آناکینرا

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف آناکینرا

یک آنتاگونیست گیرنده های اینترلوکین1 است.
جهت درمان علائم و نشانه های آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید در بیمارانی که پاسخ کافی به متوتروکسات یا دیگر داروهای (DMARD) به تنهایی نمی دهند استفاده می شود. در انگلستان این دارو فقط به همراه متوتروکسات مجوز تجویز دارد ولی در آمریکا مجوز مصرف به تنهایی یا همراه دیگر داروهای (DMARD) دارد.

مکانیسم اثر آناکینرا

آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین 1 است و موجب انسداد فعالیت بیولوژیک از طریق مهار رقابتی اتصال اینترلوکین یک به گیرنده آن می شود که بصورتی گسترده در بافت ها و اندامهای متعدد وجوددارد.

فارماکوکینتیک آناکینرا

3 تا 7 ساعت پس از تزریق زیر جلدی حداکثر غلظت پلاسمائی آن ایجاد می شود نیمه عمر نهائی آن در حدود 4 تا 6 ساعت است. عمدتاً در ادرار ترشح می شود. در کسانی که سابقه حساسیت به پروتئین های حاصل از Ecoli. دارند منع مصرف دارد.
دارو بصورت تک دوز در سرنگهای یک میلی لیتری و عاری ازماده محافظ جهت تزریق زیر جلدی است و مابقی داروی تجویزی و مصرف نشده نباید در تزریقهای بعدی استفاده شود.
دارو باید در یک زمان ثابت و همه روزه تجویز شده و بیش از یک دوز در روز نیازی نیست.

عوارض جانبی آناکینرا

*
عوارض شایع (%10<):
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد
گوارشی: استفراغ
ایمونولوژی: توسعه آنتی بادی
عفونی: عفونت (از جمله سلولیت، پنومونی، عفونت های استخوان و مفصل)
موضعی: واکنش محل تزریق
عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد مفاصل
تنفسی: نازوفارنژیت
متفرقه: تب
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
گوارشی: تهوع، اسهال
هماتولوژی و انکولوژی: افزایش سطح ائوزینوفیل، کاهش تعداد گلبول های سفید، تغییر در تعداد پلاکت
سایر عوارض (درصد نامشخص):
پوستی: راش پوستی
غدد درون ریز و متابولیسم: افزایش کلسترول خون
تنفسی: عفونت مجاری تنفسی فوقانی

تداخلات دارویی آناکینرا

توصیه های دارویی آناکینرا

این دارو ممکن است عفونتهای دستگاه تنفسی فوقانی و سینوزیت و دیگرعفونتهای شدید خصوصاً در بیماران آسمی ایجاد نماید، که بایستی فوراً دارو قطع شود.
درمان با آن در بیمارانی که عفونت حاد و یا عفونت مزمن و یا موضعی دارند نباید شروع شود. در افرادی که سابقه عفونت مکرر دارند و یا فاکتور مستعد کننده عفونت دارند ، بایستی با احتیاط مصرف شود. در افرادی که سابقه نوتروپنی دارند نبایستی تجویز شود.