گولیمومب

معرفی گولیمومب

گولیمومب یک داروی بیولوژیک است که برای درمان بیماری‌های التهابی خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک و اسپوندیلیت آنکیلوزان تجویز می‌شود. این دارو با مهار فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α)، التهاب را کاهش داده و علائم بیماری را کنترل می‌کند. گولیمومب به‌صورت تزریقی (زیرجلدی یا وریدی) استفاده می‌شود و باید تحت نظر پزشک تجویز شود.

بیماران باید از نظر عفونت‌های مزمن قبل از شروع درمان بررسی شوند، زیرا مصرف این دارو ممکن است خطر عفونت‌های شدید را افزایش دهد. همچنین، مصرف واکسن‌های زنده در طول درمان ممنوع است. در صورت مشاهده علائمی مانند تب، سرفه پایدار یا مشکلات غیرمعمول دیگر، باید به پزشک اطلاع داده شود.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف گولیمومب

• آرتریت روماتوئید (RA): گولیمومب برای درمان بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید همراه با متوترکسات استفاده می‌شود.
• آرتریت پسوریاتیک (PsA): این دارو برای کاهش علائم و جلوگیری از پیشرفت آسیب مفصلی در بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک به کار می‌رود.
• اسپوندیلیت آنکیلوزان (AS): گولیمومب برای بهبود علائم، کاهش التهاب و بهبود عملکرد فیزیکی در بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان تجویز می‌شود.
• کولیت اولسراتیو (UC): برای درمان بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو فعال متوسط تا شدید که به سایر درمان‌ها پاسخ نداده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مکانیسم اثر گولیمومب

• مهار فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α): گولیمومب یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که به TNF-α متصل شده و فعالیت آن را مهار می‌کند.
• کاهش التهاب سیستمیک: با مهار TNF-α، التهاب کاهش یافته و علائم بیماری‌های خودایمنی بهبود می‌یابد.
• کاهش آسیب مفصلی و تخریب استخوانی: این دارو از طریق کاهش التهاب و تنظیم سیستم ایمنی، تخریب مفاصل را در بیماری‌های روماتولوژیک کاهش می‌دهد.
• بهبود عملکرد دستگاه گوارش در کولیت اولسراتیو: گولیمومب با کاهش التهاب در روده، علائم کولیت اولسراتیو را تسکین می‌دهد.

فارماکوکینتیک گولیمومب

جذب:

• پس از تزریق زیرجلدی، گولیمومب به آهستگی جذب شده و حداکثر غلظت پلاسمایی آن طی 2 تا 6 روز پس از تزریق مشاهده می‌شود.

توزیع:

• حجم توزیع دارو نسبتا کم است و عمدتاً در مایعات خارج سلولی توزیع می‌شود.

متابولیسم:

• این دارو به‌عنوان یک پروتئین مونوکلونال، از طریق سیستم رتیکولواندوتلیال متابولیزه شده و توسط پروتئازهای سلولی تجزیه می‌شود.

دفع:

• نیمه‌عمر گولیمومب حدود 14 روز است و عمدتاً از طریق متابولیسم پروتئینی در بدن حذف می‌شود.

منع مصرف گولیمومب

• عفونت‌های فعال شدید: مصرف در بیماران مبتلا به سل فعال، سپسیس یا سایر عفونت‌های شدید سیستمیک ممنوع است.
• حساسیت مفرط به گولیمومب: در صورت وجود سابقه واکنش‌های آلرژیک شدید به این دارو، استفاده از آن ممنوع است.
• نارسایی قلبی پیشرفته (NYHA کلاس III/IV): بیماران مبتلا به نارسایی قلبی شدید نباید از این دارو استفاده کنند، زیرا ممکن است وضعیت آن‌ها را بدتر کند.

عوارض جانبی گولیمومب

شایع (10% یا بیشتر):

• عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی
•  واکنش در محل تزریق
•  سردرد
•  افزایش آنزیم‌های کبدی

کمتر شایع (1-10%):

• عفونت‌های قارچی
•  افزایش خطر لخته‌های خونی
• افزایش فشار خون
•  تهوع و استفراغ

نادر (کمتر از 1%):

• نارسایی قلبی
•  بیماری‌های دمیلینه‌کننده سیستم عصبی
• واکنش‌های آنافیلاکتیک

تداخلات دارویی گولیمومب

• داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی (مانند متوترکسات، سیکلوسپورین): افزایش خطر عفونت‌های فرصت‌طلب.
• واکسن‌های زنده (مانند واکسن سرخک، اوریون، سرخجه): کاهش اثربخشی واکسن و افزایش خطر عفونت.
• کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزولون): افزایش سرکوب سیستم ایمنی و خطر ابتلا به عفونت.

هشدار ها گولیمومب

• افزایش خطر عفونت‌های فرصت‌طلب: مهار TNF-α می‌تواند موجب افزایش خطر ابتلا به عفونت‌های باکتریایی، ویروسی، قارچی و مایکوباکتریایی شود.
• فعال شدن مجدد سل نهفته: بیماران باید پیش از شروع درمان از نظر ابتلا به سل بررسی شوند.
• افزایش خطر بدخیمی‌ها: احتمال بروز لنفوم و سایر بدخیمی‌های خونی در بیماران دریافت‌کننده این دارو مشاهده شده است.
• ریسک واکنش‌های حساسیتی: در موارد نادر، واکنش‌های آنافیلاکتیک ممکن است رخ دهد.
• تشدید بیماری‌های عصبی: در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) یا سایر بیماری‌های دمیلینه‌کننده، مصرف گولیمومب باید با احتیاط صورت گیرد.

توصیه های دارویی گولیمومب

برای بیمار:

• قبل از شروع درمان، باید غربالگری سل و سایر عفونت‌های مزمن انجام شود.
• از تماس با افراد دارای بیماری‌های عفونی اجتناب شود.
• علائم غیرمعمول مانند تب، سرفه پایدار، کاهش وزن بی‌دلیل یا تعریق شبانه را به پزشک گزارش دهید.
• از تزریق واکسن‌های زنده در حین مصرف دارو خودداری کنید.
• اگر قصد بارداری دارید، با پزشک خود مشورت کنید.

برای پزشک:

• بررسی تاریخچه پزشکی بیمار از نظر عفونت‌های قبلی و وضعیت ایمنی ضروری است.
• عملکرد کبدی و کلیوی بیمار در حین درمان باید پایش شود.
• در صورت بروز واکنش‌های شدید، مصرف دارو باید متوقف شود.
• استفاده همزمان با سایر عوامل بیولوژیک ضد TNF-α توصیه نمی‌شود.