سرتولیزومب پگول

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف سرتولیزومب پگول

سترولیزومب در درمان بیماری Crohn متوسط تا شدید در بیمارانی که پاسخ کافی به درمان رایج نمی دهند؛ روماتوئید آرتریت متوسط تا شدید (به صورت مونوتراپی یا در ترکیب با داروهای آنتی روماتیک غیربیولوژیک بهبود دهنده بیماری (DMARDS) کاربرد دارد

مکانیسم اثر سرتولیزومب پگول

Certolizumab قسمت Fab مونوکلونال آنتی بادی پگیله انسانی علیه فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-alpha) است. Certolizumab پس از اتصال به TNF-alpha انسانی به طور انتخابی فعالیت آن را خنثی می کند. (افزایش سطح TNF-alpha در پروسه التهابی مربوط به بیماری Crohn و تخریب مفصلی ناشی از روماتوئید آرتریت نقش دارد). از آنجایی که آنتی بادی کامل نیست (بخش Fc را ندارد)، فعال سازی کمپلمان، سایتوتوکسیسیتی سلولی وابسته به آنتی بادی یا آپاپتوز را القا نمی کند. پگیله کردن Certolizumab منجر به حذف دیرتر دارو و در نتیجه افزایش نیمه عمر می شود.

فارماکوکینتیک سرتولیزومب پگول

توزیع: Vss: 6-8 L
فراهمی زیستی: SubQ: حدود 80% (طیف 76% تا 88%)
نیمه عمر حذف: حدود 14 روز
زمان رسیدن به پیک، پلاسما: 54-171 ساعت

عوارض جانبی سرتولیزومب پگول

>10%:
سیستم عصبی مرکزی: سردرد (5% تا 18%)
گوارشی: تهوع (≤11%)
تنفسی: عفونت مجرای تنفسی فوقانی (6% تا 20%)، نازوفارینژیت (4% تا 13%)
متفرقه: عفونت (14% تا 38%؛ جدی: 3%)
1%-10%:
قلبی عروقی: هایپرتنشن (≤5%)
سیستم عصبی مرکزی: سرگیجه (≤6%)، تب (≤5%)، خستگی (≤3%)
درماتولوژیک: راش (9%)
گوارشی: درد شکم (≤6%)، استفراغ (5%)
ادراری تناسلی: عفونت مجرای ادرای (≤8%)
موضعی: واکنش های محل تزریق (از جمله خونریزی، سوختگی، اریتم، التهاب، درد، راش: ≤7%)؛ شیوع بالاتر با پلاسبو)
نوروماسکولار و اسکلتی: آرترالژیا (6% تا 7%)، کمر درد (≤4%)
تنفسی: سرفه (≤6%)، برونشیت (≤3%)، فارینژیت (≤3%)
متفرقه: تشکیل آنتی بادی (7% تا 8%)، ANA مثبت (≤4%)
<1% (مهم یا تهدید کننده حیات): توده شکمی، آبسه، آلوپشیا، آنمی، آنژین، اضطراب، aphthous stomatitis، آنمی آپلاستیک، آریتمی، آرتریال فیبروزیس، آرتریت باکتریال، اختلال دوقطبی، تاری دید، سایتوپنیا، حمله اختلال demyelinating، درماتیت، نارسایی قلبی (جدید یا بدترشدن آن)، هپاتیت، فعال سازی مجدد هپاتیت B؛ واکنش های هایپرسنسیتیویتی (مثل درماتیت آلرژیک، آنژیوادما، سرگیجه (وضعیتی)، دیس پنه، فلاشینگ، هایپوتنشن، malaise، serum sickness، سنکوپ)؛ انسداد روده، لوکمیا، لوکوپنیا، درد دست و پا، راش لوپوس اریتماتوس، سندروم شبه لوپوس، لمفادنوپاتی، لمفوما، بدخیمی، ماستیت، اختلالات قاعدگی، MI، ایسکمی میوکاردی، سندروم نفروتیک، عفونت فرصت طلب (نادر)، اپتیک نوریت، پان سایتوپنیا، فلج روده ای، افیوژن پریکارد، پریکاردیت، ادم محیطی، نوروپاتی محیطی، پنومونی، پسوریازیس (شامل موارد با onset جدید، پالموپلانتار، پوستورال یا حمله)، پیلونفریت، هموراژ رکتال، نارسایی کلیوی، هموراژ شبکیه، تشنج، سکته مغزی، احتمال خودکشی، ترومبوسایتوپنیا، ترومبوفیلیا، ترومبوفلبیت، آبسه دندانی، افزایش ترانس آمینازها، حمله ایسکمیک ترانزینت، توبرکولوزیس (پریتونئال، ریوی و منتشر)، اوروسپسیس، کهیر، اووتیت، واسکولیت، عفونت ویروسی، کاهش دقت بینایی، عفونت زخم

تداخلات دارویی سرتولیزومب پگول

تداخلات دارویی:
اثرات متابولیسمی/ انتقالی: نامشخص
عدم استفاده همزمان:
از استفاده همزمان Certolizumab با این داروها اجتناب کنید: Abatacept؛ Anakinra؛ داروهای ضد TNF؛ BCG؛ Canakinumab؛ Natalizumab؛ Pimecrolimus؛ Rilonacept؛ Rituximab؛ Tacrolimus (موضعی)؛ واکسن ها (زنده)
افزایش اثر/ سمیت:
Certolizumab سطح/ اثرات این داروها را افزایش می دهد: Abatacept؛ Anakinra؛ Canakinumab؛ Leflunamide؛ Natalizumab؛ Rilonacept؛ واکسن ها (زنده)
سطح/ اثرات Certolizumab با این داروها افزایش پیدا می کند: داروهای ضد TNF؛ Denosumab؛ Pimecrolimus؛ Rituximab؛ Roflumilast؛ Tacrolimus (موضعی)؛ Trastuzumab
کاهش اثر:
Certolizumab سطح/ اثرات این داروها را کاهش می دهد: BCG؛ تست پوستی coccidioidin؛ Sipuleucel-T؛ واکسن ها (غیر فعال شده)؛ واکسن ها (زنده)
سطح/ اثرات Certolizumab با این داروها کاهش می یابد: Echinacea؛ Pegloticase
تداخلات اتانول/ تغذیه/ ترکیبات گیاهی: گیاهان دارویی: Echinacea اثرات درمانی Certolizumab را کاهش می دهد؛ از استفاده همزمان اجتناب کنید

تداخلات آرمایشگاهی:
تست های توبرکولوزیس latent ممکن است در حین درمان با Certolizumab منفی کاذب شود. تست aPTT با افزایش کاذب در تست های PTT-lupus anticoagulant (LA) و Standard Target Activated Partial Thromboplastin time (STA-PTT) از Diagnostica Stago و تست های Hemosil APTT-SP liquid و Hemosil lyophilized silica از instrumentation laboratories گزارش شده است.

هشدار ها سرتولیزومب پگول

بیمارانی که Certolizumab دریافت می کنند در معرض ریسک عفونت های جدی ای هستند که می تواند باعث بستری شدن و یا مرگ شود؛ عفونت ها معمولاً در بیمارانی ایجاد می شود که همزمان داروهای سرکوب کننده ایمنی (مثل Methotrexate یا کورتیکواستروئیدها) دریافت می کنند و ممکن است به صورت بیماری منتشر بروز کند. توبرکولوزیس فعال (یا فعال سازی مجدد توبرکولوزیس latent)، عفونت های تهاجمی قارچی (شامل آسپرژیلوزیس، بلاستومایکوزیس، کاندیدیازیس، کوکسیدیوئیدومیکوزیس، هیستوپلاسموزیس و پنوموسیستوزیس) و باکتریایی، ویروسی یا سایر عفونت های فرصت طلب (مثل لژیونلوزیس و لیستریوزیس) در بیماران دریافت کننده مهارکنندگان TNF از جمله Certolizumab گزارش شده است. علائم و نشانه های عفونت را به دقت مانیتور کنید. در صورت عفونت جدی یا سپسیس دارو را قطع کنید. قبل از استفاده از این دارو در بیماران دارای سابقه عفونت مزمن یا ریکارنت، ریسک در مقابل منافع دارو را در نظر بگیرید. درمان تجربی ضد قارچی را در بیمارانی که در معرض خطر عفونت قارچی تهاجمی هستند و به بیماری سیستمیک شدید مبتلا می شوند آغاز کنید. در استفاده این دارو در افراد مسن یا بیماران دارای شرایطی که آنها را در معرض عفونت قرار می دهد (مثل دیابت) یا سکونت/مسافرت به مناطق دارای مایکوزهای اندمیک (بلاستومایکوزیس، کوکسیدیوئیدومیکوزیس، هیستوپلاسموزیس) یا مبتلا به عفونت های latent یا لوکالیزه احتیاط شود. درمان با Certolizumab را در صورت وجود عفونت های مهم و فعال آغاز نکنید. افرادی را که در دوره درمان مبتلا به عفونت جدید می شوند، به دقت مانیتور کنید. لمفوما و سایر بدخیمی ها در کودکان و نوجوانانی که سایر داروهای مهار کننده TNF را دریافت می کنند گزارش شده است. استفاده از مهارکنندگان TNF ممکن است دفاع علیه بدخیمی ها را تحت تأثیر قرار دهد؛ اثر بر پیشرفت و روند بدخیمی ها به طور کامل مشخص نشده است. لمفوما در کارآزمایی های بالینی دیده شده است. استفاده از درمان ایمونوساپرسیو مزمن می تواند فاکتور زمینه ساز پیشرفت بدخیمی ها باشد؛ روماتوئید آرتریت خود با افزایش نرخ لمفوما همراه است.
توبرکولوزیس در درمان با Certolizumab گزارش شده است. بیماران باید قبل از درمان از نظر ریسک فاکتورهای توبرکولوزیس و عفونت توبرکولوزیس latent (با تست پوستی توبرکولین) ارزیابی شوند. درمان توبرکولوزیس latent باید قبل از استفاده از این دارو آغاز شود. بیماران دارای تست پوستی توبرکولین منفی باید مانیتورینگ توبرکولوزیس را در کل دوره درمان با این دارو داشته باشند؛ در این جمعیت توبرکولوزیس فعال در طول درمان ایجاد شده است. در بیمارانی که در مناطق اندمیک توبرکولوزیس زندگی می کنند، با احتیاط استفاده شود. در صورت امکان، درمان آنتی توبرکولوزیس قبل از درمان با Certolizumab در بیمارانی که چند ریسک فاکتور یا ریسک فاکتورهای مهم برای ابتلا به توبرکولوزیس دارند، در نظر گرفته شود.
به ندرت فعال سازی مجدد ویروس هپاتیت B (HBV) در ناقلین مزمن ویروس رخ داده است؛ با احتیاط استفاده شود؛ قبل از آغاز درمان و در طول درمان ارزیابی ها انجام شود.
واکنش های هایپرسنسیتیویتی مثل آنژیوادما، دیس پنه، راش، serum sickness و کهیر (به صورت نادر) در درمان با این دارو گزارش شده است؛ در صورت بروز هایپرسنسیتیویتی دارو را قطع کنید و ادامه ندهید. در بیمارانی که با سایر مهارکنندگان TNF دچار هایپرسنسیتیویتی شده اند با احتیاط استفاده شود. در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با احتیاط استفاده شود؛ بدتر شدن نارسایی قلبی و نارسایی قلبی با onset جدید در استفاده از مهارکنندگان TNF از جمله Certolizumab گزارش شده است؛ به دقت مانیتور شود. موارد نادر پان سایتوپنیا و سایر سایتوپنیاهای مهم مثل آنمی آپلاستیک در استفاده از داروهای مهار کننده TNF گزارش شده است. لوکوپنیا و ترومبوسایتوپنیا با Certolizumab رخ داده است؛ در بیماران مبتلا به اختلالات هماتولوژیک زمینه ای با احتیاط استفاده شود؛ در صورت بروز اختلالات هماتولوژیک مهم درمان را قطع کنید. تشکیل آتوآنتی بادی محتمل است؛ به ندرت منجر به بیماری آتوایمیون مثل سندروم شبه لوپوس می شود؛ مانیتور کرده و در صورت بروز علائم دارو را قطع کنید. تعداد کمی از بیماران (8%) آنتی بادی علیه Certolizumab در طول درمان ایجاد می کنند. بیماران آنتی بادی-مثبت نرخ بالاتر عوارض جانبی (مثل درد/ اریتم محل تزریق، درد شکم و اریتما نودوزوم) نشان می دهند. در بیماران مبتلا به اختلالات demyelinating CNS قبلی یا اخیر با احتیاط استفاده شود. موارد نادر اپتیک نوریت، تشنج، نوروپاتی محیطی و بیماری demyelinating (با onset جدید یا حمله) گزارش شده است.
شرکت سازنده استفاده همزمان با Anakinra و سایر داروهای مهارکننده فاکتور نکروز توموری (TNF) را به علت ریسک عفونت های جدی توصیه نمی کند. این دارو را در ترکیب با DMARDS بیولوژیک استفاده نکنید. بیماران باید قبل از آغاز درمان تمام واکسن های خود را تجدید کنند؛ واکسن های زنده نباید همزمان داده شوند. داده ای در مورد اثرات درمان روی واکسیناسیون یا انتقال ثانویه واکسن های زنده در بیمارانی که دارو می گیرند وجود ندارد. استفاده در بیمارانی که نارسایی کلیوی دارند مطالعه نشده است؛ اما فارماکوکینتیک جزء پگیله (پلی اتیلن گلایکولی) آن ممکن است وابسته به عملکرد کلیه باشد. در افراد مسن احتیاط شود چرا که ممکن است ریسک بالاتری در ابتلا به عفونت ها داشته باشند.