فن ترمین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف فن ترمین

فن ترمین یک محرک مرکزی با اثر سیمپاتومیمتیکی غیر مستقیم است و با عملکردهای مشابه با دگزامفتامین به صورت خوراکی و به فرم هیدروکلرید یا به صورت پایه به عنوان یک داروی ضد اشتها در درمان کوتاه مدت چاقی متوسط تا شدید مصرف می شود. اگرچه دیگر مواد محرک جهت این کاربرد توصیه نمی شوند. دوز معمول فن ترمین 15 تا 30 میلی گرم و یک بار در روز قبل از صبحانه است که به صورت کمپلکس رزین تبادل کننده یون تجویز می شود که دارای آزادسازی اصلاح شده است. دوز پیشنهادی فرم هیدروکلرید 8 میلی گرم و 3 بار در روز و قبل از غذا می باشد و یا 15 تا 5/37 میلی گرم یکبار در روز و در صبح می باشد. نباید بیش از چند هفته تجویز گردد.

مکانیسم اثر فن ترمین

فنترمین یک عامل سمپاتومیمتیک با اثر غیرمستقیم است که با آزادسازی نورآدرنالین از وزیکول های پیش سیناپسی در هیپوتالاموس جانبی عمل می کند. این افزایش در غلظت نورآدرنالین در شکاف سیناپسی منجر به تحریک گیرنده های بتا2-آدرنرژیک می شود.

فارماکوکینتیک فن ترمین

این دارو به سهولت از مسیر گوارشی جذب می شود و بخشی از آن به صورت تغییر نکرده و بخشی به صورت متابولیت ها از طریق ادرار دفع می شود.

منع مصرف فن ترمین

سابقه بیماری قلبی عروقی (به عنوان مثال، بیماری عروق کرونر، سکته مغزی، آریتمی، نارسایی احتقانی قلب، فشار خون بالا کنترل نشده)
در طول یا طی 14 روز پس از تجویز مهارکننده های مونوآمین اکسیداز.
پرکاری تیروئید
گلوکوم.
اضطراب
سابقه سوء مصرف مواد مخدر.

عوارض جانبی فن ترمین

همانند سولفات دگزامفتامین و در مصرف فن ترمین ممکن است کهیر ایجاد شود. در بیماران تحت درمان هایپرتانسیون ریوی مشاهده شده است و در بیمارانی که این دارو را همراه با یک داروی ضد اشتهایی دیگر مصرف می کنند مثل فن فلورامین یا دگزفن فلورامین نقائص دریچه ای قلب ایجاد شده است. این عوارض جانبی و راههای پیشگیری از آن ها در مبحث فن فلورامین مطرح شده اند.

تداخلات دارویی فن ترمین

فن ترمین یک سیمپاتومیمتیک با اثر غیر مستقیم است که همانند دگزامفتامین می تواند با داروهای دیگر تداخل داشته باشد.