به آلبومین و آلفا- گلیکوپروتئین متصل می شود.

متابولیسم:
متابولیسم دارو کبدی بوده و عمدتا توسط سیتوکروم P450 ایزوآنزیم CYP3A صورت می گیرد. علاوه براین دارو حذف صفراوی نیز دارد. مسیرهای اصلی تبدیل زیستی شامل مونواکسیژنیزاسیون و داکسیژنیزاسیون می باشد. مسیرهای جزئی برای دارو یا متابولیت‌های اصلی آن شامل گلوکورونیداسیون، N-دآلکیلاسیون، هیدرولیز و اکسیژنیزاسیون همراه با هیدروژناسیون می باشد. 2 متابولیت غیرفعال جزئی شناسایی شده است.

نیمه عمر حذف:
 رژیم Unboosted: 7-8 ساعت
 رژیم Boosted با ریتوناویر: 9-18 ساعت
 در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی: 12 ساعت

زمان پیک پلاسمایی:
2- 3 ساعت پس از مصرف

ترشح:
-79 درصد دارو از راه مدفوع دفع می شود که 20 درصد از دوز کلی دارو به صورت دست نخورده دفع می شود.
-13 درصد دارو از راه ادرار دفع می شود که 7 درصد از دوز کلی دارو به صورت دست نخورده دفع می شود.

منع مصرف آتازاناویر

موارد منع مصرف
واکنش های افزایش حساسیتی ( همچون استیون-جانسون، اریتم مولتی فرم) به دارو و یا هر یک از اجزاء تشکیل دهنده فرمولاسیون دارو، مصرف همزمان آتازاناویر با داروهایی که به طور عمده با آنزیم سیتوکروم P4503A یا آنزیم گلوکورونیل ترانسفراز 1A1 متابولیزه می شوند به دلیل ایجاد تداخل در متابولیسم دارو، باعث افزایش غلظت آتازاناویر شده و در نتیجه می تواند باعث عوارض جدی و تهدیدکننده حیات شود. همچنین مصرف همزمان آتازاناویر با داروهای القاکننده قوی آنزیم سیتوکروم P4503A4 ( همچون ریفامپین) باعث کاهش سطح خونی دارو و در نتیجه کاهش اثربخشی آن شود.
مصرف همزمان آپیکسابان و ریواروکسابان با ترکیب آتازاناویر و ریتوناویر منع مصرف دارد.

عوارض جانبی آتازاناویر

شیوع بیش از 10 درصد
عوارض پوستی: راش پوستی.
عوارض متابولیک: افزایش سطح کلسترول خون (mg/dl 240 ≤ )، افزایش سطح آمیلاز.
عوارض گوارشی: تهوع.
عوارض کبدی: افزایش سطح بیلی روبین و یرقان.
عوارض اسکلتی – عضلانی: افزایش سطح CPK
عوارض تنفسی: سرفه
سایر عوارض: تب

شیوع بین 1-10 درصد
عوارض قلبی-عروقی: ادم محیطی، بلوک دهلیزی بطنی درجه یک، بلوک دهلیزی بطنی درجه دو
عوارض عصبی: سردرد، نوروپاتی محیطی، بی خوابی، افسردگی و گیجی
عوارض متابولیک: افزایش سطح تری گلیسرید، هایپرگلایسمی و هایپوگلایسمی
عوارض گوارشی: استفراغ، اسهال، افزایش سطح لیپاز و درد شکمی
عوارض هماتولوژیک: نوتروپنی، کاهش سطح هموگلوبین و کاهش تعداد پلاکت ها
عوارض کبدی: افزایش سطح ALT و AST
عوارض اسکلتی – عضلانی: درد عضلانی
عوارض تنفسی: احتقان بینی، درد ناحیه اوروفارنژیال، آبریزش بینی و ویزینگ

عوارض Postmarketing:
آلوپسی، آنژیوادم، آرترالژی، کوله سیستیت، سنگ کیسه صفرا، کلستاز، نارسایی مزمن کلیوی، بلوک کامل دهلیزی-بطنی، دیابت ملیتوس، سندرم DRESS، ادم، اریتم مولتی فرم، نفریت بینابینی گرانولوماتوز، اختلالات کبدی، سندروم IRIS (immune reconstitution inflammatory syndrome)، بلوک شاخه ای چپ، راش ماکولوپاپولار، سنگ کلیه، پانکراتیت، پانکراتیت، طولانی شدن فاصله P-R، طولانی شدن فاصله QT، خارش، سندرم استیون-جانسون، آریتمی torsades de pointes

تداخلات دارویی آتازاناویر

• Abemaciclib: مهارکننده های (قوی) CYP3A4 می توانند غلظت سرمی Abemaciclib را افزایش دهند. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در بیمارانی که Abemaciclib را با دوز 200 میلی گرم یا 150 میلی گرم دو بار در روز مصرف می کنند، در صورت ترکیب با مهارکننده های قوی CYP3A4، دوز را به 100 میلی گرم دو بار در روز کاهش دهند. همچنین در بیمارانی که Abemaciclib را 100 با دوز میلی گرم دو بار در روز مصرف می کنند، در صورت ترکیب با مهارکننده های قوی CYP3A4 دوز را به 50 میلی گرم دو بار در روز کاهش دهند. ( تداخل رده D )
• Acalabrutinib: مهارکننده‌های (قوی) CYP3A4 ممکن است غلظت سرمی Acalabrutinib را افزایش دهند. ( تداخل رده X )
• Ado-Trastuzumab Emtansine: مهارکننده های قوی CYP3A4 ممکن است غلظت سرمی متابولیت(های) فعال Ado-Trastuzumab Emtansine را افزایش دهند. علی الخصوص، مهارکننده های قوی CYP3A4 ممکن است غلظت جزء سیتوتوکسیک DM1 را افزایش دهند. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت امکان از مصرف همزمان آدو-تراستوزوماب امتانسین و مهارکننده های قوی CYP3A4 خودداری کنید. توصیه می شود از ترکیباتی استفاده گردد که که CYP3A4 را مهار نمی کنند و یا
آدو-تراستوزوماب امتانسین پس از قطع مهار کننده CYP3A4 تجویز گردد. در صورت استفاده همزمان از این دو دارو، بیمار را از نظر عوارض جانبی و علائم مسمومیت پایش نمائید. ( تداخل رده D )
• آلفنتانیل: مهارکننده های قوی CYP3A4 ممکن است غلظت سرمی آلفنتانیل را افزایش دهند. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورتی که استفاده همزمان از آلفنتانیل و مهارکننده های قوی CYP3A4 ضرورت دارد، دوز آلفنتانیل را حد امکان کاهش دهید. در صورت استفاده همزمان از این داروها، بیماران را به طور مکرر از نظر علائم دپرسیون تنفسی و آرام بخشی پایش نمائید. ( تداخل رده D )
• آلفوزوسین: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی آلموتریپتان را افزایش می دهد. ( تداخل رده X )
• Alitretinoin: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی Alitretinoin را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، هنگامی که Alitretinoin همراه با مهار کننده های قوی CYP3A4 استفاده می شود، دوز Alitretinoin تا 10 میلی‌گرم کاهش دهید. در صورت مصرف دارو همراه با آتازاناویر، بیمار را از نظر عوارض جانبی ناشی از افزایش غلظت سرمی Alitretinoin پایش نمائید. ( تداخل رده D )
• آلموتریپتان: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی آلموتریپتان را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت مصرف همزمان این دارو با آتازاناویر، دارو را با دوز را به 25/6 میلی گرم شروع کرده و حداکثر دوز را 5/12 میلی گرم، در هر دوره 24 ساعته، محدود کنید. همچنین از مصرف همزمان این داروها در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی یا کلیوی خودداری کنید. ( تداخل رده D )
• آلوسترون: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی آلوسترون را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• Alpelisib: مهارکننده‌های BCRP/ABCG2 می توانند غلظت سرمی Alpelisib را افزایش دهند. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، از مصرف همزمان آتازاناویر و Alpelisib به دلیل پتانسیل افزایش غلظت سرمی Alpelisib و احتمال مسمومیت، خودداری شود. در صورتی که مصرف همزمان این داروها الزامی است، بیمار را به دقت از نظر بروز علائم بالینی مسمومیت با Alpelisib پایش کنید . ( تداخل رده D )
• آلپرازولام: آتازاناویر می توانند غلظت سرمی آلپرازولام را افزایش دهند. . ( تداخل رده X )
• آمیودارون: آتازاناویر، می تواند غلظت سرمی آمیودارون را افزایش دهد. ( تداخل رده X )
• آمیلودیپین آتازاناویر می تواند غلظت سرمی آمیلودیپین را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• آنتی اسیدها: می توانند جذب آتازاناویر را کاهش دهند. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، جهت کاهش ریسک تداخل بالینی بین این داروها، آنتی اسیدها را 1 تا 2 ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از آتازاناویر مصرف کنید. ( تداخل رده D )
• داروهای ضد دیابت: عواملی که باعث ایجاد هایپرگلایسمی می شوند اثرات درمانی داروهای ضد دیابت را کاهش می دهند. ( تداخل رده C )
• آپالوتاماید: آتازاناویر ممکن است باعث افزایش غلظت سرمی آپالوتاماید را افزایش دهند. ( تداخل رده C )
• آپیکسابان: آتازاناویر ممکن است باعث افزایش غلظت سرمی آپیکسابان شود. ( تداخل رده C )
• آپرپیتانت: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی آپرپیتانت را افزایش دهد. ( تداخل رده X )
• آریپیپرازول: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی آریپیپرازول را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، دوز آریپیپرازول در تمام اندیکاسیون ها به جز درمان اختلال افسردگی شدید کاهش یابد. کاهش دوز دارو به عوامل مختلفی از جمله نوع فرمولاسیون مورد استفاده، ژنوتایپ آنزیم CYP2D6 بیمار و نوع داروی مهار کننده بستگی دارد. ( تداخل رده D )
• آریپیپرازول لائوروکسیل: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی متابولیت های فعال آریپیپرازول لائوروکسیل را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، اگر آریپیپرازول لائوروکسیل همزمان با آتازاناویر برای بیش از 14 روز استفاده شود، دارو با کمترین دوز ممکن مورد استفاده قرار بگیرد. درصورتی که دارو با پایین‌ترین دوز مورد استفاده قرار
می گیرد ( 441 میلی گرم)، نیازی به تنظیم دوز دارو وجود ندارد. ماکسیمم دوز دارو، در صورتی که پلی مورفیسم آنزیم CYP2D6 وجود داشته باشد و یا در مصرف همزمان با مهارکننده های قوی CYP2D6، 441 میلی گرم می باشد. ( تداخل رده D )
• آرتمتر و لومفانترین: آتازاناویر ممکن است باعث افزایش غلظت سرمی آرتمتر و به خصوص، لومفانترین شود. همچنین مهارکننده های پروتئاز می توانند باعث کاهش غلظت سرمی آرتمتر و لومفانترین شوند. این کاهش غلظت به خصوص در مورد غلظت آرتمتر و دی‌هیدرو آرتمیسینین (DHA) که متابولیت فعال آرتمتر می باشد، دیده می شود. ( تداخل رده C )
• Asciminib: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی Asciminib را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• استمیزول: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی استمیزول را افزایش دهد. ( تداخل رده X )
• آسوناپرویر: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی آسوناپرویر را افزایش دهد. ( تداخل رده X )
• Atogepant: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی Atogepant را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت تجویز همزمان Atogepant و آتازاناویر دوز پیشنهادی از Atogepant ، روزانه 10 میلی گرم می باشد. ( تداخل رده D )
• آتورواستاتین: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی آتورواستاتین را افزایش ‌دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، از مصرف همزمان آتازاناویر/کوبیستات و آتوروستاتین خودداری شود. در بیمارانی که در حال دریافت آتازاناویر یا ترکیب آتازاناویر و ریتوناویر می باشند، توصیه می شود که به علت افزایش ریسک وقوع میوپاتی و علی الخصوص رابدومیولیز، آتورواستاتین با کمترین دوز ممکن شروع شده و به مرور زمان دوز آن افزایش پیدا کند. ( تداخل رده D )
• آواکوپان: آتازاناویر ممکن است باعث افزایش غلظت سرمی آواکوپان شود. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، هنگام مصرف همزمان آواکوپان با آتازاناویر ، دوز آواکوپان به روزانه 30 میلی گرم کاهش داده شود. ( تداخل رده D )
• آوانافیل: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی آوانافیل را افزایش دهد. ( تداخل رده X )
• آواپریتینیب: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی آواپریتینیب را افزایش دهد. ( تداخل رده X )
• آکسیتینیب: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی آکسیتینیب را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، حتی المقدور از مصرف همزمان اکسیتینیب با مهارکننده های قوی آنزیم CYP3A خودداری شود. درصورتی که الزام به مصرف یک مهارکننده قوی CYP3A همراه با اکسیتینیب هست ،توصیه می شود دوز اکسیتینیب 50٪ کاهش یابد. ( تداخل رده D )
• بارنیدیپین: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بارنیدیپین را افزایش دهد. ( تداخل رده X )
• بداکوئیلین: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی متابولیت(های) فعال بداکوئیلین را افزایش دهند. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت مصرف همزمان آتازاناویر و بداکوئیلین، مدت مصرف بداکوئیلین به حداکثر 14 روز محدود شود، مگر اینکه مزایای استفاده مداوم همزمان این ترکیب بیشتر از خطرات احتمالی آن باشد. در مصرف همزمان بیمار را از نظر عوارض جانبی، از جمله طولانی شدن فاصله QTc پایش کنید. ( تداخل رده D )
• بلینوستات: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بلینوستات را افزایش دهد. ( تداخل رده X )
• بنیدیپین: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بنیدیپین را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• بنپریدول: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بنپریدول را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• بنزهیدروکدون: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بنزهیدروکدون و علی الخصوص غلظت هیدروکدون را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• Berotralstat: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی Berotralstat را افزایش دهند. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت مصرف همزمان آتازاناویر و Berotralstat ، دوز Berotralstat را به 110 میلی گرم در روز کاهش دهید. ( تداخل رده D )
• بتامتازون ( اسپری بینی): آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بتامتازون را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• بتامتازون ( چشمی): آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بتامتازون را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• بتامتازون ( سیستمیک): آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بتامتازون را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• بتامتازون ( موضعی): آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بتامتازون را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• Bictegravir: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی Bictegravir را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• Blonanserin: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی Blonanserin را افزایش دهد. ( تداخل رده X )
• بورتزومیب: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بورتزومیب را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• بوسنتان: بوسنتان ممکن است غلظت سرمی آتازاناویر را کاهش دهد. آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی Bosentan را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، از مصرف همزمان رژیم Unboosted آتازاناویر و بوزنتان خودداری شود. در صورت مصرف همزمان رژیم آتازاناویر همراه با ریتوناویر/کوبیسیستات، تنظیم دوز Bosentan و افزایش میزان پایش بیمار توصیه می شود. ( تداخل رده D )
• Bosutinib: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی Bosutinib را افزایش دهد. ( تداخل رده X)
• Brentuximab Vedotin: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی Brentuximab Vedotin را افزایش دهد. علی الخصوص، غلظت متابولیت فعال دارو مونو متیل اوریستاتین (MMAE) ممکن است افزایش یابد. ( تداخل رده C )
• Brexpiprazole: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی Brexpiprazole را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در مصرف همزمان Brexpiprazole با آتازاناویر، دوز دارو 50 درصد کاهش یابد. همچنین در بیمارانی که در همزمان در حال دریافت داروهای مهارکننده قوی آنزیم CYP3A4 و مهارکننده CYP2D6 هستند و جهت درمان افسردگی های شدید، این ترکیب را استفاده نمی کنند و یا در بیمارانی که مهارکننده قوی CYP3A4 را مصرف می کنند و متابولیزه کننده ضعیف از راه آنزیم CYP2D6 هستند، دوز دارو به 25 درصد میزان اولیه کاهش یابد. ( تداخل رده D )
• بریگاتینیب: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی بریگاتینیب را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت امکان از مصرف همزمان بریگاتینیب با مهارکننده های قوی CYP3A4 خودداری شود. اگر نمی توان از ترکیب این داروها اجتناب نمود، دوز بریگاتینیب را تقریباً 50% کاهش دهید و به نزدیکترین قدرت قرص گرد کنید (یعنی از 180 میلی گرم به 90 میلی گرم یا از 90 میلی گرم به 60 میلی گرم). ( تداخل رده D )
• برینسیدوفوویر: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی برینسیدوفوویر را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در بیماران تحت درمان با برینسیدوفوویر، از داروی دیگری استفاده شود. در صورت نیاز به مصرف همزمان این دو دارو، آتازاناویر را حداقل 3 ساعت پس از برینسیدوفوویر تجویز کنید و بیمار را به دقت از نظر عوارض جانبی برینسیدوفوویر بررسی نمائید. ( تداخل رده D )
• بروموکریپتین: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی بروموکریپتین را افزایش دهد. . جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، از مصرف همزمان این دو دارو خودداری نمائید. در صورت لزوم استفاده از این ترکیب، بیمار را از نظر افزایش ریسک بروز عوارض بروموکریپتین به دقت پایش کنید و کاهش دوز بروموکریپتین را در نظر بگیرید. ( تداخل رده D )
• برومپریدول: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی برومپریدولرا افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• بودزوناید (اسپری بینی): آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بودزوناید افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• بودزوناید (کپسول استنشاقی): آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی بودزوناید را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، از مصرف همزمان این دو دارو خودداری نمائید. در صورت لزوم استفاده از این ترکیب، بیمار را از نظر افزایش ریسک بروز عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها به دقت پایش کنید.( تداخل رده D )
• بودزوناید (خوراکی): آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی بودزوناید را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، از مصرف همزمان این دو دارو خودداری نمائید. در صورت لزوم استفاده از این ترکیب، بیمار را از نظر افزایش ریسک بروز عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها به دقت پایش کنید.( تداخل رده D )
• بودزوناید (موضعی): آتازاناویر می تواند غلظت سرمی بودزوناید افزایش دهد. ( تداخل رده X)
• بوپرنورفین: بوپرنورفین ممکن است غلظت سرمی آتازاناویر را کاهش دهد. آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی بوپرنورفین را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، مصرف بوپرنورفین در بیمارانی که آتازاناویر را بدون ریتوناویر مصرف می کنند توصیه
نمی شود. در بیمارانی که آتازاناویر را همراه با ریتوناویر یا کوبی سیستات مصرف می کنند، در صورت مصرف همزمان با بوپرنورفین، بیمار از نظر عوارض اپیوئیدها بررسی شود و دوز بوپرنورفین کاهش یابد. ( تداخل رده X)
• بوسپیرون: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی بوسپیرون را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، و بیماران را از نظر افزایش کنترل کنید. در صورت ترکیب بوسپیرون با آتازاناویر، دوز بوسپیرون را به 2.5 میلی گرم در روز محدود کنید و بیمار را از نظر عوارض جانبی بوسپیرون، پایش نمائید. تنظیم دوز بوسپیرون در صورت مصرف همزمان با یک مهارکننده قوی CYP3A4 باید بر اساس ارزیابی بالینی باشد. ( تداخل رده D )
• کابازیتاکسل: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی کابازیتاکسل را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت امکان از مصرف همزمان کابازیتاکسل با مهارکننده های قوی CYP3A4 اجتناب شود. در صورت لزوم استفاده از چنین ترکیبی، کاهش 25 درصدی دوز کابازیتاکسل را در نظر بگیرید. ( تداخل رده D )
• Cabozantinib: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی Cabozantinib را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت امکان از مصرف همزمان یک مهارکننده قوی CYP3A4 همراه با Cabozantinib خودداری کنید. در صورت لزوم استفاده از چنین ترکیبی ، کپسول‌های Cabozantinib را به میزان 40 میلی‌گرم از دوز قبلی کاهش دهید یا قرص‌های Cabozantinib را به میزان 20 میلی‌گرم از دوز قبلی کاهش دهید. ( تداخل رده D )
• کلسیفرول: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی کلسیفرول افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• کلسی‌تریول: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی کلسی‌تریول افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• کانابیدیول: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی کانابیدیول افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• کانابیس: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی کانابیس را افزایش دهد. علی الخصوص، غلظت سرمی تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول ممکن است افزایش یابد. ( تداخل رده C)
• Capmatinib: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی Capmatinib افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• کاربامازپین: ممکن است غلظت سرمی آتازاناویر را کاهش دهد. آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی کاربامازپین را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، مصرف همزمان کاربامازپین و آتازاناویر بدون ریتوناویر توصیه نمی شود. کاهش دوز کاربامازپین برای بیمارانی که در حال مصرف کاربامازپین بوده و قصد شروع آتازاناویر/ریتوناویر را دارند، ممکن است ضروری باشد. ( تداخل رده D )
• کاریپیرازین: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی متابولیت(های) فعال کاریپرازین را افزایش دهدعلی الخصوص، غلظت دیدزمتیل کاریپرازین (DDCAR)، متابولیت فعال اولیه کاریپرازین، ممکن است افزایش یابد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، دوز کاریپرازین 50 درصد کاهش یابد. در صورتی که بیمار از یک مهار کننده قوی CYP3A4 استفاده می کند، کاریپرازین را با دوز 5/1 میلی گرم شروع کنید، بدین صورت که در روز اول 5/1 میلی گرم، روز دوم دارو نگیرد و از روز سوم به بعد روزانه 5/1 میلی گرم دارو بگیرد.دوز دارو ممکن است به 3 میلی گرم در روز افزایش یابد. ( تداخل رده D )
• گیاه پنجه گربه: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی گیاه پنجه گربه افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• ceritinib: آتازاناویر ممکن است غلظت سرتینیب سرم را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، تا حد امکان از این ترکیب اجتناب کنید. در صورت استفاده همزمان از این ترکیب، دوز ceritinib باید تقریباً یک سوم کاهش یابد. ( تداخل رده D )
• کلردیازپوکساید: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی کلردیازپوکساید را افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• سیکلزوناید ( کپسول استنشاقی): آتازاناویر می تواند غلظت سرمی متابولیت فعال سیکلزوناید را افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• سیلنیدیپین: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی سیلنیدیپین را افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• سیلوستازول: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی سیلوستازول را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، دوز سیلوستازول را به 50 میلی گرم دو بار در روز در صورت ترکیب با مهارکننده های قوی CYP3A4 کاهش دهید. ( تداخل رده D )
• سیناکلست: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی سیناکلست را افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• سیزاپراید: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی سیزاپراید را افزایش دهد. ( تداخل رده C)
•
• سیناکلست: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی سیناکلست را افزایش دهد. ( تداخل رده C)
• فوزامپرناویر: آتازاناویر می تواند غلظت سرمی متابولیت(های) فعال فوزامپرناویر را افزایش دهد. فوزامپرناویر ممکن است غلظت سرمی آتازاناویر را کاهش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، از سایر داروهای جایگزین استفاده شود. دوزهای ایمن و مؤثر از فوزامپرناویر و آتازاناویر در استفاده همزمان از دو ترکیب گزارش نشده است. ( تداخل رده D )
• فوس-آپرپیتانت: مهارکننده‌های (قوی) CYP3A4 ممکن است غلظت سرمی فوس-آپرپیتانت را افزایش دهند. ( تداخل رده X )
• فوس فنی توئین- فنی توئین: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی فوس فنی توئین - فنی توئین را کاهش دهد. فوس فنی توئین - فنی توئین ممکن است غلظت سرمی آتازاناویر را کاهش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، مصرف همزمان فوس فنی توئین یا فنی توئین با آتازاناویر بدون ریتوناویر توصیه نمی شود. در صورت استفاده همزمان آتازاناویر و ریتوناویر با فوس فنی توئین یا فنی توئین، ممکن است افزایش دوز فوس فنی توئین - فنی توئین نیاز باشد. ( تداخل رده D )
• Fostamatinib: مهارکننده‌های (قوی) CYP3A4 ممکن است غلظت متابولیت های فعال Fostamatinib را افزایش دهند. ( تداخل رده C )
• فوسیدیک اسید (سیستمیک): ممکن است غلظت سرمی آتازاناویر را افزایش دهد.
( تداخل رده X )
• گالانتامین: مهارکننده‌های (قوی) CYP3A4 ممکن است غلظت گالانتامین را افزایش دهند. ( تداخل رده C )
• سیر: ممکن است غلظت سرمی مهارکننده های پروتئاز ( آتازاناویر) را کاهش دهد. ( تداخل رده X )
• Gefitinib: مهارکننده‌های (قوی) CYP3A4 ممکن است غلظت Gefitinib را افزایش دهند. ( تداخل رده C )
• Gilteritinib: مهارکننده‌های (قوی) CYP3A4 ممکن است غلظت سرمی Gilteritinib را افزایش دهند. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در مصرف همزمان با Gilteritinib از سایر داروها استفاده شود. در صورتی که نمی توان از مصرف همزمان این دو دارو اجتناب کرد، بیمار از نظر علائم مسمومیت با Gilteritinib با دقت بیشتری پایش شود. ( تداخل رده D )
• Glasdegib: مهارکننده‌های (قوی) CYP3A4 ممکن است غلظت سرمی Glasdegib را افزایش دهند. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت امکان از سایر داروها در ترکیب با آتازاناویر استفاده شود. در صورتی که نمی توان از مصرف همزمان این دو دارو اجتناب کرد، بیمار را از نظر علائم بالینی طولانی شدن فاصله QT در نوار قلب و بروز آریتمی و همچنین سایر عوارض جانبی مرتبط با Glasdegib پایش نمائید. ( تداخل رده D )
• Glecaprevir and Pibrentasvir: آتازاناویر ممکن است غلظت Glecaprevir and Pibrentasvir را افزایش دهد. ( تداخل رده X )
• Guanfacine: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی Guanfacine را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت مصرف همزمان Guanfacine با آتازاناویر، دوز Guanfacine پیوسته رهش را 50% کاهش دهید. همچنین در صورت مصرف همزمان Guanfacine با آتازاناویر، بیمار را از نظر علائم مسمومیت با Guanfacine پایش نمائید.
( تداخل رده D )
هالوفانترین: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی هالوفانترین را افزایش دهند. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت امکان از سایر داروها در ترکیب با آتازاناویر استفاده شود. در صورت مصرف همزمان این دو دارو، بیمار را از نظر علائم مسمومیت با هالوفانترین، از جمله طولانی شدن فاصله QTc را به دقت بررسی کنید. ( تداخل رده D )
• هالوپریدول: آتازاناویر ممکن است غلظت هالوپریدول را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• بلاک کننده های گیرنده H2: این داروها ممکن است غلظت سرمی آتازاناویر را کاهش دهد. . جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، با استفاده از مونوگراف کامل تداخلات دارویی یا اطلاعات شرکت سازنده دارو، در مورد تنظیم دوز دارو تصمیم گیری نمائید. ( تداخل رده D )
• داروهای ضد بارداری هورمونی: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی داروهای ضد بارداری هورمونی را کاهش دهد. علی الخصوص، ترکیب آتازاناویر و ریتوناویر می تواند غلظت استروژن ها را کاهش دهد. آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی داروهای ضد بارداری هورمونی را افزایش دهد. علی الخصوص، مصرف آتازاناویر به تنهایی ممکن است غلظت استروژن ها را افزایش دهد و همچنین آتازاناویر به تنهایی یا در ترکیب با ریتوناویر/ کوبیسیستات ممکن است غلظت پروژستین ها نیز را افزایش دهد. . جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت مصرف همزمان با آتازاناویر ممکن است تنظیم دوز ضد بارداری های هورمونی مورد نیاز باشد و از ترکیبات ضد بارداری غیرهورمونی جایگزین استفاده کرد. مصرف همزمان ترکیب آتازاناویر و کوبیسیستات با دروسپیرنون منع مصرف دارد. ( تداخل رده D )
• هیدروکدون: آتازاناویر ممکن است غلظت هیدروکدون را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• هیدروکورتیزون (سیستمیک): آتازاناویر ممکن است غلظت هیدروکورتیزون را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• Ibrexafungerp: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی Ibrexafungerp را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در بیمارانی که مهارکننده های قوی CYP3A4 دریافت می کنند، دوز ibrexafungerp را به 150 میلی گرم هر 12 ساعت برای 2 دوز کاهش دهید. ( تداخل رده D )
• ایبروتینیب: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی ایبروتینیب را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، از مصرف همزمان ایبروتینیب و مهارکننده های قوی CYP3A4 خودداری شود. در صورتی که ترکیبات مهارکننده قوی CYP3A4 باید کوتاه مدت استفاده شود (مثلاً داروهایی که جهت درمان عفونت های مختلف به مدت 7 روز یا کمتر مورد استفاده قرار می گیرد)، درمان با ایبروتینیب را تا زمان قطع مهار کننده های قوی CYP3A4، به تاخیر بیندازید. ( تداخل رده X )
• Idelalisib: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی Idelalisib را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت امکان از سایر داروهایی جایگزین که مهارکننده‌های قوی CYP3A4 نیستند، استفاده شود. در صورت لروم به استفاده همزمان از این دو دارو، بیماران را از نظر علائم مسمومیت با Idelalisib تحت نظر بگیرید. ( تداخل رده D )
• ایفوسفامید: آتازاناویر ممکن است غلظت متابولیت فعال ایفوسفامید را کاهش دهد. ( تداخل رده C )
• ایلوپریدون: آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی متابولیت(های) فعال ایلوپریدون را افزایش دهند. علی الخصوص، غلظت متابولیت های P88 و P95 ممکن است افزایش یابد. همچنین آتازاناویر ممکن است غلظت سرمی ایلوپریدون را افزایش دهد. جهت مدیریت این تداخل توصیه می شود، در صورت تجویز همزمان ایلوپریدون با آتازاناویر ، دوز ایلوپریدون را به نصف کاهش دهید. ( تداخل رده D )
• ایماتینیب: آتازاناویر ممکن است غلظت ایماتینیب را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• ایمیدافناسین: آتازاناویر ممکن است غلظت ایمیدافناسین را افزایش دهد. ( تداخل رده C )
• ایندیناویر: آتازاناویر ممکن است عوارض جانبی ایندیناویر را افزایش دهد. ایندیناویر ممکن است عوارض جانبی آتازاناویر را افزایش دهد. علی الخصوص، خطر هایپربیلی‌روبینمی در مصرف همزمان این دو دارو افزایش می یابد. ( تداخل رده X )

 مصرف همزمان آتازاناویر همراه با غذا باعث افزایش فراهمی زیستی دارو می شود، در نتیجه توصیه می شود که دارو همراه غذا تجویز شود.

هشدار ها آتازاناویر

نگرانی های مرتبط با عوارض جانبی دارو:
• افزایش سطح بیلی روبین: افزایش بدون علامت بیلی روبین (غیر کونژوگه) معمولا در طول درمان رخ می دهد و با قطع درمان برگشت پذیر است. اگر یرقان یا زردی اسکلرا که به علت افزایش سطح بیلی روبین صورت گرفته، باعث ایجاد اختلال در زیبایی فرد شده است، بهتر است درمان جایگزین را در نظر گرفت. در صورت بروز افزایش سطح ترانس آمینازها، سایر علل را بررسی نمائید ( به دلیل عدم اثبات اثربخشی در مصرف طولانی مدت دارو، کاهش دوز توصیه نمی شود.)
• توزیع نامناسب چربی: آتازاناویر می تواند باعث تغییر در توزیع چربی در بدن شود (به عنوان مثال، ایجاد چاقی مرکزی و بوفالو هامپ، از دست رفتن چربی اندام های محیطی، تحلیل چربی صورت، بزرگ شدن سینه ها و ظاهر کوشینگوئید از جمله مواردی است که به دنبال مصرف آتازاناویر ایجاد می شود).
• واکنش‌های افزایش حساسیتی: مهارکننده‌های پروتئاز با انواع واکنش های افزایش حساسیت از جمله بثورات پوستی، آنافیلاکسی، آنژیوادم، برونکواسپاسم، اریتم مولتی‌فرم و سندرم استیون-جانسون مرتبط هستند. همچنین ضایعات پوستی توکسیک همچون سندرم DRESS (که با علائم بثورات دارویی، ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک شناخته می شود) نیز ممکن است رخ دهد. در صورت بروز بثورات شدید، درمان دارویی را باید قطع کرد.
• سندروم IRIS (سندرم التهابی بازسازي سيستم ايمني): بيماران ممكن است دچار سندروم IRIS شوند. این سندروم منجر به بروز يك پاسخ التهابی به يك عفونت فرصت طلب و يا ایجاد اختلالات خودايمني همچون گريوز، پلي ميوزيت، سندرم گيلن باره، هپاتیت اتوایمیون در شروع درمان HIV یا در طی درمان عفونت، می شود.
• نفرولیتیازیس/ سنگ کلیه: مواردی از ایجاد سنگ کلیه در بیماران مصرف کننده دارو گزارش شده است که علائم مرتبط با سنگ ممکن است باعث بستری شدن بیمار در بیمارستان شود. در صورت بروز علائم ناشی از سنگ کلیه، توصیه می شود مصرف دارو به صورت موقت یا دائم قطع گردد.

نگرانی های مرتبط با بیماری های مختلف:
• اختلالات هدایتی قلبی: آتازاناویر می تواند فاصله PR را طولانی کند در بیمارانی که سابقه اختلالات هدایتی قلبی دارند یا در حال مصرف داروهایی هستند که هدایت دهلیزی-بطنی را طولانی‌تر می‌کنند، باید مانیتورینگ ECG در نظر گرفته شود (تعدیل دوز برای برخی از داروها لازم است). موارد نادری از بلوک درجه دو AV گزارش شده است.
• دیابت: در بیمارانی که در حال دریافت مهارکننده های پروتئاز می باشند، اختلالات متنوعی همچون: تغییرات در تحمل گلوکز، هایپرگلیسمی، تشدید دیابت، DKA و بروز دیابت ملیتوس، گزارش شده است.
• نارسایی کبدی: مهارکننده های پروتئاز ممکن است باعث ایجاد هپاتیت و یا تشدید اختلالات عملکرد کبدی زمینه ای شوند. در بیمارانی که قبل از شروع درمان سطح ترانس آمینازها بالا است یا بیماری زمینه ای کبدی مشخصی همچون هپاتیت B/ C یا سیروز کبدی دارند، دارو با احتیاط مصرف شود و وضعیت کبدی در شروع و در طول درمان به دقت بررسی شود. مصرف دارو در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کبدی توصیه نمی شود. همچنین مصرف آتازاناویر در ترکیب با ریتوناویر در بیماران با هر درجه ای از نارسایی کبدی توصیه نمی شود.
• نارسایی کلیه: مواردی از بروز بیماری های مزمن کلیوی همچون نفریت بینابینی گرانولوماتوز در بیماران مصرف کننده دارو گزارش شده است. در بیمارانی که در معرض خطر بالای ایجاد نارسایی کلیوی هستند یا بیماری کلیوی زمینه ای دارند، در صورت امکان درمان های جایگزین را باید در نظر گرفت. آزمایشاتی همچون سطح کراتینین سرمی و تعیین CrCl و همچنین آنالیز ادراری و بررسی های میکروسکوپیک باید قبل از شروع و در طول درمان انجام شود. در بیمارانی که سابقه مصرف داروهای ضدرتروویروسی را داشته و در حال حاضر به علت نارسایی شدید کلیه در حال انجام همودیالیز می باشند مصرف دارو توصیه نمی شود. توصیه می شود در بیمارانی که مبتلا به بیماری های کلیوی پیشرونده هستند، درمان قطع شود.
از مصرف فرم پودر خوراکی دارو به دلیل دارا بودن فنیل آلانین در بیماران مبتلا به فنیل کتونوری خودداری شود. همچنین مصرف فرم پودر خوراکی در کودکان با وزن کمتر از 5 کیلوگرم توصیه نمی شود.
در کودکان با سن کمتر از 3 ماه به دلیل احتمال ایجاد کرنیکتروس، مصرف دارو توصیه نمی شود.
در طی درمان با آتازاناویر ممکن است بثورات پوستی ایجاد شود که معمولاً خفیف تا متوسط است. ضایعات ایجاد شده معمولا از نوع ماکولوپاپولار است. بروز این ضایعات در اطفال نسبت به بزرگسالان کمتر گزارش شده است. در صورتی که راش های ایجاد شده خفیف تا متوسط باشد، می توان درمان با آتازاناویر را ادامه داد ( ضایعات ایجاد شده می تواند به صورت خودبه خودی بهبود یابد). در مواردی که راش های ایجاد شده شدید باشد، باید درمان دارویی را قطع نمود.
در کودکان مصرف دارو می تواند باعث ایجاد سرفه شود. همچنین مصرف دارو ممکن است باعث تب شود که در اطفال در مقایسه با افراد بزرگسال، شیوع تب بیشتر است.

توصیه های دارویی آتازاناویر

1- بارداری و شیردهی
• دستورالعمل‌های بهداشت و خدمات انسانی (HHS) در خانم های مبتلا به عفونت HIV که در تلاش برای باردار شدن هستند، آتازاناویر در ترکیب با دوز پایین ریتوناویر را به عنوان یک مهارکننده پروتئاز انتخابی برای این بیماران پیشنهاد می کنند. اگرچه، آتازاناویر همراه با کوبی سیستات را برای بیمارانی که قصد بارداری دارند، توصیه نمی کنند.
• بیماران مبتلا به عفونت HIV که قصد بارداری ندارند، با در نظر گرفتن تداخلات دارویی احتمالی و موارد منع مصرف روش مورد استفاده، می توانند از هر نوع روش پیشگیری از بارداری در دسترس استفاده کنند.
• پایین نگه داشتن لود ویروس کمتر از حد تشخیصی با استفاده از داروهای آنتی رترووایرال (ART) و در صورت نیاز تعدیل دوز و داروهای مورد مصرف در تمام بیماران مبتلا به عفونت HIV که قصد بارداری دارند توصیه می‌شود. بهبود سلامت فردی که باردار می شود و همچنین ارزیابی و بررسی خطرات و مزایای بالقوه داروهای ART در طی دوران بارداری، قبل از اقدام به بارداری توصیه می شود.
بارداری:
 آتازاناویر به میزان کمی از جفت انسان عبور کرده و به جنین می رسد. به گونه ای که غلظت دارو در خون بند ناف 13 تا 21 درصد غلظت سرمی مادر در هنگام زایمان گزارش شده است.
 بر اساس اطلاعات جمع آوری شده استفاده از داروهای ضد رتروویروس، با افزایش عوارض تراتوژنیک همراه نبوده است. درمان مادر با داروهای ضدرتروویروس (ART) ممکن است با پیامدهای نامطلوبی همچون زایمان زودرس، مرده‌زایی، وزن کم هنگام تولد و جثه کوچکتر نسبت به سایر نوزادان همسن، همراه باشد. خطرات جدیتر ممکن است ناشی از عوامل وابسته به مادر مانند شدت بیماری، سن بارداری در زمان شروع درمان و رژیم ART مورد استفاده باشد، بنابراین نظارت دقیق جنین توصیه می شود. از آنجایی که مزایای واضحی جهت شروع درمان وجود دارد، نباید به دلیل نگرانی در مورد پیامدهای نامطلوبی که ممکن است نوزاد را درگیر کند از شروع رژیم درمانی ART مادر خودداری شود. پیگیری طولانی مدت برای تمام نوزادانی که در معرض داروهای ضد رتروویروسی قرار داشته اند توصیه می شود. کودکانی که عفونت HIV در آنها تشخیص داده نشده است اما در داخل رحم یا در دوران نوزادی در معرض داروهای ART قرار گرفته‌اند و دچار ناهنجاری‌های قابل توجهی در ارگان های خود به ویژه در سیستم عصبی مرکزی و قلب، با علل ناشناخته شده‌اند، باید از نظر اختلالات متابولیکی ارزیابی شوند. در نوزادان متولد شده به دنبال مواجهه داخل رحمی با آتازاناویر، ممکن است هایپربیلی‌روبینمی و هیپوگلیسمی رخ دهد، اگرچه داده ها متناقض هستند. احتمالا اختلالات کبدی و دیابت بارداری در خانم های بارداری که مهارکننده های پروتئاز مصرف می کنند افزایش می یابد. در اوایل بارداری در بیمارانی که قبل از بارداری، شروع به استفاده از داروهای مهارکننده پروتئاز کرده‌اند، انجام آزمایشات غربالگری جهت ارزیابی ابتلا به دیابت را در نظر بگیرید.
 استفاده از آتازاناویر به تنهایی در دوران بارداری توصیه نمی شود. دستورالعمل های بهداشت و خدمات انسانی (HHS)، جهت درمان بیماران باردار مبتلا به عفونت HIV که سابقه مصرف داروهای ضدرتروویروسی را ندارند، یا در بیمارانی که سابقه مصرف داروهای ضدرتروویروس را داشته و مجددا شروع به مصرف این داروها کرده اند و یا در بیمارانی که به دلیلی از جمله عدم تحمل سایر داروها یا عدم پاسخ مناسب ویروس به سایر درمان ها، نیازمند دریافت داروهای جدید هستند، آتازاناویر در ترکیب با دوز پایین ریتوناویر را به عنوان رژیم انتخابی مهار کننده پروتئاز توصیه می کند. علاوه بر این، بیمارانی که در حین مصرف آتازاناویر باردار می شوند، در صورت سرکوب مناسب لود ویروسی و همچنین تحمل رژیم دارویی، می توانند به رژیم درمانی خود ادامه دهند. آتازاناویر در ترکیب با دوز پایین کوبی سیستات جهت استفاده در دوران بارداری توصیه نمی شود. در صورت شروع حاملگی در طی مصرف رژیم آتازاناویر و کوبی سیستات، توصیه می شود رژیم دارویی به ترکیب آتازاناویر و ریتوناویر تغییر یابد. در صورت ادامه درمان با رژیم دارویی آتازاناویر و
کوبی سیستات در بیمارانی که از نظر لود ویروسی سرکوب شده اند، توصیه به بررسی مکرر لود ویروسی می شود.
 مطالعات فارماکوکینتیکی نشان می دهد که دوز استاندارد دارو در طی دوران بارداری ممکن است باعث کاهش غلظت پلاسمایی دارو شود و برخی از متخصصین توصیه می کنند که دوز دارو در سه ماهه دوم و سوم افزایش یابد؛ اگرچه شرکت سازنده توصیه می کند که افزایش دوز دارو فقط در مواردی لازم است که همزمان با آتازاناویر از آنتاگونیست های گیرنده H2 یا تنوفوویر دیزوپروکسیل فومارات در بیماران با سابقه مصرف داروهای ضدرتروویروسی استفاده می شود. ارزیابی پاسخ بالینی می تواند کمک کننده باشد. در صورت استفاده همزمان از تنوفوویر دیزوپروکسیل فومارات و آنتاگونیست های گیرنده H2، مصرف آتازاناویر توصیه نمی شود.
 دریافت رژیم ART برای همه افراد باردار مبتلا به عفونت HIV جهت افزایش میزان سلامتی آنها ، پایین نگه داشتن لود ویروسی زیر حد تشخیص و کاهش خطر انتقال پری ناتال توصیه می شود. بنابراین پس از بحث در مورد خطرات بالقوه و همچنین مزایای رژیم دارویی در طی دوران بارداری، با در نظر گرفتن شرایط فردی درمان باید صورت پذیرد. بیمارانی که قبل از بارداری از سایر رژیم‌های درمانی سرکوب‌کننده ویروس استفاده می کردند، با در نظر گرفتن پیامدهای حین بارداری و داده‌های فارماکوکینتیک، ممکن است همان رژیم را ادامه دهند. رژیم ART دریافتی در طی دوران بارداری را می توان پس از زایمان اصلاح کرد.
شیردهی:
 آتازاناویر در شیر ترشح می شود.
 درمان ضدرتروویروسی مادر یا نوزاد خطر انتقال HIV پس از تولد را به طور کامل از بین نمی برد. علاوه بر این، علیرغم درمان مادر، ویروس های مقاوم به کلاس های مختلف دارویی در شیرخواران شیرده شناسایی و گزارش شده است.
 طبق مطالعات انجام شده و دستورالعمل های موجود، تغذیه نوزاد با شیر مادر آلوده به عفونت HIV توصیه نمی شود.