ایتراکونازول

همه چیز در مورد ایتراکونازول
ایتراکونازول برای چه مواردی استفاده می شود؟
ایتراکونازول چگونه کار می کند؟
راهنمای مصرف ایتراکونازول
در صورت فراموش کردن یک بار مصرف ایتراکونازول چه کار کنم؟
عوارض جانبی شایع ایتراکونازول
ایتراکونازول با  فلوکونازول چه فرقی دارد؟
-آیا ایتراکونازول می تواند قارچ ناخن پا را درمان کند؟
آیا ایتراکونازول تداخلات دارویی خطرناکی دارد؟
ایتراکونازول و الکل: آیا مصرف همزمان ایتراکونازول با الکل بی خطر است؟
چه مدت طول می کشد تا ایتراکونازول اثر کند؟
ایتراکونازول برای قارچ پوستی موثر است؟
ایتراکونازول و بارداری
ایتراکونازول برای گربه ها: آیا ایتراکونازول برای حیوانات خانگی بی خطر است؟
ایتراکونازول و سلامت قلب
ایتراکونازول و عملکرد کبد
نحوه نگهداری ایتراکونازول

ایتراکونازول برای چه مواردی استفاده می شود؟
برخی از انواع قارچ ها می توانند در سطح بدن ما رشد کرده و تکثیر شوند و باعث عفونت پوست، دهان یا واژن گردند. شایع ترین قارچ هایی که باعث عفونت های پوستی می شوند، گروه قارچ های تینه‌آ(کچلی) هستند. عفونت شایع دهان و واژن نیز برفک نامیده می شود که در اثر رشد بیش از حد نوعی قارچ به نام کاندیدا ایجاد می شود.

گاهی اوقات عفونت های قارچی داخل بدن نیز رخ می دهند. اگر سیستم ایمنی بدن شما به درستی کار نکند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت قارچی داخلی هستید. به عنوان مثال، اگر تحت  شیمی درمانی می باشید، از داروهای بیماری روماتیسم مصرف می کنید، یا مبتلا به HIV/AIDS هستید، عفونت قارچی داخلی می تواند برای شما جدی تر باشد.

ایتراکونازول یک داروی ضد قارچ است که در عفونت‌های قارچی مختلف از جمله آسپرژیلوزیس، هیستوپلاسموز و برخی عفونت های درماتوفیت استفاده می شود. و با از بین بردن مخمر و قارچ ها نقش خود را ایفا می کند.

ایتراکونازول چگونه کار می کند؟
ایتراکونازول با ایجاد اختلال در سنتز ارگوسترول که یکی از اجزای اصلی غشای سلولی قارچ میباشد، رشد قارچ را مهار می کند.

راهنمای مصرف ایتراکونازول
-قبل از مصرف ایتراکونازول اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی می‌باشید، مشکلات کبدی یا کلیوی دارید، مشکل قلبی یا ریوی دارید، یک اختلال خونی ارثی نادر به نام پورفیری دارید، یا سابقه حساسیت دارویی داشته‌اید، حتماً پزشک خود را در جریان قرار دهید.

-لیست کلیه‌ی داروها و مکمل‌های مصرفی خود را در اختیار پزشک قراردهید. تا در صورت وجود هرگونه تداخل دارویی مهم، اقدامات لازم انجام شود. 

-قبل از شروع این درمان، بروشور اطلاعات چاپ شده سازنده را از داخل بسته خود بخوانید. بروشور سازنده اطلاعات بیشتری در مورد ایتراکونازول و لیست کاملی از عوارض جانبی که ممکن است از مصرف آن تجربه کنید در اختیار شما قرار می دهد.

-ایتراکونازول را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. پزشک شما احتمالاً یک یا دو کپسول (یا ۱۰-۲۰ میلی لیتر داروی مایع) را برای یک یا دو بار در روز تجویز می کند. اگر از شما خواسته شد ایتراکونازول را دو نوبت در روز مصرف کنید،یک نوبت را صبح و دیگری را عصر مصرف کنید.

-اگر به شما کپسول ایتراکونازول داده شده است، هر یک از کپسول‌ها را بلافاصله بعد از غذا مصرف کنید. کپسول ها را به طور کامل ببلعید  و از جویدن یا باز کردن آنها خودداری کنید. بهتر است کپسول ایتراکونازول را با یک نوشیدنی کمی اسیدی مانند نوشابه‌های غیر رژیمی مصرف کنید.

-اگر فرم مایع ایتراکونازول به شما داده شده است، محلول خوراکی ایتراکونازول  را با معده خالی یعنی حداقل یک ساعت قبل از غذا یا دو ساعت بعد از غذا مصرف کنید. چنانچه دارو را برای عفونت دهان مصرف می کنید، قبل از قورت دادن، مایع را برای مدتی داخل دهان خود بچرخانید.

-یک دوره درمانی با ایتراکونازول ممکن است از یک روز یا بیشتر و تا چند ماه طول بکشد. مصرف دارو را تا پایان دوره ای که پزشک اعلام کرده‌است ادامه دهید تا مطمئن شوید عفونت شما کاملاً از بین رفته است و از عود مجدد آن جلوگیری شود.

- دوز و مدت زمان مصرف بستگی به نوع عفونت دارد.

-در مدت درمان با ایتراکونازول قرارهای منظم خود را با پزشک خود داشته باشید تا  بتواند پیشرفت درمانی شما را بررسی کند. 

در صورت فراموش کردن یک بار مصرف ایتراکونازول چه کار کنم؟
اگر مصرف یک نوبت ایتراکونازول را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید مگر اینکه زمان مصرف نوبت بعدی نزدیک باشد. در این صورت نوبت فراموش شده را حذف کنید. و نوبت‌های بعدی را طبق روال سابق ا‌دامه دهید. جهت جبران دوز فراموش شده، دونوبت را با هم مصرف نکنید.

عوارض جانبی شایع ایتراکونازول
-در صورت بروز سردرد آب فراوان بنوشید و از داروساز خود بخواهید که داروی ضددرد مناسب شرایطتان را به شما ارائه کند. چنانچه سردرد ادامه داشت، به پزشک خود اطلاع دهید.

-احساس تهوع یا استفراغ، درد شکم، اسهال، یبوست، سوء هاضمه، نفخ از عوارض شایع می‌باشد. از وعده های غذایی ساده استفاده کنید و از غذاهای پرچرب یا تند اجتناب کنید.

-در صورت بروز ضایعات پوستی خارش دار، مشکلات قاعدگی، عفونت های بینی و گلو اگر هر کدام ادامه دار یا مشکل ساز شد، با پزشک خود صحبت کنید.

-پزشک شما در مورد احتمال بروز   عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی‌تر، مانند مشکلات کبدی، با شما صحبت خواهد کرد. در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:

بیماری مداوم (استفراغ) یا درد معده، خستگی غیرمعمول، از دست دادن اشتها، ادرار تیره تر از حالت معمولی

ایتراکونازول با  فلوکونازول چه فرقی دارد؟
ایتراکونازول و فلوکونازول هر دو ضد قارچ هستند اما طیف اثر متفاوتی دارند. ایتراکونازول برای عفونت های قارچی عمومی در بدن استفاده می شود در حالی که فلوکونازول اغلب برای عفونت های مخاطی استفاده می شود.

-آیا ایتراکونازول می تواند قارچ ناخن پا را درمان کند؟
بله ایتراکونازول معمولاً برای درمان قارچ ناخن پا (آنیکومیکوزیس) تجویز می شود.البته قبل از شروع درمان با ایتراکونازول ، معمولاً پزشک توصیه می‌کند که تست تشخیصی نمونه های ناخن انجام شود.

افرادی که سابقه مشکلات قلبی(اختلالات بطنی) دارند یا در حال حاضر مبتلا به این مشکلات هستند، و خانم‌هایی که باردار هستند یا قصد بارداری دارند، باید از مصرف ایتراکونازول برای درمان  قارچ ناخن خودداری کنند.

آیا ایتراکونازول تداخلات دارویی خطرناکی دارد؟
- ایتراکونازول با برخی داروها که از طریق کبد متابولیزه می‌شوند، تداخل دارد. از آنجا که لیست داروهایی که با ایتراکونازول تداخل جدی ایجاد می‌کنند بسیار طولانیست، در مورد تداخلات احتمالی با پزشک و داروساز خود حتماً مشورت کنید.

-در زمان خرید هر دارویی، با داروساز مشورت کنید تا مطمئن شوید مصرف همزمان آن با ایتراکونازول مشکلی ندارد. 

-داروهای سوء هاضمه (ضد اسیدها) نباید همزمان با ایتراکونازول مصرف شوند، زیرا از جذب مناسب آن توسط بدن جلوگیری می کنند. اگر نیاز به مصرف داروی ضداسیدمعده دارید، باید آن را حداقل دو ساعت قبل ازنوبت مصرف ایتراکونازول یا دو ساعت بعد از آن، مصرف کنید.

-بسیاری از داروهای مصرفی در بیماران قلبی و داروهای پرمصرف با ایتراکونازول ت‌اخل دارند که حتماً باید توسط پزشک بررسی شود.

ایتراکونازول و الکل: آیا مصرف همزمان ایتراکونازول با الکل بی خطر است؟
در مدت مصرف ایتراکونازول از مصرف الکل اجتناب کنید یا حداقل مصرف آن را محدود کنید. مصرف الکل می‌تواند خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

چه مدت طول می کشد تا ایتراکونازول اثر کند؟
مدت زمان فروکش علائم در افراد مختلف متفاوت است، اما به طور کلی چند روز تا چند هفته طول می کشد. همچنین مدت زمان درمان کامل به نوع و شدت عفونت نیز بستگی دارد.

ایتراکونازول برای قارچ پوستی موثر است؟
بله ایتراکونازول در برابر انواعی از عفونت‌های قارچی پوست که توسط پزشک تسخیص داده می‌شوند، موثر است.

ایتراکونازول و بارداری
در حین مصرف ایتراکونازول یا تا چند هفته پس از آن نباید باردار شوید. با پزشک خود در مورد روش های پیشگیری از بارداری مناسب صحبت کنید.

خانم‌هایی که احتمال باردار شدن دارند، در صورت استفاده از ایتراکونازول باید در طول درمان و تا ۲ ماه پس از قطع ایتراکونازول از روش های پیشگیری از بارداری بسیار موثر استفاده کنند. 

ایتراکونازول برای گربه ها: آیا ایتراکونازول برای حیوانات خانگی بی خطر است؟
ایتراکونازول گاهی در دامپزشکی استفاده می شود، اما میزان مصرف و دوره‌ی مصرف آن در حیوانات خانگی باید توسط دامپزشک تعیین شود. به هرحال مانند سایر داروها باید دور از دسترس اطفال و حیوانات خانگی نگهداری شود.

ایتراکونازول و سلامت قلب
ایتراکونازول ممکن است برای افرادی که از قبل بیماری قلبی دارند(به ویژه افراد با سابقه ی مشکلات بطنی) خطراتی ایجاد کند. هر گونه نگرانی را با پزشک خود در میان بگذارید.

ایتراکونازول و عملکرد کبد
ایتراکونازول در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی باید با احتیاط مصرف شود.

-نظارت منظم بر عملکرد کبد در طول درمان با ایتراکونازول به دلیل پتانسیل مسمومیت کبدی توصیه می شود.

-پزشک شما ممکن است در طول درمان از شما بخواهد که برای بررسی عملکرد کبد، آزمایش خون انجام دهید. آزمایشات درخواستی را به صورت منظم انجام دهید و تحت نظر پزشک باشید.

نحوه نگهداری ایتراکونازول
تمام داروها را دور از دسترس و دید کودکان نگهداری کنید.

در جای خشک و خنک، دور از حرارت و نور مستقیم نگهداری شود.

هنگامی که محلول خوراکی ایتراکونازول را باز می‌کنید، به مدت ۳۰ روز می‌توانید از آن استفاده کنید. بهتر است تاریخ باز کردن بطری را روی برچسب بنویسید.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف ایتراکونازول

-عفونت سیستمیک قارچی(تزریقی)
-آسپرژیلوس
-بلاستومایکوزیس(جهت درمان اولیه بیماری خفیف تا متوسط یا سبک کردن درمان پس از آمفوتریسین B برای عفونت‌های شدیدتر)
-کاندیدیازیس (انواع غیرسیستمیک و سیستمیک)
توجه: در موارد غیرسیستمیک عموماً برای بیماری مقاوم به فلوکونازول یا به عنوان یک عامل اولیه آلترناتیو استفاده می شود. فرمولاسیون کپسول توصیه نمی شود.در موارد سیستمیک به عنوان عامل آلترناتیو در صورتی که درمان با ضدقارچ‌های خط اول نامناسب یا بی اثر باشد.
-کاندیدیاز، ولووو-واژینال در بیماران مبنلا به HIV(بدون برچسب)
-کوکسیدوئیدومایکوزیس(بدون برچسب):عفونت استخوان و/یا مفصل، مننژیت(آلترناتیو)، عفونت پنومونی اولیه(فقط برای افراد با عفونت‌های شدید و درگیری ریوی بالا)، عفونت بافت نرم
-هیستوپلاسموزیس، درمان؛ پیشگیری اولیه در افراد مبتلا به HIV(بدون برچسب)
-اونیکومایکوزیس(سایر داروها برای اونیکومایکوز درماتوفیت ارجح می‌باشند)
-پاراکوکسیدوئیدومایکوزیس(بدون برچسب)
-پیشگیری از عفونت های قارچی مهاجم (بدون برچسب): در گرانولوماتوز مزمن، بدخیمی خونی یا پیوند سلول های خونساز (عامل آلترناتیو برای پیشگیری از گونه های کاندیدا)، پیوند عضو جامد در بیماران منتخب (به عنوان مثال، گیرندگان پیوند ریه-عامل آلترناتیو)
-اسپوروتریکوزیس
-تالارومایکوزیس (پنیسیلیوزیس سابق) (بدون برچسب)درمان و پیشگیری
-عفونت‌های تینه‌آ(عامل آلترناتیو-بدون برچسب): فولیکولیت قارچی، Tinea corporis/tinea cruris(برای بیماری هایی که گسترده یا مقاوم به درمان موضعی هستند)
-مننژیت کریپتوکوکال، مواجهه با HIV/ درگیر با عفونت(اطفال)
-میکروسپوریدیوزیس، بیماری منتشر ناشی از تراکیپلیستوفورا یا آنکالیا، درمان، در معرض/درگیر عفونت HIV(اطفال)
-پنی سیلیوزیس، در معرض/درگیرعفونت HIV(اطفال)

ایتراکونازول یک تریازول ضد قارچ می باشد که به صورت خوراکی جهت درمان کاندیدیاز اروفارنژیال وولووواژینال و pityriasis versicolor ، درماتوفیت پاسخ نداده به درمان موضعی، آنکومایکوزیس و عفونت های سیستمیک مثل آسپرژیلوس، بلاستومایکوزیس، کریپتوکوکسوزیس، کوکسیدیومایکوزیس، کاندیدیازیس، کروموبلاستومایکوزیس، هیستوپلاسموزیس کاربرد دارد. همچنین به عنوان پروفیلاکسی عفونت های قارچی در بیماران دچار نقص ایمنی به کار می رود. در انگلستان از فرم مایع خوراکی ایتراکونازول جهت درمان کاندیدیاز دهانی و مروی با دوز 200 میلی گرم روزانه به مدت یک هفته مصرف می شود که می توان آن را در یک دوز منفرد و یا ترجیحاً در 2 دوز تقسیم شده تجویز نمود. قبل از بلع مایع، می بایست به مدت 20 ثانیه در دهان نگهداری شود. در صورت عدم پاسخ درمانی بعد از یک هفته می توان درمان را برای یک هفته دیگر ادامه داد. در ایالات متحده آمریکا روش مشابهی در مورد کاندیدیاز دهانی به کار می رود ولی در مورد کاندیدیاز مروی رژیم جایگزین 100 میلی گرم روزانه به مدت حداقل 3 هفته ترجیح داده می شود اگرچه در صورت لزوم می توان دوز را به 200 میلی گرم افزایش داد. 
در مورد بیماران مبتلا به عفونت مقاوم به فلوکونازول دوز تجویزی در انگلستان 100 تا 200 میلی گرم دو بار در روز تجویز نمود. در ایالات متحده آمریکا دوز پیشنهاد شده 100 میلی گرم 2 بار در روز می باشد. ایتراکونازول به فرم مایع خوراکی در انگلستان جهت پروفیلاکسی عفونت های قارچی در افراد مستعد که دچار ضعف ایمنی هستند با دوز روزانه mg/kg 5 در دو دوز تقسیم شده تجویز می گردد.
این دارو به صورت کپسول و قرص خوراکی ۱۰۰و ۶۵میلی‌گرم در فرمولاسیون‌های متفاوت، محلول خوراکی۱۰میلی‌گرم در میلی‌لیتر و محلول جهت تزریق وریدی با برندهای تجاری متنوع در دنیا عرضه می‌شود.
نکته: محلول خوراکی ایتراکونازول حاوی هیدروکسی‌پروپیلن بتا-سیکلودکسترین، پروپیلن گلایکول و ساخارین سدیم می‌باشد.

مکانیسم اثر ایتراکونازول

ایتراکونازول فعالیت آنزیم های وابسته به سیتوکروم P450 قارچی را مهار می کند، سنتز ارگوسترول (استرول اصلی در غشای سلولی قارچ) را مختل می کند و باعث بی ثباتی غشای سلولی می شود و در نهایت رشد قارچ را مهار می نماید.

فارماکوکینتیک ایتراکونازول

متابولیسم: کبدی گسترده: توسط CYP3A4 به بیش از ۳۰ متابولیت شامل هیدروکسی-ایتراکونازول(متابولیت عمده)؛ به نظر می رسد در شرایط آزمایشگاهی نیز فعالیت ضد قارچی داشته باشد. مسیر اصلی متابولیک اکسیداسیون است. ممکن است با مصرف دوزهای متعدد متابولیسم اشباع شود.

ایتراکونازول از راه خوراکی به خوبی جذب می شود، چربی دوستی بالایی دارد، توزیع بافتی وسیعی دارد، متابولیسم کبدی دارد و عمدتاً با مدفوع دفع می شود.

جذب: 
کپسول 100 میلی گرمی: نیاز به محیط اسیدی دستگاه گوارش دارد. (در صورت مصرف با غذا، جذب افزایش می یابد.) 
کپسول 65 میلی گرمی: در صورت مصرف در حالت ناشتا، جذب افزایش می یابد. ( مصرف ۲ کپسول۶۵ میلی گرمی همراه با غذا، جذب معادل با مصرف دو کپسول 100 میلی گرمی همراه با غذا دارد.) 
محلول خوراکی: در صورت مصرف در حالت ناشتا، جذب افزایش می یابد. 
قرص: در صورت مصرف با غذا، جذب افزایش می یابد. 
اتصال به پروتئین: 99.8% (متابولیت هیدروکسی-ایتراکونازول 99.6%) 
فراهمی زیستی: 
محلول خوراکی متغیر، تقریبا 55%، در حالت ناشتا 30% افزایش می یابد. 
(محلول خوراکی فراهمی زیستی بیشتری نسبت به کپسول دارد (68±149%) و نباید جانشین یکدیگر شوند.) 
پیک سرمی: 
کپسول و قرص 5-2 ساعت 
محلول خوراکی 2.5 ساعت 
نیمه عمر: 
کودکان (6 ماه تا 12 سال) محلول خوراکی 36 ساعت/ متابولیت فعال هیدروکسی-ایتراکونازول 18 ساعت 
بزرگسالان تک دوز 28-16 ساعت/ چند دوز 42-34 ساعت/ سیروز (تک دوز) 37 ساعت 
دفع: ادرار( کمتر از 1% داروی فعال، 35% متابولیت غیرفعال)، مدفوع (54%، 18-3% به صورت تغییرنیافته)

منع مصرف ایتراکونازول

-در صورتی که تزریق سدیم کلراید منع مصرف داشته‌باشد(تزریقی)
-مشکلات کلیوی شدید(تزریقی)
-در بارداری در صورتی که برای مشکلاتی که تهدید کننده هستند، تجویز نشده باشد.(تزریقی)
-سابقه حساسیت به ایتراکونازول یا هر یک از اجزای فرمولاسیون
-مصرف همزمان با آوانافیل، سیزاپراید، دیسوپیرامید، دوفتیلید، دروندارون، اپلرنون، مشتقات ارگوت، فلودیپین، ایرینوتکان، ایساووکونازول، ایوابرادین، لومیتاپید، لواستاتین، لورازیدون، متادون، میدازولام (خوراکی)،نالوکسگل، نیزولیدیپین، پیموزاید، کینیدین، رانولازین، سیمواستاتین، تیکاگرلور یا تریازولام
-مصرف همزمان با کلشی سین، فزوترودین یا سولیفناسین در بیماران با درجات مختلف نارسایی کلیوی یا کبدی
-مصرف همزمان با الیگلوستات در بیمارانی که متابولیزکننده ضعیف یا متوسط CYP2D6 هستند و در بیمارانی که از مهارکننده های CYP2D6 قوی یا متوسط مصرف می کنند.
-درمان اونیکومیکوزیس (یا سایر مشکلات که تهدید کننده حیات نیستند) در بیمارانی که شواهدی از اختلال عملکرد بطنی دارند(مانند نارسایی احتقانی قلب (CHF) یا سابقه CHF)
-درمان اونیکومیکوزیس در زنانی که باردار هستند یا قصد بارداری دارند.
-تجویز همزمان با دومپریدون، التریپتان، فزوترودین در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی یا کبدی متوسط تا شدید، یا سولیفناسین در بیماران با نارسایی شدید کلیوی یا نارسایی کبدی متوسط تا شدید، یا محلول خوراکی، کپسول) (برچسب کانا‌دایی)
-مصرف همزمان با داروهای زیر (که هیچ کدام در کانادا موجود نیستند): آستمیزول، بپریدیل، هالوفانترین، ایوابرادین، لرکانیدیپین، لواستیل متادول، میزولاستین، تلیترومایسین (در بیماران با نارسایی شدید کلیوی یا کبدی)، سرتیندول، ترفنادین، محلول خوراکی، کپسول )
-درمان درماتومایکوزیس (تینه آ پدیس، تینه‌آ کروریس، تینه‌آ کورپوریس، پیتریازیس ورسیکالر) در زنان باردار یا زنانی که قصد بارداری دارند (کپسول)

موارد احتیاط:
-خانم‌ها در سنین باروری
-سالمندان
-نارسایی کلیوی
-نارسایی کبدی
-مشکلات قلبی عروقی
-بیماری‌های ریوی
-ادم
-هایپوکلرهیدریا(فرم کپسول)
-سیستیک فیبروزیس

عوارض جانبی ایتراکونازول

عوارض شایع:
حالت تهوع، اسهال، استفراغ،‌کهیر، سردرد، سرفه، ادم، سوء هاضمه، نفخ شکم، تب، درد شکمی، افزایش آنزیم‌های کبدی، درد قفسه سینه، خارش، پوسته پوسته شدن، فشارخون بالا، تنگی نفس، خستگی، سرگیجه، هایپرتری گلیسیریدمی، میالژی، افسردگی، اضطراب، یبوست، درد، اختلال پوستی، هیپوکالمی، عفونت تنفسی فوقانی، عفونت، و هر گونه عارضه درج شده در بسته بندی

عوارض جدی:
سمیت کبدی، پانکراتیت، CHF، ادم ریوی، ادم محیطی، علائم حساسیت مفرط، واکنش‌های آنافیلاکتوئید، واکنش‌های پوستی شدید، نوروپاتی محیطی ، از دست دادن شنوایی، نارسایی آدرنال

تداخلات دارویی ایتراکونازول

مشخصات کلی تداخل: 
سوبسترای CYP3A4(ماژور)، مهار CYP3A4(قوی)، P-glycoprotein/ABCB1

تداخلات رده X (پرهیز): 

آکالابروتینیب، آلفوزوسین، آلیسکایرن، آلپرازولام، اپرپیتانت، آسسیمینیب، آستمیزول، آسوناپرویر، آوانافیل، آواپریتینیب، بارنیدیپین، بیلاستین، بلونانسرین، بوسوتینیب، بودزوناید (موضعی)، سیزاپراید، کلوبتازون، کوبی متینیب، کانیواپتان، القاء کننده های CYP3A4 (قوی)، داپوکستین؛ داریدورکسانت، دیسوپیرامید، دوفتیلید، دومپریدون، دوکسوروبیسین (کانونشنال)،دروندارون، افاویرنز، الاگولیکس، استرادیول و نورتیندرون، التریپتان، اپلرنون، مشتقات ارگوت (سوبستراهای منقبض کننده عروق CYP3A4)، استازولام، اورولیموس، فلودیپین، فینرنون، فلیبانسرین، فلوتیکازون (بینی)، فوس‌اپرپیتانت، اسید فوزیدیک (سیستمیک)، ایبروتینیب، اینفیگراتینیب، محصولات ایرینوتکان، سولفات ایزاوکونازونیوم، ایوابرادین، ایووسیدنیب، لفامولین، لمبورکسانت، لرکانیدیپین، لووکتوکنازول، لومیتاپید، لونافرنیب، لوواستاتین، لورازیدون، لوربینکتدین، ماسیتنتان، ماواکامتن، متادون، میدازولام، میتاپیوات، میزولاستین، موبوسرتینیب، نالوکسگل، نراتینیب، نویراپین، نیمودیپین، نیسولدیپین، پاکریتینیب، پازوپانیب، پیموزاید، کینیدین، رادوتینیب، رانولازین، برنج مخمر قرمز، رگورافنیب، ریفابوتین، ریمجپانت، ریواروکسابان، روپاتادین، روکسولیتینیب (موضعی)، ساکارومایسس بولاردی، سالمترول، سرتیندول، سیلودوسین، سیمپرویر، سیمواستاتین، سیرولیموس (Protein Bound)، سونیدگیب، سوورکسانت، تامسولوسین، تازمتوستات، تلیترومایسین، تپوتینیب، ترفنادین، تیکاگرلور، تولواپتان، توپوتکان، ترابکتدین، تریازولام، اوبروجپانت، اودنافیل، وینکریستین (لیپوزومال)، وینفلونین، وکلوسپورین، ووراپاکسار

کاهش اثرات داروها توسط ایتراکونازول: 

آمفوتریسین B، آسسیمینیب، کلاریترومایسین، دوکسرکلسیفرول، فکسینیدازول، آی‌فسفاماید،اینفیگراتینیب، ملوکسیکام، رگورافنیب، ساکارومایسس بولاردی، تیوتپا، تیکاگرلور

کاهش اثرات ایتراکونازول توسط داروها: 

آنتی اسیدها، القاء کننده های CYP3A4 (متوسط)، القاء کننده های CYP3A4 (قوی)، دیدانوزین، افاویرنز، اتراویرین، آب گریپ فروت، آنتاگونیست های گیرنده هیستامین H2، مهارکننده های پمپ پروتون (PPIs و PCABs)، ایزونیازید، ایووسیدنیب، لترموویر، نویراپین، ریفابوتین

افزایش اثرات داروها توسط اینراکونازول: 

آبماسیکلیب، آکالابروتینیب، Ado-Trastuzumab Emtansine، آفاتینی، آلفنتانیل، آلفوزوسین، آلیسکایرن، آلیترتینوئین (سیستمیک)، آلموتریپتان، آلوسترون، آلپرازولام، آمیودارون، آملودیپین، آپیکسابان، اپرپیتانت، آریپیپرازول، ARIPiprazole Lauroxil، آرتمتر و لومفانترین، آستمیزول، آسوناپرویر، آتازاناویر، اتوژپانت; آتورواستاتین، آواکوپان، آوانافیل، آواپریتینیب، اکسیتینیب، بارنیدیپین، بداکیلین، بنیدیپین،‌بن پریدول، بنزهیدروکدون، بروترولستات، بتامتازون (بینی)، بتامتازون (چشمی)، بتامتازون (سیستمیک)، بتامتازون (موضعی)، بیلاستین، بلونانسرین، بورتزومیب، بوسنتان، بوسوتینیب، برنتوکسیماب ودوتین، برکسپیپرازول، بریگاتینیب، بروموکریپتین، برومپریدول، بروتیزولام [INT]، بودزوناید (بینی)،‌بودزوناید (استنشاق خوراکی)،‌بودزوناید (سیستمیک)، بودزوناید (موضعی)، بوپرنورفین، بوسپیرون، بوسولفان، بوتورفانول،‌کابازیتاکسل،‌کابوزانتینیب، کلسیفدیول، کلسیتریول (سیستمیک)، کانابیدیول، کانابیس، کاپماتینیب، گلیکوزیدهای قلبی، کاریپرازین، سلیپرولول، سرتینیب، کلردیازپوکساید، سیکلزوناید (استنشاق خوراکی)، سیلنیدیپین، سیلوستازول، سیناکلست، سیزاپراید، کلاریترومایسین، کلیندامایسین (سیستمیک)، کلوبتازون، کلونازپام، کلوزاپین، کوبیسیستات، کوبی متینیب، کدئین، کلشی سین، کانیواپتان، کوپانلیسیب، کورتیزون، کریزوتینیب، سیکلوفسفاماید، سیکلوسپورین (سیستمیک)، سیپروترون، دابیگاتران اتگزیلات، دبرافنیب، داکلاتاسویر، داپوکستین، داریدورکسانت، داریفناسین، دارولوتامید، داروناویر، داساتینیب، دفلازاکورت، دیلمانید، دگزامتازون (چشمی)، دگزامتازون (سیستمیک)، دیازپام، دی کلرفنامید، دیلتیازم، دیسوپیرامید، دوستاکسل، دوفتیلید، دومپریدون، دوکسازوسین، دوکسوروبیسین (معمولی)، Dronabinol; دروندارون، دوتاستراید، دوولیسیب، دیدروژسترون، اباستین، ادوکسابان، افونیدیپین، الاگولیکس، استرادیول و نورتیندرون، الباسویر و گرازوپرویر، التریپتان، Elexacaftor، تزاکافتور، ایواکافتور، الیگلوستات، انکورافنیب، انفورتومب ودوتین، انترکتینیب، Eplerenone; اردافیتینیب، مشتقات ارگوت (سوبستراهای منقبض کننده عروق CYP3A4)، ارلوتینیب، اریترومایسین (سیستمیک)، استازولام،‌مشتقات استروژن، اسزوپیکلون، اتیزولام، اتوپوزاید،اتوپوزاید فسفات، اتراویرین، اورولیموس، اوگلیپتین، فدراتینیب فلودیپین، فنتانیل، فزوترودین، فینرنون، فلیبانسرین، فلوتیکازون (بینی)، فلوتیکازون (استنشاق خوراکی)، فلوتیکازون (موضعی)، فوزامپرناویر، فوس‌اپرپیتانت، فوستاماتینیب، گالانتامین، جفیتینیب، ژیلتریتینیب، گلسدگیب، گلکاپرویر و پیبرنتاسویر، گوانفاسین، هالوفانترین، هالوپریدول، داروهای ضد بارداری هورمونی، هیدروکدون، هیدروکورتیزون (سیستمیک)، Ibrexafungerp، ایبروتینیب، ایدلالیسیب، ایلوپریدون، ایماتینیب، ایمیدافناسین، ایندیناویر، اینفیگراتینیب، محصولات ایرینوتکان، سولفات ایزاووکونازونیوم، ایسرادیپین، ایسترادفیلین، ایوابرادین، Ivacaftor; Ivosidenib; ایگزابپیلون، کتامین، کتوکونازول (سیستمیک)، لاسیدیپین، لاپاتینیب، لاروترکتینیب، لفامولین، لمبورکسانت،‌لرکانیدیپین، لترموویر، لوپرولید و نورتیندرون، لواملودیپین، لووبوپیواکائین، لووکتوکنازول، لوومتادون، لوومیلناسیپران، لیدوکائین (سیستمیک)، لومیتاپید،‌لونافرنیب، لورلاتینیب، لوواستاتین، لومات پرون، لورازیدون، لوربینکتدین، ماسیتنتان، مانیدیپین، ماراویروک، ماواکامتن، مفلوکین، مپریدین، متادون، متیل پردنیزولون، میدازولام، میدوستاورین، میفپریستون، میرودنافیل، میرتازاپین، میتاپیوات، میزولاستین، موبوسرتینیب، مومتازون (بینی)، مومتازون (استنشاق خوراکی)، مومتازون (موضعی)، مورفین (سیستمیک)، نادولول، نالدمدین، نالفورافین، نالوکسگل، نلفیناویر، نراتینیب، نیکاردیپین، نیفدیپین، نیلوتینیب، نیلوادیپین، نیمودیپین، نینتدانیب، نیرماترلویر، نیسولدیپین، نیترندیپین، اولاپاریب، اولیسریدین، اولموتینیب، اوسیلودروستات، اوسپمیفن، اکسی بوتینین، اکسی کدون، پکلیتاکسل (کانونشنال)،‌پکلیتاکسل (Protein Bound)، پاکریتینیب، پالبوسیکلیب، پانوبینوستات، پارکوکسیب، پاریکلسیتول، پازوپانیب، پمیگاتینیب، پکسیدارتینیب، پیماوانسرین، پیمکرولیموس، پیموزاید، پیپراکین، پولاتوزوماب، ودوتین، پانوتینیب، پرالستینیب، پراواستاتین، پرازیکوانتل، پردنیزولون (سیستمیک)، پردنیزون، پروپافنون، عوامل افزایش دهنده QT (بالاترین خطر)، کوئتیاپین، کینیدین، کینیدین (غیر درمانی)، کینین، رادوتینیب، راملتئون، رانولازین، ریبوکستین، برنج مخمر قرمز، رگورافنیب، Relugolix; رلوگولیکس، استرادیول، و نوراتیندرون، رپاگلیناید، رتاپامولین، ریبوسیکلیب، ریفابوتین، ریفاکسیمین، ریلپیویرین، Rimegepant; ریوسیگوات، ریپرتینیب، ریسپریدون، ریواروکسابان، روفلومیلاست، رومیدپسین، رزواستاتین، روپاتادین، روکسولیتینیب (سیستمیک)، روکسولیتینیب (موضعی)، سالمترول، ساکویناویر، ساکساگلیپتین، سلپرکاتینیب، سلومتینیب، سرتیندول، سیبوترامین، سیلدنافیل، سیلودوسین، سیمپرویر، سیمواستاتین، سیرولیموس (کانونشنال)، سیرولیموس (Protein Bound)، سیرولیموس (موضعی)، سولیفناسین، سونیدگیب، سوفنتانیل، سانیتینیب، سوورکسانت، تاکرولیموس (سیستمیک)، تاکرولیموس (موضعی)، تادالافیل، تالازوپاریب، تامسولوسین، تاسیملتئون، Tazemetostat; تگاسرود، تلیترومایسین، تمسیرولیموس، تنیپوزاید، تنوفوویر، دیسوپروکسیل فومارات، تپوتینیب، ترفنادین، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، تزاکافتور، و ایواکافتور، تیوتپا، تیکاگرلور،‌تیسوتومب ودوتین، توفاسیتینیب، تولترودین، تولواپتان،‌ توپوتکان، تورمیفن، ترابکتدین، TraMADol; ترازودون، ترتینوئین (سیستمیک)، تریامسینولون (بینی)، تریامسینولون (چشمی)، تریامسینولون (سیستمیک)، تریامسینولون (موضعی)، تریازولام، اوبروجپانت، اودنافیل، اولیپریستال، اوپاداسیتینیب، والبنازین، واردنافیل، ومورافنیب، ونتوکلاکس، وراپامیل، ویلانترول، ویلازودون، وینبلاستین، وین کریستین، وینکریستین (لیپوزومال)، ویندزین، وینفلونین، وینورلبین، آنتاگونیست های ویتامین K، وکلوسپورین، ووراپاکسار، وریکونازول، زنوبروتینیب، زیپراسیدون، زولپیدم، زوپیکلون

افزایش اثرات ایتراکونازول توسط داروها: 

آنتی اسیدها، کلوفازیمین،‌کوبیسیستات، مهارکننده های CYP3A4 (متوسط)، مهارکننده های CYP3A4 (قوی)، داروناویر، فوزامپرناویر، اسید فوزیدیک (سیستمیک)، آب گریپ فروت، آنتاگونیست های گیرنده هیستامین H2، ایندیناویر، مهارکننده های پمپ پروتون (PPIs و PCABs)، لوپیناویر، نیرماترلویر، ریتوناویر، ساکیناویر، تیپرناویر

تداخل با غذا:
-کپسول (100 میلی گرم ): جذب همراه غذا و احتمالاً اسیدیته معده افزایش می یابد. نوشابه‌های غیر رژیمی جذب کپسول ها را در بیماران مبتلا به آکلرهدریا یا کسانی که آنتاگونیست های گیرنده H2 یا سایر سرکوب کننده های اسید معده مصرف می کنند، افزایش می دهد. گریپ فروت/آب گریپ فروت می‌تواند سطح سرمی ایتراکونازول را کاهش یا افزایش دهد. راهکار: کپسول 100 میلی گرمی (اسپورانوکس) بلافاصله بعد از غذا مصرف شود. مصرف گریپ فروت/آب گریپ فروت محدود شود یا ثابت نگه داشته شود.
-کپسول (65 میلی گرم [Tolsura]): زمانی که با معده خالی تجویز شود، جذب دارو افزایش می یابد. با این حال، تجویز تولسورا (کپسول 2×65 میلی‌گرم) همراه با غذا منجر به مواجهه مشابه با اسپورانوکس (2 کپسول 100 میلی‌گرمی) همراه با غذا می‌شود. راهکار: کپسول های 65 میلی گرمی (تولسورا) با غذا مصرف شود.
-محلول خوراکی: صرف غذا منجر به کاهش فراهمی زیستی و افزایش زمان رسیدن به پیک غلظت می شود. راهکار: محلول ایتراکونازول با معده خالی، یک ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از غذا مصرف شود.
-قرص: جذب با غذا و احتمالاً اسیدیته معده افزایش می یابد. راهکار: قرص ایتراکونازول بلافاصله پس از غذا مصرف شود.

هشدار ها ایتراکونازول

-ایتراکونازول می تواند نارسایی احتقانی قلب (CHF) را ایجاد یا تشدید کند.به همین دلیل نباید برای درمان اونیکومیکوزیس در بیمارانی که شواهدی از اختلال عملکرد بطنی دارند مانند CHF یا سابقه CHF تجویز شود. اگر علائم CHF در مدت تجویز محلول یا کپسول خوراکی ایتراکونازول رخ داد، در مورد ادامه مصرف ایتراکونازول مجدداً تصمیم‌گیری شود.
-مصرف همزمان داروهای زیر با ایتراکونازول منع مصرف دارد: متادون، دیسوپیرامید، دوفتیلید، دروندارون، کینیدین، ایزاووکونازول، آلکالوئیدهای ارگوت (مانند دی هیدروارگوتامین، ارگومترین [ارگونووین]، ارگوتامین، متیل ارگومترین، [متیل‌ارگونووین])، ایرینوتکان، لورازیدون، میدازولام خوراکی،پیموزاید، تریازولام، فلودیپین، نیزولدیپین، ایوابرادین، رانولازین، اپلرنون، سیزاپراید، نالوکسگل، لومیتاپید، لواستاتین، سیمواستاتین، آوانافیل و تیکاگرلور. علاوه بر این، مصرف همزمان با کلشی سین، فزوترودین و سولیفناسین در بیماران با درجات مختلف نارسایی کلیوی یا کبدی منع مصرف دارد، و مصرف همزمان با الیگلوستات در بیمارانی که متابولیزکننده ضعیف یا متوسط CYP2D6 هستند و در بیمارانی که از مهارکنندگان قوی یا متوسط CYP2D6 استفاده می‌کنند، منع مصرف دارد. مصرف همزمان با ایتراکونازول می تواند باعث افزایش غلظت پلاسمایی این داروها شود و ممکن است اثرات فارماکولوژیک و/یا عوارض نامطلوب به این داروها را افزایش دهد یا طولانی تر کند. به عنوان مثال، افزایش غلظت پلاسمایی برخی از این داروها می تواند منجر به طولانی شدن QT و تاکی آریتمی بطنی از جمله بروز تورساد دی پوینت شود که یک آریتمی بالقوه کشنده است.
-موارد نادر سمیت کبدی جدی (از جمله نارسایی کبد و مرگ) گزارش شده است (از جمله مواردی که در هفته اول درمان رخ می دهد). سمیت کبدی در برخی از بیماران بدون بیماری کبدی یا عوامل خطر قبلی نیز گزارش شده است. در صورت بروز علائم یا نشانه‌های سمیت کبدی، درمان با ایتراکونازول قطع شود.

توصیه های دارویی ایتراکونازول

-ایتراکونازول تزریقی به صورت انفوزیون مداوم در مدت ۶۰ دقیقه تجویز شود. کیسه تزریق دور از نور مستقیم نگهداری شود. پس از تجویز، اکستنشن و کاتتر را با ۱۵ تا ۲۰ میلی لیتر نرمال سالین شستشو داده‌شود.
-کپسول (۱۰۰ میلی گرم یا ۶۵ میلی گرم) و قرص ایتراکونازول با یک وعده غذایی کامل مصرف شود. کپسول های ۵۰ میلی گرمی ممکن است همراه یا بدون غذا تجویز شود. از باز کردن، له کردن یا جویدن محتویات کپسول خودداری شود.
-از تجویز همزمان با آنتی اسیدها خودداری شود. فرمولاسیون کپسول و محلول خوراکی معادل زیستی نیستند و بنابراین قابل جایگزین کردن نمی‌باشند.
-جذب کپسول و قرص ایتراکونازول در صورت مصرف همراه با غذا بهتر است. بنابراین، بهتر است ایتراکونازول بعد از غذا در ساعت معینی در هر روز تجویز شود.
-محلول خوراکی ایتراکونازول باید با معده خالی مصرف شود. هنگام درمان کاندیدیازیس اوروفارنکس و مری، محلول باید کاملاً در دهان چرخانده شود (هر بار ۱۰ میلی لیتر) و سپس بلعیده شود.
-فعالیت کبدی در بیماران با اختلالات کبدی و هم چنین در سایر بیمارانی که بیشتر از یک ماه دارو را مصرف می کنند یا از نظر بالینی به این پایش نیازمندند؛ ارزیابی شود. 
-غلظت سرمی (در صورت نیاز) و فعالیت کلیوی پایش گردد. کراتینین سرم و CrCl به صورت منظم و دوره‌ای ارزیابی شود و در مواردی که از ایتراکونازول تزریقی استفاده می‌شود، در صورت مشاهده‌ی سمیت کلیوی، درمان با فرم خوراکی در نظر گرفته شود. در افراد با CrClکمتر از ۳۰، مصرف ایتراکونازول تزریقی مجاز نمی‌باشد.
-توصیه می شود که در درمان یا پروفیلاکسی طولانی مدت آسپرژیلوس تهاجمی و دیگر عفونت ها، غلظت سرمی دارو اندازه گیری شود (زیرا این دارو فارماکوکینتیک متغیری دارد و غلظت بالا، خطر بروز عوارض جانبی را افزایش می دهد). 
-بیمار از لحاظ علائم سمیت کبدی (یرقان، تیرگی ادرار، تهوع، استفراغ، کاهش اشتها) و علائم نارسایی قلبی (ادم، تنگی نفس، افزایش وزن) پایش شود و به بیمار گوشزد شود که این علائم را به سرعت گزارش کند. 
-لازم است که دیگر داروهای مصرفی بیمار بررسی شود تا در صورت نیاز، تنظیم دوز صورت گیرد یا از درمان جایگزین استفاده شود. 
- مصرف صحیح دارو و ملاحظات غذایی به بیمار آموزش داده شود.
-به دلیل تفاوت در فراهمی زیستی، فرمولاسیون های ایتراکونازول از برندهای مختلف قابل جایگزینی با یکدیگر نیستند. به طور کلی، محلول خوراکی به دلیل بهبود جذب ترجیح داده می شود.
توصیه می‌شود برای بیشتر موارد مصرف، دوز بر اساس غلظت سرمی تنظیم شود تا از اثربخشی اطمینان حاصل گردد و از سمیت جلوگیری شود.
-در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کاهش کسر جهشی با احتیاط مصرف شود. در صورت بروز علائم نارسایی قلبی مصرف ایتراکونازول قطع شود و در مورد ادامه‌ی درمان مجدد تصمیم گیری شود.
-دوز مصرف در کودکان بر اساس وزن محاسبه می‌شود. توضیحات لازم درباره‌ب نحوه مصرف و دوز دقیق صحیح، به همراه بیمار داده شود.
-کارخانه سازنده توصیه می کند ایتراکونازول در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی با احتیاط استفاده شود و ممکن است بیمار نیاز به تنظیم دوز داشته باشد.
-مواردی از کم شنوایی گذرا یا دائمی در سالمندان گزارش شده که بیماران در چندین گزارش در حال مصرف همزمان کینیدین بوده‌اند(منع مصرف همزمان دارند).
-ایتراکونازول نباید برای درمان آسپرژیلوز مقاوم به وریکونازول استفاده شود زیرا ممکن است مکانیسم(های) ضد قارچی و/یا مقاومتی یکسان در هر دو عامل مشترک باشد.
-تنها اثربخشی محلول خوراکی در کاندیدیازیس دهانی/مری ثابت شده است. مواجهه با مخاط ممکن است بین محلول خوراکی و کپسول متفاوت باشد.
-شروع درمان با محلول خوراکی در بیمارانی که در معرض خطر فوری کاندیدیازیس سیستمیک هستند (به عنوان مثال، بیماران مبتلا به نوتروپنی شدید) توصیه نمی شود.
-جذب کپسول ایتراکونازول با کاهش اسیدیته معده، کاهش می‌یابد.
-در درمان اونیکومایکوز، تست تشخیصی نمونه های ناخن قبل از شروع درمان با ایتراکونازول توصیه می شود.
-از آنجایی که مصرف این دارو می‌تواند باعث سرکوب سیستم عصبی و کاهش توانایی های جسمی یا ذهنی بیمار شود، بیماران باید در مورد انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری ذهنی دارند (مانند کار با ماشین آلات، ابزار خطرناک یا رانندگی) احتیاط کنند.
-مواردی از نوروپاتی محیطی در بیمارانی که ایتراکونازول را به مدت طولانی مصرف می کنند، رخ داده است. در حین درمان با ایتراکونازول بیمار از نظر علائم یا نشانه های نوروپاتی تحت نظر قرار گیرد و در صورت بروز آن، مصرف دارو متوقف گردد.
-از آنجا که مواردی از واکنش های حساسیتی مفرط گزارش شده است، در صورت بروز واکنش‌های حساسیتی، مصرف ایتراکونازول قطع گردد و درمان‌های حمایتیلازم، انجام شود. در بیماران با سابقه حساسبت به سایر آزول‌ها با احتیاط مصرف شود.
-استفاده از ایتراکونازول جهت درمان اونیکومایکوزیس در بیمارانی که قصد بارداری دارند ممنوع است. با توجه به خطر بالقوه ناهنجاری های مادرزادی، کارخانه سازنده توصیه می کند که در صورت استفاده برای درمان اونیکومیکوزیس، بیمارانی که احتمال باردارشدن دارند، در طول درمان و تا ۲ ماه پس از درمان از روش های پیشگیری از بارداری بسیار موثر استفاده کنند. درمان با ایتراکونازول باید از روز دوم یا سوم پس از قاعدگی شروع شود.
-به طور کلی در سه ماهه اول بارداری باید از مصرف تمام داروهای ضد قارچ آزول اجتناب شود. در میان آزول ها ایتراکونازول به طور خاص برای درمان اونیکومیکوزیس در دوران بارداری منع مصرف دارد. اگرچه مصرف ایتراکونازول برای درمان عفونت های قارچی مختلف تایید شده است، اما در درمان عفونت قارچی سیستمیک در بیماران باردار، باید از مصرف ایتراکونازول به خصوص در سه ماهه اول بارداری خودداری شود تا خطر مواجهه تراتوژنیک کاهش یابد.
-ایتراکونازول در شیر مادر ترشح می‌شود.طبق توصیه‌ی کارخانه سازنده، تصمیم به ادامه یا قطع شیردهی در طول درمان با ایتراکونازول باید با توجه به میزان خطر مواجهه نوزاد، مزایای شیردهی برای نوزاد و مزایای درمان برای مادر گرفته‌شود.
-در موارد آسپرژیلوزیس تهاجمی (درمان یا پیشگیری طولانی مدت)، دستورالعمل ها، نظارت بر غلظت های سرمی را توصیه می کنند. نظارت بر غلظت سرمی برای سایر عفونت ها نیز در نظر گرفته‌شود. ایتراکونازول دارای فارماکوکینتیک متغیر است و غلظت های بالای آن می‌تواند خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.