ملفالان

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف ملفالان

ملفالان در درمان کارسینومای تخمدان، پستان، بیضه و مولتیپل میولوما مصرف می شود.

مکانیسم اثر ملفالان

-عامل آلکیله کننده مشتق شده از مکلوراتامین
- مهار سنتز DNA و RNA (با تشکیل یون های کربنیوم)
- اختلال در تکثیر DNA (با ایجاد کراس لینک بین رشته های DNA)
بر سلول های تومور در حال استراحت و سریع تقسیم شونده اثر دارد.

فارماکوکینتیک ملفالان

جذب: متغیر و ناقص
فراهمی زیستی: %93-56 (با غذای پرچرب %54-36)
پیک پلاسمایی: خوراکی 2-1 ساعت
اتصال به پروتئین: %92-50 (آلبومین 60-40%، آلفا-1 اسید گلیکوپروتئین 20%)
متابولیسم: کبدی (هیدرولیز)
نیمه عمر:
وریدی 75 دقیقه
خوراکی 0.83±1.5 ساعت
دفع:
خوراکی مدفوع (%50-20)، ادرار (%10 به صورت داروی تغییرنیافته)

عوارض جانبی ملفالان

عوارض شایع (%10<):
قلبی عروقی: ادم محیطی
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، خستگی
غدد درون ریز و متابولیسم: کاهش پتاسیم خون، کاهش فسفات خون
گوارشی: اسهال، تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، یبوست، موکوزیت، درد شکمی، اختلال چشایی، التهاب دهان، سوء هاضمه
هماتولوژی و انکولوژی: آنمی، کاهش شمار مطلق لنفوسیت، کاهش نوتروفیل، کاهش شمار پلاکت (فروکش: 21-14 روز، بهبود: 35-28 روز)، کاهش شمار گلبول های سفید (فروکش: 21-14 روز، بهبود: 35-28 روز)، تب نوتروپنی
متفرقه: تب
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
گوارشی: هماتوشزی (مدفوع خونی)
ادراری تناسلی: آمنوره
ازدیاد حساسیت: واکنش ازدیاد حساسیت (وریدی: 2%، خوراکی: احتمال رخداد کمتر، شامل برونکواسپاسم، تنگی نفس، ادم، افت فشارخون، خارش، راش پوستی، تاکی کاردی، کهیر)، آنافیلاکسی
کلیوی: نارسایی کلیه
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: واسکولیت (التهاب عروق خونی)
سیستم اعصاب مرکزی: احساس گرگرفتگی، احساس سوزن سوزن شدن
غدد درون ریز و متابولیسم: سندرم ترشح نامناسب هورمون ضدادراری (SIADH)
ادراری تناسلی: ناباروری، مهار عملکرد بیضه
هماتولوژی و انکولوژی: سرکوب مغز استخوان
کبدی: سندرم انسداد سینوزوئیدی کبدی، هپاتیت، افزایش سطح سرمی ترانس آمینازها، یرقان
کلیوی: افزایش BUN
متفرقه: ناهنجاری های کروموزومی

تداخلات دارویی ملفالان

*مشخصات کلی تداخلات:
- عامل انکولوژیک سرکوب‌کننده ی سیستم ایمنی
- عامل انکولوژیک سرکوب‌کننده ی مغز استخوان

تداخلات رده X (پرهیز):
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، کلادریبین، دیپیرون، ناتالیزومب، پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، اوپاداسیتینیب، واکسن‌ (زنده)

کاهش اثرات داروها توسط ملفالان:
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، تست پوستی کوکسیدیوئید ایمیت، لنوگراستیم، لیپگفیلگراستیم، نیولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل-تی، واکسن آبله و آبله میمونی (زنده)، ترتوموتید، واکسن‌ (زنده) و واکسن (غیرفعال)

کاهش اثرات ملفالان توسط داروها:
اکیناسه

افزایش اثرات داروها توسط ملفالان:
باریسیتینب، کارموستین، کلوزاپین، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دیفریپرون، فینگولیمود، لفلونامید، ناتالیزومب، اوزانیمود، سیپونیمود، توفاسیتینیب، اوپاداسیتینیب، واکسن‌ (زنده)

افزایش اثرات ملفالان توسط داروها:
کلرامفنیکل (چشمی)، کلادریبین، دنوزومب، دیپیرون، اینبلیزومب، مزالامین، نالیدیکسیک اسید، اوکرلیزومب، پالیفرمین، پیمکرولیموس، پرومازین، رفلومیلاست، تاکرولیموس (موضعی)، تراستوزومب

تداخل با غذا:
مصرف همراه با غذا در جذب خوراکی دارو اختلال ایجاد می‌کند.
راهکار: دارو با معده خالی مصرف شود.

هشدار ها ملفالان

1- پیش از شروع درمان، تست بارداری در زنان متاهلی که در سنین باروری می باشند، الزامی است و به بیمار گوشزد شود که در طول دوره درمان، استفاده از یک روش مناسب جلوگیری از بارداری ضروری می باشد.
2- عملکرد کلیوی (مانند کراتینین و BUN) بیمار در ابتدای درمان ارزیابی شود.
3- شمارش افتراقی سلول های خونی (CBC with diff) و سطح پلاکت پیش از هر دوره درمان و سپس به صورت دوره ای ارزیابی شود.
4- عملکرد کبدی، سطح الکترولیت ها و اوریک اسید سرم بیمار پایش شود.
5- بیمار از لحاظ بروز واکنش های ازدیاد حساسیت، سمیت ریوی (تنگی نفس، خس خس سینه، سرفه) و سمیت گوارشی (تهوع، استفراغ، اسهال، موکوزیت) پایش گردد.
6- برای جلوگیری از نشت دارو به بافت، محل انفوزیون به دقت پایش شود.
7- لازم است که دیگر داروهای مصرفی بیمار بررسی شود تا در صورت نیاز، تنظیم دوز صورت گیرد یا از درمان جایگزین استفاده شود.

توصیه های دارویی ملفالان

1- مقدار مصرف این دارو باید بر اساس نیاز های فردی هر بیمار و مبتنی بر پاسخ های بالینی و میزان کاهش فعالیت مغز استخوان، به خصوص به علت جذب غیر قابل اطمینان ملفالان، تنظیم شود.
2- آشامیدن آب کافی و گاهی تجویز آلوپورینول به منظور جلوگیری از نفروپاتی در بیماران مبتلا به لوسمی و لنفوم توصیه می شود. همچنین ممکن است قلیایی کردن ادرار نیز لازم شود.
3- توصیه می شود که در صورت بروز لکوپنی، کاهش گلبول های سفید یا پلاکت ه خون درمان با ملفالان قطع شود. هنگامی که نتایج معاینات بالینی و آزمایشگاهی رضایت بخش گردید می توان درمان را ادامه داد.