بیزوپرولول

( قرص بیزوفار محصول شرکت تهران شیمی )

معرفی بیزوپرولول

بیزوپرولول یک داروی تجویزی از گروه بتا بلوکرها است که عمدتاً برای درمان بیماری‌های قلبی مانند فشار خون بالا و نارسایی قلبی مزمن استفاده می‌شود. این دارو با کاهش بار کاری قلب و تنظیم ضربان قلب، فشار خون را کنترل کرده و عملکرد قلب را بهبود می‌بخشد.

موارد مصرف بیزوپرولول

• فشار خون بالا: بیزوپرولول با مهار گیرنده های بتا1، باعث کاهش ضربان قلب و فشار خون می‌شود.
• نارسایی قلبی مزمن: برای بیماران با کاهش توانایی پمپاژ قلب، بیزوپرولول به کاهش علائم و افزایش کیفیت زندگی کمک می‌کند.
• آنژین صدری: این دارو در مدیریت درد قفسه سینه ناشی از کمبود خون‌رسانی به قلب مؤثر است.
• آریتمی: بیزوپرولول در درمان برخی اختلالات ریتم قلب مانند تاکی‌کاردی فوق بطنی کاربرد دارد.

موارد بالینی بیزوپرولول

• درمان بلندمدت فشار خون بالا و نارسایی قلبی
• کاهش مرگ‌ومیر در بیماران مبتلا به مشکلات قلبی
• کنترل ضربان قلب در بیمارانی که آریتمی دارند

اثربخشی و آمار بیزوپرولول

• مطالعات نشان داده‌اند که بیزوپرولول تا 30% خطر بستری شدن بیماران مبتلا به نارسایی قلبی را کاهش می‌دهد.
• در بیماران مبتلا به فشار خون بالا، این دارو تا 20% کاهش در فشار خون سیستولیک ایجاد می‌کند.
• بیزوپرولول مرگ‌ومیر ناشی از نارسایی قلبی را تا 35% کاهش می‌دهد.

مقدار مصرف بیزوپرولول دوز مصرف بسته به بیماری و شرایط فرد متفاوت است:

• فشار خون بالا: دوز معمول 5 تا 10 میلی‌گرم یک‌بار در روز
• نارسایی قلبی: شروع با 1.25 میلی‌گرم در روز و افزایش تدریجی تا 10 میلی‌گرم
• آنژین صدری: 5 تا 10 میلی‌گرم روزانه
• آریتمی: 2.5 تا 10 میلی‌گرم در روز

دوز برای کودکان و افراد مسن باید با مشورت پزشک تعیین شود.

خطرات مرتبط با مصرف طولانی‌مدت بیزوپرولول

• خستگی مزمن
• کاهش تحمل ورزش
• احتمال بروز دیابت نوع 2
• کاهش جریان خون به اندام‌ها

مکانیسم اثر بیزوپرولول به زبان ساده

بیزوپرولول با مسدود کردن گیرنده‌های بتا-1، ضربان قلب را کاهش داده و از فعالیت بیش‌ازحد سیستم عصبی سمپاتیک جلوگیری می‌کند. این موضوع فشار روی قلب را کمتر کرده و باعث کاهش فشار خون می‌شود.

فارماکوکینتیک بیزوپرولول به زبان ساده

• جذب: پس از مصرف خوراکی، در عرض 2 تا 4 ساعت به اوج غلظت خون می‌رسد.
• متابولیسم: در کبد پردازش می‌شود.
• دفع: از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود، نیمه‌عمر دارو حدود 10 تا 12 ساعت است.

عوارض جانبی بیزوپرولول و مدیریت آن‌ها

• خستگی (20-30%) → کاهش فعالیت‌های شدید در روزهای اول مصرف
• سرگیجه (15-20%) → تغییر وضعیت بدن به‌آرامی
• کاهش فشار خون (10-15%) → مصرف آب کافی و خودداری از ایستادن سریع
• کاهش ضربان قلب (5-10%) → مشورت با پزشک در صورت بروز علائم شدید

مکمل‌های تغذیه‌ای برای کاهش عوارض بیزوپرولول

• منیزیم و پتاسیم برای جلوگیری از آریتمی
• ویتامین D و B12 برای کاهش خستگی

تداخلات دارویی بیزوپرولول

• مسکن‌های NSAIDs (مثل ایبوپروفن) → کاهش اثر ضدفشارخون بیزوپرولول
• انسولین و داروهای دیابت → افزایش خطر افت قند خون
• دیگوکسین → افزایش خطر کاهش شدید ضربان قلب

تداخلات بیزوپرولول با غذا

• مصرف با غذا جذب را کند می‌کند اما بر میزان جذب تأثیر نمی‌گذارد.
• اجتناب از مصرف الکل که می‌تواند فشار خون را بیش‌ازحد کاهش دهد.

منع مصرف بیزوپرولول

• افراد مبتلا به برادی‌کاردی شدید
• افراد با سابقه شوک قلبی
• زنان باردار و شیرده (مگر با تجویز پزشک)

توصیه‌های دارویی بیزوپرولول

• فراموشی مصرف: در صورت فراموشی، دوز را بلافاصله مصرف کنید، اما اگر نزدیک به دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش‌شده خودداری کنید.
• زمان مصرف: معمولاً صبح یک‌بار در روز
• مدت زمان اثر: 1 تا 2 ساعت پس از مصرف اثر کرده و 12 تا 24 ساعت باقی می‌ماند.

مراقبت‌های پس از درمان با بیزوپرولول

• کنترل منظم فشار خون و ضربان قلب
• عدم قطع ناگهانی دارو، چون ممکن است باعث افزایش ناگهانی فشار خون شود.

هشدارها

• بیزوپرولول می‌تواند علائم هیپوگلیسمی را در بیماران دیابتی بپوشاند.
• قطع ناگهانی این دارو ممکن است باعث حملات قلبی شود.

میزان وابستگی به بیزوپرولول

این دارو اعتیادآور نیست اما باید مصرف آن تحت نظر پزشک کاهش یابد.

مقایسه بیزوپرولول با داروهای مشابه

1. متوپرولول

شباهت‌ها:

• هر دو دارو از دسته بتابلوکرهای انتخابی β1 هستند و در درمان فشار خون بالا، نارسایی قلبی، و آنژین صدری استفاده می‌شوند.

تفاوت‌ها:

• نیمه‌عمر: بیزوپرولول نیمه‌عمر طولانی‌تری دارد (حدود 10-12 ساعت) و معمولاً یک‌بار در روز مصرف می‌شود، در حالی که متوپرولول نیمه‌عمر کوتاه‌تری دارد و نیاز به دو بار مصرف در روز دارد (مگر اینکه از فرم متوپرولول سوکسینات طولانی‌اثر استفاده شود).
• تاثیر بر سیستم عصبی مرکزی: متوپرولول بیشتر از بیزوپرولول از سد خونی-مغزی عبور می‌کند، بنابراین خطر عوارض عصبی مرکزی (مانند خستگی و افسردگی) در متوپرولول بیشتر است.

2. کارودیلول

شباهت‌ها:

• هر دو در درمان فشار خون بالا و نارسایی قلبی استفاده می‌شوند.

تفاوت‌ها:

• اثر اضافی بر گیرنده‌های آلفا: برخلاف بیزوپرولول، کارودیلول علاوه بر اثر بتابلوکری، گیرنده‌های آلفا-1 را نیز مسدود می‌کند. این باعث کاهش مقاومت عروق محیطی و کاهش فشار خون بیشتر نسبت به بیزوپرولول می‌شود.
• متابولیسم: کارودیلول بیشتر توسط کبد متابولیزه می‌شود، در حالی که بیزوپرولول ترکیبی از متابولیسم کبدی و کلیوی دارد.
• عوارض جانبی: کارودیلول ممکن است باعث افت فشار خون وضعیتی، سرگیجه و افزایش خطر برادی‌کاردی بیشتری نسبت به بیزوپرولول شود.

3. نبیولول

شباهت‌ها:

• هر دو از بتابلوکرهای انتخابی β1 هستند و در فشار خون بالا و نارسایی قلبی کاربرد دارند.

تفاوت‌ها:

• اثر گشادکنندگی عروق: نبیولول علاوه بر مهار گیرنده‌های بتا، ترشح نیتریک اکساید (NO) را تحریک می‌کند که اثرات گشادکنندگی عروق و بهبود عملکرد اندوتلیال را به همراه دارد.
• انتخاب‌پذیری بیشتر: نبیولول انتخابی‌تر از بیزوپرولول برای گیرنده‌های β1 است، بنابراین عوارضی مانند خستگی، برونکواسپاسم و ضعف عضلانی کمتری دارد.
• مناسب‌تر برای بیماران مبتلا به اختلالات تنفسی: نبیولول معمولاً برای بیماران مبتلا به آسم یا COPD مناسب‌تر از بیزوپرولول است، زیرا تأثیر کمتری بر گیرنده‌های β2 دارد.

جمع‌بندی و انتخاب داروی مناسب

• بیزوپرولول: انتخاب مناسب برای بیماران قلبی نیازمند یک بتابلوکر پایدار با دوز یک‌بار در روز.
• متوپرولول: مناسب برای بیمارانی که به کنترل فشار خون یا آنژین نیاز دارند و مشکلی با مصرف دو بار در روز ندارند.
• کارودیلول: گزینه بهتر برای بیمارانی که علاوه بر مهار بتا، نیاز به کاهش مقاومت عروقی (مثلاً در نارسایی قلبی شدید) دارند.
• نبیولول: گزینه‌ای مناسب برای بیمارانی که نیاز به بتابلوکر با حداقل اثرات جانبی و خواص گشادکنندگی عروق دارند.

سوالات متداول در خصوص بیزوپرولول

بیزوپرولول چیست؟

بیزوپرولول یک داروی بتابلاکر است که برای درمان فشار خون بالا و نارسایی قلبی استفاده می‌شود.

چگونه بیزوپرولول به درمان فشار خون کمک می‌کند؟

بیزوپرولول با کاهش ضربان قلب و نیروی پمپاژ قلب، فشار خون را کاهش می‌دهد.

آیا بیزوپرولول برای درمان همه افراد مناسب است؟

بیزوپرولول ممکن است برای همه افراد مناسب نباشد، به خصوص کسانی که مشکلات قلبی خاصی دارند. مشاوره با پزشک ضروری است.

چه زمانی باید بیزوپرولول مصرف شود؟

معمولاً بیزوپرولول یکبار در روز با یا بدون غذا مصرف می‌شود.

عوارض جانبی شایع بیزوپرولول چیست؟

بله، برخی از عوارض جانبی معمول شامل سرگیجه، خستگی و کاهش فشار خون است.

آیا بیزوپرولول برای بیماران دیابتی ایمن است؟

بیزوپرولول ممکن است تاثیرات کمتری نسبت به داروهای هم خانواده بر قند خون داشته باشد، اما باید با احتیاط در بیماران دیابتی مصرف شود.

آیا بیزوپرولول بر خواب تاثیر می‌گذارد؟

برخی از بیماران ممکن است با مصرف بیزوپرولول دچار اختلالات خواب شوند.

چگونه باید بیزوپرولول را قطع کنم؟

مصرف بیزوپرولول باید تدریجاً کاهش یابد و تحت نظر پزشک باشد.

آیا مصرف بیزوپرولول در دوران بارداری مجاز است؟

بیزوپرولول در دوران بارداری معمولاً فقط در صورت نیاز شدید تجویز می‌شود.

چطور باید بیزوپرولول را در بیماران مسن تنظیم کرد؟

در بیماران مسن، ممکن است نیاز به تنظیم دوز بیزوپرولول باشد زیرا این گروه ممکن است بیشتر در معرض عوارض جانبی قرار داشته باشند.

آیا بیزوپرولول باید در بیماران مبتلا به برادی‌کاردی تجویز شود؟

بیزوپرولول در بیماران با برادی‌کاردی شدید باید با احتیاط مصرف شود یا از تجویز آن اجتناب شود.

آیا بیزوپرولول می‌تواند در بیماران مبتلا به آسم مصرف شود؟

بیزوپرولول باید با احتیاط در بیماران مبتلا به آسم مصرف شود، زیرا ممکن است اثرات جانبی بر تنفس داشته باشد.

چگونه باید بیزوپرولول را در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه تنظیم کرد؟

در بیماران با نارسایی کلیه، دوز بیزوپرولول باید کاهش یابد و به طور منظم عملکرد کلیه نظارت شود.

چه آزمایشاتی باید قبل از شروع درمان با بیزوپرولول انجام شود؟

قبل از شروع درمان با بیزوپرولول، ارزیابی فشار خون، ضربان قلب، و عملکرد کلیه ضروری است.

چطور می‌توان عوارض جانبی بیزوپرولول را مدیریت کرد؟

کاهش دوز و نظارت دقیق بر علائم بالینی ممکن است به کاهش عوارض جانبی کمک کند.

آیا بیزوپرولول باعث افزایش وزن می‌شود؟

بیزوپرولول ممکن است در برخی از بیماران باعث افزایش وزن جزئی شود، اما این اثر در همه بیماران مشاهده نمی‌شود.

آیا باید از الکل هنگام مصرف بیزوپرولول خودداری کنم؟

مصرف الکل ممکن است عوارض جانبی بیزوپرولول را تشدید کند و باید با احتیاط انجام شود.

آیا بیزوپرولول باعث تغییر در سطح الکترولیت‌های خون می‌شود؟

بیزوپرولول معمولاً اثر قابل توجهی بر سطح الکترولیت‌ها ندارد، اما در برخی بیماران باید سطح پتاسیم و سدیم به طور منظم پایش شود.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف بیزوپرولول

فشار خون بالا:

• بیزوپرولول از طریق مهار گیرنده‌های بتا‑۱ قلب، باعث کاهش ضربان و انقباض قلب می‌شود؛ این کاهش منجر به افت فشار خون و کاهش بار کار قلب می‌گردد.
• استفاده از این دارو در مدیریت فشارخون مزمن به عنوان بخشی از درمان چندگانه جهت کاهش خطر عوارض قلبی-عروقی توصیه می‌شود.

نارسایی قلبی مزمن پایدار :

• بیزوپرولول در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پایدار، با کاهش فعالیت سمپاتیک و کاهش مصرف اکسیژن میوکارد، عملکرد قلبی را بهبود می‌بخشد.
• مطالعات بالینی نشان داده‌اند که استفاده تدریجی از بیزوپرولول در این بیماران منجر به کاهش مرگ و میر و بهبود علائم می‌شود؛ بنابراین، این دارو به عنوان یک درمان استاندارد در نارسایی قلبی شناخته می‌گردد.

آنژین صدری:

• بیزوپرولول با کاهش سرعت ضربان قلب و کاهش انقباض میوکارد، تقاضای اکسیژن قلب را کاهش داده و به این ترتیب از بروز درد قفسه سینه جلوگیری می‌کند.
• این دارو در بیماران مبتلا به آنژین، به‌عنوان یک استراتژی درمانی جهت بهبود علائم و کاهش دفعات حملات آنژین توصیه می‌شود.

مدیریت بعد از سکته قلبی

• بیزوپرولول در بیماران پس از انفارکتوس میوکارد، به‌ویژه در کسانی که علائم نارسایی قلبی دارند، موجب کاهش خطر عوارض قلبی بعدی از جمله سکته‌های عروقی و مرگ ناگهانی می‌شود.
• این استفاده به عنوان بخشی از مدیریت محافظتی پس از سکته قلبی در دستورالعمل‌های بین‌المللی توصیه شده است.

کنترل بعضی از انواع آریتمی‌ها :

• بیزوپرولول می‌تواند در کنترل سرعت قلب در برخی اختلالات ریتمی مانند فیبریلاسیون دهلیزی مورد استفاده قرار گیرد، به ویژه هنگامی که نیاز به کنترل پاسخ قلبی به تحریکات الکتریکی وجود دارد.
• استفاده در این زمینه باید با دقت و بر اساس وضعیت بالینی بیمار انجام شود، چرا که تنظیم دوز دقیق جهت جلوگیری از برادی‌کاردی ضروری است.

مکانیسم اثر بیزوپرولول

مهار انتخابی گیرنده‌های بتا‑۱ قلبی:

• بیزوپرولول یک بتابلاکر انتخابی است که به‌طور ویژه گیرنده‌های بتا‑۱ در بافت قلب (شامل گره سینوسی، گره AV و میوکارد) را مسدود می‌کند. این مهار انتخابی باعث می‌شود اثرات ناخواسته ناشی از انسداد گیرنده‌های بتا‑۲ (موجود در عروق و ریه‌ها) به حداقل برسد.

کاهش ضربان قلب:

• با مسدود کردن گیرنده‌های بتا‑۱ در گره سینوسی، بیزوپرولول منجر به کاهش تعداد ضربان قلب می‌شود. این کاهش ضربان به افزایش زمان دیاستولیک (diastolic filling time) کمک می‌کند که می‌تواند عملکرد پمپاژ قلب را بهبود بخشد.

کاهش نیروی انقباضی قلب:

• اثر مسدود کننده بیزوپرولول بر روی میوکارد موجب کاهش قدرت انقباضی قلب می‌شود. این امر منجر به کاهش مصرف اکسیژن قلب و کاهش بار کار قلب در شرایطی مانند آنژین صدری و نارسایی قلبی پایدار می‌گردد.

کاهش هدایت الکتریکی :

• مهار گیرنده‌های بتا‑۱ در سیستم هدایت الکتریکی قلب (به‌ویژه در گره AV) موجب کاهش سرعت انتقال سیگنال‌های الکتریکی می‌شود. این اثر به تثبیت ریتم قلب و کنترل برخی آریتمی‌ها کمک می‌کند.

کاهش پاسخ‌های سمپاتیک:

• بیزوپرولول موجب کاهش فعالیت کلی سیستم عصبی سمپاتیک می‌شود. این امر تأثیرات متابولیک و هورمونی مرتبط با استرس را کاهش داده و به بهبود عملکرد قلب در طول زمان کمک می‌کند.

اثر طولانی‌مدت و پایداری دارویی:

• با توجه به نیمه‌عمر حذف مناسب بیزوپرولول (حدود 10–12 ساعت)، این دارو امکان مصرف یک‌بار در روز را فراهم می‌کند و پایداری اثربخشی طولانی‌مدت را در مدیریت فشار خون بالا و نارسایی قلبی تضمین می‌نماید.
• این مکانیسم‌های اثر باعث می‌شود بیزوپرولول در بهبود کارایی قلب، کاهش مصرف اکسیژن میوکارد، و کنترل علائم بیماری‌های قلبی نظیر هایپرتانسیون، نارسایی قلبی و آنژین صدری نقش مؤثری داشته باشد. توجه به مهار انتخابی و اثرات منفی بر کرونوتروپی، این دارو را به یک گزینه درمانی ایمن و کارآمد در بیماران قلبی تبدیل کرده است.

فارماکوکینتیک بیزوپرولول

جذب :

• بیزوپرولول پس از مصرف خوراکی به سرعت جذب می‌شود و اوج غلظت پلاسمایی آن در حدود 2 تا 4 ساعت پس از مصرف حاصل می‌شود.
• زیست دستیابی تقریبی آن بالا (حدود 80–90٪) بوده و تأثیر قابل توجهی از همراهی غذا مشاهده نمی‌شود.

توزیع :

• بیزوپرولول به صورت نسبتاً متوسط در بافت‌های بدن توزیع می‌شود؛ حجم توزیع آن در حدود 3.5 لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تخمین زده می‌شود.
• حدود 30٪ از بیزوپرولول به پروتئین‌های پلاسما (عمدتاً آلبومین) متصل می‌شود که بر توزیع آن تأثیرگذار است.

متابولیسم:

• بیزوپرولول به‌طور جزئی در کبد متابولیزه می‌شود؛ تقریباً نیمی از دوز مصرفی از طریق فرآیندهای متابولیکی در کبد (از جمله متابولیسم وابسته به CYP3A4) تغییر شکل می‌دهد.
• این متابولیسم نسبتا محدود بوده و بیزوپرولول در مقایسه با برخی بتابلاکرهای دیگر، از تداخلات دارویی کمتری برخوردار است.

حذف :

• حذف بیزوپرولول از بدن از طریق دو مسیر همزمان کبدی و کلیوی انجام می‌شود؛ تقریباً 50٪ از دوز مصرفی به صورت تغییرناپذیر از طریق ادرار دفع می‌شود.
• نیمه‌عمر دارویی بیزوپرولول حدود 10 تا 12 ساعت است که امکان تجویز یک‌بار در روز را فراهم می‌کند.

نکات تکمیلی:

• فارماکوکینتیک بیزوپرولول به‌گونه‌ای است که در بیماران با اختلال عملکرد کبدی یا کلیوی نیاز به تنظیم دوز دارد؛ بنابراین ارزیابی عملکرد این اندام‌ها پیش از تجویز توصیه می‌شود.
• مشخصه‌های جذب و حذف متعادل بیزوپرولول موجب می‌شود که این دارو در انواع جمعیت‌های بالینی با ثبات عمل کند و از نظر تداخلات دارویی مزیت نسبی داشته باشد.

منع مصرف بیزوپرولول

برادی‌کاردی شدید

• بیزوپرولول با کاهش ضربان قلب عمل می‌کند؛ لذا در بیمارانی که از قبل دارای ضربان قلب بسیار پایین (به‌طور معمول <50–60 ضربه در دقیقه) هستند، استفاده از آن می‌تواند باعث کاهش بیش از حد پرفیوژن اندام‌های حیاتی و تشدید علائم شود.

بلوک قلبی درجه دوم یا سوم بدون داشتن پیس میکر :

• بیزوپرولول می‌تواند هدایت الکتریکی قلب را تحت تاثیر قرار دهد؛ بنابراین در بیمارانی با بلوک AV درجه دوم یا سوم (مگر در صورتی که دستگاه تنظیم‌کننده ضربان قلب نصب شده باشد) می‌تواند منجر به تشدید اختلال در عملکرد الکتریکی قلب و بروز عوارض جدی شود.

شوک کاردیوژنیک

• در وضعیت شوک کاردیوژنیک، عملکرد قلب به حدی کاهش یافته که استفاده از بتابلاکرها مانند بیزوپرولول، با کاهش بیشتر قدرت انقباضی قلب، می‌تواند خطر خون رسانی به اندام‌های حیاتی را افزایش دهد.

نارسایی قلبی حاد یا ناپایدار:

• بیزوپرولول در شرایط نارسایی قلبی پایدار مفید است؛ اما در نارسایی قلبی حاد یا ناپایدار، کاهش عملکرد قلب توسط این دارو می‌تواند وضعیت بیمار را وخیم‌تر کند.

هیپوتانسیون شدید

• استفاده از بیزوپرولول در بیمارانی که فشار خون آن‌ها به شدت پایین است، ممکن است باعث افت بیشتر فشار خون و کاهش پرفیوژن اندام‌ها گردد که در نهایت به بی‌ثباتی منجر می‌شود.

حساسیت یا واکنش آلرژیک به بیزوپرولول یا سایر بتابلاکرها :

• در بیمارانی که سابقه واکنش‌های آلرژیک یا حساسیت به بیزوپرولول یا سایر داروهای بتابلاکر را دارند، مصرف این دارو می‌تواند منجر به واکنش‌های آلرژیک شدید و خطرناک شود.

آسم یا بیماری‌های مزمن انسدادی ریوی غیرکنترل‌شده:

• اگرچه بیزوپرولول یک بتابلاکر انتخابی (β۱-انتخابی) است، در بیمارانی با آسم یا COPD که بیماری به‌خوبی کنترل نشده، حتی این دارو ممکن است موجب تشدید برونکواسپاسم و حملات تنفسی شود.

عوارض جانبی بیزوپرولول

خستگی :

• در حدود 10–15٪ از بیماران گزارش شده است.
• این عارضه معمولاً ناشی از کاهش فعالیت سمپاتیک و کاهش ضربان قلب می‌باشد.

سرگیجه :

• حدود 10–12٪ از بیماران دچار سرگیجه می‌شوند.
• ناشی از افت نسبی فشار خون و تغییرات در گردش خون است.

سردرد :

• تقریباً در 8–10٪ از بیماران مشاهده شده است.
• ممکن است به دلیل تغییرات ناشی از کاهش فشار خون رخ دهد.

برادی‌کاردی :

• حدود 3–5٪ از بیماران گزارش کرده‌اند که ضربان قلب آن‌ها کاهش یافته است.
• نیاز به نظارت دقیق در بیماران با سابقه پایین بودن ضربان قلب دارد.

هیپوتانسیون :

• در حدود 2–4٪ از بیماران مشاهده شده است.
• کاهش فشار خون می‌تواند به علائم ضعف و سرگیجه منجر شود.

تهوع :

• در حدود 3–5٪ از بیماران گزارش شده است.
• معمولاً خفیف بوده و با تنظیم دوز قابل مدیریت است.

اسهال :

• حدود 4–6٪ از بیماران این عارضه را تجربه می‌کنند.
• علائم گوارشی معمولاً در مراحل اولیه مصرف دیده می‌شود.

ضعف عضلانی:

• در حدود 2–3٪ از بیماران گزارش شده است.
• این عارضه ممکن است با کاهش عملکرد کلی سیستم عضلانی مرتبط باشد.

اختلالات خواب :

• حدود 1–2٪ از بیماران دچار مشکلات خواب شده‌اند.
• ممکن است ناشی از تغییر در تنظیمات عصبی-هورمونی باشد.

افسردگی :

• کمتر از 1٪ از بیماران گزارش کرده‌اند.
• رابطه مستقیم با بیزوپرولول کمتر مشخص شده و ممکن است در ترکیب با سایر عوامل روانی رخ دهد.

برونکواسپاسم :

• به‌طور نادر (کمتر از 1٪) بخصوص در بیمارانی که سابقه بیماری‌های مزمن تنفسی دارند، رخ می‌دهد.
• اگرچه بیزوپرولول از نوع β۱-انتخابی است، اما در برخی شرایط ممکن است بر عملکرد ریوی تأثیر بگذارد.

واکنش‌های آلرژیک

• بسیار نادر (<1٪) بوده و شامل راش پوستی، خارش و در موارد نادر آنافیلاکسی می‌شود.

تداخلات دارویی بیزوپرولول

مشخصات کلی تداخلات:

• عامل ضد فشارخون
• تشدید برادی‌کاردی
• تشدید هایپرگلیسمی
• تشدید هیپوگلیسمی
• افزایش فاصله PR

تداخلات رده X (پرهیز):

• برومپریدول، فکسینیدازول، فلوکتافنین، ریواستیگمین

کاهش اثرات داروها توسط بیزوپرولول:

• آگونیست های بتا 2، اپی نفرین (بینی، استنشاق دهانی، راسمیک، سیستمیک)، مشتقات تئوفیلین

کاهش اثرات بیزوپرولول توسط داروها:

• آمفتامین‌ها، باربیتورات ها، بریگاتینیب، برومپریدول، القاکننده‌های قوی و متوسط CYP3A4، دابرافنیب، دفراسیروکس، دکس متیل‌فنیدات، انزالوتامید، اردافتینیب، گیاهان کاهش‌دهنده فشارخون، ایووسیدنیب، متیل‌فنیدات، میتوتان، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، مشتقات ریفامایسین، ساریلومب، سیلتوکسیمب، توسیلیزومب، یوهیمبین

افزایش اثرات داروها توسط بیزوپرولول:

• آلفا 1 بلاکرها، آگونیست های آلفا 2، آمیفوستین، عوامل ضد جنون فنوتیازینی و آتیپیکال ] نسل دوم[، داروهای ایجادکننده برادی‌کاردی، برومپریدول، بوپیواکائین، گلیکوزیدهای قلبی، سریتینیب، آگونیست های کولینرژیک، دیسوپیرامید، دولوکستین، مشتقات ارگوت، فکسینیدازول، فینگولیمود، عصاره گرده گیاهان آلرژی زا (عصاره 5 علف)، داروهای کاهش‌دهنده فشارخون، ایوابرادین، لاکوزامید، فراورده‌های حاوی لوودوپا، لیدوکائین (سیستمیک و موضعی)، مپیواکائین، متاکولین، نیتروپروسید، فولکودین، سیپونیمود، سولفونیل اوره ها

افزایش اثرات بیزوپرولول توسط داروها:

• مهارکننده‌های استیل کولین استراز، آلفوزوسین، آگونیست های آلفا 2، آمینو کینولون های ضد مالاریا، آمیودارون، عوامل ضد جنون فنوتیازینی، باربیتورات ها، بنپریدول، بریگاتینیب، بریمونیدین (موضعی)، مسدودکننده ‌های کانال کلسیم غیردی‌هیدروپیریدینی، دیازوکسید، دی‌پیریدامول، دیزوپیرامید، دروندارون، فلوکتافنین، گیاهان کاهش‌دهنده فشارخون، لورمتازپام، متوکسی فلوران، میدودرین، مولسی‌دومین، نفتوپیدیل، نیکرگولین، نیکوراندیل، نیفدیپین، اوبینوتوزومب، پنتوکسی فیلین، مهارکننده‌های فسفودی استراز 5، پروپافنون، آنالوگ‌های پروستاسیکلین ها، کیناگولید، رگورافنیب، رزرپین، ریواستیگمین، روکسولیتینیب، ترلیپرسین، توفاسیتینیب

تداخل با غذا:

• ذکر نشده است.

هشدار ها بیزوپرولول

برادی‌کاردی شدید:

• گزارش شده که در حدود 3–5٪ از بیماران، برادی‌کاردی (ضربان قلب کمتر از 50–60 ضربه در دقیقه) رخ می‌دهد.
• هشدار: در بیمارانی با سابقه برادی‌کاردی یا دارای شاخص‌های پایین ضربان قلب، تجویز بیزوپرولول نیازمند نظارت دقیق ECG و ارزیابی بالینی است.

هیپوتانسیون (افت فشار خون):

• حدود 2–4٪ از بیماران دچار هیپوتانسیون قابل‌توجه می‌شوند.
• هشدار: در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی یا در ترکیب با داروهای کاهش‌دهنده فشار خون، نظارت مداوم بر فشار خون به‌ویژه در آغاز درمان توصیه می‌شود.

عوارض عصبی:

• علائمی مانند خستگی (10–15٪) و سرگیجه (10–12٪) به علت کاهش پرفیوژن مغزی گزارش شده‌اند.
• هشدار: این علائم می‌توانند در برخی بیماران شدیدتر باشند و نیاز به تنظیم دوز یا بازبینی درمان داشته باشند.

برونکواسپاسم:

• اگرچه در کمتر از 1٪ از بیماران رخ می‌دهد، اما در بیمارانی با سابقه آسم یا COPD غیر کنترل‌شده، ممکن است ایجاد شود.
• هشدار: حتی با مهار انتخابی گیرنده های β1، باید در این گروه از بیماران احتیاط ویژه صورت گیرد.

واکنش‌های آلرژیک:

• واکنش‌های آلرژیک (شامل راش پوستی یا خارش) به ندرت (<1٪) گزارش شده‌اند.
• هشدار: در بیمارانی که سابقه حساسیت به بتابلاکرها دارند، تجویز دارو باید با دقت و تحت نظارت انجام شود.

توصیه های دارویی بیزوپرولول

1. توصیه‌های دارویی پزشک

• به علت احتمال بروز برادی‌کاردی و هیپوتانسیون در حدود 3–5٪ و 2–4٪ بیماران، توصیه می‌شود با دوزهای پایین (مثلاً 1.25–2.5 میلی‌گرم روزانه) شروع و سپس بر اساس پاسخ بالینی به تدریج افزایش یابد.

• ECG و مانیتورینگ ضربان قلب: به‌ویژه در اوایل درمان و در بیماران مسن یا با بیماری‌های قلبی سابقه‌دار، لازم است.

• نظارت منظم بر فشار خون به جلوگیری از هیپوتانسیون ناگهانی کمک می‌کند.

• در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پایدار، افزایش دوز باید به‌صورت تدریجی صورت گیرد تا تحمل بیمار و بهبود علائم به دقت ارزیابی شود.

• قبل از تجویز بیزوپرولول، عملکرد ریوی در بیمارانی که سابقه آسم یا COPD دارند مورد بررسی قرار گیرد تا در صورت بروز هرگونه علامت برونکواسپاسم، تجویز مجدداً ارزیابی شود.

• توصیه می‌شود بیماران را از علائم هشداردهنده مانند خستگی شدید، سرگیجه و علائم برادی‌کاردی آگاه سازند و راهنمایی‌های لازم جهت تغییر وضعیت (مثلاً برخاستن آهسته از حالت نشسته به ایستاده) ارائه شود.

2. توصیه های مناسب برای بیمار:

• بیزوپرولول را دقیقاً به همان دوز و زمان‌هایی که پزشک تجویز کرده است، مصرف کنید.
• از تغییر دوز یا قطع ناگهانی خودداری کنید، زیرا قطع ناگهانی ممکن است باعث افزایش ضربان قلب یا فشار خون شود.

• بهتر است دارو را هر روز در یک زمان مشخص (معمولاً صبح) همراه با یک لیوان آب مصرف کنید.
• این کار کمک می‌کند تا سطح دارو در خون به طور یکنواخت حفظ شده و اثر درمانی بهینه شود.

• به علائمی مانند خستگی بیش از حد، سرگیجه یا ضربان قلب بسیار پایین توجه کنید.
• در صورت تجربه این علائم، با پزشک خود مشورت کنید تا در صورت نیاز دوز دارو تنظیم شود.

• توصیه می‌شود به‌طور منظم فشار خون و ضربان قلب خود را اندازه‌گیری کنید.
• این نظارت به پزشک شما کمک می‌کند تا اثربخشی دارو را ارزیابی و در صورت نیاز تنظیمات لازم را انجام دهد.

• مصرف بیزوپرولول همراه با یک رژیم غذایی متعادل و فعالیت بدنی منظم، می‌تواند به بهبود عملکرد قلب و کاهش عوارض کمک کند.
• مصرف الکل را محدود کنید تا اثرات دارو تضعیف نشوند.

• اگر یک دوز را فراموش کردید، آن را جبران نکنید و به دوز مقرر بعدی عمل کنید.
• در صورت تکرار فراموشی، با پزشک خود مشورت نمایید.

• اگر احساس تغییر ناگهانی در وضعیت قلب یا علائم جدید (مانند درد قفسه سینه یا تنگی نفس) داشتید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.