آریپیپرازول

آریزوور محصول شرکت اکتوورکو

معرفی آریپیپرازول

آریپیپرازول یک داروی ضد روان‌پریشی است که برای درمان اختلالاتی مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و درمان مکمل افسردگی به کار می‌رود. آریپیپرازول به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد خود (به‌عنوان یک آگونیست جزئی در گیرنده‌های دوپامین D2 و سروتونین 5-HT1A و آنتاگونیست در 5-HT2A) از سایر داروهای ضد روان‌پریشی متمایز شده است.

موارد مصرف آریپیپرازول

• اسکیزوفرنی: آریپیپرازول در کاهش توهمات، افکار نامنظم و بهبود عملکرد اجتماعی موثر است.
• اختلال دوقطبی: در فاز مانیا و به عنوان درمان نگهدارنده، آریپیپرازول به کنترل نوسانات خلقی کمک می‌کند.
• افسردگی ماژور (به عنوان درمان مکمل): در مواردی که درمان ضدافسردگی به تنهایی کافی نیست، آریپیپرازول به عنوان درمان کمکی می‌تواند علائم افسردگی را بهبود بخشد.
• اختلالات رفتاری مرتبط با اوتیسم: در کودکان و نوجوانان مبتلا به اوتیسم، آریپیپرازول برای کاهش تحریک‌پذیری و بهبود رفتارهای اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اثربخشی آریپیپرازول

مطالعات بالینی نشان داده‌اند که آریپیپرازول در کاهش علائم اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی با بهبود 50–60٪ از علائم بالینی همراه است. در درمان افسردگی مکمل، بهبود قابل توجهی در پاسخ درمانی مشاهده شده که منجر به افزایش کیفیت زندگی بیمار می‌شود.

مقدار مصرف آریپیپرازول

اسکیزوفرنی (بزرگسالان ≥ 18 سال):

دوز شروع: 10–15 mg یکبار در روز، قابل افزایش تا 30 mg در روز بر اساس پاسخ و تحمل بیمار.

اختلال دوقطبی (بزرگسالان ≥ 18 سال):

• دوز مشابه اسکیزوفرنی؛ ممکن است در برخی موارد 15–30 mg روزانه توصیه شود.

افسردگی ماژور (به عنوان درمان مکمل در بزرگسالان):

• معمولاً دوز 2–15 mg در روز، بسته به شدت علائم و پاسخ بیمار.

اوتیسم (کودکان و نوجوانان 6–17 سال):

• دوز آغازین کمتر (مثلاً 2–5 mg روزانه) و به تدریج افزایش می‌یابد تا دوز مؤثر تعیین شود.

بیماران مسن (بالای 65 سال):

• دوز پایین‌تر و آغاز با 5–10 mg روزانه به دلیل حساسیت بالاتر به عوارض جانبی.

خطرات مرتبط با مصرف طولانی‌مدت آریپیپرازول

عوارض متابولیک:

• گرچه آریپیپرازول نسبت به سایر داروهای هم خانواده، خطر افزایش وزن و تغییرات متابولیک کمتر است اما همچنان نیاز به پایش منظم دارد.

عوارض حرکتی:

• علائم بی قراری، پارکینسون و در موارد نادر، دیرتر شدن حرکات (تاردیو دیسکینزی) ممکن است رخ دهد.

تغییرات در سطح پروپلاکتین:

• آریپیپرازول معمولاً باعث کاهش سطح پروپلاکتین می‌شود، اما در برخی افراد تغییرات غیرمعمول مشاهده شده است.

مکانیسم اثر آریپیپرازول به زبان ساده

آریپیپرازول به عنوان یک آگونیست جزئی در گیرنده‌های دوپامین D2 عمل می‌کند؛ به این معنی که هم فعالیت دوپامین را افزایش می‌دهد و هم کاهش می‌دهد تا تعادل مناسب حفظ شود. همچنین به عنوان آگونیست جزئی در گیرنده‌های سروتونین 5-HT1A و آنتاگونیست در 5-HT2A عمل می‌کند. به زبان ساده، آریپیپرازول باعث تنظیم فعالیت‌های شیمیایی در مغز می‌شود تا علائم روانی کاهش یابد.

فارماکوکینتیک آریپیپرازول به زبان ساده

جذب:

• آریپیپرازول به‌خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود.

توزیع:

• دارو به سرعت به بافت‌های مختلف بدن از جمله مغز نفوذ می‌کند.

متابولیسم:

• عمدتاً در کبد از طریق آنزیم‌های CYP2D6 و CYP3A4 متابولیزه می‌شود.

دفع:

• آریپیپرازول عمدتاً از طریق مدفوع دفع می‌شود.

نیمه‌عمر:

• نیمه‌عمر آن حدود 75 ساعت است که امکان تجویز یکبار در روز را فراهم می‌کند.

عوارض جانبی آریپیپرازول و مدیریت آن‌ها

بی‌قراری :

• رخداد در حدود 20-30٪ بیماران؛ مدیریت با تنظیم دوز یا استفاده از داروهای کمکی مانند بتا-بلوک‌ها.

بی‌خوابی و سرگیجه:

• در حدود 10-20٪؛ با تغییر زمان مصرف یا تنظیم دوز قابل مدیریت است.

سردرد و اضطراب:

• در حدود 10٪؛ عموماً به مرور زمان بهبود می‌یابد.

اختلالات گوارشی (یبوست، تهوع):

• در 5-10٪؛ مصرف همراه غذا یا مکمل‌های فیبری ممکن است مفید باشد.

مکمل‌های تغذیه‌ای برای کاهش عوارض آریپیپرازول

اُمگا-3:

• کاهش التهاب و حمایت از سلامت مغز؛ 1000 mg در روز.

ویتامین D:

• حمایت از سیستم ایمنی و سلامت استخوان؛ 2000-5000 IU در روز.

پروبیوتیک‌ها:

• کمک به حفظ سلامت گوارشی؛ حاوی Lactobacillus و Bifidobacterium.

آنتی‌اکسیدان‌ها:

• مانند ویتامین C و E جهت کاهش استرس اکسیداتیو.

تداخلات دارویی آریپیپرازول

مهارکننده‌ها و القا‌کننده‌های CYP2D6/CYP3A4:

• داروهایی مانند فلوکستین، پاروکستین (مهارکننده‌ها) می‌توانند سطح آریپیپرازول را افزایش دهند.
• داروهایی مانند کاربامازپین و ریفامپین (القا‌کننده‌ها) ممکن است باعث کاهش سطح آریپیپرازول شوند.

داروهای ضد روان‌پریشی دیگر:

• ممکن است باعث تشدید عوارض شوند.

تداخلات آریپیپرازول با غذا

• مصرف آریپیپرازول با یا بدون غذا معمولاً تأثیر قابل‌توجهی بر جذب آن ندارد.
• توصیه می‌شود از وعده‌های غذایی منظم برای بهبود تحمل دارو استفاده شود.

باید و نبایدهای غذایی هنگام مصرف آریپیپرازول

بایدها:

• مصرف یک رژیم غذایی متعادل با مقدار مناسب فیبر، پروتئین، میوه و سبزیجات.
• مصرف آب کافی برای کمک به مدیریت عوارض گوارشی.

نبایدها:

• مصرف غذاهای پرچرب و پرقند که می‌توانند به افزایش وزن و مشکلات متابولیکی کمک کنند.

منع مصرف آریپیپرازول

منع مصرف:

• در افراد دارای حساسیت به آریپیپرازول یا هر یک از ترکیبات دارویی آن.

بارداری و شیردهی:

• استفاده از آریپیپرازول در بارداری و شیردهی تنها در صورت لزوم مطلق و پس از ارزیابی دقیق منافع و مضرات توصیه می‌شود.

رده سنی:

• برای بزرگسالان و نوجوانان مورد تایید است؛ در کودکان زیر 13 سال استفاده محدود به موارد خاص (مثلاً اختلالات رفتاری مرتبط با اوتیسم) می‌باشد.

توصیه‌های دارویی آریپیپرازول

پیش از مصرف:

• اطمینان از رعایت دستورالعمل‌های مصرف و تکرار نام دارو، آریپیپرازول، توسط پزشک.

فراموشی دوز:

• در صورت فراموشی دوز، آن را هرچه سریعتر مصرف کنید مگر اینکه نزدیک به زمان دوز بعدی هستید؛ از جبران دوز خودداری نمایید.

بهترین زمان مصرف:

• معمولاً یکبار در روز مصرف می‌شود؛
• بهتر است در یک زمان منظم (مثلاً صبح) مصرف شود تا اثر دارو پایدار بماند.

شروع و مدت اثر:

• اثر آریپیپرازول معمولاً در عرض چند روز آغاز شده و اثر کامل آن ممکن است تا 2–4 هفته طول بکشد.

هشدارهای آریپیپرازول

هشدارهای عمومی:

• ممکن است باعث ایجاد بی‌قراری و سایر علائم حرکتی شود؛
• خطر ابتلا به افکار خودکشی به‌ویژه در جوانان نیاز به نظارت دقیق دارد.

هشدارهای خاص:

• عدم قطع ناگهانی آریپیپرازول بدون مشورت پزشک؛ قطع ناگهانی می‌تواند باعث بازگشت علائم شود.

اثر آریپیپرازول روی آزمایشات

آزمایشات خون:

• ممکن است تغییرات خفیفی در سطح پرولاکتین مشاهده شود؛ اما آریپیپرازول معمولاً پرولاکتین را پایین نگه می‌دارد.

آنزیم‌های کبدی:

• پیگیری عملکرد کبدی به‌ویژه در مصرف طولانی‌مدت توصیه می‌شود.

میزان وابستگی یا اعتیاد به آریپیپرازول

آریپیپرازول به دلیل عدم ایجاد وابستگی فیزیکی یا اعتیاد شناخته شده است؛ اما قطع ناگهانی ممکن است باعث عود علائم شود.

مقایسه آریپیپرازول با داروهای مشابه

• نسبت به داروهایی مانند ریسپریدون یا الانزاپین، آریپیپرازول به دلیل اثر آگونیستی جزئی در دوپامین، پروفایل متابولیکی بهتری دارد (کاهش وزن کمتر و سطح پروپلاکتین پایین‌تر)؛

• اما ممکن است عارضه بی قراری در آریپیپرازول بالاتر باشد.

آریپیپرازول به عنوان یکی از داروهای ضد روان‌پریشی آتیپیکال دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است که آن را از برخی داروهای مشابه مانند ریسپریدون و الانزاپین متمایز می‌کند. در ادامه به توضیح تفاوت‌ها، مزایا و معایب آریپیپرازول نسبت به این داروها می‌پردازیم:

1. مزایا:

عملکرد آگونیست جزئی دوپامین:

• آریپیپرازول به عنوان آگونیست جزئی در گیرنده‌های دوپامین D2 عمل می‌کند؛ این ویژگی به تنظیم دقیق‌تر فعالیت دوپامین در مغز کمک می‌کند. در نتیجه، آریپیپرازول همزمان در شرایطی که فعالیت دوپامین بیش از حد است آن را کاهش می‌دهد و در شرایطی که کم است، تا حدی تقویت می‌کند.

پروفایل متابولیکی بهتر:

• نسبت به داروهایی مانند ریسپریدون و الانزاپین، آریپیپرازول معمولاً باعث افزایش وزن کمتر می‌شود و تغییرات متابولیکی (مانند افزایش قند خون و چربی خون) در آن به میزان کمتری گزارش شده است.

تأثیر بر سطح پرولاکتین:

• آریپیپرازول به دلیل ویژگی‌های شیمیایی‌اش، معمولاً باعث افزایش سطح پرولاکتین نمی‌شود. این امر از بروز عوارضی مانند اختلالات جنسی و تغییرات هورمونی که در برخی داروهای ضد روان‌پریشی رایج است، جلوگیری می‌کند.

2. معایب:

علائم حرکتی در آغاز درمان:

• برخی بیماران، به ویژه در اوایل شروع درمان با آریپیپرازول، ممکن است احساس بی‌قراری یا سایر علائم حرکتی مانند لرزش‌های جزئی داشته باشند. این علائم معمولاً با گذشت زمان و تنظیم دوز کاهش می‌یابد.

تغییرات خلقی اولیه:

• در برخی موارد، بیماران ممکن است در ابتدای مصرف آریپیپرازول، به دلیل تغییرات سریع شیمیایی در مغز، دچار اضطراب یا تحریک‌پذیری شوند؛ اگرچه این عوارض معمولاً به مرور زمان بهبود می‌یابند.

پاسخ متفاوت بیماران:

• همانند سایر داروهای ضد روان‌پریشی، پاسخ به آریپیپرازول می‌تواند بین افراد متفاوت باشد. برخی بیماران ممکن است به سرعت به درمان پاسخ دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است نیاز به تنظیم دقیق‌تر دوز داشته باشند.

سوالات متداول در خصوص آریپیپرازول

سوال: آریپیپرازول چگونه علائم روان‌پریشی را کاهش می‌دهد؟

جواب: با تعدیل فعالیت دوپامین و سروتونین، آریپیپرازول توهمات، افکار نامنظم و نوسانات خلقی را کاهش می‌دهد.

سوال: چه مدت زمان طول می‌کشد تا آریپیپرازول اثر خود را نشان دهد؟

جواب: اثرات اولیه آریپیپرازول معمولاً طی 2 تا 4 هفته آغاز می‌شوند، اما بهبود کامل ممکن است زمان بیشتری ببرد.

سوال: عوارض جانبی رایج آریپیپرازول کدامند؟

جواب: عوارضی مانند بی‌قراری، سرگیجه، سردرد و مشکلات گوارشی ممکن است گزارش شود.

سوال: چه راهکارهایی برای مدیریت بی قراری ناشی از آریپیپرازول وجود دارد؟

جواب: تنظیم تدریجی دوز و در صورت نیاز، افزودن داروهای کمکی مانند بتا-بلوک‌ها می‌تواند بی قراری را کاهش دهد.

سوال: آیا آریپیپرازول باعث افزایش وزن می‌شود؟

جواب: نسبت به برخی داروهای ضد روان‌پریشی دیگر، آریپیپرازول افزایش وزن کمتری ایجاد می‌کند.

سوال: اثر آریپیپرازول بر سطح پرولاکتین چگونه است؟

جواب: آریپیپرازول معمولاً سطح پرولاکتین را تغییر نمی‌دهد که یکی از مزایای آن نسبت به سایر داروها است.

سوال: آریپیپرازول در درمان اختلال دوقطبی چگونه استفاده می‌شود؟

جواب: در اختلال دوقطبی، آریپیپرازول به عنوان درمان نگهدارنده جهت کنترل دوره‌های مانیک و تثبیت خلق تجویز می‌شود.

سوال: آیا آریپیپرازول به عنوان درمان مکمل افسردگی استفاده می‌شود؟

جواب: بله، در بیماران افسردگی مقاوم، آریپیپرازول به عنوان درمان افزایشی همراه با داروهای ضدافسردگی می‌تواند مفید باشد.

سوال: نقش آریپیپرازول در اختلالات رفتاری اوتیسم چیست؟

جواب: آریپیپرازول در کودکان مبتلا به اوتیسم به کاهش تحریک‌پذیری و بهبود تعاملات اجتماعی کمک می‌کند.

سوال: آیا آریپیپرازول باعث تغییرات متابولیکی می‌شود؟

جواب: آریپیپرازول تغییرات متابولیکی مانند افزایش وزن یا افزایش قند خون را نسبت به داروهای دیگر کمتر ایجاد می‌کند.

سوال: نیمه‌عمر آریپیپرازول چقدر است؟

جواب: نیمه‌عمر آریپیپرازول حدود 75 ساعت است که امکان تجویز یکبار در روز را فراهم می‌کند.

سوال: آیا تفاوت ژنتیکی در متابولیسم (CYP2D6) بر دوز آریپیپرازول تأثیر دارد؟

جواب: بله، افراد با فعالیت متفاوت آنزیم CYP2D6 ممکن است نیاز به تنظیم دوز متفاوت داشته باشند.

سوال: در صورت فراموشی دوز آریپیپرازول چه کار باید کرد؟

جواب: در صورت فراموشی دوز، آن را در اولین فرصت مصرف کنید مگر اینکه نزدیک به زمان دوز بعدی هستید؛ هیچگاه دوز جبرانی انجام ندهید.

سوال: قطع ناگهانی آریپیپرازول چه خطراتی دارد؟

جواب: قطع ناگهانی آریپیپرازول می‌تواند باعث بازگشت علائم روانی شود؛ بنابراین کاهش دوز باید تدریجی و تحت نظارت پزشک باشد.

سوال: چه توصیه‌ای برای رژیم غذایی در حین مصرف آریپیپرازول وجود دارد؟

جواب: مصرف یک رژیم غذایی متعادل و اجتناب از غذاهای پرچرب و قندی توصیه می‌شود تا خطر تغییرات متابولیکی کاهش یابد.

سوال: استفاده از پروبیوتیک‌ها در حین درمان آریپیپرازول چه فوایدی دارد؟

جواب: پروبیوتیک‌ها می‌توانند به حفظ سلامت گوارش و کاهش برخی عوارض گوارشی ناشی از دارو کمک کنند.

سوال: آیا آریپیپرازول بر الگوی خواب تأثیر می‌گذارد؟

جواب: در برخی بیماران، آریپیپرازول ممکن است باعث بی‌خوابی یا تغییر در الگوی خواب شود؛ در صورت مشکل، مشاوره با پزشک ضروری است.

سوال: آیا آریپیپرازول بر توانایی رانندگی تأثیر دارد؟

جواب: به دلیل احتمال ایجاد سرگیجه یا خواب‌آلودگی، رانندگی در مراحل اولیه مصرف آریپیپرازول توصیه نمی‌شود.

سوال: آریپیپرازول چگونه بر تمرکز و حافظه تأثیر می‌گذارد؟

جواب: با کاهش علائم روان‌پریشی، آریپیپرازول می‌تواند به بهبود تمرکز و عملکرد شناختی در برخی بیماران کمک کند.

سوال: چگونه اثربخشی آریپیپرازول را می‌توان ارزیابی کرد؟

جواب: ارزیابی اثربخشی از طریق بررسی علائم بالینی، بهبود خلق و همچنین نظرسنجی‌های دوره‌ای از وضعیت بیمار صورت می‌گیرد.

سوال: آیا آریپیپرازول تأثیر قابل توجهی بر QT نوار قلب دارد؟

جواب: آریپیپرازول به طور معمول تأثیر قابل‌توجهی بر QT ایجاد نمی‌کند؛ اما در بیماران با سابقه قلبی باید نظارت شود.

سوال: چه توصیه‌ای در خصوص پایش منظم در بیمارانی که آریپیپرازول مصرف می‌کنند وجود دارد؟

جواب: مراجعه‌های منظم جهت بررسی علائم، آزمایش‌های خون (مانند سطح پرولاکتین و عملکرد کبد) و ارزیابی وضعیت متابولیک توصیه می‌شود.

سوال: چه عواملی باعث قطع درمان آریپیپرازول می‌شوند؟

جواب: عوارض شدید، عدم پاسخ به درمان یا عدم پایبندی بیمار از جمله عواملی هستند که ممکن است به توقف یا تغییر درمان با آریپیپرازول منجر شوند.

سوال: آیا آریپیپرازول می‌تواند به تنهایی یا همراه با داروهای دیگر استفاده شود؟

جواب: آریپیپرازول می‌تواند به تنهایی یا به عنوان مکمل در کنار داروهای ضدافسردگی و سایر داروهای روان‌پریشی استفاده شود؛ انتخاب روش ترکیبی بسته به وضعیت بیمار انجام می‌شود.

سوال: نقش آریپیپرازول در بهبود تعاملات اجتماعی چیست؟

جواب: با کاهش علائم روان‌پریشی و تثبیت خلق، آریپیپرازول می‌تواند به بهبود رفتارهای اجتماعی و کاهش انزوای بیمار کمک کند.

سوال: آیا آریپیپرازول می‌تواند باعث ایجاد اختلالات روانی دیگری شود؟

جواب: به طور کلی آریپیپرازول با تثبیت علائم روانی به بهبود وضعیت کمک می‌کند، اما در برخی موارد نادر تغییرات خلقی موقت یا افزایش اضطراب گزارش شده است.

سوال: چه توصیه‌ای برای بیماران با سابقه اختلالات کبدی در مصرف آریپیپرازول وجود دارد؟

جواب: در بیماران دارای اختلالات کبدی، دوز آریپیپرازول به دقت تنظیم شده و عملکرد کبدی به صورت دوره‌ای پایش می‌شود.

سوال: آیا آریپیپرازول در زمان بارداری و شیردهی ایمن است؟

جواب: استفاده از آریپیپرازول در بارداری و شیردهی تنها در صورت لزوم مطلق و پس از بررسی دقیق منافع و مضرات توسط پزشک توصیه می‌شود.

سوال: چه نکاتی برای تغییر دوز آریپیپرازول در بیماران جدید مصرف‌کننده وجود دارد؟

جواب: آغاز درمان با دوز پایین و افزایش تدریجی دوز تحت نظارت پزشک، به ویژه در بیماران جدید، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

سوال: آیا آریپیپرازول باعث وابستگی می‌شود؟

جواب: آریپیپرازول معمولاً وابستگی فیزیکی ایجاد نمی‌کند؛ اما قطع ناگهانی آن می‌تواند باعث عود علائم روانی شود، بنابراین کاهش تدریجی توصیه می‌شود.

سوال: آیا مصرف آریپیپرازول می‌تواند هزینه‌های درمان را کاهش دهد؟

جواب: با کنترل بهتر علائم روان‌پریشی و کاهش نیاز به درمان‌های اضطراری، آریپیپرازول می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش هزینه‌های بلندمدت کمک کند.

سوال: آیا آریپیپرازول با آلپرازولام مثل هم هستند؟

جواب: آریپیپرازول و آلپرازولام دو داروی روان‌پزشکی با تفاوت‌های قابل‌توجه در مکانیزم عمل، موارد مصرف و عوارض جانبی هستند. با وجود اینکه ممکن است در برخی شرایط خاص، هر دو دارو برای یک بیمار تجویز شوند، اما این دو دارو از نظر ساختاری و عملکردی مستقل از یکدیگر هستند.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف آریپیپرازول

ضد سایکوز (آنتاگونیست رسپتور 5HT2A، پارشیال آگونیست رسپتور 5HT1A، D2).
این دارو برای درمان شیزوفرنیا و حملات حاد پانیک همراه با اختلال دو قطبی مصرف می شود.

مکانیسم اثر آریپیپرازول

*-ضدجنون آتیپیکال کینولونی
- پارشیال آگونیست گیرنده های D2 و 5-HT1A، آنتاگونیست گیرنده 5-HT2A، بلوک کننده آلفا
- تمایل شدید به گیرنده های D2، D3، 5-HT1A و 5-HT2A
- تمایل متوسط به گیرنده های D4، 5-HT2C، 5-HT7، آدرنرژیک آلفا-1 و هیستامینی H1
- تمایل متوسط به ترانسپورترهای بازجذب سروتونین
- بدون تمایل به گیرنده های موسکارینی (کولینرژیک)

فارماکوکینتیک آریپیپرازول

*جذب:
عضلانی پیوسته رهش آهسته و طولانی (100%)
خوراکی نسبتا کامل (87%)
فراهمی زیستی:
قرص خوراکی و قرص باز شونده در دهان 87%
محلول خوراکی نسبت به قرص پیک پلاسمایی 122% و سطح زیر نمودار 114%
شروع اثر: ابتدایی 3-1 هفته
پیک پلاسمایی:
تزریق عضلانی پیوسته رهش با دوز متعدد در عضله دلتوئید 4 روز، در عضله گلوتئال 7-5 روز
قرص 5-3 ساعت (در صورت مصرف با غذای چرب، تاخیر در پیک پلاسمایی آریپپیرازول به مدت 3 ساعت و تاخیر در پیک پلاسمایی متابولیت دهیدروآریپیپرازول به مدت 12 ساعت)
اتصال به پروتئین: ≥ 99% (عمدتا به آلبومین)
متابولیسم: کبدی (دهیدروژناسیون، هیدروکسیله و ان-دآلیکله شدن توسط CYP2D، CYP3A4) متابولیت دهیدروکسیله فعال می باشد.
نیمه عمر:
آریپیپرازول 75 ساعت
متابولیت دهیدروآرپیپرازول 94 ساعت
تزریق عضلانی پیوسته رهش فاز پایانی 47-30 روز (وابسته به دوز)
افراد با متابولیسم ضعیف CYP2D6 146 ساعت
دفع: مدفوع (55%؛ 18% به صورت داروی تغییرنیافته و 37% به صورت متابولیت) ،ادرار (25% عمدتا به صورت متابولیت)

عوارض جانبی آریپیپرازول

*عضلانی:
عوارض شایع (%10<):
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد، آکاتیزیا (بی قراری حرکتی)
غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش وزن، افزایش کلسترول سرم، افزایش تری گلیسیرید سرم، افزایش کلسترول LDL، کاهش کلسترول HDL
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: تاکی کاردی، اضطراب
سیستم اعصاب مرکزی: واکنش های خارج هرمی، خواب آلودگی، سدیشن، سرگیجه، دیستونی، خستگی (وابسته به دوز)، بی قراری، بی خوابی
غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش سطح سرمی گلوکز، کاهش وزن
گوارشی: یبوست، خشکی دهان، اسهال، استفراغ
هماتولوژی و انکولوژی: نوتروپنی
موضعی: درد در محل تزریق، واکنش محل تزریق (شامل اریتم، پینه، التهاب، خونریزی، خارش، راش، تورم)
عصبی، عضلانی و‌ اسکلتی: درد مفاصل، کمردرد، درد عضلانی، درد عضلات و استخوان ها، لرزش
تنفسی: عفونت سیستم تنفسی فوقانی، احتقان بینی

خوراکی:
عوارض شایع (%10<):
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد، واکنش خارج هرمی، خواب آلودگی، آکاتیزیا (بی قراری حرکتی)، خستگی، سدیشن، آژیتاسیون، بی خوابی، اضطراب
غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش وزن، افزایش سطح سرمی گلوکز، کاهش کلسترول HDL
گوارشی: تهوع، استفراغ، یبوست
موضعی: راش محل استعمال (پچ پوستی)
عصبی، عضلانی و‌ اسکلتی: لرزش
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: افت فشار وضعیتی
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، ریزش غیرعادی بزاق، بی قراری، لتارژی، درد، دیستونی، تحریک پذیری
پوستی: راش پوستی
غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش تری گلیسیرید سرم، کاهش وزن، افزایش کلسترول سرم
گوارشی: سوء هاضمه، کاهش اشتها، افزایش اشتها، خشکی دهان، اسهال، دندان درد، ناراحتی معده، درد بالای شکم، درد شکمی، بی اشتهایی
ادراری تناسلی: بی اختیاری ادرار
عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد مفاصل، درد دست و پا، خشکی، سفتی، سستی، سفتی عضلات، درد عضلانی، اسپاسم عضلانی
چشمی: تاری دید
تنفسی: نازوفارنژیت، سرفه، گلودرد، خون دماغ
متفرقه: تب

تداخلات دارویی آریپیپرازول

*مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای CYP2D6
- سوبسترای CYP3A4
- تشدید اثرات تضعیف‌کننده CNS
-کاهش اثرات مرکزی هیستامین
- آنتاگونیست دوپامین
-تشدید اثرات خارج هرمی
- تشدید هایپرگلایسمی
- تشدید هایپرپیرکسی
- تشدید اثرات کاهنده فشارخون
- کاهش آستانه تشنج

تداخلات رده X (پرهیز):
آمی‌ سولپراید (خوراکی)، آزلاستین (نازال)، بروموپرید، برومپریدول، کانیواپتان، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیسیب، متوکلوپرامید، اورفنادرین، اوکسوممازین، پارالدهید، پیریبدیل، سولپیرید، تالیدومید

کاهش اثرات داروها توسط آریپیپرازول :
آمفتامین‌ها، داروهای کاهنده‌ قند خون، داروهای ضد پارکینسون ( آگونیست دوپامین)، گوانتیدین، پیریبدیل، کیناگولید

کاهش اثرات آریپیپرازول توسط داروها:
آرمودافینیل، کابرگولین، القاکننده‌های متوسط تا قوی CYP3A4، دابرافنیب، دفراسیروکس، انزالوتامید، اردافیتینیب، ایووسیدنیب، لیتیم، میتوتان، پگ اینترفرون آلفا-b۲، پیریبدیل، ساریلومب، سیلتوکسیمب، توسیلیزومب

افزایش اثرات داروها توسط آریپیپرازول:
الکل (اتیل)، آمی‌فامپریدین، آزلاستین (نازال)، بلونانسرین، برکسانولون، بوپرنورفین، داروهای تضعیف‌کننده CNS، فلونیترازپام، آیوهگزول، آیومپرول، آیوپامیدول، مکیتازین، متوتری‌مپرازین، متیل‌فنیدات، متی‌روسین، آگونیست های اوپیوئیدی، اورفنادرین، اوکسی‌کدون، پارالدهید، عوامل سروتونرژیک (خطر بالا)، سولپیرید، سوورکسانت، تالیدومید، زولپیدم

افزایش اثرات آریپیپرازول توسط داروها:
مهارکننده‌های استیل کولین استراز (مرکزی)، آجمالین، آلیزاپرید، آمیسولپرید (خوراکی)، اپرپیتانت، داروهای کاهنده ‌فشارخون، بریمونیدین (موضعی)، بروموپرید، برومپریدول، کانابیدیول، ماری‌جوانا (شاهدانه)، کلرمتیازول، کلرفنسین کاربامات، کلوبازام، کلوفازیمین، کانیواپتان، مهارکننده‌های قوی و متوسط CYP2D6 ، مهارکننده‌های قوی و متوسط CYP3A4، دیوتترابنازین، دایمتیندن (موضعی)، دوکسیلامین، درونابینول، دروپریدول، دولوکستین، دوولیسیب، اردافتینیب، اسکتامین، فوس اپرپیتانت، فوس نتوپیتانت، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیسیب، هیدروکسی‌زین، گیاه کاوا، لاروترکتینیب، لمبورکسانت، لیتیوم، لوفکسیدین، لومفانترین، منیزیم سولفات، متادون، متوتری‌مپرازین، متیل‌فنیدات، متوکلوپرامید، متی‌روسین، میفپریستون، مینوسیکلین (سیستمیک)، نابیلون، نتوپیتانت، اوکسوممازین، پالبوسیکلیب، پگ اینترفرون آلفا-b۲، پرامپانل، روفینامید، داروهای سروتونرژیک (خطر بالا)، سیمپرویر، استریپنتول، سدیم اکسیبات، تترابنازین، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول وکانابیدیول، تری‌مپرازین

تداخل با غذا:
مصرف دارو همراه وعده غذایی پرچرب، مدت‌زمان رسیدن به پیک پلاسمایی را به تأخیر می‌اندازد.
راهکار: بدون ملاحظات غذایی مصرف شود.

هشدار ها آریپیپرازول

*1- لازم است که بیمار از لحاظ بروز علایم خارج هرمی (به ویژه آکاتیزی یا بی قراری حرکتی) پیش از شروع درمان و سپس به صورت دوره ای در طول درمان ارزیابی گردد.
2- وضعیت ذهنی (از لحاظ بروز افسردگی، افکار خودکشی، تشدید یا بروز رفتارهای غیرطبیعی) و علایم حیاتی بیمار در صورت نیاز بالینی پایش گردد (به ویژه در ابتدای درمان و پس از تغییرات دوز مصرفی).
3- فشارخون بیمار در ابتدای درمان، 3 ماه پس از شروع درمان و سپس به صورت سالیانه پایش شود.
4- وزن، قد، شاخص توده بدنی و اندازه دور کمر بیمار در ابتدای درمان و سپس در هفته های 4، 8 و 12 پس از شروع یا تغییر درمان، سپس هر 3 ماه ارزیابی گردد. (لازم است که در صورت افزایش وزن به میزان ≥ 5% وزن اولیه، آریپیپرازول به یک داروی ضدجنون دیگر تغییر داده شود.)
5- سابقه خانوادگی یا ابتلای بیمار به چاقی، دیابت، دیس لیپیدمی، پرفشاری خون یا بیماری قلبی عروقی در ابتدای درمان و سپس به صورت سالیانه بررسی شود.
6- سطح گلوکز ناشتای پلاسما و HbA1C در ابتدای درمان، 3 ماه پس از شروع درمان و سپس به صورت سالیانه پایش شود.
7- وضعیت چربی خون ناشتای بیمار در ابتدای درمان و 3 ماه پس از شروع درمان پایش گردد و سپس در صورت طبیعی بودن سطح LDL، هر 5-2 سال یا در صورت نیاز بالینی به صورت متناوب تر ارزیابی شود.
8- فعالیت های غیرارادی و غیرطبیعی یا علایم پارکینسون در بیمار، در ابتدای درمان و سپس به صورت هفتگی تا زمان تثبیت دوز (به مدت حداقل 2 هفته) و به مدت 2 هفته پس از هرگونه افزایش چشمگیر دوز پایش شود.
9- لازم است که در بیماران مبتلا به بیماری های افزایش دهنده خطر به زمین افتادن یا مصرف کننده داروهایی با این عارضه، خطر به زمین افتادن بیمار در ابتدای درمان و سپس به صورت دوره ای در طول درمان ارزیابی شود.
10- الکتروکاردیوگرام بیمار در صورت نیاز بالینی پایش شود.
11- CBC بیمار در صورت نیاز بالینی پایش شود (در بیمارانی با سطح کم گلبول سفید یا سابقه بروز لکوپنی/نوتروپنی ناشی از مصرف دارو، طی چند ماه ابتدایی درمان به صورت متناوب ارزیابی گردد).
12- سطح الکترولیت ها و عملکرد کبدی به صورت سالیانه و در صورت نیاز بالینی ارزیابی شود.
13- بیمار از لحاظ بروز گالاکتوره، تغییر در قاعدگی، میل جنسی، انزال و نعوظ به صورت سالیانه پایش گردد.
14- بیمار از لحاظ بروز دیس کینزی تاردیو هر 12 ماه ارزیابی شود (در افرادی با خطر بالای بروز، هر 6 ماه بررسی گردد).
15- معاینات چشمی بیمار به صورت سالیانه در افراد بالای 40 سال به صورت سالیانه و در افراد جوان تر هر 2 سال انجام گیرد.
16- لازم است که دیگر داروهای مصرفی بیمار بررسی شود تا در صورت نیاز، تنظیم دوز صورت گیرد یا از درمان جایگزین استفاده شود.
17- به بیمار گوشزد شود که در صورت بروز هرگونه علایمی از قبیل افسردگی، تغییرات حرکتی، بینایی، قاعدگی یا عملکرد جنسی به پزشک اطلاع دهد.