تربوتالین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف تربوتالین

تربوتالين براي درمان آسم و ساير حالات توام با انسداد برگشت پذير راههاي تنفسي و همچنين براي پيشگيري از زايمان زودرس بكار مي رود.

مکانیسم اثر تربوتالین

اين دارو يك آمين مقلد سمپاتيك با اثر مستقيم بر روي گيرنده هاي بتاآدرنرژيك بوده و موجب شل شدن عضلات صاف نايژه ها مي گردد.

فارماکوکینتیک تربوتالین

متابوليسم دارو كبدي است و توسط كليه ها از بدن دفع مي شود.حدود 50-33 درصد از يك مقدار مصرف خوراكي جذب مي شود. ميزان جذب توسط غذا كاهش مي يابد. اثر تربوتالين پس از 2-1 ساعت شروع و طي 3-2 ساعت به حداكثر مي رسد و مدت اثر آن 8-4 ساعت است. از راه استنشاقي، اثر دارو پس از 30-5 دقيقه شروع و طي 2-1 ساعت به حداكثر مي رسد و مدت اثر آن 6-3 ساعت مي باشد. از راه تزريقي، اثر دارو پس از 15 دقيقه شروع و طي 60-30 دقيقه به حداكثر مي رسد و مدت اثر آن 4-5/1 ساعت است. تربوتالين از طريق زيرجلدي جذب مي شود.

عوارض جانبی تربوتالین

عوارض شایع (%10<):
سیستم اعصاب مرکزی: عصبانیت، بی قراری
غدد درون ریز و متابولیسم: کاهش پتاسیم سرم، افزایش گلوکز سرم
عصبی، عضلانی و اسکلتی: لرزش
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: افزایش فشارخون، تاکی کاردی
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، خواب آلودگی، سردرد، بی خوابی
پوستی: افزایش تعریق
گوارشی: اختلال چشایی، تهوع، استفراغ، خشکی دهان
عصبی، عضلانی و اسکلتی: کرامپ عضلانی، ضعف

تداخلات دارویی تربوتالین

*مشخصات کلی تداخلات:
- تشدید افزایش قندخون
- تشدید کاهش قندخون
- تشدید هیپوکالمی
- تشدید اثرات افزاینده فشارخون

تداخلات رده X (پرهیز):
بتابلاکرها غیراختصاصی، لوکساپین

کاهش اثرات داروها توسط تربوتالین:
متاکولین

کاهش اثرات تربوتالین توسط داروها:
بتابلاکرها (اختصاصی برای گیرنده بتا 1 و غیراختصاصی)، بتاهیستین

افزایش اثرات داروها توسط تربوتالین:
آتوسیبان، دوکسوفیلین، هالوپریدول، دیورتیک های لوپ، لوکساپین، افزایش‌دهنده‌های فاصلهQT (بیشترین خطر)، سولریامفتول، سمپاتومیمتیک ها، تیازیدها و دیورتیک های شبه تیازیدی

افزایش اثرات تربوتالین توسط داروها:
آتوموکستین، فراورده‌های حاوی کانابینوئید، کوکائین (موضعی)، گوانتیدین، لینزولید، مهارکننده‌های مونو آمین اکسیداز، تدیزولید، ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای

تداخل با غذا:
ذکر نشده است.

هشدار ها تربوتالین

1. درصورت وجود بيماري هاي قلبي- عروقي شامل آريتمي قلبي، عدم كفايت ميوكارد و عروق كرونر، افزايش فشار خون، ديابت، پركاري تيروئيد، كتواسيدوز، فئوكروموسيتوم، حملات صرع (يا سابقه آن) و حساسيت به داروهاي مقلد سمپاتيك، اين دارو با احتياط مصرف شود.
2. درمان با محرك هاي گيرنده بتادو آدرنرژيك ممكن است باعث كاهش شديد پتاسيم سرم شود. اين اثر درنتيجه مصرف همزمان با تئوفيلين، كورتيكوستروئيدها، داروهاي مدر و بوسيله هيپوكسي ممكن است تشديد شود.