استامینوفن+ایبوپروفن

استامینوفن+ایبوپروفن چیست؟
یک ترکیب دارویی که از دو‌جز استامینوفن و ایبوپروفن تشکیل شده‌است.
به صورت خوراکی تولید می شود .
و در کنترل دردهای خفیف تا متوسط و تب مصرف می شود.

پیش از مصرف استامینوفن+ایبوپروفن
-در صورت سابقه آلرژی به استامینوفن، ایبوپروفن یا هر داروی مشابه آنها، حتماً پزشک را در جریان قراردهید.
-چنانچه سابقه ی ابتلا به هر مشکل کبدی یا کلیوی دارید، حتماً پزشک خود را در جریان قرار دهید.
-چنانچه مبلا به فنیل کتونوریا هستید، پزشک یا داروساز را در جریان قراردهید.(در برخی فرمولاسیون های این ترکیب آسپارتام وجود دارد.)
-پیش از مصرف این ترکیب دارویی برای اطفال، حتماً با پزشک‌مشورت نمایید.
-در صورت بارداری ، تصمیم به بارداری و شیردهی با پزشک خود در مورد شرایط مصرف این ترکیب، صحبت کنید.
-در صورت سابقه سکته قلبی یا مغزی اخیر یا هرگونه مشکل قلبی عروقی، قبل از مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید.
-اگر در حال حاضر از سایر داروهای ضددرد و آسپرین استفاده می کنید، حتماً قبل از خرید دارو، با داروساز در مورد مصرف این داروها صحبت کنید. مصرف چندضدرد به صورت همزمان خطر بروز عوارض گوارشی را افزایش می‌دهد.
-چنانچه سابقه ی آسم تنفسی دارید، پزشک خود را در جریان قرار دهید. ممکن است به این دارو حساسیت بیشتری داشته باشید.
-در مصرف طولانی مدت داروهای ضددرد، امکان خونریزی در بدن شما بیشتر می شود به همین خاطر لازم است محتاط‌تر باشید تا ضربه، آسیب و خراش پوستی کمتری داشته باشید. 

نحوه ی مصرف
-برای کاهش عوارض گوارشی همراه با غذا مصرف شود.
-از جویدن قرص یا باز کردن کپسول ها خودداری شود.(مگر با توصیه پزشک یا داروساز)
-بیشتر اوقات مصرف این دارو در صورت نیاز است و برنامه ی منظمی ندارد اما اگر مصرف آن برای مدت چندروز توسط پزشک توصیه شده است، در صورت فراموشی یک نوبت مصرف، به محض یادآوری دارو را مصرف کنید اگر به نوبت بعدی نزدیک بود از مصرف آن صرف نظر کنید و نوبت های بعدی را طبق روال سابق مصرف نمایید.

توصیه های دارویی در مدت مصرف استامینوفن+ایبوپروفن
-مصرف این دارو به صورت کوتاه مدت و محدود توصیه می شود. و معمولا در این صورت همراه با عارضه ی جدی نیست.
اما مصرف مزمن و طولانی مدت آن میتواند عوارض جدی خصوصاً عوارض کبدی همراه داشته باشد.
-در صورت مشاهده این علائم حتما به پزشک اطلاع دهید :
ادرارتیره، خستگی شدید، از دست دادن اشتها، تهوع، دردشکمی، مدفوع بی رنگ یا خاکستری، استفراغ، زردی پوست، احتباس ادرار (عدم توانایی در دفع)،تغییر در حجم ادرار روزانه، حساسیت شدید پوستی( لکه های قرمز با خارش و تورم و پوسته ریزی همراه یا بدون تب)، قرمزی و حساسیت چشم ها، زخم در دهان، گلو، بینی یا چشم ها
-از آنجا که مصرف استامینوفن در دوزهای بالا می تواند منجر به آسیب شدید کبدی شود که‌حتی به پیوند کبد بیانجامد، در هنگام مصرف این ترکیب، دقت نمایید که مجموع مقدار استامینوفن مصرفی در روز کمتر از 4000میلی گرم باشد. با این حال حد مجاز مصرف روزانه ی استامینوفن با توجه به شرایط هرکسی می تواند کمتر از این مقدار باشد.در این مورد با پزشک خود صحبت کنید.
-در هنگام مصرف این دارو به ترکیبات سایر داروهایی که به صورت همزمان مصرف می کنید دقت نمایید تا از مصرف استامینوفن و‌ایبوپروفن بیش از حد مجاز جلوگیری نمایید.
-پیش از انجام هر اقدام درمانی، حتماً درمانگر(پزشک، دندانپزشک، داروساز و پرستار) خود را در جریان مصرف این دارو قرار دهید.
-در مورد مصرف نوشیدنی های الکلی همزمان یا نزدیک به مصرف این دارو‌ با پزشک یا داروساز مشورت کنید.
-مصرف این دارو ممکن است موجب تغییر نتایج برخی از تست‌های آزمایشگاهی شود.در مورد فاصله ی مصرف این دارو با انجام آزمایشات، با پزشک یا داروساز مشورت کنید.

چنانچه مصرف این دارو را بدون تجویز آغاز کرده اید، در صورت بدتر شدن علائم بیماری یا بروز علائم جدید از جمله موارد زیر، به پزشک جهت معاینه و بررسی مراجعه کنید:
-علائم حساسیت مانند ضایعات پوستی متورم یا دردناک
-تب بیشتر از ۷۲ساعت در همه ی سنین
 -طولانی شدن درد(درافراد  بالای دوازده‌سال بیشتر از ده روز، زیر ۱۲سال بیشتر از ۵روز)
-در کودکانی که گلودرد دارند، در صورتی که درد شدید شود و بعد ۴۸ساعت هنوز ادامه داشته باشد یا همراه با تب، راش پوستی، سردرد، تهوع یا استفراغ شود.
-به علت وجود ایبوپروفن در این ترکیب، مصرف آن در دوران بارداری (خصوصاً هفته ی بیست به بعد) مناسب نمی باشد. حتماً در دوران بارداری پیش از خرید هرگونه دارو و مکمل، داروساز را در جریان شرایطتان قرار دهید.
-در صورت نیاز به انجام پروسه ی دندانپزشکی، لازم است حداقل ۴تا۶ساعت فاصله بین مصرف این دارو و شروع جراحی را رعایت کنید.
-در مدت مصرف این دارو فشار خون خود را اندازه گیری کنید.(مصرف طولانی مدت Acetaminophen/ibuprofen می تواند موجب افزایش فشار خون شود.)همچنین در صورت ابتلا به سردرد شدید، سرگیجه، غش کردن، درد قفسه سینه یا تغییر در بینایی حتماً به پزشک یامرکز درمانی مراجعه کنید.
-در صورت مشاهده علائمی مانند سردرد شدید، لرز، تب، تهوع یا استفراغ شدید، سفتی گردن، راش پوستی، حساسیت شدید چشم‌ها به نور، خواب آلودگی غیرطبیعی یا احساس گیجی، حتماً به پزشک مراجعه کنید.
-در سنین بالای شصت سال، مصرف هر دارویی از جمله این دارو را بدون مشورت با پزشک خود آغاز نکنید.
-مصرف داروهای ضددرد (مانند این دارو) می تواند تخمک گذاری را در خانم‌ها به تعویق بیاندازد و این مسأله می تواند در روند باروری موثرباشد که پس از گذشت زمان از مصرف این داروها، به حالت طبیعی باز‌می‌گردد. به هر حال در صورتی که برای بارداری برنامه ریزی کرده اید، بهتر است این مورد را در نظر بگیرید.
-لازم است به علائم کاهش پتاسیم در مصرف طولانی این دارو توجه شود: تپش‌قلب، احساس گیجی، ضعف، از حال رفتن، بی حسی و کرختی یا احساس سوزن سوزن شدن دست و پا، نفس‌های کوتاه.

عوارض جدی استامینوفن+ایبوپروفن
نارسایی کبدی،تغییر در حجم ادرار یا مشکل در دفع ادرار، علائم حساسیت پوستی شدید(ضایعات قرمز، متورم، پوسته دهنده همراه یا بدون تب،قرمزی و زخم در ناحیه چشم،دهان، گلو و بینی)، خونریزی و زخم گوارشی، پارگی روده، 
در مصرف طولانی مدت:سکته‌قلبی، سکته‌مغزی، فشارخون بالا، نارسایی احتقانی قلب، نارسایی کلیوی، مشکلات خونی، تشدید سردرد در صورت مصرف بیش از ده روز، کاهش پتاسیم خون، اختلال خونی، مشکلات تنفسی، مننژیت

عوارض شایع
تهوع، استفراغ، اختلالات خواب،سردرد، یبوست،اسهال، سوزش سردل، نفخ، سرگیجه، سوهاضمه، افزایش آنزیم‌های کبدی، دردشکمی، خواب‌آلودگی، وزوزگوش، حساسیت به نور، تاخیر در تخمک‌گذاری

شرایط نگهداری استامینوفن+ایبوپروفن
-دارو را در دمای اتاق نگهداری کنید و‌از نگهداری آن در محیط مرطوب مثل حمام خودداری نمایید.
-از قرار دادن دارو در معرض نور مستقیم و گرما خودداری نمایید.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف

این داروی خوراکی که ترکیبی از یک ضد درد غیر اپیوئیدی(استامینوفن) و یک ضدالتهاب غیراستروئیدی(ایبوپروفن) می باشد در کنترل دردهای خفیف تا متوسط و کنترل التهاب و تب تجویز می شود.

مکانیسم اثر

استامینوفن از دسته داروهای آنالژزیک(ضد درد) غیر اپیوئیدی است.
مکانیسم استامینوفن برای اثرات ضد درد نامشخص اما با اثر مستقیم بر مرکز تنظیم دمای بدن در هیپوتالاموس اثرات ضد تب ایجاد می کند.

مکانیسم دقیق ایبوپروفن نیز نامشخص است اما بر مهار سیکلوکسیژناز، کاهش پروستاگلاندین و سنتز ترومبوکسان اثر می گذارد.

فارماکوکینتیک

استامینوفن متابولیسم کبدی دارد و سوبسترای CYP450: 1A2, 2E1 می باشد. متابولیت های آن سمی هستند و به همین خاطر مسمومیت دارویی با استامینوفن بسیار مهم است و چالش هایی به همراه دارد.
استامینوفن از طریق ادرار دفع می شود(۵درصد بدون تغییر- ۶۰تا۸۰ درصد متابولیت‌های گلوکورونیده، ۲۰تا۳۰ درصد متابولیت‌های سولفات، حدود ۸درصد متابولیت‌های سیستئین و مرکاپتوریک‌اسید
مدت زمان شروع اثر: کمتر از یک ساعت
نیمه عمر استامینوفن: ۲-۴ساعت (نکته: متابولیت های سمی استامینوفن در نارسایی کلیوی در بدن تجمع پیدا می کنند.) نیمه عمر در بیماران کبدی تا دوبرابر افزایش می یابد.
پروتئین بایندینگ در غلظت درمانی ۱۰تا۲۵درصد و در غلظت سمی، ۸تا۴۳ درصد می باشد.

ایبوپروفن سوبسترای CYP450: 2C9 است.
دفع از طریق ادرار(کمتر از یک درصد بدون تغییر)
نیمه عمر:۱/۸-۲ساعت

عوارض جانبی

عوارض شایع:
تهوع، استفراغ، سردرد،سوهاضمه، دردشکمی، یبوست، سرگیجه، راش، خواب‌آلو‌گی، افزایش آنزیم های کبدی(مصرف مزمن) احتباس مایعات، تینیتوس، اکیموزیس، حساسیت به نور، تاخیر در تخمک گذاری

عوارض جدی:
حساسیت دارویی، شوک آنافیلاکسی، علائم شدید پوستی، سمیت کبدی، نکروز توبولار کلیوی حاد، نفروپاتی ناشی از داروهای آرامبخش(در مصرف طولانی مدت)، کمخونی، ترومبوسیتوپنی، استیونس جانسون، خونریزی گوارشی، پرفوراسیون گوارشی، زخم گوارشی، سکته قلبی و مغزی، ترومبوامبولی، فشارخون، نارسایی احتقانی قلب، نکروز پاپیلاری کلیوی، سمیت کلیوی، آنافیلاکسی، برونکواسپاسم، درماتیت اکسفولیاتیو، توکسیک اپیدرمال نکروزیس، آگرانولوسیتوز، آنمی آپلاستیک، آنمی همولیتیک، نوتروپنی، پان‌سیتوپنی، در مصرف بیشتر از ده روز تشدید سردرد، هایپرکالمی

تداخلات دارویی

مکانیسم کلی تداخلات:
استامینوفن: سوبسترای CYP1A2 (minor), CYP2A6 (minor), CYP2C9 (minor), CYP2D6 (minor), CYP2E1 (major), CYP3A4 (minor);
ایبوپروفن:سوبسترای CYP2C19 (minor), CYP2C9 (minor)؛ مهار OAT1/3

منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
-همراه با سایر داروهای حاوی استامینوفن یا ایبوپروفن مصرف نشود.
-آبروسیتینیب، استامیسین، آمینولوولینیک اسید(سیستمیک)، کتورولاک(نازال و سیستمیک)، ماکیمورلین،میفاموتراید، سایر داروهای ضد دردغیراستروئیدی، فنیل‌بوتازون، اوروکیناز، تنوکسیکام

تداخلات ماژور:
دسته های مهم دارویی که با این دارو تداخل دارند: nsaids,ssri,anticoagulant,corticosteroids , SALICYLATES,snri و…

(این داروی ترکیبی با داروهای بسیاری تداخل ماژور دارد که مهم ترین آنها به ترتیب زیر است):
ایماتینیب، ایماتینیب مزیلات، ایزونیازید، پیکسانترون، پیکسانترون دیمالئات، واکسن پنوموکوک و دیفتری کنژوگه، آبسیکسیمب، آسکلوفناک، آسمتاسین، آمیلوراید، آمینپتین، آمیتریپتیلین، آموکساپین، آمتولمتین، آناگرلاید، آپیکسابان، آردپارین، آرگاتروبان، انواع آسپرین، بالسالازید، بمیپارین، بنتیازید، انواع بتامتازون، بتریکسابان، بیسموت سابسالیسیلات، بیوالیرودین، برمفناک، بودزوناید، بوفگزاماک، بومتاناید، کانگرلور، سلکوکسیب، سرتوپارین، کلرتیازید، کلرتالیدون، کولین منیزیم تری سالیسیلات، کولین سالیسیلات، سیلوستازول، سیتالوپرام، کلومیپرامین، کلوپاماید،کلوپیدوگرل، کوپرسالیسیلات، کورتیزون، سیکلوپنتیازید، سیکلوسپورین، دابیگاتران، دفلازاکورت، دسیپرامین، دزموپرسین، دگزامتازون، دیازوکساید،دیکلوفناک، دیگوکسین، دی پیریدامول، دوکسپین، دولوکستین، انوکساپارین، اپلرنون، اپیفیباتاید، اس سیتالوپرام، اتاکرینات سدیم، فنوپروفن، فلوفنامیک اسید، فلوکستین، فلووکسامین، فونداپارینوکس، فورزماید، جینکو، جینکوبیلوبا، هپارین، هیدروکورتیزون، ایمیپرامین، اینداپاماید، ایندومتاسین، کتوپرفن، انواع لیتیوم، لوفپرامین، لورنوکسیکام، لومفاکتور، منیزیوم سالیسیلات، مفنامیک اسید، ملوکسیکام، مزالامین، متوترکسات، متی کلوتیازید، متیل پردنیزولون، متولازون، ناپروکسن، نفازودون، نورتریپتیلین، اُکسی فن بوتازون، پارامتازون، پاروکستین، پنتوزان، پنتوکسیفیلین، فنیل سالیسیلات، پیروکسیکام، پتاسیم سیترات، پردنیزولون، پروپیفنازین، رویپارین، سرترالین، سیبوترامین، اسپیرینولاکتون، سولفاسالازین، سولینداک، تاکرولیموس، تنوفوویر، تیکاگرلور، تیکاوپیدین، تیروفیبان، تولمتین، ترازودون، تریامترن، ترینیپرامین، ونلافاکسین، وارفارین سدیم و پتاسیم

تداخلات متوسط:
بوسولفان، کاربامازپین، دیفلونیسال، فوس-فنی‌تویین، لیکسیزنتادین، فنی‌تویین، پیپراکین تترافسفات، سولفینپیرازون،زیدوودین
افزایش اثرداروها توسط
بوسولفان، داساتینیب،بی حس کننده‌های موضعی، میپومرسن، فنیل‌افرین(سیستمیک)، پریلوکائین، سدیم نیتریت، سورافِنیب، آنتاگونیست‌های ویتامین کا،بتابلاکرها (مانند آسبوتولول، آتنولول و بیزوپرولول،کارودیلول،اسمولول، پروپرانولول،سوتالول، تیمولول،…)،آمیکاسین، لووفلوکساسین، میفپریستون، افلوکساسین، ACE INHIBITORS و‌
‏ANGIOTENSIN RECEPTOR (کاپتوپریل، انالاپریل ، لوزارتان، والسارتان،…)BLOCKERS

داروهایی که سطح خونی استامینوفن/ایبوپروفن را بالا می برند:
الکل، داپسون(موضعی)، داساتینیب، فلوکلوگزاسیلین، ایزونیازید، متیراپون، نیتریک اُکساید، پروبنسید، ریفامپین، سورافِنیب، مشتقات 5-Aminosalicylic Acid،آبروسیتینیب، داروها با اثر ضدپلاکتی، آلیسکایرن، آمینوگلیکوزیدها، آمینولوولینیک اسید(سیستمیک و موضعی)، ضدانعقادها(آپیکسابان، بمیپارین، مشتقات بیسفوسفونات، سفالوتین، کلاژناز سیستمیک، سیکلوسپورین(سیستمیک)، دابیگاتران، دئوکسی‌کولیک‌اسید، دزموپرسین، دیکلروفناماید،دیگوکسین،انوکساپارین، اپلرنون، هپارین، ایبریتومومب، تیوگزتان، کتورولاک،(سیستمیک)، لیتیوم، متفورمین، متوترکسات، متوکسالن،(سیستمیک)، سایر NSAIDها، اوبینوتوزومب، اُماستاکسین، نمک‌های پتاسیم، کینولون‌ها، ریواروکسابان، سالیسیلات ها، تاکرولیموس(سیستمیک)، تنوفوویر، عوامل ترومبولیتیک، اوروکیناز، ونکومایسین، ورتپورفین، آنتاگونیست‌های ویتامین کا

افزایش اثرات داروها توسط استامینوفن/ایبوپروفن:
آکلابروتینیب،آسمتاسین، الکل، ARBs, ACEIs, کورتیکواستروئیدهای سیستمیک، سیکلوسپورین(سیستمیک)، داساتینیب، فرآورده‌های حاوی دروسپیرنون، فلوکونازول، فرآورده‌های گیاهی با اثرات ضدانعقاد/ضدپلاکت، ایبروتینیب، کتورولاک(نازال)، لیماپروست، امولسیون های لیپیدی(پایه روغن‌ماهی)، دیورتیک‌های لوپ، مولتی‌ویتامین‌ها/فلوراید(حاوی ADE)، مولتی‌ویتامین مینرال (حاوی AE بدون آهن)، نفتازون، NSAIDهای موضعی، امگاسه، پنتوزان پلی‌سولفات‌سدیم، پنتوکسیفیلین، فنیل‌بوتازون، پروبنسید، آنالوگ پروستاسایکلین،SSRIs, سلومتینیب، SNRIs, سدیم‌فسفات‌ها، تنوکسیکام، تیازیدها و دیورتیک‌های شبه‌تیازیدی، تیپراناویر، تولپریزون، ضدافسردگی‌های‌سه‌حلقه‌ای، ویتامین ای(سیستمیک)، وریکونازول، زانوبروتینیب

داروهایی که سطح استامینوفن/ایبوپروفن را کاهش می دهند:
کاربامازپین، فوس-فنی‌تویین، فنی‌تویین، ایزونیازید، لوراتینیب، فنوباربیتال، پریمیدون، ریفامپین،لوماکافتور، ایواکافتور، سالیسیلات ها

کاهش اثرات داروها توسط استامینوفن/ایبوپروفن:
لاموتریژین، واکسن ها(استامینوفن)آلیسکایرن،ARBs, ACE,
بتابلاکرها، اپلرنون، هیدرالازین، ایماتینیب، لوپ‌دیورتیک‌ها، ماکیمورلین،میفامورتاید،دیورتیک‌حافظ پتاسیم،پروستاگلاندین‌ها(چشمی)، سالیسیلات‌ها، SSRIs,تیازید و دیورتیک‌های شبه‌تیازیدی

تداخل با غذا:
-توصیه می شود همراه با غذا مصرف شود.
اگرچه سرعت جذب استامینوفن با مصرف همزمان با غذا کمی کاهش می یابد اما تداخل معناداری با غذا ندارد.

تداخل آزمایشگاهی:
استامینوفن می تواند تست تشخیصی ادراری 5-hydroxyindoleacetic acid را مثبت کاذب کند.
ایبوپروفن می تواند تست تشخیص ادراری phencyclidine و همچنین تست aldosterone/renin ratio (ARR) را مثبت کاذب کند.

هشدار ها

منع مصرف:
-سابقه حساسیت به این دو دارو یا داروهای ضددرد مشابه
-در دوز بالا در بیماری فعال و شدید کبدی
-در افراد با CABG periop pain
-آسم یا حساسیت پوستی و‌کهیر ناشی از مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و آسپرین
-بیماری کلیوی پیشرفته
-از شروع هفته ۳۰بارداری به بعد
-هر گونه اختلال خونریزی دهنده

موارد احتیاط:
نارسایی کبدی، ابتلا به بیماری های کبدی، نارسایی کلیوی، هایپوولمی شدید، فنیل کتونوری(در ترکیبات دارویی حاوی آسپارتام)، نقصG6PD یا فاویسم، سوءتغذیه‌ی مزمن، افرادی که به صورت مزمن الکل مصرف می کنند، بارداری کمتر از ۳۰هفته(خصوصاً هفته ۲۱تا۲۹)، افراد مسن، بیماران ناتوان جسمی، نقص کلیوی، نقص کبدی، سابقه ی سکته قلبی یا مغزی، بیماران قلبی عروقی، فردی که آب زیادی از دست داده، پپتیک اولسر، فشارخون، احتباس آب، نارسایی قلبی CHF، سابقه خونریزی گوارشی، اختلالات انعقادی، مصرف مزن الکل، مصرف کننده دخانیات، آسم، اختلالات بینایی، مصرف کننده داروهایی که روی ائوزینوفیل ها تاثیر می گذارد، مننژیت، جراحی اخیر قلب و عروق، سابقه جراحی بای پس، مصرف طولانی مدت داروهای ضددرد،خانم هایی که قصد بارداری دارند.

توصیه های دارویی

-مصرف استامینوفن در دوزهای بالا (خصوصا‌‌ً دوز بالاتر از حد مجاز روزانه که ۴٠٠٠میلی گرم است یا مصرف بیشتر از یک فرآورده دارویی حاوی استامینوفن) می تواند منجر به نارسایی کبدی حاد شدید شود که حتی به پیوند کبد بیانجامد.
-مصرف بیش از حد الکل، سوتغذیه، روزه یا ناشتا بودن طولانی، وزن کم، سن بالا، فرد درگیر با بیماری های فبریل، اختلالات کبدی و مصرف داروهایی که متابولیسم استامینوفن را مختل می کنند، خطر بروز نارسایی کبدی را افزایش می دهند و لازم است در این افراد حداکثر دوز روزانه ی استامینوفن ٢٠٠٠میلی گرم در نظر گرفته شود یا از مصرف آن خودداری شود.
-در افرادی که قرار است بیش از یک هفته به مصرف فرآورده حاوی استامینوفن ادامه دهند، بهتر است حداکثر دز روزانه ٣٠٠٠میلی گرم در نظر گرفته شود.
-حداکثر مقدار مصرف روزانه ی این ترکیب دارویی با توجه به ایبوپروفن، ٢۴٠٠میلی گرم می باشد.
-مصرف ایبوپروفن می تواند خطر مرگ و میرهای قلبی ترومبوتیک را افزایش دهد (مثل سکته های قلبی و مغزی)این خطر با افزایش مدت زمان مصرف بیشتر می شود.
توصیه های دارویی:
-اگرچه استامینوفن داروی پیشنهادی برای کنترل درد و تب در زمان بارداری می باشد و مصرف کوتاه مدت آن در این دوران بلامانع است، اما به وجود ایبوپروفن، این ترکیب، در سه ماه اول با ارزیابی فایده و خطر، هفته های ۲۰تا۲۹ منع مصرف با احتیاط و و از هفته ی ۳۰ به بعد منع مصرف مطلق دارد.
-استامینوفن و‌ایبوپروفن هر دو داروی انتخابی کنترل درد و تب در دوران شیردهی می باشند.

-در صورت نیاز به مصرف طولانی مدت یا با دوز بالا، کراتین و آنزیم های کبدی، CBC و پروفایل بیوشیمی خون بیمار در ابتدای مصرف اندازه گیری شود(خصوصاً اگر بیمار مشکل کبدی دارد).
-فشار خون بیمار در صورت مصرف مزمن و طولانی مدت تحت نظر باشد.
-بیمار از نظر بررسی علائم نارسایی کبدی در مصرف طولانی مدت تحت نظر باشد.
-مصرف ایبوپروفن خطر خونریزی‌های گوارشی جدید، زخم و پرفوراسیون را افزایش می دهد که افراد مسن و بیماران با سابقه ی خونریزی گوارشی یا بیماری زخم پپتیک (PUD) بیشتر در خطر آن می باشند.لذا علائم خونریزی های احتمالی و اقداماتی که باید انجام دهد را به بیمار آموزش دهید .
-برای جراحی و پروسه های دندانپزشکی فاصله ی حداقل ۴تا۶ساعت از مصرف این دارو در نظر گرفته شود.