وسیفن® دارویی خوراكي است که برای درمان مثانه بیش فعال مورد تایید قرار گرفته است.
اطلاعات دارویی قرص وسیفن® 5 میلی گرم و وسیفن 10 میلی گرم
وسیفن® نام تجاری داروی سولیفناسین است که توسط شرکت داروسازی تهران شیمی تولید می‌شود.
وسیفن® (سولیفناسین) دارویی خوراكي است که پس از درمان های رفتاری که با آموزش به بیمار انجام می شود (مانند مدیریت مصرف مایعات، زمان‌بندی دفع ادرار، کنترل مثانه با استفاده از تمرینات عضلات کف لگن ) و نیز اصلاح سبک زندگی بیمار، برای درمان مثانه بیش فعال مورد تایید قرار گرفته است.
مثانه بیش فعال (مثانه پرکار) بیماری است که با علائم بی اختیاری ادراری همراه با اضطرار ، احساس دفع ناگهانی ادرار، تکرر بیش از حد ادرار و شب ادراری متظاهر می شود. این بیماری به علت اینکه مشکلات و محدودیت هایی در زندگی فردی و اجتماعی بیمار ایجاد می کند موجب پایین آوردن کیفیت زندگی او می شود که با شناخت و بررسی علل آن باید سریعا درمان گردد.
هرچند که علت دقیق این بیماری شناخته شده نیست ولی دلایل مختلفی در ایجاد این بیماری نقش دارند که مهمترین آن، فشار و انقباضات غیرعادی در ماهیچه جداره مثانه می باشد که این اتفاق نیز به طور غیرارادی می‌افتد.
دو دسته داروی اصلی برای درمان این بیماری وجود دارند که با اثرگذاری روی گیرنده هایی که در ماهیچه جداره مثانه قرار دارند از انقباضات غیر عادی عضله مثانه جلوگیری می کنند .
داروهای آنتی موسکارینی (داروهای ضد اسپاسم) که باعث مهارگیرنده های موسکارینی در عضله جداره مثانه می شوند اولین و مهمترین دسته می باشند.
این دسته از آنجا که ممکن است بر روی گیرنده های موسکارینی در نقاط دیگر بدن نیز اثر بگذارند موجب بروز عوارض ناخواسته ای می شوند. لذا، داروهایی از این دسته که بیشتر و به طور اختصاصی تر بر روی گیرنده های موسکارینی جداره مثانه اثر میگذارند عوارض کمتر و تحمل پذیری بیشتری داشته و قابل اطمینان تر هستند.
مطالعات نشان داده است پایبندی به ادامه درمان با داروهای آنتی موسکارینی در بیماران مبتلا به پرکاری مثانه، به علت اثربخشی پایین و عوارض جانبی بالای این داروها، در اغلب موارد کم است و منجر به بروز محدودیت هایی در درمان مثانه پرکار با داروهای آنتی موسکارینی می شود. بنابراین، انتخاب دارویی که بهترین تعادل را در اثربخشی و تحمل پذیری بیمار برقرار کند یک مرحله مهم در درمان بیماران مبتلا به بیش فعالی مثانه می باشد. یک مطالعه 15 ساله به بررسی و مقایسه داروهای آنتی موسکارینی از نظر اثر بر کاهش تعداد دفعات دفع ادرار، بی اختیاری ادراری، تعداد دفعات نیاز شدید و اورژانسی به دفع ادرار و نیز عوارض جانبی آنها پرداخته است. بر اساس این مطالعه، از آنجاییکه تعادل بین اثربخشی و تحمل پذیری (کم بودن عارضه خشکی دهان) سولیفناسین نسبت به سایر داروهای آنتی موسکارینی دیگر بیشتر است به عنوان بهترین انتخاب درمانی برای بیماری مثانه پرکار مطرح می باشد.
مقایسه داروی وسیفن® با داروی سولیفناسین خارجی (برند)
در شرکت داروسازی تهران شیمی، مقایسه الگوی آزادسازی برون تن داروی وسیفن® با نمونه برند، تطابق کامل از نظر روند آزادسازی دارو در زمان معین را نشان می دهد که بدین ترتیب می توان اثر بخشی و کارایی مشابه با برند خارجی را پیش بینی نمود.. با توجه به اینکه وسیفن® نسبت به برند خارجی دارای کیفیت مشابه ولی قیمت کمتر است از نظر صرفه اقتصادی هم دارویی مطلوب به شمار می آید.
1-Nazir J, et al. (2018). Comparative efficacy and tolerability of solifenacin 5 mg/day versus other oral antimuscarinic agents in overactive bladder: A systematic literature review and network meta-analysis. Neurourology and urodynamics. 37:986–996.
2-Corcos J. et al. (2017). CUA guideline on adult overactive bladder. Canadian Urological Association Journal. 11(5): E142–E173.
3-Banakhar MA, Al-Shaiji TF, Hassouna MM. (2012). Pathophysiology of overactive bladder. The International urogynecology Journal. 23 (8):975-82.
4-Geoffrion R, UROGYNAECOLOGY COMMITTEE. (2012). Treatments for overactive bladder: focus on pharmacotherapy. Journal of Obstetrics and Gynaecology Canada. 34(11):1092-1101.
5-Abrams P. (2006). Muscarinic receptors: their distribution and function in body systems, and the implications for treating overactive bladder. British Journal of Pharmacology. 148(5):565-78.
6-Chancellor M, Boone T. (2012). Anticholinergics for overactive bladder therapy: central nervous system effects. CNS Neuroscience & Therapeutics. 18(2):167-74.
7-Çetinel B, Onal B. (2013). Rationale for the Use of Anticholinergic Agents in Overactive Bladder With Regard to Central Nervous System and Cardiovascular System Side Effects. The Korean Journal of Urology. 2013 Dec; 54(12): 806–815.
