تولازامید

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف تولازامید

+دیابت نوع ۲(مصرف این دارو در آمریکا متوقف شده)
یک‌داروی ضددیابت از دسته‌ی سولفونیل اوره‌ها می‌باشد که در کنترل قندخون در دیابت نوع ۲ کاربرد دارد.
این دارو به صورت قرص ۲۵۰ و ۵۰۰میلی‌گرمی عرضه می‌شود.

مکانیسم اثر تولازامید

این دارو با تحريك مستقيم ترشح انسولين از سلول هاي بتاي پانکراس، گلوكز خون را كاهش مي دهد.
در طولاني مدت مصرف تولازامید حساسيت به انسولين را در بافتهاي محيطي مانند كبد، عضله، چربي و سلولهاي ديگر مانند مونوسيت ها و اريتروسيت ها افزايش مي دهد كه نتيجه آن كاهش گليكوژنوليز و گلوكونئوژنز دركبد است.

فارماکوکینتیک تولازامید

متابولیسم:کبدی وسیع به ۵متابولیت(فعالیت از ۰تا ۷۰درصد)،
اتصال به پروتئین:۹۴درصد
مدت زمان شروع اثر: ۲۰دقیقه
مدت زمان رسیدن به پیک اثر:۴تا۶ساعت
جذب : سريع
نيمه عمر :۷ساعت
دفع: ادرار(۸۵درصد)، مدفوع(۷درصد)

منع مصرف تولازامید

-سابقه حساسیت به تولازامید یا سایر سولفونیل‌اوره‌ها
-دیابت نوع ۱
-کتواسیدوز دیابتی

موارد احتیاط:
-بیماری قلبی آترواسکلروتیک
-سابقه افت قندخون جدی
-حساسیت به سولفونامیدها
-بیمار تحت جراحی چاقی
-افراد با نقص G6PD(فاویسم)
-شرایط استرس روحی یا جسمی

عوارض جانبی تولازامید

عوارض شایع:
سرگیجه، سردرد، خارش، هایپوگلیسمی، تهوع، آنورکسی، اسهال، گرسنگی، استفراغ

عوارض جدی:
واکنش‌های شبه دی‌سولفیرام، راش ماکولوپاپولار، کهیر، اریتم مالتی‌فرم، درماتیت اکسفولیاتیو، حساسیت به نور، پورفیری کبدی، هایپوگلیسمی، SIADH، پورفیری کوتانئا تاردا، اضافه وزن، آگرانولوسیتوز، آنمی آپلاستیک، ائوزینوفیلی، آنمی همولیتیک، لوکوپنی، پان‌سیتوپنی، ترومبوسیتوپنی، زردی کلستاتیک، نارسایی کبد، پروکتوکولیت، افزايش اثر هورمون آنتي ديوريك شده و به ندرت موجب كاهش سديم

تداخلات دارویی تولازامید

مکانیسم کلی تداخلات:
سوبسترای CYP2C9(ماژور)

منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
آمینولوولینیک اسید(سیستمیک)؛ مکامیلامین، میتیگلیناید

تداخلات ماژور:
آکاربوز، استیل سالیسیلیکوم اسیدوم، آلفا لیپوئیکوم اسیدوم، آسپرین، فلورکینولون‌ها، کلروکین، دزموپرسین، دیزوپیرامید، دولاگلوتاید، انوکساسین، فلومکوئین، هیدروکسی‌کلروکین، لانرئوتاید، لیکسیزناتاید، مترلپتین، اکترئوتاید، پازیرئوتاید، پیوگلیتازون، پورفیمر، سیتاگلیپتین، سدیم تیوکتات، تیوکتیک‌اسید

تداخلات متوسط:
آسبوتولول، آجوئن، آلیسین، آلیئین، آمینولوولینیک اسید، گلیسیریزین آمونیوم، آمونیومکلراید، آمونیوم موریاتیکوم، آتنولول، بنازپریل، بتاکسولول، بیزوپرولول، بیترمِلون یا کارلا(گیاه خربزه تلخ)، کاپتوپریل، کارتلول، کارودیلول، سلیپرولول، جینسینگ، کلرامفنیکل، کلروتیازید، کلرتالیدون، کلوفیبرات، دی‌پتاسیم گلیسیریزات، امپاگلیفلوزین، انالاپریل، انالاپریلات، اسمولول، اوکالیپتول، اوکالیپتوس، اگزناتاید، فنوگریک، فوزینوپریل، فورازولیدون، فوروزماید، سیر،گلوکومنان، شیرین‌بیان، گوآرگام، هیدروکلروتیازید، هیدروفلومتیتزید، اینداپامید، انسولین(انواع)، ایپرونیازید، ایزوکربوکسازید، لابتالول، لووبونولول، لیکوریک، لیناگلیپتین، لینزولید، لیزینوپریل، متیلن بلو، متیپرانولول، متولازون، متوپرولول، موکلوبماید، موئگزیپریل، نادولول، نبیوولول، نیالاماید، اکسپرانولول، پنبوتولول، پریندوپریل، فنلزین، پیندولول، پلی‌تیازید، پراکتولول، پراملینتاید، پروکاربازین، پروپرانولول، پسیلیوم، کوئیناپریل، رامیپریل، راساژیلین، ریفامپین، ریفاپنتین، سافیناماید، ساکساگلیپتین، سلژیلین، سماگلوتاید، سدیم بی‌کربنات، سوتالول، سوکسینیلسولفاتیازول، سولفاستامید، سولفادیازین، سولفادوکسین، سولفاگوآنیدین، سولفامرازین، سولفامتازین، سولفامتیزول، سولفامتوکسازول، سولفانیلامید، سولفاپیریدین، سولفاتیازول، سولفیسوکسازول، تیمولول، تیرازپاتید، تراندولاپریل، ترانیل‌سیپرومین، تریامترن، زوفنوپریل

افزایش اثرداروها توسط تولازامید:
آجمالین، الکل(اتیل)، آمینولوولینیک اسید(سیستمیک و موضعی)، کربوسیستئین، عوامل کاهنده‌ی قندخون، مکامیلامین، متوکسالن(سیستمیک)، پروفیمر، ورتپورفین، آنتاگونیست ویتامین کا

داروهایی که سطح خونی تولازامید را بالا می برند:
مهارکنندگان آلفا گلوکوزیداز، آلفا لیپوئیک اسید، آمیودارون، آندروژن‌ها، عوامل ضددیابت، بتابلاکرها، بورتزومیب، کلرامفنیکل(سیستمیک)، کلاریترومایسین، مهارکنندگان CYP2C9(متوسط)، دکس‌کتوپروفن، مهارکنندگان دی‌پپتیدیل پپتیداز۴، ضدویروس‌ها با اثر مستقیم (HCV)، مشتقات فیبریک اسید، آگونیست شبه گلوکاگون پپتید-۱، گوانتیدین، فرآورده‌های گیاهی با اثرکاهندگی قندخون، لومکافتور و ایواکافتور،‌مایتاکه، مترلپتین، میکونازول(خوراکی)، میتیگلیناید، مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز، پروبنسید، پروتیونامید، کینولون‌ها، سالیسیلات‌ها، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین، مهارکننده Sodium-Glucose Cotransporter 2 (SGLT2)، آنتی‌بیوتیک سولفونامیدی، تتراسایکلین‌ها، تیازولیدیندیون ها، عوامل اسیدی کننده‌ی ادرار، آنتاگونیست ویتامین‌کا، وریکونازول


کاهش اثرات داروها توسط تولازامید:
تداخل معناداری گزارش نشده‌است.

داروهایی که سطح تولازامید را کاهش می دهند:
آپلیسیب، بتابلاکرها، بورتزومیب، القاگرهای CYP2C9(متوسط)، عوامل افزاینده‌ی قندخون، لومکافتور و ایواکافتور، کینولون‌ها، ریفاپنتین، ریتودرین، دیورتیک‌های تیازید و شبه‌تیازیدی

تداخل با غذا:
امکان بروز واکنش‌های ‌شبه دی‌سولفیرام در صورت مصرف همزمان با الکل وجود دارد. بیمار به دقت پایش شود.

هشدار ها تولازامید

-در شرايطي مانند انفاركتوس ميوكارد، اغماء عفونت، تروما، در جراحي و دوران بارداري بايد به طور موقت، انسولين جايگزين سولفونيل اوره ها شود.
-در بیماران با اختلالات آترواسکلروتیک قلبی عروقی (ASCVD)، بهتر است از داروهای جایگزین استفاده شود.
-در شرايط افزايش قند خون(مانند تغييرات هورمون هاي جنسي در زنان، تب بالا، عفونت پركاري آدرنال و استرسهاي رواني) ممكن است افزايش مقدار مصرف دارو مناسب نباشد و تغيير آن به انسولين مورد نياز باشد.

توصیه های دارویی تولازامید

-دوز مصرفی با توجه به قند خون ناشتا محاسبه می‌شود. داروهمراه با صبحانه یا اولین وعده‌ی غذایی روز مصرف شود.
-دوز روزانه ی بیشتر از ۵۰۰میلی‌گرم در دو نوبت در روز مصرف شود.
-به بیمار آموزش داده شود تا در صورت مشاهده‌ی علائم حساسیت به دارو، به پزشک اطلاع دهد. سابقه‌ی آلرژي به سولفنيل اوره ها، سولفوناميدها و تيازيدها را در نظر گرفته شود.
-با تغيير رژيم غذايي، فعاليت بدني در کنار دارودرمانی، ميزان قند خون و برنامه درماني تغيير مي كند.
-در شرایطی که بیمار باید ناشتا باشد یا نیاز به کاهش کالری دریافتی دارد، بهتر است مصرف این دارو جهت جلوگیری از افت قندخون متوقف شود.
-در صورت نیاز به جایگزین کردن تولازامید با انسولین:
انسولین کمتر از ۲۰واحد روزانه=۱۰۰میلی‌گرم روزانه تولازامید
۲۱تا۴۰واحد انسولین روزانه= ۲۵۰میلی‌گرم تولازامید روزانه
بیشتر از ۴۰واحد انسولین روزانه: ۲۵۰میلی‌گرم تولازامید روزانه و ۵۰درصد دوز انسولین
-نسل اول سولفونیل اوره‌ها(همچون تولازامید) جهت درمان دیابت نوع دو در خط اول پیشنهاد نمی‌شوند و اولویت با داروهای کم‌خطرتر به لحاظ افت قند خون می‌باشد.
-در مورد شرایط افت قندخون آموزش‌های لازم به بیمار و همراه وی داده شود. قند خون بیمار به صورت منظم ارزیابی شود.
-در بیمارانی که نوروپاتی دارند، سن‌های بالاتر و مصرف‌کنندگان همزمان بتابلاکرها یا سایر داروهای سمپاتولیتیک، ممکن است علائم افت قندخون به خوبی حس نشود. به بیمار هشدارهای لازم در این مورد داده‌شود.
-در بیمارانی که جراحی‌های چاقی انجام داده‌اند(بای‌پس معده، اسلیو و باندینگ) تصمیم به تجویز این دارو حتما با محاسبه‌ی نسبت خطر به منفعتی که برای بیمار دارد گرفته شود و ترجیحاً از گزینه‌های دارویی جایگزین استفاده شود. احتمال ایجاد اضافه وزن وجود دارد.
‏-HbA1c بیمار دست‌کم دوبار در سال در بیماران با قندخون تحت کنترل و ۴بار درسال در بیمارانی که به اهداف درمانی نرسیده‌اند، چک شود.در افرادی که نوسانات قندخون زیادی دارند(مانند کسانی که کمبود ترشح انسولین دارند) یا در بیمارانی که HbA1c آنها با قندخون یا علائمشان تطابق ندارد، حتماً ارزیابی HbA1c همراه با سایر فاکتورهای قندخون انجام شود.
-بهتر است در شرایط استرس مثل تب، عفونت، جراحی و تروما تولازامید قطع شود و با انسولین جایگزین شود.
-این دارو انتخاب مناسبی برای خانم‌های مبتلا به دیابت تیپ۲ که تصمیم به بارداری دارند، نمی‌باشد. توصیه می‌شود افراد در سنین باروری در مدت درمان با این دارو از یک روش ضدبارداری مناسب استفاده کنند و در صورت تصمیم به بارداری حتماً پزشک خود را درجریان قرار دهند.
-به علت امکان بروز افت قندخون شدید و طول کشنده در نوزادانی که از مادران مصرف کننده‌ی داروهای سولفونیل اوره همچون تولازامید متولد شده‌اند و سایر عوارض جانبی گزارش شده، کارخانه‌ی سازنده توصیه می‌کند در صورتی که مادر تحت درمان با این دارو در دوران بارداری بوده است، حداقل یک‌ماه پیش از تاریخ تقریبی زایمان مصرف آن را قطع نماید. به طور کلی در دوران بارداری بهتر است از داروهای جایگزین استفاده شود.