ویلداگلیپتین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف ویلداگلیپتین

+دیابت نوع دو، درمان

ویلداگلیپتین یک داروی ضد دیابت از دسته‌ی مهارکنندگان دی‌پپتیدیل پپتیداز۴(DPP-4) می‌باشد که برای کنترل دیابت نوع دو به عنوان درمان دارویی در کنار تغییر رژیم غذایی و تحرک بدنی، به صورت تک دارویی یا در کنار سایر داروهای کنترل قندخون استفاده می‌شود.
در مطالعات بالینی، خطر بروز افت قندخون با ویلداگلیپتین نسبتاً کم ارزیابی شده‌است.
ویلداگلیپتین در سال ۲۰۰۸توسط آژانس دارویی اروپا جهت درمان دیابت نوع دو در بزرگسالان تایید شد و در آمریکا همچنان تحت بررسی می‌باشد.
این دارو‌یا نام تجاری Galvus معروف شد و به صورت قرص خوراکی ۵۰میلی‌گرمی عرضه می‌شود.
این دارو همچنین در ترکیب با داروی متفورمین تولید می‌شود.

مکانیسم اثر ویلداگلیپتین

ویلداگلیپتین با مهار آنزیم دی‌پپتیدیل پپتیداز۴ (DPP-4) موجب افزایش سطح اینکرتین در خون که مسئول تنظیم آزادسازی انسولین در خون است، می‌گردد و به صورت غیر مستقیم منجر به افزایش انسولین خون و در نتیجه کاهش قندخون خصوصاً پس از غذا می شود.
هورمون های اینکرتین(مانند پپتید-۱ شبه گلوکاگونی GLP-1 و پلی‌پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز GIP) با افزایش سنتز انسولین و آزادسازی پانکراسی آن از سلول‌های بتا و کاهش ترشح گلوکاگون از سلول‌های آلفای پانکراس موجب تنظیم هومستاز گلوکز می‌شوند.
علاوه برآن، کاهش ترشح گلوکاگون منجر به کاهش کاهش تولید گلوکز کبدی نیز می‌شود.
در حالت طبیعی، هورمون‌های اینکرتین در طول روز در روده آزاد می‌شوند و در پاسخ به صرف غذا ، افزایش پیدا می‌کنند. این هورمون‌ها توسط آنزیم DPP-4به سرعت غیرفعال می‌شوند.

فارماکوکینتیک ویلداگلیپتین

متابولیسم: ۶۹درصد دوز مصرفی متابولیزه می‌شود(۵۷درصد به متابولیت غیرفعال هیدرولیز می‌شود)؛توسط سیستم CYP450 متابولیزه نمی‌شود.
جذب:سریع
اتصال به پروتئین:۹/۳٪
فراهمی زیستی:۸۵درصد
دفع:ادرار(۸۵درصد، ۲۳درصد به صورت تغییر نیافته)؛ مدفوع(۱۵درصد)
نیمه‌عمر حذف: حدود ۳ساعت
مدت زمان رسیدن به پیک:۱/۷۵ ساعت (ناشتا)؛۲/۵ساعت (همراه غذا)

منع مصرف ویلداگلیپتین

-سابقه‌ی حساسیت به این دارو یا داروهای مشابه و یا سایر اجزای فرمولاسیون
-نارسایی کبدی: ALTیا AST بیشتر از ۲/۵برابر سطح نرمال پیش از شروع درمان، بیشتر از ۳برابر سطح طبیعی در مدت درمان با ویلداگلیپتین
-دیابت نوع یک
-کتواسیدوز دیابتی

موارد احتیاط:
-مشکلات کبدی
-مشکلات کلیوی متوسط تا شدید و eGFR <45
-افراد در خطر نارسایی قلبی
-سابقه پانکراتیت
-افراد تحت جراحی‌های چاقی

عوارض جانبی ویلداگلیپتین

عوارض شایع:
سرگیجه
عوارض جدی:
افزایش آنزیم‌های کبدی، آرترالژی، بلوس پمفیگوئید، یبوست، درماتیت اکسفولیاتیو، هپاتیت(برگشت‌پذیر)، افت قندخون، میالژی، پانکراتیت، ادم محیطی، عفونت دستگاه تنفس فوقانی، کهیر

تداخلات دارویی ویلداگلیپتین

مکانیسم کلی تداخلات:
نامشخص

منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
تداخل معناداری گزارش نشده‌است.

تداخلات ماژور:
آلفا لیپوئیکوم اسیدوم، فلورکینولون‌ها، کلروکین، انوکساسین، فلومکوئین، هیدروکسی‌کلروکین، لانرئوتاید، اوکترئوتاید، پازیرئوتاید، سدیم تیوکتات، تیوکتیک اسید

تداخلات متوسط:
آسبوتولول، آتنولول، بنازپریل، بتاکسولول، بیزوپرولول،کاپتوپریل، کارتلول، کارودیلول، سلیپرولول، کلروتیازید، کلرتالیدون، انالاپریل، انالاپریلات، اسمولول، فوزینوپریل، فوروزماید، هیدروکلروتیازید، هیدروفلومتیازید، اینداپامید، انسولین(انواع)، لابتالول، لووبونولول، لیزینوپریل، متی‌پرانولول، متولازون، متوپرولول، موئگزیپریل، نادولول، نبیوولول، اکس‌پرنولول،پن‌بوتولول، پریندوپریل، پیندولول، پلی‌تیازید، پراکتولول، پراملینیتاید، پروپرانولول، کوئیناپریل، رامیپریل، سوتالول، تیمولول، تراندولاپریل، تریامترن، زوفنوپریل

افزایش اثرداروها توسط ویلداگلیپتین:
مهارکنندگان آنزیم مبدل آنژیوتانسین، عوامل کاهنده‌ی قندخون، انسولین‌ها، سولفونیل اوره‌ها

داروهایی که سطح خونی ویلداگلیپتین را بالا می برند:
آلفا لیپوئیک اسید، آندروژن‌ها، بتابلاکرها، بورتزومیب، ضدویروس با اثرمستقیم (HCV)، گوانتیدین، قارچ مایتاکه، مهارکنندگان مونوآمین‌اکسیداز، پگ‌ویزومانت، پروتیونامید، کینولون‌ها، سالیسیلات‌ها، مهارکنندگان اختصاصی بازجذب سروتونین

کاهش اثرات داروها توسط ویلداگلیپتین:
تداخل معناداری گزارش نشده‌است.

داروهایی که سطح ویلداگلیپتین را کاهش می دهند:
بتابلاکرها، بورتزومیب، عوامل افزاینده قندخون، کینولون‌ها، ریتودرین، دیورتیک‌های تیازیدی و شبه‌تیازیدی

تداخل با غذا:
مصرف غذا زمان رسیدن به پیک غلظت را به تاخیر می‌اندازد و حداکثر غلظت را ۱۹درصد کاهش می‌دهد اما نهایتاً بر روی AUC تاثیری ندارد.

هشدار ها ویلداگلیپتین

-این دارو جهت درمان افراد با نارسایی کبدی پیشنهاد نمی‌شود(افراد با ALTیا AST بیشتر از ۲/۵برابر سطح نرمال پیش از شروع درمان). همچنین در صورت افزایش آنزیم‌های کبدی به میزان بیشتر از ۳برابر سطح طبیعی، لازم است درمان با ویلداگلیپتین قطع شود.
-موارد شدید آرترالژی در مدت مصرف داروهای مهارکننده‌ی دی‌پپتیدیل پپتیداز۴ گزارش شده‌است. زمان شروع این عارضه مشخص نیست و‌ممکن است از یک‌روز تا یک سال پس از شروع درمان اتفاق بیفتد.
در صورت بروز آرترالژی(درد های مفصلی شدید) درمان باید متوقف گردد.
-در صورت بروز پانکراتیت و مشکوک بودن بیمار(وجود علائم شدید گوارشی همچون درد شکمی، آنورکسی، تهوع و استفراغ)درمان باید متوقف گردد و اقدامات لازم برای بیمار انجام شود.
-ارزیابی عملکرد کلیه و وضعیت حجم خون بیمار در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی، سالمندان یا بیمارانی که از دیورتیک های لوپ استفاده می‌کنند الزامی است.
-مصرف داروهای مهارکننده‌ی DPP-4 در افراد با نارسایی قلبی با احتیاط انجام شود وبیمار به صورت دوره‌ای پایش گردد.
-در صورت بروز واکنش های آالرژیک درمان باید متوقف گردد و طبق صلاحدید پزشک از داروی جایگزین استفاده شود.
-در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، پزشک ملزم است خطر و مزیت های دارو را بررسی کند و به صورت پیوسته مانیتورینگ مداوم را برای بیمار مد نظر قرار دهد.
همچنین، مواردی مبنی بر بروز عارضه بولوس پمفیگوئید (یک بیماری پوستی غیر شایع) پس از مصرف این دارو ارائه شده است. در صورت بروز این عارضه مصرف دارو باید فورا قطع گردد.

توصیه های دارویی ویلداگلیپتین

-این دارو تداخل قابل ملاحظه‌ای با غذا ندارد و به صورت یک بار در روز صبح‌ها یا دوبار در روز صبح‌ها و عصرها تجویز می‌شود.حداکثر دوز مجاز روزانه‌ی ویلداگلیپتین ۱۰۰میلی‌گرم می‌باشد.
-به علت عدم مشاهده‌ی اثربخشی بیشتر، از درمان چند دارویی در کنار آگونیست‌های گیرنده شبه گلوکاگون پپتید-۱ (GLP-1)خودداری شود. در صورت شروع درمان با این دارو، ممکن است نیاز به کاهش دوز انسولین و/یا محرک‌های ترشح انسولین(سولفونیل‌اوره‌آز، مگلیتیناید‌ها) جهت کاهش خطر افت قند خون باشد.
‏-HbA1c بیمار دست‌کم دوبار در سال در بیماران با قندخون تحت کنترل و ۴بار درسال در بیمارانی که به اهداف درمانی نرسیده‌اند، چک شود.در افرادی که نوسانات قندخون زیادی دارند(مانند کسانی که کمبود ترشح انسولین دارند) یا در بیمارانی که HbA1c آنها با قندخون یا علائمشان تطابق ندارد، حتماً ارزیابی HbA1c همراه با سایر فاکتورهای قندخون انجام شود.
-قندخون ناشتا و بعد غذا توسط بیمار به صورت روزانه چک شود.
-عملکرد کبدی و کلیوی بیمار در ابتدای درمان و سپس به صورت منظم و دوره‌ای ارزیابی شود.
-این دارو انتخاب مناسبی برای خانم‌های مبتلا به دیابت تیپ۲ که تصمیم به بارداری دارند، نمی‌باشد. توصیه می‌شود افراد در سنین باروری در مدت درمان با این دارو از یک روش ضدبارداری مناسب استفاده کنند و در صورت تصمیم به بارداری حتماً پزشک خود را درجریان قرار دهند.
-در دوران بارداری توصیه‌میشود از داروهای جایگزین ویلداگلیپتین جهت کنترل قندبیمار استفاده شود.
-شیردهی در مدت درمان با ویلداگلیپتین توسط کارخانه‌ی سازنده توصیه نمی‌شود.
-به بیمار توصیه شود در صورت مشاهده‌ی علائم پوستی، حتماً به پزشک اطلاع دهد. احتمال بروز عوارض پوستی در آقایان و افراد مسن بیشتر است.
-علائم و نشانه‌های نارسایی قلبی در بیمار پیگیری شود.
-از آنجا که ممکن است برخی قرص‌ها حاوی لاکتوز باشند، لازم است افراد با حساسیت به لاکتوز، به این مورد توجه کنند.
-آنزیم‌های کبدی بیمار پیش از شروع درمان و سپس هر سه ماه یک‌بار در سال نخست درمان و پس از آن به صورت منظم و دوره‌ای (در صورت نیاز) ارزیابی شود.
-بیمار از لحاظ علائم پانکراتیت و نارسایی قلبی تحت نظر باشد.