پرد-نیزون

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف پرد-نیزون

دقت کنید: با پردنیزولون اشتباه نشود.

عامل ضد التهابی یا سرکوب کننده سیستم ایمنی در درمان انواع بیماری ها، از جمله :
-مشکلات آلرژیک (مانند آنژیوادم، درماتیت تماسی، کهیر جدید)
-سرکوب آدرنال، اولیه مزمن
-مشکلات خونی (مانند ترومبوسیتوپنی ایمنی، کم خونی همولیتیک خودایمنی گرم)
-مشکلات پوست
-اختلالات دستگاه گوارش
-مشکلات التهابی پاسخگو به کورتیکواستروئیدها
-مشکلات چشمی
-مشکلات نئوپلاستیک
-مشکلات روماتیسمی (مانند فاز حمله‌ی حاد نقرس، واسکولیت، درماتومیوزیت، سندرم کرایوگلوبولینمی مختلط، پلی آرتریتندوزا، پلی میوزیت، پلی میالژیا روماتیسمی، آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوز سیستمیک)
-مشکلات سیستم عصبی (مانند مولتیپل اسکلروزیس)
-مشکلات کلیوی
-مشکلات تنفسی (مانند آسم)
-مشکلات غدد درون ریز (به عنوان مثال، کمبود آدرنوکورتیکوئید اولیه یا ثانویه)
-رد پیوند عضو جامد (حاد/مزمن)

موارد مصرف بدون برچسب:
-Bell palsy، تازه شروع شده
-کووید۱۹، بیماری بستری(شدید)
-بیماری انسدادی مزمن ریه (تشدید حاد)
-دیستروفی عضلانی دوشن
-گلومرولواسکلروز سگمنتال کانونی، اولیه
-آرتریت سلول غول‌پیکر، درمان
-Graft-versus-host disease، حاد
-هپاتیت خودایمنی
-Minimal change disease, treatment(MCD)، درمان
-مالتیپل میلوما(درمان نشده از گذشته، غیرواجد شرایط پیوند)
-میاستنی گراویس، تشدید حاد یا درمان ایمونوساپرسیو مزمن
-پریکاردیت، حاد یا راجعه
-پنوموسیتیس پنومونی، درمان کمکی در موارد متوسط تا شدید
-سرطان پروستات متاستاتیک
-پنومونی تاکایاسو
-التهاب تیروئید تحت حاد
-طسل ریوی
-کهیر، خودبخودی مزمن، تشدید حاد

موارد مصرف تایید نشده:
-آنافیلاکسی(در کنار اپی‌نفرین برای پیشگیری از فاز تاخیری/واکنش‌های دوفازی)

پردنیزون و پردنیزولون دو ترکیب دارویی از یک خانواده (کورتیکواستروئیدها) می‌باشند و به عنوان داروهای ضد التهاب جهت کنترل و تسکین علائم بیماری‌های التهابی و مرتبط با سیستم ایمنی‌در بدن استفاده می‌شوند. اگر چه هر دو از یکساختار پایه مشابه بهره می‌برند، اما تفاوت‌هایی در مورد اثرگذاری، تجویز و موارد استفاده ی این دو وجود دارد.

پردنیزون یک کورتیکواستروئید سنتتیک است که در بدن به پردنیزولون تبدیل می‌شود و بر روی گیرنده‌های استروژن،پروژسترون و آندروژن تأثیر ندارد.

این دارو به صورت خوراکی تجویز می‌شود و در فرم‌های قرص، کپسول یا شربت موجود عرضه می‌شود.

مکانیسم اثر پرد-نیزون

این دارو با سرکوب مهاجرت لکوسیت های با هساه‌ی پلی مورف و معکوس کردن افزایش نفوذپذیری مویرگی، التهاب راکاهش می دهد. همچنین با کاهش فعالیت و حجم سیستم لنفاوی، سیستم ایمنی را سرکوب می کند.

پردنیزون عملکرد آدرنال را در دوزهای بالا سرکوب می کند.

اثرات ضد توموری آن ممکن است مربوط به مهار انتقال گلوکز، فسفریلاسیون یا القای مرگ سلولی (آپاپتوز) در لنفوسیتهای نابالغ باشد.

تصور می شود که اثرات ضد تهوع و استفراغ این دارو ناشی از مسدود شدن اعصاب مغزی مرکز استفراغ از طریق مهارسنتز پروستاگلاندین ها باشد.

فارماکوکینتیک پرد-نیزون

متابولیسم:کبدی(تبدیل به متابولیسم فعال پردنیزولون می‌شود)

اتصال به پروتئین:(وابسته به غلظت) کمتر از ۵۰درصد

جذب:۵۰تا۹۰درصد(در نارسایی کبدی، نارسایی کلیوی مزمن، بیماری‌های التهابی گوارشی، پرکاری تیروئید و سالمندانتغییر یابد)

نیمه‌عمر:۲تا۳ساعت

زمان پیک:قرص سریع رهش۲ساعت؛ قرص آهسته رهش ۶تا۶/۵ساعت

دفع:ادرار(به صورت کونژوگه)

منع مصرف پرد-نیزون

-سابقه‌ی حساسیت به این دارو یا داروهای مشابه
-واکسیناسیون با واکسن‌های حاوی اجزای زنده
-عفونت قارچی سیستمیک
-مالاریا مغزی
-از قطع ناگهانی در صورت درمان طولانی مدت خودداری گردد.
-هرپس سیمپلکس چشمی، سرخک، آبله‌مرغان(به غیر از مصرف کوتاه‌مدت و اورژانسی)، پپتیک اولسر، کولیت اولسراتیوغیراختصاصی، دایورتیکولیس، عفونت ویروسی یا باکتریال کنترل نشده(برچسب کانادایی)

موارد احتیاط:
-کودک و نوجوان
-سرکوب سیستم ایمنی
-عفونت فعال
-توبرکلوزیس فعال یا نهفته
-افراد در معرض خطر ابتلا به عفونت
-مواجهه با سرخک یا واریسلا
-فشارخون بالا
-خطر فئوکروموسیتوما
-نارسایی احتقانی قلب CHF
-سکته‌ی قلبی اخیر
-دیابت
-پپتیک اولسراتیو
-کولیت اولسراتیو
-دایورتیکولیس
-آناستوموز اخیر روده
-خطر پرفوراسیون گوارشی
-اختلالات تشنجی
-اختلالات اعصاب و روان
-اختلالات تیروئید
-استئوپروز یا در معرض استئوپروز
-میاستنی گراویس
-التهاب عصب چشم
-نارسایی کلیوی
-سیروز
-HSVچشمی

عوارض جانبی پرد-نیزون

عوارض شایع:
ظاهر کوشینگوئید، هیرسوتیسم، افزایش وزن، اریتم، ناراحتی شکمی، تغییر اشتها، ناپایداری احساسات، راش، کهیر،تهوع، استفراغ، احتباس سدیم، احتباس آب، هایپوکالمی، افزایش فشارخون، ادم، تعریق، آتروفی عضلات، مشکل در ترمیمزخم(مصرف طولانی مدت)، پتشی، آتروفی پوست(مصرف طولانی مدت)، اکیموزیس، پیگمنتاسیون غیرطبیعی پوست، آکنه،سردرد، سرگیجه، گیجی، بی‌خوابی، افسردگی، اضطراب، عدم تحمل گلوکز، سندرم کوشینگ(مصرف طولانی)، قاعدگینامنظم، افزایش فشارچشمی، صورت ماه شکل

عوارض جدی:
آنافیلاکسی، نقص آدرنال، سایکوز استروئیدی، میوپاتی استروئیدی، سندرم کوشینگ، عفونت، دیابت ملیتوس، تومورکاذبمغزی، سندرم لیز تومور، افزایش فشار داخل جمجمه، تشنج، آلکالوز هایپوکالمی، کریز اسکلرودرم کلیوی، افزایشفشارخون، نارسایی احتقانی قلب، پانکراتیت، پرفوراسیون گوارشی، پپتیک اولسراتیو، اگزوفتالموس، استئونکروزیس، پارگیتاندون، استئوپروز(طولانی مدت)، گلوکوم(طولانی مدت)، کاتاراکت(طولانی مدت)، سرکوب سیستم ایمنی(طولانی مدت)،سارکوم کاپوسی(طولانی مدت)، علائم ترک ناگهانی (در مصرف دوزبالا یا طولانی مدت)، سرکوب رشد(کودکان-طولانیمدت)، ترومبوآمبولی، برادی کاردی، آریتمی قلبی، نارسایی قلبی، بزرگ شدن قلب، شوک، کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک(نوزاد نارس)، پارگی میوکارد (پس از سکته قلبی)، سنکوپ، تاکی کاردی، ترومبوآمبولی، ترومبوفلبیت، واسکولیت (التهابعروق خونی)، آکنه ولگاریس، درماتیت آلرژیک، ریزش مو، استریای آتروفیک، تحریک پوست اطراف مقعد (خارش، سوزش،سوزن سوزن شدن؛ به دنبال تزریق وریدی)، سرکوب محور هیپوتالاموس هیپوفیز آدرنال، ادم ریوی، اختلال در بهبود زخم

تداخلات دارویی پرد-نیزون

مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای CYP3A4 (ماژور)
- اثر بر نتایج تست تشخیصی هورمون رشد
- افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش
- تشدید هایپرگلایسمی
- تشدید اثرات افزاینده فشارخون
- تشدید هیپوکالمی
- تشدید اثرات سرکوب‌کننده سیستم ایمنی
- کاهش آستانه تشنج

تداخلات رده X (پرهیز):
آلدسلوکین، ب.ث.ژ (تزریق در مثانه)، کلادریبین، کانیواپتان، دسموپرسین، فکسینیدازول، فوزیدیک اسید (سیستمیک)،ایدلالیزیب، ایندیوم 111 کاپرومب پندتید، ماسیمورلین، میفامورتید، میفپریستون، روکسولیتینیب(موضعی)، ناتالیزومب،پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، تالیموژن لاهرپارپوک، ترتوموتاید، اپاداکتینیب، واکسن‌های زنده

تداخلات ماژور:
داروهای NSAIDs،‌آلدسلوکین، آمتولمتین، آسپارژیناز، فلورکینولون‌ها، بمیپارین،بوپروپیون، کولینسالیسیلات، کلونیگزین، کوبیسیستات،کوپر سالیسیلات، دیفلونیسال، دی‌پایرون، دروکسیکام، اتودولاک، اتوفنامات، فلبیناک، فپرادینول، فپرازون، فلوفنامیک اسید، فلومکوئین،ماسیمورلین، منیزیم سالیسیلات،مکلوفنامات، مورنیفلومات، نابومتون، نادروپارین، نیفلومیک اسید، نیمسولاید، نیرماترلویر، اوکساپروزین، اکسی‌فن‌بوتازون، فنیل‌بوتازون، پروگلومتاسین،پروپیفنازون، پروکوازون، ریتوناویر، سالیسیلیک‌اسید، سالسالات، سارگراموستیم، سجسترون، سدیمسالیسیلات، سولفوسالیسیلیک‌اسید، سولینداک، تلاپرویر، تولمتین، وریکونازول

تداخلات متوسط:
آسنوکومارول، استیل سالیسیکوم‌اسیدوم، واکسن آدنوویروس زنده، آلکورونیوم، گلیسیریزین، واکسنآنتراکس ادزوربد، اپرپیتانت، آسپرین، آتازاناویر، آتراکوریوم، آرانوفین، کاربامازپین، واکسن‌های زنده،سیزاتراکوریوم، کلاریترومایسین، سیکلوسپورین، دالفوپریستین، دیکومارول، دیلتیازم، دی‌پتاسیمگلیسیریزات، دوکساکوریوم، اکیناسه، استرادیول، اتینیل استرادیول، فلوئیندیون، فلوکونازول،فوس‌فنی‌توئین، گالامین، جستودن،گلیسرول فنیل‌بوتیرات، واکسن هپاتیت آ، واکسن هموفیلوس ب،گلیسیریزا گلابرا، گلیسیریزیک اسید، هگزافلورنیوم، ایندیناویر، انواع واکسن آنفولانزا، انفلوئنزیوم،انسولین(انواع)، لیکوریک(انواع ریشه، عصاره و…)،کتوکونازول، لوونورژسترل، لورازیدون، واکسنمننگوکوک، ما هوآنگ، متوکورین، متوکورین، میبفرادیل، میواکوریوم، نئوستیگمین، نومژسترل،نوراتیندرون، نورجستیمات، نورجسترل، پان‌کورونیوم، واکسن های پنوموکوک، واکسن هاری،باربیتورات‌ها، فنی‌تویین، پیپکورونیوم، واکسن پولیوویروس، پریمیدون، پریدوستیگمین، ریفامپین،روکورونیوم بروماید، سایبوکو-تو، سلژیلین،سوکسینیل کولین، تستوسترون، توکسوئید تتانوس،ترتینوئین، توبوکورارین، وکورونیوم، وارفارین، واکسن تب زرد

کاهش اثرات داروها توسط پردنیزون:
آلدسلوکین، داروهای ضد دیابت،، فرآورده‌های ب ث ژ، برینسیدوویر، کلسی‌تریول (سیستمیک)، تست پوستی کوکسیکوئیدایمیت، کورتیکورلین، کوزینتروپین، انواع واکسن کووید۱۹، گالیوم۶۸دوتاتات، آنالوگ هورمون رشد، سیکلوسپورین(سیستمیک)، هیالورونیداز، ایندیوم 111 کاپرومب پندتید، واکسن‌های آنفولانزا، لوتتیوم۱۷۷دوتاتات، ایزونیازید، ماسیمورلین،میفامورتید، نیوولومب، واکسن‌هاری، پیدوتیمود، سالیسیلات ها، سیپولوسل-تی، سوماتروپین،سدیم بنزوات، تاکرولیموس(سیستمیک)، ترتوموتید، داروهای اختلال چرخه اوره، واکسن ها (زنده)، واکسن ها (غیرفعال)

کاهش اثرات پردنیزون توسط داروها:
آنتی‌اسیدها، عوامل کمپلکس ساز اسیدهای صفراوی، کاربیمازول، القاکننده‌های CYP3A4 (متوسط و قوی)، اردافتینیب، ایووسیدنیب، میفپریستون، تزامورلین، آنالوگ هورمون رشد

افزایش اثرات داروها توسط پردنیزون:
آبرسیتینیب، مهارکننده‌های استیل کولین استراز، آمفوتریسین بی، آندروژن ها، باریستینیب، فرآورده‌های ب ث ژ،کلادریبین،دفراسیروکس، دسیرودین، دسموپرسین، اینبیلیزومب، لفلونامید، دیورتیک های لوپ، ناتالیزومب، نیکوراندیل،داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (غیراختصاصی و اختصاصی COX2)، کینولون ها، پلی متیل‌متاکریلات، ریتودرین،سارگراموستیم، سوکسینیل کولین، تاکرولیموس موضعی، روکسولیتینیب(موضعی)، تالیموژن لاهرپارپوک، دیورتیک هایتیازیدی و شبه تیازیدی، توفاسیتینیب، اپاداکتینیب، واکسن ها (زنده)، آنتاگونیست های ویتامین کا

افزایش اثرات پردنیزون توسط داروها:
سیکلوسپورین(سیستمیک)، مهارکننده‌های CYP3A4 (قوی)، دنوزومب، دی‌سولفیرام، مشتقات استروژن، لیکوریک،میفپریستون، نوتپیتانت، داروهای مسدودکننده عصبی – عضلانی (غیر دپلاریزه)، پیمکرولیموس، سالیسیلات ها، مدولاتور گیرنده‌های S1P، ضدالتهاب‌های غیر استروئیدی موضعی

تداخلات آزمایشگاهی:
ممکن است پاسخ‌دهی تست‌های پوستی را کاهش دهد.

تداخل با غذا:
ذکر نشده است.

هشدار ها پرد-نیزون

-در بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک با احتیاط مصرف شود. افزایش بروز کریز کلیوی اسکلرودرمی با استفاده ازکورتیکواستروئید گزارش شده است. کنترل فشار خون و عملکرد کلیه در بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک تحت درمان باکورتیکواستروئیدها توصیه می‌شود.

-بدنبال مصرف اين دارو ممكن است آزمايشات بررسي عملكرد محور هيپوتالاموس-هيپوفيز –غده فوق كليوي دچار اختلالشود.

-تجويز سريع داخل وريدي مقادير زياد اين دارو، ممكن است موجب كولاپس قلبي-عروقي گردد. (سرعت مناسب تزریقتنظیم شود)

-تجويز مقاديري از دارو كه موجب تضعيف سيستم ايمني مي گردد، مي تواند موجب كاهش پاسخ آنتي بادي سرم درهنگام تجويز همزمان واكسن هاي حاوي ويروس زنده گردد.

-از تزریق وریدی فرم استات خودداری شود.

-در صورت نياز به جراحي و يا درمان اضطراري و نيز مصرف دارو در بيماران ديابتي، بايد احتياط كرد.

-کاهش سرعت رشد ممکن است در اطفال تحت درمان با کورتیکواستروئیدها، حتی در دوزهای توصیه شده از راهاستنشاقی نیز اتفاق بیفتد.کاهش سرعت رشد به دوز و مدت زمان مواجهه با این داروها ارتباط دارد.پس نظارت بر رشد درمدت درمان با بتامتازون لازم است.

-در افراد مسن و به خصوص خانم هاي يائسه، شانس ايجاد پوكي استخوان و افزايش فشار خون، بالا مي رود.

-در صورت نياز به جراحي يا درمان هاي اضطراري و نيز در افراد ديابتي بايد احتياط نمود.

-در افرادي كه دارو با اثر تضعيف كننده سيستم ايمني دريافت مي كنند از تزريق واكسن هاي حاوي ويروس هاي زندهخودداری شود.

-در برخی از بیماران حتی ممکن است با دوزهای پایین تر یا مدت زمان کوتاه تر، سرکوب هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال(HPA) اتفاق بیفتد.‌برخی از متخصصین سرکوب محور HPA را برای هر بزرگسالی که بیش از ۲۰ میلی گرم در روز (دوزروز) یا بیشتر از۵میلی‌گرم در ۲۴ ساعت (دوز عصر یا شب)به مدت ۳هفته یا بیشتر دریافت می کند یا ظاهر کوشینگوئیددارد، در نظر می گیرند.از قطع ناگهانی دارو‌در این افراد خودداری شود.

-استفاده از کورتیکواستروئیدها پیش از عمل جراحی، به ویژه در بیمارانی که مصرف طولانی مدت (بیش از 2 هفته) دارند،خطر عفونت را افزایش داده و بهبود زخم را به تاخیر می اندازد.

توصیه های دارویی پرد-نیزون

-دوز مصرف با توجه به علت تشخیصی و علائم بیمار متفاوت می‌باشد و لازم است به دقت توسط پزشک تعیین شود.

-در صورت درمان با دوز بالا یا به مدت طولانی، در صورت رسیدن به نتایج مطلوب، قطع دارو به صورت تدریجی انجامشود.

-رژیم کم نمک در طول درمان با این دارو و مصرف مكمل هاي حاوي پتاسيم تحت نظر پزشک توصيه مي شود.

-قند خون ۲ساعت بعد از غذا، الکترولیت‌ها و فشارخون بیمار منظم چک شود.

-بررسی قفسه ی سینه(chest x-ray)در صورت مصرف طولانی این دارو لازم می‌باشد.

-در صورت مصرف بیشتر از ۶هفته، معاینات چشمی به صورت منظم و دوره‌ای انجام شود.

-چنانچه بیمار سابقه ی زخم‌های گوارشی دارد یا علائم جدی سوهاضمه دارد، تصویر برداری دستگاه گوارشی توصیهمی‌شود.

-از قطع ناگهاني مصرف دارو بعد از استفاده طولاني(بيش از 3 هفته) پرهيز شود.

-در یک مطالعه مبتنی بر جمعیت روی کودکان، نشان داده شد که خطر شکستگی با بیش از 4 دوره درمان با داروهایکورتیکواستروئیدی، افزایش می‌یابد. مشکلات زمینه ای بیمار نیز ممکن است بر سلامت استخوان و اثر کورتیکواستروئیدهابر پوکی استخوان تأثیر بگذارد.

-تراکم استخوان در صورت مصرف طولانی‌مدت، بی تحرکی طولانی، سابقه‌ی خانوادگی استئوپروز یا مصرف مزمنداروهای کاهنده‌ی تراکم استخوانی به صورت دوره‌ای ارزیابی شود.

-وضعیت رشد و قد کودکان و نوجوانان تحت درمان با این دارو به صورت دوره‌ای و‌منظم چک شود.

-به بیمار آموزش داده شود که در صورت مشاهده ی علائم حساسیت به دارو(آنژیوادم، برونکواسپاسم، راش و کهیر) بهپزشک مراجعه کند تا در صورت نیاز دارو قطع شود.

-استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها ممکن است احتمال بروز عفونت ثانویه را افزایش دهد. عفونت های حاد (ازجمله عفونت های قارچی) را پنهان کند، عفونت های ویروسی را طولانی یا تشدید کند، یا پاسخ به واکسن ها را محدود کند. در صورت امکان در بیماران مبتلا به تبخال چشمی، سل تنفسی فعال یا نهفته، یا عفونت های سیستمیک ویروسی، قارچی،انگلی یا باکتریایی درمان نشده استفاده نشود. از قرار گرفتن بیمار در معرض آبله مرغان و سرخک اجتناب شود و درصورت مواجهه با بیمار مبتلا به سرخک یا واریسلا، با ایمن‌گلوبولین واریسلا زوستر یا ایمونوگلوبولین داخل عضلانیتلفیقی جهت پیشگیری استفاده شود. اگر آبله مرغان ایجاد شود، می‌توان درمان با عوامل ضد ویروسی را در نظر گرفت.

-پیش از قطع درمان لازم است دوز مصرفی به صورت تدریجی کاهش یابد. با کاهش تدریجی دوز، درمان سیستمیککورتیکواستروئید را متوقف کنید. عملکرد ریه، مصرف بتا آگونیست، علائم آسم و علائم و نشانه‌های نارسایی آدرنال (مانندخستگی، بی‌حالی، ضعف، تهوع/استفراغ، افت فشار خون) را در طول قطع مصرف کنترل کنید.

-در درمان‌های طولانی مدت، ممکن است نیاز به رژیم غذایی با افزایش پیریدوکسین، ویتامین C، ویتامین D، فولات، کلسیمو فسفر داشته باشد. توصیه می‌شود رژیم غذایی مناسب توسط متخصص تغذیه ارائه شود.

-بهتر است پردنیزون بعد غذا یا همراه غذا یا شیر مصرف شود تا احتمال بروز عوارض گوارشی کاهش یابد.چنانچه دارویک بار در روز تجویز گردیده‌است، بهترین زمان مصرف آن صبح‌ها می‌باشد.

-در صورت تجویز قرص‌های آهسته رهش از جویدن یا خرد کردن قرص ها خوددرای شود.

-وضعیت عملکرد تیروئید بیمار در درمان طولانی مدت با این دارو پایش شود.تغییرات در عملکرد تیروئید ممکن است نیاز بهتنظیم دوز مجدد داروها داشته باشد. کلیرانس متابولیک کورتیکواستروئیدها در بیماران پرکاری تیروئید افزایش می یابد ودر بیماران کم کاری تیروئید کاهش می یابد.

-مصرف پردنیزون در بیماران مبتلا به بیماری های روماتیسمی و اسکلتی عضلانی که قصد بارداری دارند بلامانع است. درمان با این دارو می‌تواند با دوز کمتر از 20 میلی گرم در روز همراه با سایر درمان‌های سرکوب کننده ایمنی سازگار بابارداری ادامه یابد.

-تصمیم به تجویز در دوران بارداری با ارزیابی خطر و منفعتی که که برای مادر و جنین دارد گرفته شود(به ویژه در سهماهه اول یا در صورت نیاز به مصرف طولانی مدت). خطر شکاف دهانی بر اساس داده‌های محدود انسانی و حیوانیوجود دارد.خطر احتمالی تولد نوزاد کم وزن و نارس بر اساس داده های محدود انسانی وجود دارد.همچنین خطر تراتوژنیکبودن بر اساس داده های حیوانی و خطر احتمالی سرکوب آدرنال جنین بر اساس مکانیسم اثر دارو پیش‌بینی می‌شود.بااین حال پردنیزون و متابولیت فعال آن (پردنیزولون)یک کورتیکواستروئید خوراکی غیر فلورینه‌است و جهت درمان مادر دردوران بارداری در اولویت می‌باشد زیرا آنزیم های جفت، رسیدن این دارو به جنین را محدود می کنند.

-امکان تجویز در دوران شیردهی وجود دارد. توصیه می‌شود شیردهی حداقل

۴ ساعت پس از مصرف پردنیزولون انجام شود. هیچ خطر شناخته شده ای در مورد آسیب به نوزاد بر اساس داده هایمحدود انسانی و خواص دارو وجود ندارد. کاهش موقتی تولید شیر بر اساس داده های انسانی محدود با تزریق استروئیددپو با دوز بالا مشاهده‌شده است.