قرص بیزوفار 10 میلی گرم

بیزوفار

قرص های 5/2 ، 5 و 10 میلی گرمی

بیزوفار ® نام تجاری داروی بیزوپرولول است و توسط شرکت داروسازی تهران‌شیمی تولید می‌شود. بیزوفار ®دارویی از دسته بتابلاکرها است. بتابلاکرها در زمره پرمصرف ترین داروهای مورد استفاده در درمان فشار خون بالا هستند و مدت های مدیدی است که در درمان اختلالات قلبی عروقی و فشار خون بالا به عنوان داروهایی اثربخش و بی‌خطر مورد استفاده قرار می گیرند.

فشار خون یکی از عوامل مهم بروز عوارض خطرناکی چون سکته مغزی، سکته قلبی، نارسایی قلبی و نارسایی کلیوی است. بنابرین، هدف اصلی در درمان فشار خون بالا، کاهش این عوارض خطرناک است. سبک زندگی مناسب همچون کاهش مصرف نمک، تغییر رژیم غذایی، کاهش وزن و فعالیت منظم فیزیکی، اساس جلوگیری و درمان فشار خون بالا است و پس از آن دارو درمانی آغاز می گردد.

مکانیسم اثر این دارو در پایین آوردن فشارخون مربوط به مهار ترشح رنین از کلیه ها و مهار سیستم عصبی سمپاتیک است. مطالعات متعدد نشان می دهد بیزوفار ® چندین عملکرد فارماکولوژیکی نظیر عملکردهای ضد آنژین، ضد آریتمی و ضد ایسکمی نیز دارد و برای درمان بیماری های عروق مغزی و قلبی عروقی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین، اضافه کردن یک بتابلاکر بسیار انتخابی همچون بیزوفار ® به رژیم های درمانی بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی پایدار بطور قابل ملاحظه ای موجب بهبود بقا و کاهش مرگ و میر می شود و از آنجایی که به خوبی تحمل می شود و نیاز به بستری شدن را کاهش می دهد می تواند به عنوان یک گزینه درمانی استاندارد در ترکیب با داروهای دیگر در درمان این بیماران در نظر گرفته شود.

شیوه تجویز
داروی بیزوفار® طبق دستور پزشک با زمان‌بندي معین باید مصرف شود. همچنین از مصرف دوز بیشتر یا کمتر از مقداری که برای شما تجویز شده است خودداری کنید و فقط در همان دوره ی زمانی تجویز شده توسط پزشک دارو را مصرف کنید. از قطع مصرف ناگهانی بیزوفار® جدا خودداری کنید. زیرا، ممکن است وضعیت شما را وخیم‌تر کند و یا سایر مشکلات قلبیِ جدی را در شما به وجود آورد.

موارد منع مصرف
شوک کاردیوژنیک: نارسایی قلبی شدید، برادی کاردی سینوسی، بلوک قلبی، واکنش های آلرژیک به داروی بیزوفار® یا هر یک از اجزا تشکیل دهنده ی دارو

تجویز در افراد با شرایط خاص
تعدیل دوز در افراد مبتلا به نارسایی کبدی، هپاتیت یا سیروز و نارسایی کلیوی، سالمندان با اختلالات کلیوی و کبدی باید حتما انجام گیرد. همچنین، داروی بیزوفار® در بارداری در رده C قرار دارد و بنابرین، حتما طبق دستور پزشک باید مصرف شود. در دوره شیردهی نیز این دارو توصیه نمی شود.

عوارض جانبی شایع
هر دارو به موازات اثرات درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز عوارض ناخواسته نیز شود. از مهمترین عوارض جانبی داروی بیزوفار® برادی کاردی، کاهش ریت قلبی و قدرت انقباض قلب در نتیجه ی اثرات اینوتروپیک و کرونوتروپیک منفی این دارو است، همچنین، این دارو برون ده قلبی (cardiac output) را کاهش می دهد. بنابرین، باعث کاهش ظرفیت ورزشی بیماران می شود. بلوکه کردن رسپتورهای بتا در گره SA و AV می تواند باعث ریسک بلوک قلبی شود و به میزان کمتری با تشدید بیماری های عروق محیطی چون پدیده رینود، انقباض برونش و هیپوگلیسمی نسبت به بتابلاکرهای غیر کاردیوسلکتیو همراه است. سایر عوارض جانبی گزارش شده عبارتست از: تهوع، استفراغ و یبوست. عوارض جانبی مثل برادی کاردی، خستگی، ضعف و سستی، اسهال و سینوزیت جزء موارد وابسته به دوز محسوب می شوند.

احتیاط و هشدار
از مهمترین موارد و نگرانی‌های وابسته به بیماری می توان واکنش های آلرژیک، نارسایی قلبی، نارسایی کبدی، میاستنیا گراویس، بیماری های عروق محیطی و بیماری رینود، فئوکروموسیتوما، پسوریازیس (احتمال تشدید پسوریازیس)، نارسایی کبدی، بیماری تیروئید و آنژین Vasospastic را نام برد. ذکر این نکته الزامی است که در نارسایی قلبی تعدیل دوز و تیتراسیون دقیق دارو بسیار حائز اهمیت است. همچنین، تعدیل دوز در تمام موارد ذکر شده طبق دستور پزشک مربوطه باید انجام گیرد. تجویز داروی بیزوفار® در سالمندان نیز باید با احتیاط صورت گیرد. همچنین، تجویز دارو قبل از عمل جراحی در افرادی که به صورت طولانی مدت از این دارو مصرف کرده اند نباید متوقف گردد. از آنجایی که بتابلاکرها یکی از علائم و نشانه های شایع هیپوگلیسمی مثل تاکی‌کاردی را بلاک می کنند، تجویز این دسته دارویی در افراد مبتلا به دیابت باید با احتیاط صورت گیرد. از قطع ناگهانی داروی بیزوفار® به شدت خودداری کنید. زیرا، ممکن است وضعیت بیمار وخیم‌تر شود و موجب سایر مشکلات قلبیِ جدی شود.

مهمترین تداخلات دارویی
داروی بیزوفار® نباید با بتابلاکرهای دیگر به طور همزمان ترکیب شود. بیمارانی که به طور همزمان از داروهای کاهنده کاتکول آمین مثل رزرپین یا گوانتیدین استفاده می کنند باید به طور پیوسته مانیتور شوند. در بیمارانی که درمان همزمان با کلونیدین را دریافت می کنند نیز قطع دارو طبق توصیه پزشک باید انجام گیرد. مصرف همزمان داروی بیزوفار® با برخی داروها مثل آنتاگونیستهای کلسیمی به ویژه وراپامیل و دیلتیازم یا داروهای آنتی آریتمی مثل دیزوپیرامید باید با احتیاط صورت گیرد. گلیکوزیدهای دیژیتالیس و بتابلاکرها هدایت AV را آهسته می کنند و ریت قلبی را کاهش می دهند. بنابراین، استفاده همزمان این دو دسته دارویی می تواند ریسک برادی‌کاردی را افزایش دهد.

تجویز همزمان ریفامپین باعث افزایش کلیرانس متابولیک داروی بیزوفار® می شود و در نتیجه منتج به کوتاه تر شدن نیمه عمر حذف داروی بیزوفار® می گردد.

References:

Am J Cardiol 2010; 106:1819 – 1825. doi:10.1016/j.amjcard.2010.08.023.

Vascular Health and Risk Management 2007:3(4) 431–439.

Drugs 2002; 62 (18): 2677-2696. 0012-6667/02/0018-2677/$30.00/0.

Tučková D, et al. BMJ Open 2016; 6: e010534. doi: 10.1136/bmjopen-2015-010534.

Cochrane Database of Systematic Reviews 2017, Issue 8. Art. No.: CD008276. DOI: 10.1002/14651858.CD008276.pub2.

BMJ Open 2012; 2: e000683. doi: 10.1136/ bmjopen-2011-000683.

https://www.uptodate.com/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK551623/.Last Update: January 8, 2022.

FDA approved label. Revised MAY 2007 BR-0060, 0061.