دروندارون

معرفی دروندارون

دروندارون یک داروی تجویزی است که برای کنترل ریتم قلب در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی یا فلاتر دهلیزی استفاده می‌شود. این دارو به حفظ ریتم طبیعی قلب کمک کرده و از عود مجدد آریتمی جلوگیری می‌کند. دروندارون برای بیمارانی که علائم آریتمی دارند اما شرایط پایدار دارند، مناسب است.

این دارو باید تحت نظر پزشک مصرف شود، زیرا ممکن است با داروهای دیگر تداخل داشته باشد یا عوارض جانبی ایجاد کند. بیماران باید به طور منظم تحت نظارت پزشکی قرار گیرند تا از ایمنی و اثربخشی دارو اطمینان حاصل شود. در صورت بروز علائم غیرمعمول مانند تنگی نفس، خستگی شدید یا تورم در پاها، باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف دروندارون

کنترل فیبریشن دهلیز:

• حفظ ریتم سینوسی در بیماران مبتلا به فیبریشن دهلیز پاروکسیسمال یا پایدار
• کاهش دفعات عود آریتمی و نیاز به انتقال فوری به مراکز اورژانسی

درمان آریتمی‌های مرتبط با فلوس قلبی:

• کاهش خطر عوارض قلبی ناشی از اختلالات ریتم
• بهبود پایداری هِمودینامیکی در بیماران انتخاب‌شده

استفاده در بیماران بدون نارسایی قلبی شدید:

• انتخاب مناسب در بیمارانی که سابقه نارسایی قلبی پیشرفته ندارند و می‌توانند از اثرات مثبت دارو بهره‌مند شوند.

مکانیسم اثر دروندارون

مهار کانال‌های یونی:

• کاهش فعالیت کانال‌های پتاسیمی، سدیم و کلسیم که منجر به طولانی شدن بازسازی پتانسیل عمل و تثبیت ریتم قلب می‌شود

اثر ضد آدرنالژیک:

• کاهش پاسخ‌های عصبی آدرنالژیک که موجب کاهش تحریکات خودتنظیمی سلول‌های قلبی می‌گردد.

کاهش خودتنظیمی اتوماتیک:

• با مهار فعالیت‌های اتوماتیک سلول‌های سینوسی و آتریفلیسیپیتال، ثبات ریتم قلبی بهبود یافته و احتمال عود آریتمی کاهش می‌یابد.

توضیحات تکمیلی:

• این مکانیسم‌های ترکیبی موجب می‌شوند دروندارون به عنوان یک داروی ضد آریتمیک با اثر چندگانه، همزمان هم اثر الکتروفیزیولوژیک و هم اثرات مدافعتی علیه آریتمی را ارائه دهد. استفاده از این دارو به ویژه در بیماران انتخاب‌شده که فاقد نارسایی قلبی شدید هستند، نتایج مطلوبی را به همراه دارد.

فارماکوکینتیک دروندارون

1. جذب:

• دروندارون به‌صورت خوراکی تجویز شده و جذب آن از دستگاه گوارش نسبتاً متغیر و متوسط است.
• زیست‌دسترس نسبی پایین (حدود 4 تا 24 درصد) اما با تجویز مکرر، سطح پلاسمایی پایداری ایجاد می‌کند.

2. توزیع:

• حجم توزیع بالا نشان‌دهنده نفوذ عمیق دارو در بافت‌های قلبی و عروقی است.
• وابستگی شدید به پروتئین‌های پلاسما، به ویژه آلبومین، که توزیع دارو را تنظیم می‌کند.

3. متابولیسم:

• دارو عمدتاً توسط آنزیم‌های کبدی (به ویژه CYP3A4) متابولیزه می‌شود.
• متابولیت‌های حاصل ممکن است دارای اثرات دارویی مشابه یا کمتر از داروی اصلی باشند.

4. دفع:

• حذف دارو به‌طور عمده از طریق مسیرهای صفراوی و کلیوی انجام می‌شود.
• نیمه‌زندگی نسبی (حدود 24 ساعت) امکان تنظیم دوز مناسب و اثرات درمانی پایدار را فراهم می‌آورد.

منع مصرف دروندارون

سابقه حساسیت به دروندارون یا داروهای مشابه (مانند آمیدارون):

• واکنش‌های آلرژیک شدید یا آنژیوالدما

بیماری‌های قلبی همراه با نارسایی شدید:

• بیماران با نارسایی قلبی با کسر افسژن پایین یا سابقه اخلالات هِمودینامیکی پیشرفته

سندرم طولانی شدن QT یا اختلالات جدی ریتم قلبی:

• وجود خطرات جدی در زمینه ناهنجاری‌های الکتریکی قلب

اختلالات شدید کبدی یا کلیوی:

• عملکرد ضعیف کبد یا کلیه که مانع متابولیسم و دفع صحیح دارو گردد.

عوارض جانبی دروندارون

اختلالات گوارشی:

• تهوع، استفراغ و اسهال در حدود 10–15٪ از بیماران

برادی کاردیا و افت فشار خون:

• در حدود 5–10٪ از بیماران، به ویژه در ابتدای درمان

سردرد و سرگیجه:

• گزارش‌های سرگیجه در حدود 5–10٪ از بیماران

اختلالات الکتریکی قلبی (مانند طولانی شدن QT):

• در حدود 1–2٪ از بیماران، که نیاز به پایش دقیق ECG دارد.

واکنش‌های آلرژیک:

• به صورت نادر (کمتر از 1٪) گزارش شده و ممکن است شامل خارش یا آنژیوالدما باشد.

تداخلات دارویی دروندارون

تداخلات داروهای مهارکننده CYP3A4:

• مصرف همزمان با داروهایی مانند کتوکونازول یا ایتراکونازول می‌تواند منجر به افزایش سطح دروندارون و خطر عوارض گردد.

تداخل با داروهای افزایش‌دهنده QT:

• استفاده همزمان با داروهایی مانند آمیتریپتیلین یا سایر ضد آریتمیک‌های مشابه، ممکن است خطر اختلالات الکتریکی قلبی (مانند طولانی شدن QT) را افزایش دهد.

تداخل با دیورتیک‌ها و داروهای تنظیم‌کننده الکترولیت:

• مصرف همزمان با دیورتیک‌های تهاجمی ممکن است تغییر در تعادل الکترولیتی (به ویژه پتاسیم) ایجاد کند و بر عملکرد قلب تأثیر گذارد.

تداخل با سایر داروهای ضد آریتمیک:

• استفاده همزمان با داروهای مشابه می‌تواند اثرات هم‌پوشانی داشته و خطر برادی کاردیا یا اختلالات ریتمی را افزایش دهد.

هشدار ها دروندارون

خطر افت فشار خون و برادی کاردیا:

• پایش منظم فشار خون و ضربان قلب به ویژه در ابتدای درمان توصیه می‌شود.

هشدار در بیماران با نارسایی قلبی:

• استفاده از دارو در بیماران با نارسایی قلبی پیشرفته یا کاهش شدید عملکرد بطن چپ منع شده و در صورت لزوم با دقت بسیار بالا باید تجویز شود.

تغییرات الکتریکی قلبی (QT طولانی):

• پایش دقیق الکتروکاردیوگرام (ECG) برای شناسایی زودهنگام تغییرات خطرناک در ریتم قلبی

احتیاط در مصرف همزمان با سایر داروهای تغییر دهنده ریتم:

• استفاده همزمان با داروهای دیگری که اثرات الکتروفیزیولوژیک دارند، ممکن است خطرات جدی را افزایش دهد.

توصیه های دارویی دروندارون

1. برای بیمار:

• مصرف دروندارون تنها تحت نظارت پزشک متخصص صورت گیرد؛ از تغییر دوز یا قطع ناگهانی دارو خودداری کنید.
• پایبندی به زمان‌بندی مصرف و مراجعه منظم جهت پایش علائم و آزمایش‌های مرتبط (مانند ECG و آزمایش‌های عملکرد کبدی) توصیه می‌شود.

• در صورت بروز علائمی مانند سرگیجه شدید، افت ناگهانی فشار خون، یا علائم آلرژیک (مثلاً خارش یا تورم) فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
• رعایت توصیه‌های تغذیه‌ای و اجتناب از مصرف همزمان مکمل‌های دارویی بدون مشاوره پزشک، از الزامات مصرف ایمن این دارو است.

2. برای پزشک:

• بررسی دقیق تاریخچه پزشکی، عملکرد قلبی و شاخص‌های همودینامیکی قبل از تجویز دروندارون از اهمیت بالایی برخوردار است.
• انتخاب بیماران مناسب (بدون نارسایی قلبی پیشرفته یا اختلالات شدید الکتریکی) جهت بهره‌مندی از اثرات مثبت دارو توصیه می‌شود.

• نظارت دقیق بر علائم حیاتی، انجام دوره‌ای ECG و آزمایش‌های عملکرد کبدی و کلیوی برای تنظیم دوز و شناسایی زودهنگام عوارض ضروری است.
• هماهنگی با سایر تخصص‌ها در مدیریت تداخلات دارویی و پایش تغییرات بالینی، از راهکارهای کلیدی در استفاده بهینه از دروندارون می‌باشد.