بمپدوئیک اسید

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف بمپدوئیک اسید

-بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک، تایید شده
-هایپرکلسترولمی هتروزیگوس خانوادگی

بمپدوئیک اسید یک داروی ضدچربی خوراکی و مهارکننده آنزیم آدنوزین تری فسفات-سیترات لیاز (ACL) است که برای کاهش سطح کلسترول LDL در بیماران مبتلا به هیپرکلسترولمی، به ویژه آنهایی که نمی توانند استاتین ها را تحمل کنند یا نیاز به کاهش مقدار بیشتری LDL دارند، استفاده می شود.
این دارو با مهار ATP سیترات لیاز، آنزیمی که در سنتز کلسترول در کبد نقش دارد، عمل می کند.
بمپدوئیک اسید که به طور کلی به خوبی تحمل می‌شود، اغلب در کنار سایر درمان های کاهش دهنده چربی خون تجویز می شود و نشان داده شده است که به طور قابل توجهی کلسترول نوع LDL را کاهش می دهد و در نتیجه به کاهش خطر حوادث قلبی عروقی کمک می نماید.
این دارو با نام تجاری نکسلتول (Nexletol) در دنیا معروف است و به صورت قرص خوراکی ۱۸۰ میلی‌گرمی عرضه می‌شود.
توصیه می شود استفاده از این دارو همراه با استاتین درمانی با حداکثر مقدار تحمل باشد.

مکانیسم اثر بمپدوئیک اسید

بمپدوئیک اسید یک مهارکننده آدنوزین تری فسفات-سیترات لیاز (ACL) است که با مهار سنتز کلسترول در کبد، سطح کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL-C) را کاهش می دهد. ACL آنزیم بالادستی 3-هیدروکسی-3-متیل-گلوتاریل-کوآنزیم A ردوکتاز در مسیر بیوسنتز کلسترول است. بمپدوئیک اسید و متابولیت فعال آن، ESP15228، به فعال سازی کوآنزیم A (CoA) توسط آسیل-CoA سنتتاز 1 (ACSVL1) با زنجیره بسیار بلند به ترتیب به ETC-1002-CoA و ESP15228-CoA نیاز دارند. ACSVL1 عمدتاً در کبد بیان می شود. مهار ACL توسط ETC-1002-CoA منجر به کاهش سنتز کلسترول در کبد و کاهش سطح LDL-C در خون از طریق تنظیم گیرنده های LDL می شود.

فارماکوکینتیک بمپدوئیک اسید

متابولیسم: کبدی؛ عمدتاً از طریق متابولیسم آسیل گلوکوروناید به طور برگشت‌پذیر که توسط آنزیم آلدو کتو ردوکتاز به یک متابولیت فعال (ESP15228) تبدیل می شود که همچنین به یک گلوکورونید کانژوگه تبدیل می شود.
اتصال به پروتئین: ۹۹/۳ درصد به پروتئین‌های پلاسما
نیمه‌عمر حذف: ۲۱ ± ۱۱ ساعت
مدت زمان رسیدن به پیک: ۳/۵ ساعت
دفع: مدفوع (۳۰درصد؛ کمتر از ۵ درصد بدون ‌تغییر)؛ ادرار (۵درصد بدون تغییر/ حدود ۷۰ درصد دوز کامل به عنوان بمپدوئیک اسید و متابولیت‌های آن است.

منع مصرف بمپدوئیک اسید

موردی ذکر نشده

موارد احتیاط:
-سابقه نقرس
-افراد مسن (افزایش ریسک پارگی تاندون)
-مصرف همزمان کورتیکواستروئیدها یا فلوروکینولون‌ها
-نارسایی کلیوی
-سابقه مشکلات تاندون

عوارض جانبی بمپدوئیک اسید

عوارض شایع:
عفونت تنفسی،‌ اسپاسم عضلانی، هایپراوریسمی،‌کمر درد، درد شکمی، برونشیت، در اندام های انتهایی، برونشیت، آنمی، افزایش آنزیم‌های کبدی، نقرس، هایپرپلازی خوشخیم پروستات (BPH)

عوارض جدی:
پارگی تاندون

تداخلات دارویی بمپدوئیک اسید

مکانیسم کلی تداخلات:
-سوبسترای OAT1/3
-مهار OATP1B1/1B3 (SLCO1B1/1B3)
منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
آسوناپرویر، الاگولیکس، استرادیول و نورتیندرون، الباسویر و گرازوپرویر، روفناسین، واکسیلاپرویر

افزایش اثرداروها توسط بمپدوئیک اسید:
آسوناپرویر، اتوجپانت، برینسیدوفوویر،‌الاگولیکس، الاگولیکس، استرادیول و نورتیندرون، الباسویر و گرازوپرویر، الوکسادولین، پراواستاتین، روفناسین، سیمواستاتین، واکسیلاپرویر

داروهایی که سطح خونی بمپدوئیک اسید را بالا می برند:
تداخل معناداری گزارش نگردیده‌است.

کاهش اثرات داروها توسط بمپدوئیک اسید:
تداخل معناداری گزارش نگردیده‌است.

داروهایی که سطح بمپدوئیک اسید را کاهش می دهند:
تداخل معناداری گزارش نگردیده‌است.

توصیه های دارویی بمپدوئیک اسید

-قرص بمپدوئیک اسید یک بار در روز بدون توجه به زمان صرف غذا مصرف می‌شود.
-بر اساس مکانیسم اثر، قرار گرفتن در معرض بمپدوئیک اسید در داخل رحم می‌تواند باعث آسیب به جنین شود. به طور کلی، در صورت وقوع حاملگی، لازم است مصرف بمپدوئیک اسید قطع شود و در صورت نیاز به درمان در این دوران، سایر گزینه‌های درمانی مناسب تر ترجیح داده می‌شوند.
-ترشح بمپدوئیک اسید در شیر مادر مشخص نیست اما به دلیل احتمال بروز عوارض جانبی جدی در شیرخواری که با شیر مادر تغذیه می شود، شیردهی توسط کارخانه سازنده توصیه نمی شود. در صورت نیاز به درمان در بیمار شیرده، سایر درمان‌های جایگزین ارجح می‌باشند.
-مواردی هایپراوریسمی و نقرس در بیماران مصرف کننده بمپدوئیک اسید رخ داده است.این عارضه که معمولاً در ۴ هفته نخست درمان بروز می‌کند و در طول درمان ادامه می یابد، وابسته به دوز بوده و مربوط به عمل فارماکولوژیک این دارو می‌باشد که با مهار OAT2 توبولار می‌تواند سطح اسید اوریک خون را افزایش دهد. از موارد خطر ابتلا به این عوارص می‌توان به سابقه قبلی نقرس اشاره کرد.
-سطح چربی خون بیمار در ۸ تا ۱۲ هفته پس از شروع درمان کنترل شود.
-علائم/نشانه‌های هیپراوریسمی در بیماران پایش شود و ارزیابی سطح اسید اوریک به صورت دوره‌ای انجام شود.
- علائم/نشانه‌های تاندونوپاتی یا پارگی تاندون (مانند درد مفاصل، تورم، التهاب) در بیمار بررسی شود. همچنین به بیمار در مورد این عوارض آموزش‌های لازم داده شود،