پریمتامین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف پریمتامین

این دارو همراه با سولفادوکسین و کینین در درمان مالاریای مقاوم به کلروکین مصرف می شود. این دارو همراه با سولفونامیدها در درمان توکسوپلاسموز نیز مصرف می شود.

مکانیسم اثر پریمتامین

آنتاگونیست فولیک اسید
- مهار سنتز تتراهیدروفولیک اسید که ترکیبی حیاتی برای انگل می باشد (با مهار دی هیدروفولات ردوکتاز انگل).

فارماکوکینتیک پریمتامین

جذب: کامل
شروع اثر: 1ساعت
پیک پلاسمایی: 6-2 ساعت
اتصال به پروتئین: 87%
متابولیسم: کبدی
نیمه عمر: 95-80 ساعت
دفع: ادرار (32-16%)

منع مصرف پریمتامین

این دارو در کم خونی مگالوپلاستیک یا سایر موارد کمبود فولات نباید مصرف شود.

عوارض جانبی پریمتامین

عوارض با درصد نامشخص:
قلبی عروقی: آریتمی قلبی (دوزهای بالا)
پوستی: اریتم مولتی فرم، راش پوستی، سندرم استیونس جانسون، نکروز توکسیک اپیدرمال
گوارشی: بی اشتهایی، التهاب زبان (آتروفیک)، استفراغ
هماتولوژی و انکولوژی: لکوپنی، آنمی مگالوبلاستیک، پان‌سیتوپنی (کاهش تمام سلول های خون)، ترومبوسیتوپنی
ادراری تناسلی: خون در ادرار
واکنش ازدیاد حساسیت: آنافیلاکسی
تنفسی: پنومونی ائوزینوفیلی

تداخلات دارویی پریمتامین

هشدار ها پریمتامین

1- CBC (از جمله شمار پلاکت) در بیمارانی که دوز بالایی از دارو دریافت می کنند (مانند درمان توکسوپلاسموز)، 2 بار در هفته پایش شود. تناوب پایش در مصرف دوزهای کمتر دارو، مشخص نیست.
2- عملکرد کبدی و کلیوی ارزیابی گردد.
3- علایم سمیت هماتولوژی و آنمی بیمار پایش گردد و به بیمار گوشزد شود که این علائم را به سرعت گزارش کند.

توصیه های دارویی پریمتامین

1- برای کاهش تحریک گوارشی، دارو را می توان با غذا مصرف کرد.
2- مصرف همزمان اسید فولیک در طول درمان با این دارو ممکن است ضروری باشد.
3- در درمان توکسوپلاسموز، به ویژه با مقادیر زیاد ، مراجعه منظم به پزشک به منظور انجام آزمون شمارش تام خون ضروری است.
4- دوره درمان با دارو باید کامل شود.