دسیپرامین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف دسیپرامین

اين دارو براي درمان بيماري افسردگي به‌كار مي رود.

مکانیسم اثر دسیپرامین

دزيپرامين از طريق مهار برداشت مجدد نوراپي‌نفرين‌ و سروتونين توسط غشاء پايانه سلول عصبي پيش‌سيناپسي ، غلظت آنها را در سيستم عصبي مركزي افزايش مي‌دهد.

فارماکوکینتیک دسیپرامین

اين دارو پس از تجويز خوراكي به سرعت و به طور كامل جذب مي‌شود. داراي متابوليسم گذر اول كبدي است. دارو فاقد متابوليت فعال است. 96% آن به پروتئينهاي پلاسما متصل مي‌شود. دفع دارو از طريق كليه است. نيمه عمر دارو 27-12 ساعت زمان شروع اثر دارو 3-2 هفته مي‌باشد.

منع مصرف دسیپرامین

حساسیت مفرط
اختلال قلبی عروقی شدید
گلوکوم با زاویه باریک
هر دارو یا شرایطی که فاصله QT را طولانی‌تر کند
بهبودی حاد پس از حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد [MI])
مصرف همزمان با داروهای سروتونرژیک

عوارض جانبی دسیپرامین

عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: آریتمی قلبی، حوادث عروق مغزی، ادم، گرگرفتگی، بلوک قلبی، افزایش فشارخون، افت فشارخون، سکته قلبی، تپش قلبی، انقباضات زودرس بطنی، تاکی کاردی، فیبریلاسیون بطنی، تاکی کاردی بطنی
سیستم اعصاب مرکزی: آژیتاسیون، اضطراب، آتاکسی، گیجی، هذیان، دیس اورینتیشن (اختلال در تشخیص موقعیت)، سرگیجه، خواب آلودگی، تب دارویی، تغییرات الگوی الکتروانسفالوگرام، واکنش خارج هرمی، زمین افتادن، خستگی، توهم، سردرد، هیپومانیا، بی خوابی، سندرم نورولپتیک بدخیم، کابوس شبانه، کرختی، نوروپاتی محیطی، سایکوز یا روان پریشی (تشدید)، بی قراری، تشنج، سوزن سوزن شدن اندام های انتهایی، احساس سوزن سوزن شدن، سندرم ترک دارو
پوستی: ریزش مو، افزایش تعریق (بیش از حد)، خارش، حساسیت پوست به نور، راش پوستی، کهیر
غدد درون ریز و متابولیسم: کاهش میل جنسی، کاهش گلوکز سرم، گالاکتوره، ژینکوماستی، افزایش میل جنسی، افزایش گلوکز سرم، سندرم ترشح نامناسب هورمون ضدادراری (SIADH)، افزایش وزن، کاهش وزن
گوارشی: کرامپ شکمی، بی اشتهایی، یبوست، اسهال، درد اپی گاستر (سر دل)، افزایش آنزیم های پانکراس، سیاه شدن زبان، تهوع، فلج ایلئوم، بزرگ شدن غدد پاروتید، التهاب دهان، التهاب غدد زیرزبانی، طعم ناخوشایند در دهان، استفراغ، خشکی دهان
ادراری تناسلی: هایپرتروفی پستان، ضعف جنسی، شب ادراری، انزال دردناک، تورم بیضه، وقفه در دفع ادرار، احتباس ادرار، گشادی مجاری ادراری
هماتولوژی و انکولوژی: آگرانولوسیتوز، افزایش سطح ائوزینوفیل، پتشی، پورپورا، ترومبوسیتوپنی
کبدی: اختلال عمکرد کبدی، یرقان کلستاتیک، هپاتیت، افزایش آنزیم های کبدی، افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز
عصبی، عضلانی و اسکلتی: لرزش، ضعف
چشمی: اختلال تطابق، تاری دید، افزایش فشار داخل چشم، گشادی مردمک
گوشی: وزوز گوش
کلیوی: پر ادراری
متفرقه: تب

تداخلات دارویی دسیپرامین

*
مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای CYP2D6
- تشدید اثرات آنتی کولینرژیک
- تشدید اثرات تضعیف‌کننده CNS
- کاهش اثرات مرکزی هیستامین
- تشدید اثرات اکستراپیرامیدال
- تشدید اثرات هایپرپرولاکتینمی (ضعیف)
- تشدید اثرات افزاینده فشارخون
- تشدید هیپوناترمی
- تشدید اثرات کاهنده فشارخون
- تداخل با اثر آنالوگ های نوراپی‌نفرین رادیونشان شده
- کاهش آستانه تشنج
- افزایش فاصله QT (شناخته‌شده)
- تشدید اثرات سروتونرژیک

تداخلات رده X (پرهیز):
آکلیدینیوم، آزلاستین (نازال)، بروموپرید، برومپریدول، سیمتروپیوم، داپوکستین، دروندارون، الوکسادولین، فکسینیدازول، گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی)، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، فرآورده‌های رادیو دارویی آیوبنگوان، ایپراتروپیوم (استنشاق دهانی)، لوسولپیرید، لینزولید، متیلن بلو، مهارکننده‌های مونوآمینواکسیداز (ضدافسردگی‌ها)، اورفنادرین، اوکساتومید، اوکسوممازین، پارالدهید، پیتولیسانت، پتاسیم کلرید، پتاسیم سیترات، پراملینتید، راساژیلین، روفناسین، سافینامید، سلژلین، تالیدومید، تیوتروپیوم، اومکلیدینیوم

کاهش اثرات داروها توسط دسیپرامین:
مهارکننده‌های استیل کولین استراز، آگونیست های آلفا 1، آگونیست های آلفا 2، آگونیست های آلفا 2 (چشمی)، داروهای معدی – روده‌ای (پروکینتیک)، گوانتیدین، فرآورده‌های رادیو دارویی آیوبنگوان، ایتوپرید، لوسولپیرید، لوفکسیدین، نیتروگلیسیرین، پیتولیسانت، سکرتین

کاهش اثرات دسیپرامین توسط داروها:
مهارکننده‌های استیل کولین استراز، باربیتورات ها، کاربامازپین، پگ اینترفرون آلفا-b۲، گیاه علف چای

افزایش اثرات داروها توسط دسیپرامین:
الکل (اتیل)، آگونیست های آلفا/ بتا، آگونیست های آلفا 1، آمیفاپپریدین، آمفتامین‌ها، داروهای آنتی کولینرژیک، داروهای ضد سایکوز، آزلاستین (نازال)، آگونیست های بتا 2، بلونانسرین، برکسانولون، بوپرنورفین، بوپروپیون، سیمتروپیوم، سیتالوپرام، کلوزاپین، تضعیف‌کننده‌های CNS، دسموپرسین، دروندارون، الوکسادولین، اس سیتالوپرام، فکسینیدازول، فلونیترازپام، گلوکاگون، گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی)، هالوپریدول، آیوهگزول، آیومپرول، آیوپامیدول، متوتری‌مپرازین، متیلن بلو، متی‌روسین، میرابگرون، نفازودون، نیکوراندیل، آگونیست های اپیوئیدی، اورفنادرین، اکسی تریپتان، اکسی کدون، پارالدهید، پیریبدیل، پتاسیم کلرید، پتاسیم سیترات، پرامی‌پکسول، عوامل طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، راموسترون، روفناسین، روپینیرول، روتیگوتین، داروهای سروتونرژیک (با خطر بالا، متفرقه)، تضعیف‌کننده‌های CNS سروتونرژیک غیر اپیوئیدی (با خطر بالا)، اوپیوئید های سروتونرژیک (با خطر بالا)، سدیم فسفات‌ها، سولفونیل اوره‌ها، سوورکسانت، تالیدومید، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیوتروپیوم، توپیرامات، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای، ویلازودون، ورتیوکستین، یوهیمبین، زولپیدم

افزایش اثرات دسیپرامین توسط داروها:
آکلیدینیوم، آجمالین، آلیزاپرید، آلموتریپتان، آلوسترون، آلترتامین، آمانتادین، آمفتامین‌ها، داروهای ضد تهوع (آنتاگونیست 5HT3)، داروهای ضد سایکوز، فرآورده‌های حاوی سم بوتولینوم، بریمونیدین (موضعی)، بروموپرید، برومپریدول، بوپروپیون، بوسپیرون، کانابیدیول، ماری‌جوانا (شاهدانه)، کلرال بتائین، کلرمتیازول، کلرفنسین کاربامات، سایمتیدین، سیتالوپرام، کوبیسیستات، کوکائین (موضعی)، سیکلوبنزاپرین، مهارکننده‌های متوسط و قوی CYP2D6، داپوکستین، دکس متیل‌فنیدات – متیل‌فنیدات، دکسترومتورفان، دایمتیندن (موضعی)، دوکسیلامین، درونابینول، دروپریدول، دولوکستین، التریپتان، مشتقات ارگوت، اس سیتالوپرام، اسکتامین، فلوکستین، فلووکسامین، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، هیدروکسی زین، ایماتینیب، ایپراتروپیوم (استنشاق دهانی)، گیاه کاوا، لاسمیدیتان، لمبورکسانت، لینزولید، لیسورید، لورکاسرین (از بازار دارویی ایالات‌متحده جمع‌آوری‌شده)، لومفانترین، منیزیم سولفات، متاکسالون، متوتری‌مپرازین، متوکلوپرامید، متی‌روسین، میانسرین، مینوسیکلین (سیستمیک)، مهارکننده‌های مونوآمینواکسیداز (ضدافسردگی‌ها)، نابیلون، اندانسترون، اوکساتومید، اوکسوممازین، اوزانیمود، پاروکستین، پگ اینترفرون آلفا-b۲، پرامپانل، پراملینتید، پروکاربازین، راموسترون، راساژیلین، روفینامید، سافینامید، سلژلین، اوپیوئید های سروتونرژیک (با خطر بالا)، آگونیست های گیرنده 5-HT1D سروتونین (تریپتان ها)، مهارکننده‌های باز جذب سروتونین / نوراپی نفرین، سرترالین، سدیم اکسیبات، گیاه علف چای، گیاه اسپند، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، فرآورده‌های تیروئید، تری‌مپرازین، اومکلیدینیوم، فرآورده‌های والپروات

تداخل با غذا:
ذکر نشده است.

هشدار ها دسیپرامین

در موارد زير مصرف اين داو بايد با احتياط فراوان صورت‌ گيرد:
الكسيم حاد،آسم، اختلالات دو قطبي، اختلالات خوني و گوارشي، گلوكوم با زاويه باريك، افزايش فشار كره چشم، پركاري تيروئيد، هيپرتروفي پروستات ، عيب‌كار كليه، اسكيزوفرني، حملات تشنجي، حساسيت به داروهاي ضد افسردگي سه حلقه‌اي و احتباس ادرار.

توصیه های دارویی دسیپرامین

. از قطع ناگهاني مصرف دارو بايد پرهيز شود. در صورت نياز، كاهش مقدار مصرف بايد تدريجي و در طول يك دوره‌ حداقل 4 هفته‌اي انجام شود
2. در هفته‌هاي اول درمان به دليل افزايش تمايل خودكشي بيمار بايد تحت نظر باشد.
3. بيش از يك داروي ضد افسردگي در يك زمان نبايد تجويز شود.
4. براي شروع اثرات درماني اين دارو حداقل 6-1 هفته وقت لازم است.
5. به علت نيمه عمر طولاني دارو ، تجويز يكباره مقادير‌آن در موقع خواب ، كفايت مي كند.
6. بايد به بيمار ياد آوري شود كه در صورت بروز علائم آنتي موسكاريني به درمان ادامه دهد، چون به اين اثرات تا حدي تحمل حاصل مي‌شود.
7. در صورت مصرف مهار كننده آنزيم MAO توسط بيمار بايد دو هفته بعد از قطع آنها، مصرف اين دارو را آغاز كند.
8. در صورت ضرورت مصرف داروي مهاركننده MAO بايد حداقل يك هفته میان قطع اين دارو و شروع داروي جديد فاصله زماني ايجاد شود.
9. دوره درمان با اين دارو بايد كامل شود. اين دارو نبايد بيش از مقدار توصيه شده مصرف شود.
10. در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو،اگر رژيم درماني به صورت چند نوبت در روز باشد، به محض به يادآوردن آن نوبت بايد مصرف شود، مگر اينكه تقریباً زمان مصرف نوبت بعدي فرا رسيده باشد. در اين صورت، مقدار مصرف بعدي نيز نبايد دو برابر گردد. اگر رژيم درماني بصورت مصرف در هنگام خواب باشد، نبايد هنگام صبح دارو مصرف شود. بهتر است در اين موارد با پزشك مشورت گردد.
11. به دليل احتمال بروز منگي و سرگيجه، هنگام برخاستن از حالت خوابيده يا نشسته بايد احتياط نمود.
12. با مصرف اين دارو، خشكي دهان ممكن است بروز نمايد. در صورت تداوم اين عارضه به مدت بيش از 2 هفته، بايد به پزشك مراجعه نمود.
13. احتمال بروز حساسيت به نور با مصرف اين دارو وجود دارد. لذا ضروري است از پوشش ضد آفتاب استفاده شود.
14. بيمار بايد 7-3 روز پس از قطع مصرف تحت نظر باشد.
15. در صورت نياز به هر‌گونه عمل جراحي يا درمان اضطراري ، پزشك بايد از مصرف دارو مطلع شود.