کریزوتینیب

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف کریزوتینیب

-لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک، سیستمیک ALK مثبت، عود کننده یا مقاوم
-تومور میوفیبروبلاستیک التهابی، ALK مثبت، غیرقابل برداشت، عود کننده یا مقاوم
-سرطان ریه سلول غیر کوچک، متاستاتیک، ALK یا ROS1 مثبت

کریزوتینیب یک داروی هدفمند آنتی‌نئوپلاستیک برای درمان سرطان ریه سلول های غیر کوچک (NSCLC) است که در بیماران با جهش‌های ژنتیکی خاص همچون تومورهای ALK مثبت یا ROS1 مثبت تجویز می‌شود.
این دارو به عنوان یک مهارکننده ALK (آناپلاستیک لنفوم کیناز) عمل می‌کند و با مسدود کردن پروتئین‌های غیرطبیعی که رشد سلول‌های سرطانی را تحریک می‌کنند، سرعت پیشرفت تومور را کاهش می‌دهد.
همچنین کریزوتینیب به عنوان یک مهارکننده تیروزین کیناز (TKI) نیز آنزیم‌های تیروزین کیناز غیرطبیعی را که در رشد و تکثیر سلول‌های سرطانی نقش دارند، مسدود می‌کند. این مهار، به ویژه در تومورهایی که دارای جهش‌های ALK و ROS1 هستند، با جلوگیری از ارسال سیگنال‌های رشد به سلول‌های سرطانی، تکثیر آن‌ها را متوقف می‌کند.
این دارو توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تأیید شده و معمولاً در موارد پیشرفته یا متاستاتیک این نوع سرطان ریه تجویز می‌گردد.
کریزوتینیب با اسامی تجاری مختلف که معروف ترین آنها زالکوری (Xalkori) می‌باشد، به صورت کپسول خوراکی ۲۰۰ و ۲۵۰ میلی‌گرمی عرضه می‌شود.

مکانیسم اثر کریزوتینیب

کریزوتینیب یک مهارکننده گیرنده تیروزین کیناز است که ALK، گیرنده فاکتور رشد کبدی (HGFR, c-MET)، ROS1 (c-ros) و RON یا گیرنده نانتایس (Recepteur d’Origine Nantais) را مهار می کند. ناهنجاری های ژن ALK به دلیل جهش ها یا جابه جایی ها می‌تواند منجر به بیان پروتئین های همجوشی انکوژن (به عنوان مثال، پروتئین فیوژن ALK) شود که سیگنال دهی و بیان را تغییر می دهند و منجر به افزایش تکثیر سلولی و بقا در تومورهایی می شود که این پروتئین های همجوشی را بیان می کنند.
کریزوتینیب فعالیت ضد توموری را در رده‌های سلولی نشان می‌دهد که ژن شبه پروتئین ۴ مرتبط با میکروتوبول اکینودرم یا EML4-ALK را بیان می‌کنند. مهار فسفوریلاسیون ALK، ROS1 و c-Met وابسته به غلظت است.
کریزوتینیب با القای آپوپتوز و مهار تکثیر و سیگنال دهی به واسطه ALK در رده های سلولی مشتق شده از ALCL عمل می نماید.

فارماکوکینتیک کریزوتینیب

متابولیسم: کبدی، عمدتاً توسط CYP3A4/5(اکسیداسیون و دآلکیلاسیون)
اتصال به پروتئین:۹۱درصد
نیمه‌عمر حذف: ترمینال: ۴۲ساعت
مدت زمان رسیدن به پیک: ۴تا۶ساعت
دفع: مدفوع(۶۳درصد؛ ۵۳ درصد بدون تغییر)؛ ادرار (۲۲درصد؛ ۲درصد بدون تغییر)
کلیرانس: ۱۰۰ لیتر برساعت (تک دوز خوراکی ۲۵۰ میلی‌گرم)؛ ۶۰ لیتر بر ساعت (سطح پایدار در دوز ۲۵۰ میلی‌گرم دو بار در روز)

منع مصرف کریزوتینیب

-هرگونه حساسیت شناخته شده به کریزوتینیب یا هریک از اجزای فرمولاسیون
-سندرم مادرزادی QT طولانی یا همراه با فاصله QT اصلاح شده با فریدریشیا (QTcF) بیشتر از ۵۰۰ میلی ثانیه
‏-CrCl کمتر از ۳۰ (بیمار با BSA ۰/۶-۰/۸ متر مربع که برای لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک، سیستمیک ALK مثبت استفاده می‌کند)
-بیلی‌روبین بیشتر از ۳برابر بالاترین حد نرمال (بیمار با BSA ۰/۶-۰/۸ متر مربع که برای لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک، سیستمیک ALK مثبت استفاده می‌کند)
-شیردهی در مدت درمان و تا ۴۵ روز پس از آخرین دوز ممنوع است.

موارد احتیاط:
-زنان با احتمال باروری
-مردان با احتمال فرزندآوری
‏-QT طولانی، سابقه خانوادگی QT طولانی، سابقه تورساد د پوینت
-آریتمی بطنی
-برادی‌کاردی
-سکته قلبی اخیر
-نارسایی احتقانی قلب
-عدم تعادل الکترولیت‌ها
‏-CrCl کمتر از ۳۰
-بیلی‌ روبین بیشتر از ۱/۵ برابر بالاترین حد نرمال

عوارض جانبی کریزوتینیب

عوارض شایع:
تغییرات بینایی، اسهال، حالت تهوع، استفراغ، یبوست، ادم، کاهش اشتها، خستگی، عفونت تنفسی فوقانی، ، اختلال چشایی، سرگیجه، نوروپاتی، درد شکمی، سردرد، تب، سوء هاضمه،‌برادی کاردی،‌کهیر، درد اندام،‌نوتروپنی، افزایش کراتین، ALT یا AST افزایش، طولانی شدن QT، تغییرات وزنی، ، دیسفاژی، هیپوکلسمی، ازوفاژیت، کیست های کلیه، درد اسکلتی عضلانی، لنفوپنی،‌هیپوآلبومینمی، کم خونی، گرفتگی عضله، هیپومنیزیمی،‌استوماتیت،‌هیپرگلیسمی، آمبولی ریه، ترومبوسیتوپنی، هیپوگلیسمی، سرفه، بیماری بینابینی ریه، فشارخون بالا، هیپوکالمی، هیپوفسفاتمی

عوارض جدی:
سمیت کبدی، بیماری بینابینی ریه، پنومونی، آمبولی ریه، ARDS، طولانی شدن QTو برادی کاردی، سنکوپ، از دست دادن بینایی شدید، آتروفی چشمی، سپسیس، نوتروپنی، لنفوپنی، ترومبوسیتوپنی، سمیت دستگاه گوارش شدید (استفاده در لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک سیستمیک)

تداخلات دارویی کریزوتینیب

مکانیسم کلی تداخلات:
-سوبسترای CYP3A4(ماژور)
-سوبسترای P-glycoprotein/ABCB1 (مینور)
-مهار CYP3A4(متوسط)

منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
اپرپیتانت، آسوناپرویر، بوسوتینیب، بودزوناید (موضعی)، القاء کننده های CYP3A4 (قوی)، دومپریدون، دوکسوروبیسین (معمولی)، التریپتان، انترکتینیب، فلیبانسرین، فوس‌اپرپیتانت، اسید فوزیدیک (سیستمیک)، آب گریپ فروت، اینفیگراتینیب، ایوابرادین، لفامولین، لمبورکسانت، لووکتوکنازول، لومیتاپید، لونافرنیب، متی سرژید، نیسولدیپین، پاکریتینیب، پیموزاید، پوزاکونازول، سرتیندول، سیمپرویر

افزایش اثرداروها توسط کریزوتینیب:
آبماسیکلیب، آکالابروتینیب، آلفنتانیل، آلفوزوسین، آلیترتینوئین (سیستمیک)، آلپرازولام، آمیودارون، آملودیپین، آپیکسابان، اپرپیتانت، آریپیپرازول، آریپیپرازول لاروکسیل، آسوناپرویر، اتوژپانت، آتورواستاتین، آواکوپان، آوانافیل، آواپریتینیب، اکسیتینیب، بارنیدیپین، بنیدیپین، بنژیدروکدون، بلوانسرین، بورتزومیب، بوسوتینیب، عوامل ایجاد کننده برادی کاردی، برکسپیپرازول، بریگاتینیب، بروموکریپتین، بودزوناید (استنشاق دهانی)، بودزوناید (سیستمیک)، بودزوناید (موضعی)، بوپرنورفین، بوسپیرون، کابوزانتینیب، کانابیس، کاریپرازین، سیلوستازول، سیتالوپرام، کلیندامایسین (سیستمیک)، کوبی متینیب، کدئین، کلشی سین، Conivaptan; کوپانلیسیب، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دابرافنیب، داپوکستین، داریدورکسانت، داریفناسین، دفلازاکورت، دگزاامتازون (سیستمیک)، دوستاکسل، دیلتیازم، دیازپام، دومپریدون، دوکسوروبیسین (معمولی)، داناروبیسین، دروندارون، اباستین، الباسویر و گرازوپرویر، التریپتان، Elexacaftor، تزاکافتور، و ایواکافتور، الیگلوستات، انکورافنیب، انترکتینیب، اپلرنون، مشتقات ارگوت (سوبستراهای منقبض کننده عروق CYP3A4)، ارلوتینیب، اسزوپیکلون، اتراویرین، اورولیموس، فدراتینیب فلودیپین، فنتانیل، فکسینیدازول، فینرنون، فینگولیمود، فلیبانسرین، محصولات فلوئورواوراسیل، فلوتیکازون (بینی)، فلوتیکازون (استنشاق دهانی)، فوزامپرناویر، فوزاپرپیتانت، گلسدگیب، گوانفاسین، هالوپریدول، هیدروکدون، ایبروتینیب ایلوپریدون، اینفیگراتینیب، محصولات ایرینوتکان، سولفات ایزاوکونازونیوم، ایسرادیپین، ایوابرادین، ایواکافتور، ایووسیدنیب، ایگزابپیلون، لاکوزامید، لاپاتینیب، لاروترکتینیب، لمبورکسانت، لرکانیدیپین، لواملودیپین، لووکتوکنازول، لوومتادون، لوومیلناسیپران، لیدوکائین (سیستمیک)، لومیتاپید، لونافرنیب، لوواستاتین، لومات پرون، لورازیدون، لوربینکتدین، ماسیتنتان، مانیدیپین، ماراویروک، ماواکامتن، مپریدین، متادون، متیل پردنیزولون، متی سرژید، میدازولام، میرودنافیل، میتاپیوات، موبوکرتینیب، نالدمدین، نالفورافین، نالوکسگل، نراتینیب، نیفدیپین، نیمودیپین، نیسولدیپین، نیترندیپین، اولاپاریب اولیسریدین، اولموتینیب، اکسی کدون، پکلیتاکسل (معمولی)، پکلیتاکسل (پروتئین باند)، پاکریتینیب، پالبوسیکلیب، پانوبینوستات، پازوپانیب، پمیگاتینیب، پکسیدارتینیب، پیماوانسرین، پیمکرولیموس، پانوتینیب، پونسیمود، پرازیکوانتل، داروهای ضد روان پریشی طولانی کننده QT (خطر متوسط)، ضد آریتمی های کلاس IA طولانی کننده QT (بالاترین خطر)، داروهای ضد آریتمی کلاس III طولانی کننده QT (بالاترین خطر)، مهارکننده های کیناز طولانی کننده QT (بالاترین خطر)، مهارکننده های کیناز طولانی کننده QT (خطر متوسط)، عوامل متفرقه طولانی کننده QT (بالاترین خطر)، عوامل متفرقه طولانی کننده QT (خطر متوسط)، مهارکننده های قوی CYP3A4 طولانی کننده QT (خطر متوسط)، کوئتیاپین، کینیدین (غیر درمانی)، رانولازین، برنج مخمر قرمز، رگورافنیب، ریفابوتین، ریمجپانت، ریسپریدون، ریواروکسابان، روفلومیلاست، روپاتادین، روکسولیتینیب (سیستمیک)، سالمترول، ساکساگلیپتین، سلپرکاتینیب، سلومتینیب، سرتیندول، سیلدنافیل، سیلودوسین، سیمپرویر، سیمواستاتین، سیپونیمود، سیرولیموس (معمولی)، سیرولیموس (پروتئین محدود)، سولیفاسین، سونیدگیب، سانیتینیب، سوورکسانت، تاکرولیموس (سیستمیک)، تاکرولیموس (موضعی)، تادالافیل، تامسولوسین، تازمتوستات، تمسیرولیموس، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، تزاکافتور، و ایواکافتور، تیوتپا، تیکاگرلور، توفاسیتینیب، تولترودین، تولواپتان، ترابکتدین،ترامادول، ترازودون، تریازولام؛ اوبروجپانت، اودنافیل، اولیپریستال، والبنازین، واردنافیل، ونتوکلاکس، وراپامیل، ویلازودون، وینبلاستین، وین کریستین، وینکریستین (لیپوزومال)، ویندزین، وینفلونین، وکلوسپورین، ووراپاکسار، زنوبروتینیب، زوپیکلون

داروهایی که سطح خونی کریزوتینیب را بالا می برند:
آمی سولپراید (خوراکی)، سیتالوپرام، کلوفازیمین، مهارکننده های CYP3A4 (متوسط)، مهارکننده های CYP3A4 (قوی)، دبرافنیب، دومپریدون، انکورافنیب، انترکتینیب، اردافیتینیب، اس‌سیتالوپرام، اسید فوزیدیک (سیستمیک)، آب گریپ فروت، ایووسیدنیب، لفامولین، لووکتوکنازول، متادون، میدودرین، اندانسترون، اوزانیمود، پنتامیدین (سیستمیک)، پیموزاید، پوزاکونازول، داروهای ضد افسردگی طولانی کننده QT (خطر متوسط)، ضد آریتمی های کلاس IA طولانی کننده QT (بالاترین خطر)، داروهای ضد آریتمی کلاس IC طولانی کننده QT (خطر متوسط)، داروهای ضد آریتمی کلاس III طولانی کننده QT (بالاترین خطر)، داروهای بیهوشی استنشاقی طولانی مدت QT (خطر متوسط)، مهارکننده های کیناز طولانی کننده QT (بالاترین خطر)، مهارکننده های CYP3A4 متوسط ​​طولانی کننده QT (خطر متوسط)، آنتی بیوتیک های کینولونی طولانی کننده QT (خطر متوسط)، مهارکننده های قوی CYP3A4 طولانی کننده QT (خطر متوسط)، ترلیپرسین، توفاسیتینیب

کاهش اثرات داروها توسط کریزوتینیب:
فکسینیدازول، ایفوسفامید، اینفیگراتینیب، رگورافنیب، تیوتپا، تیکاگرلور

داروهایی که سطح کریزوتینیب را کاهش می دهند:
القاء کننده های CYP3A4 (متوسط)، القاء کننده های CYP3A4 (قوی)، دبرافنیب، اردافیتینیب

تداخل با غذا:
آب گریپ فروت می‌تواند سطح سرمی کریزوتینیب را افزایش دهد.
راهکار: از مصرف گریپ فروت و آب گریپ فروت خودداری شود.

هشدار ها کریزوتینیب

-کریزوتینیب یکی از داروهایی است که برای طولانی کردن فاصله QT تایید شده است و به خطر ایجاد تورساد د پوینتس دارد.

توصیه های دارویی کریزوتینیب

-کپسول ها به طور کامل همراه یا بدون غذا بلعیده شود.
-در بیمارانی که قادر به بلع کامل کپسول نیستند می‌توان کپسول ها را با استفاده از روش زیر حل نمود:
۲۳۶ میلی لیتر آب جوش (یک لیوان) آماده کنید. ۱۵ میلی لیتر آب جوش را در یک لیوان بریزید، کپسول(های) کریزوتینیب باز نشده را به آب اضافه کنید، به مدت ۲ دقیقه یا بیشتر به طور مداوم با قاشق هم بزنید، ۱۵ میلی لیتر دیگر از آب جوش را به لیوان آشامیدنی اضافه کنید و مدام یا به مدت ۲ دقیقه هم بزنید. ۱۵ میلی لیتر آب با دمای اتاق یا آب سرد به محلول اضافه کنید (در حین ریختن در لیوان، از این آب برای شستشوی قاشق همزن نیز استفاده کنید) و به مدت ده ثانیه به شدت بچرخانید و بلافاصله به بیمار بدهید ( تا ۲ساعت پایدار است). برای اطمینان از مصرف کامل دوز، ۱۵ میلی لیتر آب با دمای اتاق را به لیوان اضافه کنید و به طرفین بچرخانید تا کامل شستشو داده‌شود. به مدت ۱۰ ثانیه به شدت بچرخانید و بلافاصله به بیمار بدهید. شستشوی لیوان نوشیدنی را با آب ۲ مرتبه تکرار کنید. توجه: برای پوشاندن طعم ناخوشایند، می‌توانید از بیمار بخواهید آب نبات با طعم نعناع در دهان خود حل نماید و پیش از مصرف دوز، باقی مانده آب نبات حل نشده را از دهان بیمار خارج کنید.
-در صورت فراموشی یک‌نوبت مصرف کریزوتینیب، دوز فراموش شده به محض یادآوری مصرف شود مگر اینکه موعد نوبت بعدی ظرف ۶ ساعت آینده باشد. در این صورت از نوبت فراموش شده صرفنظر شود و برای جبران دوز فراموش شده، از ۲برابر نمودن دوز خودداری گردد.
-از مصرف گریپ فروت و آب گریپ‌فروت خودداری شود.
-مصرف کریزوتینیب با پتانسیل استفراغ متوسط ​​تا زیاد همراه است. به همین خاطر استفاده از داروهای ضد استفراغ برای جلوگیری از حالت تهوع و استفراغ توصیه می شود. همچنین تجویز داروهای ضد اسهال استاندارد، هیدراتاسیون (وریدی یا خوراکی در صورت خطر کم آبی بدن)، جایگزینی الکترولیت و حمایت تغذیه ای در صورت نیاز بالینی برای بیمار در نظر گرفته شود.
-در صورت نیاز، دوز دارو بر اساس مساحت سطح بدن تعیین می‌گردد.
-در صورت فراموشی یک دوز کریزوتینیب، لازم است دوز فراموش شده به محض یادآوری مصرف شود مگر اینکه تا زمان دوز بعدی ۶ ساعت یا کمتر باقی‌ مانده باشد. چنانچه کمتر از ۶ ساعت تا دوز بعدی باقی مانده، از مصرف دوز فراموش شده صرفنظر شود.
-اگر پس از مصرف کریزوتینیب استفراغ رخ داد، دوز بعدی در همان زمان برنامه ریزی شده از قبل، استفاده شود.
-آنزیم‌های کبدی بیمار و بیلی‌روبین تام پیش از شروع درمان با کریزوتینیب و سپس هر دوهفته یک بار برای دو ماه و پس از آن به صورت ماهانه و نیاز بالینی ارزیابی شود. در صورت مشاهده ناهنجاری های درجه ۲، ۳ یا ۴، به دفعات بیشتر ارزیابی شود.
-در مواردی که AST یا بیلی‌روبین بیشتر از ۱/۵ تا ۳ برابر بالاترین حد نرمال باشد، با توجه به مساحت سطح بدن، ممکن است نیاز به تنظیم مجدد دوز یا قطع کریزوتینیب باشد.
-چنانچه در مدت درمان با کریزوتینیب AST یا ALT بیشتر از ۵برابر بالاترین حد نرمال و بیلی روبین تام کمتر از ۱/۵ برابر بالاترین حد نرمال شد، مصرف کریزوتینیب تا زمانی که سطح آنزیم ها به سطح اولیه یا به کمتر از ۳برابر حد نرمال بازگردد متوقف شود و پس از آن نیز با دوز یک مرتبه کمتر (بر اساس جدول تنظیم دوز برای سمیت بزرگسالان در رفرنس‌ها) از سر گرفته‌شود.
-چنانچه در مدت درمان با کریزوتینیب AST یا ALT بیشتر از ۳برابر بالاترین حد نرمال و بیلی روبین تام بیشتر از ۱/۵ برابر بالاترین حد نرمال شد، در صورت عدم وجود کلستاز یا همولیز، به صورت دائمی مصرف کریزوتینیب قطع گردد.
‏-CBC بیمار پیش از شروع درمان و سپس به صورت هفتگی برای ماه اول و پس از آن ماهانه ارزیابی شود. در صورت نیاز بالینی (در صورت مشاهده ناهنجاری های درجه ۳ یا ۴ یا تب یا عفونت) به دفعات بیشتر چک شود.
‏-ANC بیمار پیش از شروع و در مدت درمان با این دارو ارزیابی شود. چنانچه ANC برای اولین بار در طول درمان کمتر از ۵۰۰ شد، مصرف کریزوتینیب تا بازگشت به بالاتر از ۱۰۰۰ متوقف گردد و پس از آن نیز با دوز یک مرتبه کمتر (بر اساس جدول تنظیم دوز برای سمیت بزرگسالان در رفرنس‌ها) از سر گرفته‌شود. چنانچه برای دومین بار این اتفاق افتاد، برای نوتروپنی درجه ۴ بدون عارضه، مصرف کریزوتینیب تا زمان بهبودی به میزان ۱۰۰۰ و بالاتر متوقف گردد سپس با دوز پایین‌تر بعدی از سر گرفته شود یا برای همیشه قطع شود. در صورت عدم تحمل کریزوتینیب پس از ۲ مرتبه کاهش دوز، مصرف آن را برای همیشه قطع کنید. برای عود ناشی از نوتروپنی تب دار یا عفونت نیز کریزوتینیب را برای همیشه قطع کنید.
-در صورتی که پلاکت بیمار ۲۵۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ همراه با خونریزی باشد، مصرف کریزوتینیب را تا زمانی که پلاکت تا سطح بیشتر از ۵۰۰۰۰ بهبود یابد و خونریزی برطرف گردد، متوقف نمایید و سپس با دوز قبلی ادامه دهید.در بیماران با پلاکت کمتر از ۲۵۰۰۰ نیز لازم است مصرف کریزوتینیب تا زمانی که پلاکت تا سطح بیشتر از ۵۰۰۰۰ بهبود یابد متوقف شود و سپس با دوز یک مرتبه کمتر از سر گرفته‌شود. در صورت عود مجدد این عارضه، کریزوتینیب به صورت دائمی قطع گردد.
-در صورت افت هموگلوبین بیمار به میزان کمتر از ۸، مصرف کریزوتینیب تا زمانی که هموگلوبین تا سطح بیشتر از ۸ بهبود یابد متوقف شود و پس از آن با دوز قبلی ادامه یابد.
-در صورت وقوع آنمی تهدیدکننده حیات که نیاز به اقدامات اورژانسی دارد، مصرف کریزوتینیب تا زمانی که هموگلوبین تا سطح بیشتر از ۸ بهبود یابد متوقف شود و پس از آن با دوز یک مرتبه کمتر ادامه یابد. در صورت عود مجدد این عارضه، کریزوتینیب به صورت دائمی قطع گردد.
-نوارقلب پیش از شروع درمان و در مدت درمان گرفته شود.در صورت مشاهده QTc بیشتر از ۵۰۰ میلی ثانیه در حداقل ۲ نوار قلب جداگانه، مصرف کریزوتینیب را تا زمان بهبودی QTc به میزان کمتر از ۴۸۱ میلی‌ثانیه یا پایه متوقف شود و پس از آن با دوز یک مرتبه کمتر ادامه یابد. در صورت مشاهده QTc بیشتر از ۵۰۰ میلی ثانیه یا تغییر QTc به میزان بیشتر از ۶۰ میلی‌ثانیه از نوار قلب اولیه بیمار همراه با تورساد د پوینت یا تاکی کاردی بطنی پلی‌مورفیک یا علائم/نشانه‌های آریتمی جدی، مصرف کریزوتینیب به صورت دائمی قطع گردد.
-در صورت برادی کاردی علامت دار (ضربان قلب کمتر از ۶۰ ضربه در دقیقه) که ممکن است شدید و نیازمند مداخله پزشکی قابل توجه باشد، تا زمان بهبودی ضربان قلب در حالت استراحت به تعداد بیشتر از ۶۰ ضربه در دقیقه مصرف کریزوتینیب متوقف شود. در مواردی که برادی کاردی تهدید کننده حیات با نیاز مداخله فوری باشد، مصرف کریزوتینیب تا زمان بهبودی به برادی کاردی بدون علامت یا ضربان قلب بیشتر از ۶۰ ضربه در دقیقه متوقف شود و سایر داروهای مصرفی بیمار نیز ارزیابی شوند و در صورت نیاز قطع یا تنظیم دوز شوند. پس از بهبودی ادامه درمان با کریزوتینیب با کاهش دوز (دومرتبه) با نظارت مکرر را از سر بگیرید. اگر هیچ داروی دیگری که نقش در این عارضه داشته باشد شناسایی نشد، مصرف کریزوتینیب را به صورتدائمی قطع کنید.
-در صورت حالت تهوع شدید(عدم مصرف خوراک کافی برای بیش از ۳ روز که مداخله پزشکی نیاز دارد)، استفراغ شدید(بیشتر از ۶ بار در ۲۴ساعت به مدت بیشتر از ۳ روز) یا اسهال شدید مدیریت عارضه را با حداکثر اقدامات انجام دهید. اگر حالت تهوع، استفراغ یا اسهال شدید ادامه داشت، کریزوتینیب را تا رفع قطعی آن قطع نمایید و سپس با دوز یک مرتبه پایین‌تر از سر بگیرید. در صورت عدم تحمل کریزوتینیب با دو‌مرتبه کاهش دوز، مصرف آن را برای همیشه قطع کنید.
-از بیمار بخواهید هر گونه علائم و تغییرات در بینایی را به یک متخصص چشم گزارش دهد. در صورت نیاز دوز دارو کاهش یابد.
-ارزیابی ماهانه علائم بینایی برای همه بیماران توصیه می شود. همچنین معاینات چشمی پایه را قبل از شروع درمان انجام دهید. یک معاینه بعدی، شامل ارزیابی شبکیه چشم، طی یک ماه پس از شروع درمان و سپس هر ۳ ماه یک بار یا در صورت نیاز بالینی توصیه می شود. در صورت بروز افت شدید بینایی، ارزیابی چشمی (شامل بهترین دید اصلاح شده، عکس از شبکیه، میدان های بینایی، توموگرافی انسجام نوری و سایر ارزیابی ها در صورت لزوم) انجام شود.
-در صورت از دست دادن بینایی (اختلال چشمی درجه ۳ یا ۴، کاهش قابل توجه بینایی) مصرف کریزوتینیب را تا زمان ارزیابی قطع نموده و در صورتی که علت مشخص دیگری برای عارضه یافت نشد، کریزوتینیب را برای همیشه قطع کنید.
-در صورت بروز بیماری بینابینی ریه/پنومونی مرتبط با دارو (هر درجه ای)، مصرف کریزوتینیب را برای همیشه قطع کنید.
-لازم است بیماران از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید اجتناب کنند، لباس های محافظ آفتاب بپوشند و در طول درمان از کرم ضد آفتاب و بالم لب با طیف وسیع استفاده کنند.
-بارداری پیش از شروع درمان در بیمارانی که احتمال باروری دارند، ارزیابی شود. بیمارانی که ممکن است باردار شوند باید در طول درمان و حداقل تا۴۵ روز پس از آخرین دوز کریزوتینیب از یک روش پیشگیری از بارداری موثر استفاده کنند.
-بیماران مرد با شریک زندگی که امکان باروری دارد، باید در طول درمان و حداقل تا۹۰ روز پس از آخرین دوز کریزوتینیب از کاندوم استفاده کنند.
-بر اساس مکانیسم اثر و داده های مطالعات تولید مثل جانوری، مصرف کریزوتینیب در دوران بارداری ممکن است باعث آسیب به جنین شود.
-با توجه به احتمال بروز عوارض جانبی جدی در نوزادی که با شیر مادر تغذیه می‌شود، کارخانه سازنده توصیه می‌کند در طول درمان و تا ۴۵ روز پس از آخرین دوز کریزوتینیب از شیردهی خودداری شود.
-عملکرد کلیویبیمار پیش از شروع درمان و سپس به صورت منظم و دوره‌ای ارزیابی شود.
-سطح الکترولیت‌ها در ابتدای درمان و در صورت نیاز بالینی ارزیابی شود.
-ضربان قلب و فشارخون بیمار به طور منظم کنترل شود. ECG و الکترولیت ها را در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، برادی کاردی، برادی آریتمی، ناهنجاری های الکترولیتی یا افرادی که داروهایی مصرف می کنند که فاصله QT را طولانی تر می کنند، با دقت کنترل نمایید.
-پایبندی بیمار به درمان را ارزیابی نمایید.
-غربالگری HBV با آنتی ژن سطحی هپاتیت ب، آنتی بادی هسته ای هپاتیت ب، Ig یا IgG تام و آنتی بادی برای آنتی ژن سطحی هپاتیت ب، پیش از شروع درمان سیستمیک ضد سرطان توصیه می‌شود.اما درمان برای رسیدن نتایج به تعویق انداخته‌نشود. تشخیص عفونت مزمن یا نهفته‌ی HBV جهت ارزیابی خطرات و برآورد نیازهای بیمار جهت پیشگیری ضد ویروسی، پایش و پیگیری ها، لازم است.