آتوواکوئون

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف آتوواکوئون

این دارو علیه قارچ Pneumocystis carini نیز فعال می باشد و در درمان و پروفیلاکسی پنومونی ناشی از این قارچ در بیمارانی که قادر به تحمل کوتریموکسازول نمی باشند و هم چنین همراه با پروگوانیل در درمان و پروفیلاکسی مالاریا کاربرد دارد. در درمان پنومونی قارچی ملایم تا متوسط این دارو به صورت خوراکی با دوز mg750 همراه با غذا و 3 بار در روز به صورت قرص و یا به صورت سوسپانسیون 2 بار در روز به مدت 21 روز تجویز می شود. جهت پروفیلاکسی 1500 میلی گرم یکبار در روز همراه با غذا مصرف می شود. در درمان مالاریایی فالسیپوروم به صورت دوز منفرد یک گرمی همراه با هیدروکلرید پروگوانیل به میزان mg400 به مدت 3 روز تجویز می گردد.

فارماکوکینتیک آتوواکوئون

این دارو متعاقب مصرف خوراکی از مسیر گوارشی جذب ضعیفی دارد و میزان زیست دستیابی آن به خصوص در بیماران مبتلا به ایدز، پایین است. میزان زیست دستیابی حاصل از مصرف فرآورده تجاری مایع دارو نسبت به قرص آن بیشتر است و در صورت مصرف با غذا به خصوص با غذاهای دارای محتوای چربی بالا نیز بهتر می شود. این دارو بیش از 99% به پروتئین های پلاسما متصل می شود و نیمه عمر پلاسمایی آن طولانی و در حد 2 تا 3 روز می باشد که به نظر می رسد ناشی از چرخه روده ای- کبدی (انتروهپاتیک) باشد.این دارو تقریباً به طور انحصاری به صورت تغییر نکرده از طریق مدفوع دفع می گردد.

عوارض جانبی آتوواکوئون

عبارتند از واکنش های پوستی، سردرد، تب، بی خوابی، عوارض گوارشی مثل حالت تهوع و استفراغ. گاهاً ممکن است افزایش مقادیر آنزیم های کبدی، هایپوناترمی و اختلالات هماتولوژیک مثل آنمی و نوتروپنی رخ دهند. در بیماران مبتلا به اختلالات گوارشی باید از تجویز این دارو پرهیز کرد چرا که میزان جذب دارو را محدود می کند.

تداخلات دارویی آتوواکوئون

مصرف همزمان این دارو با متوکلوپرامید، تتراسیکلین یا ریفامپیسین و احتمالاً ریفابوتین می توان غلظت پلاسمایی آتواکینون را کاهش دهد. هم چنین در مصرف همزمان با آسیکلوویر، داروهای ضد اسهال و بنزودیازپین ها، سفالوسپورین ها، مسهل ها، اپوئیدها واستامینوفن این اتفاق با درجات کمتر رخ می دهد.