پیریدوستیگمین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف پیریدوستیگمین

پیریدوستیگمین در درمان بیماری میاستنی گراویس به کار برده می‌شود.

مکانیسم اثر پیریدوستیگمین

-تسهیل انتقال ایمپالس های عصبی در محل اتصال عصب عضله (جلوگیری از تجزیه استیل کولین توسط استیل کولین استراز)

فارماکوکینتیک پیریدوستیگمین

جذب خوراکی: بسیار ناچیز
فراهمی زیستی: 20-10%
شروع اثر:
بهبود سمیت عصبی ناشی از وین کریستین 2-1 هفته
میاستنی گراو خوراکی 30 دقیقه، عضلانی30-15 دقیقه، وریدی طی 5-2 دقیقه
پیک پلاسمایی: 2-1 ساعت
طول اثر:
خوراکی 4-3 ساعت
عضلانی و وریدی 3-2 ساعت
اتصال به پروتئین: صفر
متابولیسم : بافت ها (توسط کولین استراز)، کبدی
نیمه عمر:
خوراکی 2-1 ساعت
وریدی 5/1 ساعت
نارسایی کلیوی خوراکی 6 ساعت
دفع: ادرار (90-80% به صورت داروی تغییرنیافته)

عوارض جانبی پیریدوستیگمین

عوارض نسبتا شایع (%10-1):
سیستم اعصاب مرکزی: پرش عضلات، هایپرستزی (افزایش حساسیت در حس لامسه)
پوستی: خشکی پوست
گوارشی: درد شکمی، اسهال
ادراری تناسلی: قاعدگی دردناک، تکرر ادرار
عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد عضلانی، گردن درد
چشمی: تنبلی چشم
تنفسی: خون دماغ
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: برادی کاردی (گذرا)، سفتی قفسه سینه، کاهش ضربان قلب، افزاش فشار خون
سیستم اعصاب مرکزی: گیجی، خلق افسرده، خواب آشفته، خواب آلودگی، سردرد، هایپرتونی، فقدان تمرکز، لتارژی، احساس گرما در موضع، کرختی زبان، سوزن سوزن شدن اندام های انتهایی، سرگیجه
پوستی: ریزش مو، افزایش تعریق، راش پوستی
گوارشی: کرامپ شکمی، احساس بادکنک در شکم، صدای شکم، نفخ، افزایش حرکات پریستالتیک روده، تهوع، افزایش بزاق، استفراغ
ازدیاد حساسیت: واکنش ازدیاد حساسیت
عصبی، عضلانی و اسکلتی: فاسیکولاسیون (پرش عضلانی)، کرامپ عضلانی، ضعف
چشمی: درد چشم، ریزش اشک، تنگی مردمک، اختلالات بینایی
تنفسی: برونشیت حاد (تشدید)، تشدید آسم، افزایش ترشحات برونش

تداخلات دارویی پیریدوستیگمین

*مشخصات کلی تداخلات:
- تشدید برادی‌کاردی
- تشدید اثرات کولینرژیک
- افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش
- کاهش‌ آستانه تشنج

تداخلات رده X (پرهیز):
تداخل شناخته‌شده‌ای مشخص نشده است.

کاهش اثرات داروها توسط پیریدوستیگمین:
داروهای آنتی کولینرژیک، داروهای بلاک کننده عصبی–عضلانی (غیر دپلاریزه)

کاهش اثرات پیریدوستیگمین توسط داروها:
داروهای آنتی کولینرژیک، دی‌پیریدامول، متوکاربامول

افزایش اثرات داروها توسط پیریدوستیگمین:
آمی‌فامپریدین، بنوکسینات، بتابلاکرها، آگونیست های کولینرژیک، سوکسینیل کولین

افزایش اثرات پیریدوستیگمین توسط داروها:
آمی‌فامپریدین، کورتیکواستروئید ها (سیستمیک)

تداخلات با غذا:
ذکر نشده است.

هشدار ها پیریدوستیگمین

1- عملکرد مثانه و اسفنکترها پیش از شروع درمان ارزیابی شود.
2- سطح کراتینین بیمار در ابتدای درمان پایش شود.
3- الکتروکاردیوگرام، فشارخون و ضربان قلب بیمار، به ویژه در تزریق وریدی دارو پایش شود.
4- بیمار از لحاظ بروز واکنش های کولینرژیک (مانند تهوع، استفراغ، اسهال، افزایش ترشح بزاق)، به ویژه در تزریق وریدی دارو پایش گردد.
5- بیمار از لحاظ بروز بحران کولینرژیک (اسهال، افزایش ادرار، میوز، برونکواسپاسم، برادی کاردی، تحریک پذیری، ریزش اشک، افزایش ترشح بزاق و عرق) پایش گردد.
6- در مواردی که به منظور از بین بردن بلوک عصبی عضلانی (مانند بیهوشی یا ازدیاد استیل کولین) تجویز شده است، لازم است که بیمار تا زمان بازگشت کامل عملکرد عصبی عضلانی، تحت نظر باشد.

توصیه های دارویی پیریدوستیگمین

مصرف دارو با غذا یا شیر احتمال بروز عوارض جانبی را کاهش می‌دهد.