استویا، به‌عنوان یک شیرین‌کننده طبیعی و بدون کالری، در موارد زیر استفاده می‌شود:
تنظیم قند خون:
استویول گلیکوزیدهای موجود در استویا (به‌ویژه استویوساید و ربادیوساید A) فعالیت ترشح انسولین از سلول‌های بتای پانکراس را تحریک می‌کنند. همچنین این ترکیبات با مهار جذب گلوکز در روده و بهبود حساسیت به انسولین، سطح گلوکز خون را کاهش می‌دهند.
کاهش فشار خون:
اثر شل‌کننده عضلات صاف عروق از طریق مهار کانال‌های کلسیمی وابسته به ولتاژ، که موجب اتساع عروق می‌شود.
اثر ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی:
گلیکوزیدهای استویول و فنول‌های موجود در گیاه، از تولید رادیکال‌های آزاد جلوگیری کرده و التهاب را کاهش می‌دهند.
جذب: استویول گلیکوزیدها در روده کوچک جذب نمی‌شوند و بدون تغییر به روده بزرگ می‌رسند.
متابولیسم: توسط میکروبیوتای روده به استویول تبدیل می‌شوند. استویول در کبد گلوکورونیده می‌شود.
دفع: استویول گلوکورونید از طریق ادرار دفع می‌شود.
شایع: مشکلات گوارشی مانند نفخ و اسهال (به‌ویژه در دوزهای بالا).
نادر: واکنش‌های حساسیتی (مانند کهیر یا تورم).
احتمالی: در برخی مطالعات حیوانی، اثرات بر باروری گزارش شده است که در انسان تأیید نشده است.
داروهای کاهش‌دهنده قند خون: استویا ممکن است اثر این داروها (مانند متفورمین یا سولفونیل‌اوره‌ها) را تقویت کرده و منجر به هیپوگلیسمی شود.
داروهای ضد فشار خون: مصرف همزمان ممکن است موجب کاهش بیش‌ازحد فشار خون شود.
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): ممکن است اثرات آنتی‌التهابی استویا را تقویت کنند.
.gif)
.gif)
