آمی فامپریدین

معرفی آمی فامپریدین

آمی فامپریدین یک داروی موثر برای درمان ضعف عضلانی ناشی از برخی بیماری‌های نادر عصبی است. این دارو با افزایش سیگنال‌های عصبی، به بهبود عملکرد حرکتی و کاهش خستگی عضلانی کمک می‌کند.

این دارو ممکن است در برخی افراد عوارضی مانند سرگیجه یا حالت تهوع ایجاد کند، بنابراین رعایت دستورالعمل‌های پزشک ضروری است. در صورت تجربه علائم غیرعادی، مانند تپش قلب شدید یا بی‌حالی، باید به پزشک مراجعه شود.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف آمی فامپریدین

آمی فامپریدین یک ترکیب دارویی مورد استفاده در بیماری‌های نادر عصبی-عضلانی است که شامل موارد زیر می‌شود:

• سندرم میاستنیک مادرزادی (CMS): اختلالی ژنتیکی که منجر به ضعف عضلانی شدید می‌شود.
• سندرم لامبرت-ایتون (LEMS): یک اختلال خودایمنی که باعث کاهش انتقال سیگنال‌های عصبی به عضلات شده و ضعف عضلانی ایجاد می‌کند.
• اختلالات عصبی ناشی از کاهش آزادسازی استیل‌کولین: در برخی بیماری‌های نادر که با کاهش عملکرد پایانه‌های عصبی همراه هستند، آمی فامپریدین به‌عنوان تقویت‌کننده عملکرد سیناپسی عمل می‌کند.

مکانیسم اثر آمی فامپریدین

آمی فامپریدین با مهار کانال‌های پتاسیمی وابسته به ولتاژ در پایانه‌های عصبی، باعث افزایش مدت زمان دپلاریزاسیون غشای نورونی شده و در نتیجه، آزادسازی استیل‌کولین از انتهای نورون‌های حرکتی را افزایش می‌دهد. این اثر منجر به بهبود انتقال عصبی-عضلانی و افزایش قدرت عضلانی در بیماران مبتلا به اختلالات عصبی-عضلانی می‌شود.

فارماکوکینتیک آمی فامپریدین

جذب:

• آمی فامپریدین پس از مصرف خوراکی به‌سرعت از دستگاه گوارش جذب می‌شود.
• فراهمی زیستی آن وابسته به دوز و شرایط گوارشی فرد است.
• پیک پلاسمایی معمولاً در طی 1 تا 1.5 ساعت پس از مصرف به دست می‌آید.

توزیع:

• دارو در بدن به‌خوبی توزیع شده و به سیستم عصبی مرکزی (CNS) نفوذ می‌کند.
• اتصال پروتئینی پایینی دارد، که باعث دسترسی بهتر به گیرنده‌های هدف در سیناپس‌های عصبی می‌شود.

متابولیسم:

• عمدتاً در کبد توسط آنزیم‌های فاز I متابولیزه می‌شود.
• مسیرهای متابولیکی شامل استیلاسیون و اکسیداسیون است.

دفع:

• نیمه‌عمر حذف دارو حدود 2 تا 4 ساعت است.
• عمدتاً از طریق کلیه‌ها به‌صورت متابولیت‌های غیرفعال دفع می‌شود.

منع مصرف آمی فامپریدین

• سابقه حساسیت مفرط به آمی فامپریدین یا هر یک از ترکیبات جانبی آن.
• افراد مبتلا به اختلالات تشنجی یا سابقه صرع.
• بیماران دارای اختلال شدید عملکرد کبدی یا کلیوی.
• افراد مبتلا به آریتمی‌های قلبی یا سندرم QT طولانی.

عوارض جانبی آمی فامپریدین

شایع (≥10%):

• پارستزی
• تهوع
• سردرد
• ضعف عضلانی

نسبتاً شایع (1-10%):

• تاکی‌کاردی
• آریتمی
• سرگیجه
• افزایش فشار خون

نادر (<1%):

• تشنج
• افزایش آنزیم‌های کبدی
• واکنش‌های آلرژیک

تداخلات دارویی آمی فامپریدین

• مهارکننده‌های CYP2D6 (مانند فلکاینید، پاروکستین): ممکن است کلیرانس دارو را کاهش داده و منجر به افزایش سطح پلاسمایی آن شود.
• داروهای ضدتشنج (مانند فنیتوئین، کاربامازپین): ممکن است اثر آمی فامپریدین را کاهش دهند.
• مهارکننده‌های کولین استراز (مانند پیریدوستیگمین): اثرات سینرژیک ایجاد کرده و خطر برادی‌کاردی را افزایش می‌دهند.
• داروهای افزایش‌دهنده QT (مانند آمیودارون، کلاریترومایسین): ریسک آریتمی را افزایش می‌دهند.

هشدار ها آمی فامپریدین

• خطر تشنج: حتی در بیماران بدون سابقه صرع، مصرف این دارو ممکن است آستانه تشنج را کاهش دهد.
• مشکلات قلبی: احتمال بروز آریتمی‌های قلبی به‌ویژه در بیماران مستعد وجود دارد، لذا باید مانیتورینگ قلبی انجام شود.
• مصرف در بارداری و شیردهی: مطالعات کافی در مورد ایمنی مصرف در دوران بارداری و شیردهی وجود ندارد، بنابراین باید با احتیاط مصرف شود.
• نقص عملکرد کبد و کلیه: نیاز به تنظیم دوز دارد و عملکرد این ارگان‌ها باید پایش شود.

توصیه های دارویی آمی فامپریدین

برای پزشکان:

• دوز مصرفی باید به‌صورت فردی تنظیم شود و بیماران از نظر بروز تشنج و مشکلات قلبی پایش شوند.
• در بیماران دارای نقص عملکرد کبدی یا کلیوی، کاهش دوز ضروری است.
• در صورت مصرف همزمان با داروهای دیگر، تداخلات دارویی بررسی شود.

برای بیماران:

• دارو را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید و از تغییر دوز بدون مشورت خودداری کنید.
• در صورت بروز علائمی مانند سرگیجه شدید، تپش قلب نامنظم یا تشنج، مصرف دارو را قطع کرده و فوراً به پزشک مراجعه کنید.
• مصرف همزمان با الکل ممکن است عوارض جانبی را تشدید کند.
• در دوران بارداری و شیردهی، قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.