دسفلوران

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف دسفلوران

اين دارو يك داروي بيهوشي هالوژني است كه از طريق استنشاقي تجويز مي‌گردد و فعاليت آن مشابه با هالوتان مي‌باشد. حداقل غلظت آلوئولار(MAC) دارو از 6% در افراد مسن تا حدود 11% در اطفال متغير است . از غلظت‌هاي باليني غير آتش گير و غير منفجر شونده است اما به خاطر نقطه جوش پايين آن بايد در يك سيستم بسته چرخشي مورد استفاده واقع شود. از آن جهت ايجاد و نگهداري بيهوشي عمومي استفاده مي‌شود اما مصرف آن در كودكان توصيه نمي‌شود. جهت ايجاد بيهوشي جراحي در 2 تا 4 دقيقه غلظت‌هاي 4 تا 11% V/V پيشنهاد مي‌شوند و جهت حفظ بيهوشي غلظت‌هاي 2 تا 6% V/V همراه با اكسيد نيروژن يا 5/2 تا 5/8% V/V در اكسيژن يا هواي غني از اكسيژن كاربرد دارد.
غلظت‌هاي بالاتر نيز استفاده مي‌شوند اما مهم است كه مطمئن شويم كه اكسيژن رساني كافي صورت مي‌پذيرد و غلظت‌هاي بالاتر از 17% V/V توصيه نمي‌شوند. همانند ديگر داروهاي بيهوشي هالوژني، مكمل‌هاي مسدود كننده نوروماسكولار مورد نياز است. بهبود از بيهوشي در اين مورد بسيار سريع‌تر از ديگر داروهاي بيهوشي هالوژني رخ مي‌دهد.

مکانیسم اثر دسفلوران

دسفلوران فعالیت کانال پس سیناپسی مهاری را افزایش می دهد و فعالیت سیناپسی تحریکی را مهار می کند که منجر به بیهوشی عمومی می شود.

فارماکوکینتیک دسفلوران

متعاقب تجويز استنشاقي، جذب، توزيع و حذف آن نسبت به ديگر داروهاي بيهوشي هالوژني مثل ايزوفلوران يا هالوتان، سريع‌تر صورت مي‌گيرند. عمدتاً به صورت تغيير نكرده از طريق ريه‌ها دفع مي‌شود و مقدار كمي از طريق پوست منتشر مي‌شود. حدود 2% درصد دوز تجويز شده در كبد متابوليزه مي‌گردد و در سرم و ادرار اين بيماران اسيد تري كلرواستيك يافت شده است.

منع مصرف دسفلوران

حساسیت به دسفلوران، سایر عوامل هالوژنه یا هر جزء از فرمولاسیون؛ استعداد ژنتیکی شناخته شده یا مشکوک به هیپرترمی بدخیم؛ بیمارانی که بیهوشی عمومی در آنها منع مصرف دارد. القای بیهوشی در بیماران اطفال؛ سابقه نارسایی متوسط ​​تا شدید کبدی.

عوارض جانبی دسفلوران

همانند ديگر بيهوش كننده‌هاي هالوژني، دپريسون تنفسي، افت فشار خون و آريتمي‌ها مي‌توانند رخ دهند. در افراد مستعد ندرتاً باعث بدتر شدن هايپرترمي بدخيم مي‌شود.
ميوكاردرا نسبت به سمپاتوميمتيك‌ها به نسبت هالوتان و يا انفلوران كمتر حساس مي‌كند. در دوره بعد از عمل جراحي حالت تهوع و استفراغ گزارش شده است. باعث بروزاپنه، سرفه و لارنگواسپام مي‌گردد.
بنابراين در بيماران بخش اطفال توصيه نمي‌شود. اين دارو مي‌تواند فشار مايع مغزي نخاعي را افزايش دهد و در بيماران داراي خطر فشار داخل مغزي بالا بايد با احتياط مصرف شود.

تداخلات دارویی دسفلوران

اين دارو اثر مسدود كننده‌هاي رقابتي نوروماسكولار مثل آتروکوریوم را افزايش مي‌دهد. در افراد مصرف كننده اوپوئيدها،بنزوديازپين‌ها و ديگر آرام بخش‌ها دوزهاي كمتري از دسولفیران بايد تجويز گردد. اگر در طي استفاده از اين دارو جهت بيهوشي، آدرنالين و يا ديگر سمپاتوميمتيك‌ها تجويز مي‌شوند بايد مراقب بود.